usłyszawszy takie ich gratulacje/ takie mutety? jakie też responde oddawa? i jako przypiewa. Ego dixi, jam rzekła. To to odpowiedź/ to to śmierci twój taniec? Zaprawdę nie skoczny/ bo gdzie ty rzeczesz darmo nie rzeczesz/ podobnoby i skoczek gonionego tańca/ na ten taniec od izby do grobu zaskakać musiał. I taż to twoja peroratia! Ego dixi, jam rzekła. Cóżeś rzekła śmierci? gdyżeś nic nie rzekła: Śmierć powtarza ego dixi, wszakem mówiła/ że to wasza peroracja/ wasza muteta/ wasza życzliwość na taki się ton/ na taki finał/ na taką harmonią zdobyć miała
vsłyszawszy tákie ich grátulácye/ tákie mutety? iákie też responde oddawa? y iáko przypiewa. Ego dixi, iam rzekłá. To to odpowiedź/ to to śmierći twoy taniec? Záprawdę nie skoczny/ bo gdźie ty rzeczesz dármo nie rzeczesz/ podobnoby y skoczek gonionego tańcá/ ná ten taniec od izby do grobu záskákáć muśiał. Y táż to twoiá perorátia! Ego dixi, iam rzekłá. Cożeś rzekłá śmierći? gdyżeś nic nie rzekłá: Smierć powtarza ego dixi, wszákem mowiłá/ że to wászá perorácya/ wászá mutetá/ wászá życzliwość ná táki się ton/ ná táki finał/ ná táką hármonią zdobyć miáłá
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 301
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
