jeśliby nie było, hetman ma się zachować circa antiquum usum do dalszego postanowienia rzeczypospolitej. 3^tio.^ Ze urzędy hetmańskie i podskarbie de muniis solitis dość ustąpiły, przeto stan rycerski in vim tego postępuje na buławę wielką 100,000, na polną 60,000, podskarbiemu 60,000. 4^to.^ ratione zwinienia Tatarów że na kompanią idą, i aby komput wojska nie ginął, do sejmu się odkłada. 5^to.^ Amnestia z obu stron, do osób sub fide, honore et conscientia opisana. Szkody jednak ab utrinque do sejmu pokładają a obie strony postrzegać mają, aby sejm przyszły ullo modo nie był zerwany. 6^to.
jeśliby nie było, hetman ma się zachować circa antiquum usum do dalszego postanowienia rzeczypospolitej. 3^tio.^ Ze urzędy hetmańskie i podskarbie de muniis solitis dość ustąpiły, przeto stan rycerski in vim tego postępuje na buławę wielką 100,000, na polną 60,000, podskarbiemu 60,000. 4^to.^ ratione zwinienia Tatarów że na kompanią idą, i aby komput wojska nie ginął, do sejmu się odkłada. 5^to.^ Amnestya z obu stron, do osób sub fide, honore et conscientia opisana. Szkody jednak ab utrinque do sejmu pokładają a obie strony postrzegać mają, aby sejm przyszły ullo modo nie był zerwany. 6^to.
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 197
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
oszukało, i mimo mnie, któremu na co alia sperare i czekać kazano.
Ipp. Sapiehowie przyszli do afektu przyjaźni i konfidenrcji króla. E contra Kociełł et adhaerentes upadać poczęli. Łaska pańska na pstrym koniu jeździ. Oprócz Coaequacji, Lauda et omnes actiones, tak wyprowadzenia pospolitego ruszenia przez osobę ip. Kotła, jako zwinienia swego wojska, wprowadzenia niemców, sukursu i pomocy ich, eksakcji po województwach, hybern ad libitum wybierania i przebierania, podatków ustanowienia i t. d. Summo pere przez sejm i posłów zwłaszcza koronnych vapertabant, i wszystko to do trybunału radomskiego posłano, stamtąd na sejm znowu reerudescet przyszły.
Ip. Kociełł nie przestając swoich
oszukało, i mimo mnie, któremu na co alia sperare i czekać kazano.
Jpp. Sapiehowie przyszli do affektu przyjaźni i konfidenrcyi króla. E contra Kociełł et adhaerentes upadać poczęli. Łaska pańska na pstrym koniu jeździ. Oprócz Coaequacyi, Lauda et omnes actiones, tak wyprowadzenia pospolitego ruszenia przez osobę jp. Kotła, jako zwinienia swego wojska, wprowadzenia niemców, sukkursu i pomocy ich, exakcyi po województwach, hybern ad libitum wybierania i przebierania, podatków ustanowienia i t. d. Summo pere przez sejm i posłów zwłaszcza koronnych vapertabant, i wszystko to do trybunału radomskiego posłano, ztamtąd na sejm znowu reerudescet przyszły.
Jp. Kociełł nie przestając swoich
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 204
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
bawiąc o swoich przemyślał interesach.
Król zaś nie bawiąc królową do Lwowa, a stamtąd do Warszawy wyprawiwszy, z Potockim, hetmanem wielkim koronnym i z Czarnieckim, wojewodą ruskim, i z inszymi senatorami duchownymi i świeckimi prosto w Ukrainę poszedł z wojskiem, którego na 40000 liczyć się mogło, lubo go pewnie po związku przed zwinieniem chorągwi różnych na 10000 ubyło, z żalem tych żołnierzów, co ich pozwijano chorągwie, że przynajmniej chleba tego, co go w związku przez dwie lecie jedli, Rzeczypospolitej tym odsłużyć nie mogli. I mali się prawda rzec, nieźle zrazu ta ekspedycyją królowi poszła, wszędzie się albowiem za przywodem Tetery, hetmana Zaporowskiego, królowi
bawiąc o swoich przemyślał interesach.
