starych, od zegaru, No 3. Korba żelazna, stara, No 1. Żelaza różnego kawałków No 19. Moździerz żelazny do tłuczenia szkła. Kajdanów żelaznych No 6. Wilków żelaznych, starych, No 2. Rydlów wąskich do strugania darni No 4. Motyk mularskich No 3. Graca No 1. Drutu żelaznego zwitków No 5. Konew z lejbą blaszaną No 1. Śrub stolarskich drewnianych No 24. Świdrów stolarskich No 3. Hyblów żelaznych, całych, No 3. Hyblów z żelazkami, małych i dużych, No 60. Żelazek różnych do hyblów No 30. Dłuta różne, stare, No 14. Nożów stolarskich No 2.
starych, od zegaru, No 3. Korba żelazna, stara, No 1. Żelaza różnego kawałków No 19. Moździerz żelazny do tłuczenia szkła. Kajdanów żelaznych No 6. Wilków żelaznych, starych, No 2. Rydlów wąskich do strugania darni No 4. Motyk mularskich No 3. Graca No 1. Drutu żelaznego zwitków No 5. Konew z lejbą blaszaną No 1. Śrub stolarskich drewnianych No 24. Świdrów stolarskich No 3. Hyblów żelaznych, całych, No 3. Hyblów z żelazkami, małych i dużych, No 60. Żelazek różnych do hyblów No 30. Dłuta różne, stare, No 14. Nożów stolarskich No 2.
Skrót tekstu: ZamLaszGęb
Strona: 32
Tytuł:
Opis zamku w Laszkach Murowanych
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Laszki Murowane
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1748
Data wydania (nie wcześniej niż):
1748
Data wydania (nie później niż):
1748
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Materiały źródłowe do dziejów kultury i sztuki XVI-XVIII w.
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Mieczysław Gębarowicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1973
miewają. Wżdy towarów dodają. Polacy.
Które Polak odbiera/ Choć sam głogu przymiera: By głodem zdechnąć w domu/ Przecię swój chleb da komu. Za to Paniej trzewiczki/ A sobie rękawiczy. Za kęs barskiego mydła/ Każe zagnać sto bydła. Więc nakupi migdałów/ Dzwonków do psów/ cymbałów. Albo jedwabiu świtek/ Motek Wrocławskich nitek. Paniej za bawełnicę/ Da tłustą jałowicę: I cukier i migdały/ Za to nie będą stały/ Na bałamuty na ty/ Siła w Polsce utraty: Więc się każdy z nas stroi/ A za fraszkę to stoi. Ale zaś serce mężne/ Czyni męże potężne. Polak serca dobrego/
miewáią. Wżdy towárow dodáią. Polacy.
KTore Polak odbiera/ Choć sam głogu przymiera: By głodem zdechnąć w domu/ Przećię swoy chleb da komu. Zá to Pániey trzewiczki/ A sobie rękáwiczi. Zá kęs barskiego mydłá/ Káże zágnáć sto bydłá. Więc nákupi migdałow/ Dzwonkow do psow/ cymbałow. Albo iedwabiu świtek/ Motek Wrocłáwskich nitek. Pániey zá báwełnicę/ Da tłustą iáłowicę: Y cukier y migdały/ Zá to nie będą stáły/ Ná báłámuty ná ty/ Siłá w Polscze vtráty: Więc się káżdy z nas stroi/ A zá frászkę to stoi. Ale zaś serce mężne/ Czyni męże potężne. Polak sercá dobrego/
Skrót tekstu: FraszSow
Strona: B4v
Tytuł:
Fraszki Sowiźrzała nowego
Autor:
Jan z Kijan
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
. M. Jako w Kolędzie. JEzusa Panna powiła/ Bożego Syna/ wdzięczna nowina. P. Rada mu będę: M. Przyjm za Kolędę. Przyjadą i Trzej Królowie/ przywiożą złoto. P. Mało dbam oto. M. A o Kadzidło/ P. Wolę ja mydło. Abo zwierciadło Wenecki: jedwabiu świtek mój towar wszytek. M. Wszak masz zwierciadło? P. Bo się rozpadło. Jakom je na listwie miała spadło mi było aż mi nie miło. P. A to co długie: M. Rzeczki też drugie. Są to w trąbce uwinione/ Fraszeczki nowe Sowiźrzałowe. P. A cóż wam ponich
. M. Iáko w Kolędźie. IEzusá Pánná powiłá/ Bożego Syná/ wdźięcżna nowiná. P. Rádá mu będę: M. Prziym zá Kolędę. Przyiádą y Trzey Krolowie/ przywiożą złoto. P. Máło dbam oto. M. A o Kádźidło/ P. Wolę ia mydło. Abo zwierćiádło Wenecki: iedwabiu świtek moy towar wszytek. M. Wszák masz zwierćiádło? P. Bo się rozpádło. Iákom ie ná listwie miáłá spádło mi było áż mi nie miło. P. A to co długie: M. Rzeczki też drugie. Są to w trąbce vwinione/ Frászeczki nowe Sowiźrzałowe. P. A coż wam ponich
Skrót tekstu: FraszSow
Strona: D
Tytuł:
Fraszki Sowiźrzała nowego
Autor:
Jan z Kijan
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
tak
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
