mi ich chętnie; dla nasycenia więc publicznej ciekawości część ich w niniejszym dyskursie kładę bez żadnego przydatku i odmieniania.
„Na najwyższym miejscu Miasta Londynu wznosi się gmach niezmierny, w którym mógłby się zmieścić wszystek Naród nad którym ja panuję. Brat mój Król-Etow-o-koam rozumie, iż Bóg na którego cześć jest poświęcony, sam go zbudował; Królowie Granajach i sześciu Narodów, trzymają iż ten gmach razem stworzony z światem; mnie się zaś zdaje, iż to była niegdyś skała, którą z niezmierną pracą ludzie wykowali, na ten kształt w którym się teraz znajduje. Powiadają tutejsi obywatele, iż to jest ich kościół, jam także był tej opinij po
mi ich chętnie; dla nasycenia więc publiczney ciekawości część ich w ninieyszym dyskursie kładę bez żadnego przydatku y odmieniania.
„Na naywyższym mieyscu Miasta Londynu wznosi się gmach niezmierny, w ktorym mogłby się zmieścić wszystek Narod nad ktorym ia panuię. Brat moy Krol-Etow-o-koam rozumie, iż Bog na ktorego cześć iest poświęcony, sam go zbudował; Krolowie Granaiach y sześciu Narodow, trzymaią iż ten gmach razem stworzony z światem; mnie się zaś zdaie, iż to była niegdyś skała, ktorą z niezmierną pracą ludzie wykowali, na ten kształt w ktorym się teraz znayduie. Powiadaią tuteysi obywatele, iż to iest ich kościoł, iam także był tey opinij po
Skrót tekstu: Monitor
Strona: 45
Tytuł:
Monitor na Rok Pański 1772
Autor:
Ignacy Krasicki
Drukarnia:
Wawrzyniec Mitzler de Kolof
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1772
Data wydania (nie wcześniej niż):
1772
Data wydania (nie później niż):
1772
swemu czynił i ponosił/ a to nie tylko w Domu/ ale i w Konwerfacjej/ i w zobopolnych zabawach: Wiedzą Wmć i to że swój mile kwitnący wiek za łąskąj błogosławieństwem Pańskim na uczciwych zabawach strawił. A co większa nie w próżnowaniu/ ale w każdodziennych pracach/ starając się o to zawsze/ aby sobie zbudować mógł taki przybytek/ w którymby wieczna sławę swoję/ i zacnego Domu Famieliej swej zachować mógł: zawziąwszy od nauczycielwo i rodziców swoich zacnych potężnego i uczciwego wyćwiczenia/ udał się na posług iRzeczypospolitej/ o której usludze/ tak pograniczne jako i Domowe świadectwa są jawne. Wątpić tedy o tej Familii rzecz nie tylko nie potrzebna
swemu czynił y ponośił/ á to nie tylko w Domu/ ále y w Conuerfácyey/ y w zobopolnych zabáwách: Wiedzą Wmć y to że swoy mile kwitnący wiek zá łąskąy błogosłáwieństwem Páńskim ná vcżćiwych zabáwách stráwił. A co większa nie w prożnowániu/ ále w káżdodźiennych pracách/ stáráiąc sie o to záwsze/ áby sobie zbudowáć mogł táki przybytek/ w ktorymby wiecżna sławę swoię/ y zacnego Domu Famieliey swey záchowáć mogł: záwźiąwszy od náucżyćielwo y rodźicow swoich zacnych potężnego y vcżćiwego wyćwicżenia/ vdał się na posług iRzecżypospolitey/ o ktorey vsludze/ tak pogránicżne iáko y Domowe świádectwá są iáwne. Wątpić tedy o tey Fámiliey rzecż nie tylko nie potrzebna
Skrót tekstu: SpiżAkt
Strona: Dv
Tytuł:
Spiżarnia aktów rozmaitych przy zalotach, weselach, bankietach, pogrzebach
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1638
Data wydania (nie wcześniej niż):
1638
Data wydania (nie później niż):
1638
Kiedyby miał, z Argusem, oko każdy członek, Rzekłbyś, żem taki malarz, jaki i małżonek; A na cóż inszych szukać, Waszmości mam świadka, Że głowa więcej umie daleko od zadka. 325 (P). NIC NAD CZAS DROŻSZEGO
Zgore mi dom, żal mi go, choć zbuduję drugi, Żal mi biednego konia, żal mi psa, żal sługi. Wilcy owce potłukli, spadły w ulach pczoły, Albo mi złodziej w nocy zajźry do stodoły. Tyle szkód, ile rzeczy, a wedle szacunku Mniejsze mniej, większe więcej niesą nam frasunku. Zgadni, co na każdy dzień droższego niż złoto
Kiedyby miał, z Argusem, oko każdy członek, Rzekłbyś, żem taki malarz, jaki i małżonek; A na cóż inszych szukać, Waszmości mam świadka, Że głowa więcej umie daleko od zadka. 325 (P). NIC NAD CZAS DROŻSZEGO
Zgore mi dom, żal mi go, choć zbuduję drugi, Żal mi biednego konia, żal mi psa, żal sługi. Wilcy owce potłukli, spadły w ulach pczoły, Albo mi złodziej w nocy zajźry do stodoły. Tyle szkód, ile rzeczy, a wedle szacunku Mniejsze mniej, większe więcej niesą nam frasunku. Zgadni, co na każdy dzień droższego niż złoto
Skrót tekstu: PotFrasz1Kuk_II
Strona: 139
Tytuł:
Ogród nie plewiony
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
non iure diuino, ale w zwyczaju ludzkiego.