Król zaś nie bawiąc królową do Lwowa, a stamtąd do Warszawy wyprawiwszy, z Potockim, hetmanem wielkim koronnym i z Czarnieckim, wojewodą ruskim, i z inszymi senatorami duchownymi i świeckimi prosto w Ukrainę poszedł z wojskiem, którego na 40000 liczyć się mogło, lubo go pewnie po związku przed zwinieniem chorągwi różnych na 10000 ubyło, z żalem tych żołnierzów, co ich pozwijano chorągwie, że przynajmniej chleba tego, co go w związku przez dwie lecie jedli, Rzeczypospolitej tym odsłużyć nie mogli. I mali się prawda rzec, nieźle zrazu ta ekspedycyją królowi poszła, wszędzie się albowiem za przywodem Tetery, hetmana Zaporowskiego, królowi
Skrót tekstu: JemPam
Strona: 335
Tytuł:
Pamiętnik dzieje Polski zawierający
Autor:
Mikołaj Jemiołowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1683 a 1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1693
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Dzięgielewski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"DIG"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2000
series: żeś ty Związek z wojskiem Świderskiego po cichu promował, żeś urzędu swego hetmańskiego na przeszłej kampaniej z królem za Dnieprem omieszkał, że z ambicji wielu starostw i urzędów koronnych na Królestwo Polskie piszesz się i tronowi Pana teraźniejszego machinacyje czynisz, żeś Litwę i stany koronne przeciw królowi pobuntował, żeś po zwinieniu Świderskiego, znowu piechoty przez niejakiego Chojeckiego do buntów swywoli przywodziłeś, i insze zgoła mniej słuszne i wspomnienia niegodne rzeczy i napaści w tymże mandacie na Lubomirskiego popisane były. Co większa, tenże mandat z pieczęcią królewską publicznie na sejmiku proszowieckim, przez woźnego w kole generalnym Lubomirskiemu oddany był, przy obecności wszystkiej szlachty
series: żeś ty Związek z wojskiem Świderskiego po cichu promował, żeś urzędu swego hetmańskiego na przeszłej kampaniej z królem za Dnieprem omieszkał, że z ambicyi wielu starostw i urzędów koronnych na Królestwo Polskie piszesz się i tronowi Pana teraźniejszego machinacyje czynisz, żeś Litwę i stany koronne przeciw królowi pobuntował, żeś po zwinieniu Świderskiego, znowu piechoty przez niejakiego Chojeckiego do buntów swywoli przywodziłeś, i insze zgoła mniej słuszne i wspomnienia niegodne rzeczy i napaści w tymże mandacie na Lubomirskiego popisane były. Co większa, tenże mandat z pieczęcią królewską publicznie na sejmiku proszowieckim, przez woźnego w kole generalnym Lubomirskiemu oddany był, przy obecności wszystkiej slachty
Skrót tekstu: JemPam
Strona: 345
Tytuł:
Pamiętnik dzieje Polski zawierający
Autor:
Mikołaj Jemiołowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1683 a 1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1693
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Dzięgielewski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"DIG"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2000
muszą rzeczy wszystkie przeszłe, by najdawniejsze, jedna po drugiej na myśl i pamięć przychodzić. Wć, że nie kochasz, toteż nie myślisz, a nie myśląc, zapominasz, i dlatego się na krótką skarżysz pamięć. - A Bar, 6 XI 1671 .
Postawiwszy wojsko w Ukrainie po kwaterach, ponieważ mrozy srogie i zwinienie wojska litewskiego i powiatowych żołnierzów dłużej wojować nie pozwalały, a zostawiwszy komendę przy księciu p. wojewodzie bełskim, sam zbiegając do Lwowa na św. Marcin, abym przynajmniej patrzał, jako pp. komisarze chlebem dzielić będą, potkałem się w Barze z pocztą, gdzie i list od Wci pisanydeJouyaygny le 20emed'octobre
muszą rzeczy wszystkie przeszłe, by najdawniejsze, jedna po drugiej na myśl i pamięć przychodzić. Wć, że nie kochasz, toteż nie myślisz, a nie myśląc, zapominasz, i dlatego się na krótką skarżysz pamięć. - A Bar, 6 XI 1671 .
