dać chce z życia kwity; Jeszcze KsIĄZĘCIU oddaje cześć inną Płaczący Zefir, i nieutulony, Nazbierał kwiatów przysługą Dziecinną, Rozrucił na grób, a Wieniec zielony, Z Lauru uwity, na wysokiej Tyce Powiesił, miał w tym skrytą Tajemnicę.
Jakoż niepłonną, bo owa Regnantka Fortunnej Wyspy, często nawiedzała Jaskinią, pełna suspicyj Zelantka, Co za przyczyna ADOLFA trzymała; Długi to przeciąg, powrót w Rok obiecać, Tę niespokojność jęła w sobie wzniecać. Ucieka od Nimf, ciemne lubi lochy, Po to tam wchodzi, że ze skał strumyki, Sączące, swemi podchlebnemi szlochy, Łez jej dodają, a drobne kamyki, Na które sznurki spadające brzęczą
dać chce z życia kwity; Jeszcze XIĄZĘCIU oddaie cześć inną Płaczący Zefir, y nieutulony, Názbierał kwiatow przysługą Dziecinną, Rozrucił ná grob, á Wieniec zielony, Z Láuru uwity, ná wysokiey Tyce Powiesił, miał w tym skrytą Taiemnicę.
Jákoż niepłonną, bo owa Regnantka Fortunney Wyspy, często náwiedzáła Jáskinią, pełna suspicyi Zelantka, Co zá przyczyna ADOLFA trzymáła; Długi to przeciąg, powrot w Rok obiecać, Tę niespokoyność ięła w sobie wzniecać. Ucieka od Nimf, ciemne lubi lochy, Po to tam wchodzi, że ze skał strumyki, Sączące, swemi podchlebnemi szlochy, Łez iey dodaią, á drobne kámyki, Ná ktore sznurki zpádaiące brzęczą
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 85
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