Pag. 142. Nie przyznawa/aby Z. Apostoł Piotr był postanowiony od Chrysta Pana Pasterzem Cerkwie powszechnej.
Pag. 147. Nie przyznawa/ aby Pan Chrystus Piotra ś^o^ kamieniem nazwał.
Tamże. Nie przyznawa/ aby Chrystus Pan Cerkiew swoję na Z. Apostole Pietrze zbudował/ i aby kiedy Cerkiew Wschodnia to wyznawała.
Pag. 151 Nie przyznawa/ aby owe słowa Pan Chrystus do Piotra ś mówiąc/ paś owce moje/ wszystkie swoje owce do pasienia jemu poruczył.
Pag. eadem. Nieprzyznawa/ aby dwojakie były dane Apostołom od Chrysta Pana klucze: to jest ordinis i Iurisdictionis.
non iure diuino, ále w zwycżáiu ludzkiego.
Pag. 142. Nie przyznawa/áby S. Apostoł Piotr był postánowiony od Christá Páná Pásterzem Cerkwie powszechney.
Pag. 147. Nie przyznawa/ áby Pan Christus Piotrá ś^o^ kámieniem názwał.
Támże. Nie przyznawa/ áby Christus Pan Cerkiew swoię ná S. Apostole Pietrze zbudował/ y áby kiedy Cerkiew Wschodna to wyznawałá.
Pag. 151 Nie przyznawa/ áby owe słowá Pan Chrystus do Piotrá ś mowiąc/ páś owce moie/ wszystkie swoie owce do páśienia iemu porucził.
Pag. eadem. Nieprzyznawa/ áby dwoiákie były dáne Apostołom od Chrystá Páná klucze: to iest ordinis y Iurisdictionis.
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 21
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
. To i tym podobne błędy i Herezje Teologa drugiego naszego Filaleta. Apologia Ortologowe błędy/ i Herezje.
NAstempuje trzeci takowy Cerkwie naszej Ruski Teolog Teofil Ortolog/ który w skrypcie swym Lamentem nazwanym R. 1610. z druku wydanym/ wszytek o pochodzeniu Ducha ś. Traktat na rozdzieleniu rzeczywistym istności Boskiej od osoby założył i zbudował.
Folio 111. 2. Wyraźnymi słowy nieprzyznawa/ aby Duch Z. zistności Ojcowskiej był. A Folio 113. 2 mówi że się Syn nie z istności Ojcowskiej rodzi/ a Duch Z. pochodzi: ale z Persony Ojcowskiej/ co wszytko na Syna Bożego/ i na Ducha Z. z istności Boga
. To y tym podobne błędy y Haerezyae Theologá drugiego nászego Philáletá. Apologia Ortologowe błędy/ y Haerezye.
NAstempuie trzeći tákowy Cerkwie nászey Ruski Theolog Theophil Ortholog/ ktory w scripćie swym Lámentem názwánym R. 1610. z druku wydánym/ wszytek o pochodzeniu Duchá ś. Tráktat ná rozdźieleniu rzeczywistym istnośći Boskiey od osoby záłożył y zbudował.