Postawiwszy wojsko w Ukrainie po kwaterach, ponieważ mrozy srogie i zwinienie wojska litewskiego i powiatowych żołnierzów dłużej wojować nie pozwalały, a zostawiwszy komendę przy księciu p. wojewodzie bełskim, sam zbiegając do Lwowa na św. Marcin, abym przynajmniej patrzał, jako pp. komisarze chlebem dzielić będą, potkałem się w Barze z pocztą, gdzie i list od Wci pisanydeJouyaygny le 20emed'octobre
Skrót tekstu: SobJListy
Strona: 403
Tytuł:
Listy do Marysieńki
Autor:
Jan Sobieski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1665 a 1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1683
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Czytelnik"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
femmes,a nie okrucieństwa i surowości. Gdy tedy to nie będzie się zdało Wci, czya M. Chevalier,ja za ten regiment dragoński obiecuję jegomości, że nie tylko p. Gorzeński wróci tę kompanię, ale i p. Chełmski na cały swój będzie się mieniał regiment, który, dowiedziawszy się o zwinieniu, zbuntował się był, idąc do obozu, i rozjechali się byli, ledwo ich trzecią część zebrał. Ale moje takie szczęście, żeś już Wć tak jest o mnie preoccupee, że bym ja co najlepiej uczynił, to Wć przynajmniej suspicję na złą zawsze chcesz obrócić stronę. Co strony dragonów, ci by
femmes,a nie okrucieństwa i surowości. Gdy tedy to nie będzie się zdało Wci, czya M. Chevalier,ja za ten regiment dragoński obiecuję jegomości, że nie tylko p. Gorzeński wróci tę kompanię, ale i p. Chełmski na cały swój będzie się mieniał regiment, który, dowiedziawszy się o zwinieniu, zbuntował się był, idąc do obozu, i rozjechali się byli, ledwo ich trzecią część zebrał. Ale moje takie szczęście, żeś już Wć tak jest o mnie preoccupee, że bym ja co najlepiej uczynił, to Wć przynajmniej suspicję na złą zawsze chcesz obrócić stronę. Co strony dragonów, ci by
Skrót tekstu: SobJListy
Strona: 405
Tytuł:
Listy do Marysieńki
Autor:
Jan Sobieski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1665 a 1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1683
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Czytelnik"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
.
W niedostatku też inszych/ z gorzałką dobrą rozpuść mydła Barskiego/ a wcieraj ciepło.
Byłaliby też jaka ranka/ tę lecz jako o ranach wyższej. Abo/ korzenia pokrzywnego natłucz z sadłem jako najstarszym. Olejek też z kości końskich upalony we dwóch garnkach/ na takowe i podobne onemu razy barzo jest potrzebny. Stawu zwinienie. Rozdz: 36.
NAciągni nogę zwinioną zaś jako była/ żeby aż w staw znowu wpadła/ a obłoż zarazem staw naruszony tą maścią: Oliwy/ octu/ miodu/ tłuczonej pacyny/ to wespół umieszaj z octem i zgrzej/ a na modry płat namazawszy obwiąż dużo. Insze.
Naparz staw zwiniony chmielem
.
W niedostátku też inszych/ z gorzałką dobrą rospuść mydłá Barskiego/ á wćieray ćiepło.
Byłáliby też iáka ránká/ tę lecz iáko o ránách wyższey. Abo/ korzenia pokrzywnego nátłucz z sádłem iáko naystárszym. Oleiek też z kośći końskich vpalony we dwuch garnkách/ ná tákowe y podobne onemu rázy bárzo iest potrzebny. Stáwu zwinienie. Rozdz: 36.
NAćiągni nogę zwinioną záś iáko byłá/ żeby áż w staw znowu wpádłá/ á obłoż zárázem staw náruszony tą máśćią: Oliwy/ octu/ miodu/ tłuczoney pácyny/ to wespoł vmieszay z octem y zgrzey/ á ná modry płát námázawszy obwiąż dużo. Insze.
Náparz staw zwiniony chmielem
Skrót tekstu: DorHip_II
Strona: Q
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_II
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
łotów sześć/ mąki pszennej funt jeden/ białków jajowych dziesięć/ abo i całkiem mogą się wbić jajca/ hałunu łotów dwa/ uwarz z octem dobrym/ a ciepło obwiń. Insze.
Drozdże octowe/ popiół gorący/ i starego sadła stłukszy/ zmieszaj wespół/ przydaj ktemu z parę jajec surowych/ a przywiń na zwinienie. Insze.
Nasienie Kozorożcowe namocz w winie przez sześć dni/ odlejże wino/ a to nasienie stłucz/ i zmieszawszy z miodem/ uczyń plastr. Nie ganię też i tego/ że po naciągnieniu nogi krwie upuszczają nisko u kopyta z żyły z nadworza dostatek/ potym chustą/ abo zgrzebiami omoczonemi w winie i
łotow sześć/ mąki pszenney funt ieden/ białkow iáiowych dźieśięć/ ábo y całkiem mogą się wbić iáycá/ háłunu łotow dwá/ vwarz z octem dobrym/ á ćiepło obwiń. Insze.