rodu, Wiernie pilnując wydanego płodu, Gadzin podziemnych z okropnego lochu, Dobytych mnóstwo, w różności posturach, Ujrzysz robactwo gminami jak prochu, W odmienne centki skropione po skurach, Tu wąż chcąc pozbyć przeszło-rocznej suknie, Zbolem ją zrzuca, w nowej się wysmuknie. Gospodarz pilny w zasiewie zimowym, Z niecierpliwością upatruje świtku, Wybiega w pole chce wzrok cieszyć, owym Zyskiem, co w ziemie schował do pożytku, Zniemylną wróżką prowizja chodzi, Ze mu siedm ziarnek sto kłosów urodzi; Uważa jeśli posiane pszenice, Bezpiecznie swoje rozścielają brody, Zagon niebrozdzi, z brodą o granice, Bo już to sobie wymówili wprzody, Aby gdzie tylko golizna
rodu, Wiernie pilnuiąc wydanego płodu, Gádzin podziemnych z okropnego lochu, Dobytych mnostwo, w rożności posturach, Uyrzysz robáctwo gminami iák prochu, W odmienne centki skropione po skurach, Tu wąż chcąc pozbyć przeszło-roczney suknie, Zbolem ią zrzuca, w nowey się wysmuknie. Gospodárz pilny w zasiewie zimowym, Z niecierpliwością upátruie świtku, Wybiega w pole chce wzrok cieszyć, owym Zyskiem, co w ziemie schował do pożytku, Zniemylną wrożką prowizya chodzi, Ze mu siedm ziarnek sto kłosow urodzi; Uważa ieśli posiane pszenice, Bespiecznie swoie rozścielaią brody, Zágon niebrozdzi, z brodą o gránice, Bo iuż to sobie wymowili wprzody, Aby gdzie tylko golizna
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 104
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
z folwarku żyta każdemu ozimków kor. 15, grochu przysiewają im wirtel i lnu wirtel. Rasztuba z drzewa w węgieł budowana: izba, sień w wiązarek, nakryta słomą, drzwi dwoje na biegunach, komin lepiony, piec kaflowy. Kto w niej trze, za wiadomością dworską, daje od każdej izby stawienia lnu pół zwitka. Łąki do folwarku byszwałdskiego należące nad Drwęcą przy rybaku Raczku, między tynwałdską łąką i kazanickimi. Granice byszwałdskie z miastem Lubawą, z Targowiskiem, z Kazanicami, z Rozentalem, ze Złotowem. D. Zaprawni byszwalscja: Plebańskich włók 4. Sołtys Melchior Ankiewicz za prawem wiecznym Ill. Działyński die 20 iunii 1640 Michałowi Sąntopskiemu
z folwarku żyta każdemu ozimków kor. 15, grochu przysiewają im wirtel i lnu wirtel. Rasztuba z drzewa w węgieł budowana: izba, sień w wiązarek, nakryta słomą, drzwi dwoje na biegunach, komin lepiony, piec kaflowy. Kto w niej trze, za wiadomością dworską, daje od każdej izby stawienia lnu pół zwitka. Łąki do folwarku byszwałdskiego należące nad Drwęcą przy rybaku Raczku, między tynwałdską łąką i kazanickimi. Granice byszwałdskie z miastem Lubawą, z Targowiskiem, z Kazanicami, z Rozentalem, ze Złotowem. D. Zaprawni byszwalscya: Plebańskich włók 4. Sołtys Melchior Ankiewicz za prawem wiecznym Ill. Działyński die 20 iunii 1640 Michałowi Sąntopskiemu
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 172
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
jad w ranie nie rozszerzy) Gorczyce z dobrym Octem uwiercieć, i prędko na to miejsce, także na chustecce przyłożyć, i często, jako jeno oschnie powtarzać. Pies gdy ukąsi nie wściekły, wziąć sierci jego, albo choć inszego psa, utłuc ją w moździerzu co nadrobniej, zmieszać z białkiem jajowym, i uczynić zwitek z pacieszy, a maczając go w tym białku przyłozić na ranę, a to będzie za pierwsze opatrzenie, potym maść gojącą przykładać, prędkie rany zgojenie uczyni. LEKARSTWA NiektórE. Na ludzkie afekcje i chorób przypadki. TRzy rzeczy są, któremi każdy człowiek powinien zić i czerstwić się na świecie Naprzód żyć honorem, i dobrą
iad w ránie nie rozszerzy) Gorczyce z dobrym Octem vwierćieć, y prędko ná to mieysce, tákze ná chustecce przyłożyć, y często, iáko ieno oschnie powtarzáć. Pies gdy vkąśi nie wśćiekły, wźiąć śierći iego, álbo choć inszego psá, vtłuc ią w mozdźierzu co nadrobniey, zmieszáć z białkiem iáiowym, y vczynić zwitek z páćieszy, á maczáiąc go w tym białku przyłoźyć ná ránę, á to będźie zá pierwsze opátrzenie, potym máść goiącą przykładáć, prędkie rány zgoięnie vczyni. LEKARSTWA NIEKTORE. Ná ludzkie áffekcye y chorob przypadki. TRzy rzeczy są, ktoremi káźdy człowiek powinien źyć y czerstwić się ná świećie Naprzod żyć honorem, y dobrą
Skrót tekstu: HaurEk
Strona: 25
Tytuł:
OEkonomika ziemiańska
Autor:
Jakub Kazimierz Haur
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
poradniki
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1675
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1675