Folio 111. 2. Wyráźnymi słowy nieprzyznawa/ áby Duch S. zistnośći Oycowskiey był. A Folio 113. 2 mowi że sie Syn nie z istnośći Oycowskiey rodźi/ á Duch S. pochodźi: ále z Persony Oycowskiey/ co wszytko ná Syná Bożego/ y ná Duchá S. z istnośći Bogá
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 22
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
? Negować też tego/ aby P. Chrystus Piotra ś^o^ Kamieniem nazwał/ nie jest i to bez błędu. Mówiwszy abowiem Chrystus Pan do Piotra ś^o^ językiem Syryjskim/ tak/ Tu es Cepha: et super hoc Cepha aedificabo Ecclesiam meam. co inszego mówił/ tylko owo/ Ty jesteś Kamień/ i na tym Kamieniu zbuduję Cerkiew moję. Tak te Pana Chrystusowe słowa wyrozumiawszy Złotousty ś. o Pietrze Z. mówi tymi wyraźnymi słowy którymi mówił do niego Pan Chrystus Ty jesteś kamień/ i na tym Kamieniu zbuduję Cerkiew moję. Za równo z Złotoustym Z. słowa te Pana Chrystusowe i inszy SS. Doktorowie Cerkiewni/ tak jak mówię/ mieć
? Negowáć też tego/ áby P. Christus Piotrá ś^o^ Kámieniem názwał/ nie iest y to bez błędu. Mowiwszy ábowiem Christus Pan do Piotrá ś^o^ ięzykiem Syriyskim/ ták/ Tu es Cepha: et super hoc Cepha aedificabo Ecclesiam meam. co inszego mowił/ tylko owo/ Ty iesteś Kámień/ y ná tym Kámieniu zbuduię Cerkiew moię. Ták te Páná Christusowe słowá wyrozumiawszy Zlotousty ś. o Pietrze S. mowi tymi wyráźnymi słowy ktorymi mowił do niego Pan Christus Ty iesteś kámień/ y ná tym Kámieniu zbuduię Cerkiew moię. Zá rowno z Zlotoustym S. słowá te Páná Christusowe y inszy SS. Doktorowie Cerkiewni/ ták iák mowię/ mieć
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 51
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
Cepha: et super hoc Cepha aedificabo Ecclesiam meam. co inszego mówił/ tylko owo/ Ty jesteś Kamień/ i na tym Kamieniu zbuduję Cerkiew moję. Tak te Pana Chrystusowe słowa wyrozumiawszy Złotousty ś. o Pietrze Z. mówi tymi wyraźnymi słowy którymi mówił do niego Pan Chrystus Ty jesteś kamień/ i na tym Kamieniu zbuduję Cerkiew moję. Za równo z Złotoustym Z. słowa te Pana Chrystusowe i inszy SS. Doktorowie Cerkiewni/ tak jak mówię/ mieć się wyrozumiawszy/ Piotra ś^o^ Apostoła/ bez żadnego ochylania się nazywają Kamieniem. Z. Grzegorz Teolog Piotr/ mówi/ Kamieniem nazwany jest/ i Cerkwie fundamenta wierze swej ma powierzone. Z
Cepha: et super hoc Cepha aedificabo Ecclesiam meam. co inszego mowił/ tylko owo/ Ty iesteś Kámień/ y ná tym Kámieniu zbuduię Cerkiew moię. Ták te Páná Christusowe słowá wyrozumiawszy Zlotousty ś. o Pietrze S. mowi tymi wyráźnymi słowy ktorymi mowił do niego Pan Christus Ty iesteś kámień/ y ná tym Kámieniu zbuduię Cerkiew moię. Zá rowno z Zlotoustym S. słowá te Páná Christusowe y inszy SS. Doktorowie Cerkiewni/ ták iák mowię/ mieć sie wyrozumiawszy/ Piotrá ś^o^ Apostołá/ bez żadnego ochylánia sie názywáią Kámieniem. S. Grzegorz Theolog Piotr/ mowi/ Kámieniem názwány iest/ y Cerkwie fundámentá wierze swey ma powierzone. S
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 51
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
, quid loquar? Serm. de moderat. Serm. in disput. in Aucorato. Lib. 3. in cap 16 Hierem. Serm. 16. de sanctis. Lib. 2. de vocatione gentium cap. 28. In Matt. c. 16 Apologia Iż Cerkiew swoję Pan Chrystus na Pietrze Z. zbudował.
ZAtymiż przełożonymi SS. Doktorów świadectwy/ dalekim jest od Cerkwie naszej Ruskiej i błądów nie przyznawać/ aby Pan Chrystus Cerkiew swoję na Z. Apostole Pietrze zbudował. A Cerkiew Wschodnia zawżdy to wyznawała. Do których przydam Z. Złotoustego mówiącego/ Ty jesteś Piotr/ a ja na tobie zbuduję Cerkiew moję. I Teofilacta
, quid loquar? Serm. de moderat. Serm. in disput. in Aucorato. Lib. 3. in cap 16 Hierem. Serm. 16. de sanctis. Lib. 2. de vocatione gentium cap. 28. In Matt. c. 16 Apologia Iż Cerkiew swoię Pan Christus ná Pietrze S. zbudował.