Drozdże octowe/ popioł gorący/ y stárego sádłá stłukszy/ zmieszay wespoł/ przyday ktemu z parę iáiec surowych/ á przywiń ná zwinienie. Insze.
Naśienie Kozorożcowe námocz w winie przez sześć dni/ odleyże wino/ á to naśienie stłucz/ y zmieszawszy z miodem/ vczyń plastr. Nie gánię też y tego/ że po náćiągnieniu nogi krwie vpuszczáią nisko v kopytá z żyły z nadworza dostátek/ potym chustą/ ábo zgrzebiámi omoczonemi w winie y
Skrót tekstu: DorHip_II
Strona: Q
Tytuł:
Hippica to iest o koniach księgi_II
Autor:
Krzysztof Dorohostajski
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1603
Data wydania (nie wcześniej niż):
1603
Data wydania (nie później niż):
1603
oprawy każdego końca nad szybikiem rachować się ma tylko po dróżek 10.
Jednakże aby z oprawy pochodzące rumy albo cembrówka były na stronę odnoszone, do tego zwierzchność żupna innych ludzi według potrzeby ordynować powinna.
Gdy się trafi koniec błotny, że go zwinąć, to jest na stronę odwalić potrzeba, lub inna słuszna takowegoż zwinienia zajdzie okoliczność, tedy od zwinienia każdego końca ma się rachować dróżka 1.
Od kopienia soli, kiedy tego potrzeba, należy pisać od każdego końca dróżkę 1.
I podobnymże sposobem, kiedy się gdzie rozkapiać będzie, od rozkopienia itidem każdego końca dróżka 1.
In quantum pod szybem potrzebna będzie przyprawa soli, podając oną
oprawy każdego końca nad szybikiem rachować się ma tylko po dróżek 10.
Jednakże aby z oprawy pochodzące rumy albo cembrówka były na stronę odnoszone, do tego zwierzchność żupna innych ludzi według potrzeby ordynować powinna.
Gdy się trafi koniec błotny, że go zwinąć, to jest na stronę odwalić potrzeba, lub inna słuszna takowegoż zwinienia zajdzie okoliczność, tedy od zwinienia każdego końca ma się rachować dróżka 1.
Od kopienia soli, kiedy tego potrzeba, należy pisać od każdego końca dróżkę 1.
I podobnymże sposobem, kiedy się gdzie rozkapiać będzie, od rozkopienia itidem każdego końca dróżka 1.
In quantum pod szybem potrzebna będzie przyprawa soli, podając onę
Skrót tekstu: InsGór_3
Strona: 108
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1706 a 1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1743
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
się ma tylko po dróżek 10.
Jednakże aby z oprawy pochodzące rumy albo cembrówka były na stronę odnoszone, do tego zwierzchność żupna innych ludzi według potrzeby ordynować powinna.
Gdy się trafi koniec błotny, że go zwinąć, to jest na stronę odwalić potrzeba, lub inna słuszna takowegoż zwinienia zajdzie okoliczność, tedy od zwinienia każdego końca ma się rachować dróżka 1.
Od kopienia soli, kiedy tego potrzeba, należy pisać od każdego końca dróżkę 1.
I podobnymże sposobem, kiedy się gdzie rozkapiać będzie, od rozkopienia itidem każdego końca dróżka 1.
In quantum pod szybem potrzebna będzie przyprawa soli, podając onąż na górę, z racji
się ma tylko po dróżek 10.
Jednakże aby z oprawy pochodzące rumy albo cembrówka były na stronę odnoszone, do tego zwierzchność żupna innych ludzi według potrzeby ordynować powinna.
Gdy się trafi koniec błotny, że go zwinąć, to jest na stronę odwalić potrzeba, lub inna słuszna takowegoż zwinienia zajdzie okoliczność, tedy od zwinienia każdego końca ma się rachować dróżka 1.
Od kopienia soli, kiedy tego potrzeba, należy pisać od każdego końca dróżkę 1.
I podobnymże sposobem, kiedy się gdzie rozkapiać będzie, od rozkopienia itidem każdego końca dróżka 1.
In quantum pod szybem potrzebna będzie przyprawa soli, podając onęż na górę, z racyi
Skrót tekstu: InsGór_3
Strona: 108
Tytuł:
Instrukcje górnicze dla żup krakowskich z XVI-XVIII wieku, cz. 3
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
instrukcje
Tematyka:
górnictwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1706 a 1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1706
Data wydania (nie później niż):
1743
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Antonina Keckowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1963