ZAtymiż przełożonymi SS. Doktorow świádectwy/ dálekim iest od Cerkwie nászey Ruskiey y błądow nie przyznáwáć/ áby Pan Christus Cerkiew swoię ná S. Apostole Pietrze zbudował. A Cerkiew Wschodna záwżdy to wyznawałá. Do ktorych przydam S. Złotoustego mowiącego/ Ty iesteś Piotr/ á ia ná tobie zbuduię Cerkiew moię. Y Theophiláctá
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 53
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
de sanctis. Lib. 2. de vocatione gentium cap. 28. In Matt. c. 16 Apologia Iż Cerkiew swoję Pan Chrystus na Pietrze Z. zbudował.
ZAtymiż przełożonymi SS. Doktorów świadectwy/ dalekim jest od Cerkwie naszej Ruskiej i błądów nie przyznawać/ aby Pan Chrystus Cerkiew swoję na Z. Apostole Pietrze zbudował. A Cerkiew Wschodnia zawżdy to wyznawała. Do których przydam Z. Złotoustego mówiącego/ Ty jesteś Piotr/ a ja na tobie zbuduję Cerkiew moję. I Teofilacta/ nauczającego/ Dar za dar oddaje Pan Piotrowi/ dając mu wielką zapłatę/ że na nim zbudował Cerkiew: Świętego Efrema rozmawiającego/ jeśli tu zostaniemy Pietrze/
de sanctis. Lib. 2. de vocatione gentium cap. 28. In Matt. c. 16 Apologia Iż Cerkiew swoię Pan Christus ná Pietrze S. zbudował.
ZAtymiż przełożonymi SS. Doktorow świádectwy/ dálekim iest od Cerkwie nászey Ruskiey y błądow nie przyznáwáć/ áby Pan Christus Cerkiew swoię ná S. Apostole Pietrze zbudował. A Cerkiew Wschodna záwżdy to wyznawałá. Do ktorych przydam S. Złotoustego mowiącego/ Ty iesteś Piotr/ á ia ná tobie zbuduię Cerkiew moię. Y Theophiláctá/ náucżáiącego/ Dar zá dar oddáie Pan Piotrowi/ dáiąc mu wielką zápłátę/ że ná nim zbudował Cerkiew: Swiętego Ephremá rozmáwiáiącego/ ieśli tu zostániemy Pietrze/
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 53
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
Chrystus na Pietrze Z. zbudował.
ZAtymiż przełożonymi SS. Doktorów świadectwy/ dalekim jest od Cerkwie naszej Ruskiej i błądów nie przyznawać/ aby Pan Chrystus Cerkiew swoję na Z. Apostole Pietrze zbudował. A Cerkiew Wschodnia zawżdy to wyznawała. Do których przydam Z. Złotoustego mówiącego/ Ty jesteś Piotr/ a ja na tobie zbuduję Cerkiew moję. I Teofilacta/ nauczającego/ Dar za dar oddaje Pan Piotrowi/ dając mu wielką zapłatę/ że na nim zbudował Cerkiew: Świętego Efrema rozmawiającego/ jeśli tu zostaniemy Pietrze/ to comci rzekł/ tak się wypełni? Cerkiew na tobie jak stanie się zbudowana? oba tedy te błędy nowo w Cerkiew naszę Ruską
Christus ná Pietrze S. zbudował.
ZAtymiż przełożonymi SS. Doktorow świádectwy/ dálekim iest od Cerkwie nászey Ruskiey y błądow nie przyznáwáć/ áby Pan Christus Cerkiew swoię ná S. Apostole Pietrze zbudował. A Cerkiew Wschodna záwżdy to wyznawałá. Do ktorych przydam S. Złotoustego mowiącego/ Ty iesteś Piotr/ á ia ná tobie zbuduię Cerkiew moię. Y Theophiláctá/ náucżáiącego/ Dar zá dar oddáie Pan Piotrowi/ dáiąc mu wielką zápłátę/ że ná nim zbudował Cerkiew: Swiętego Ephremá rozmáwiáiącego/ ieśli tu zostániemy Pietrze/ to comći rzekł/ ták się wypełni? Cerkiew ná tobie iák stánie się zbudowána? obá tedy te błędy nowo w Cerkiew nászę Ruską
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 53
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
