Varsovie, 8 III 1668 . Jedyna duszy, serca i wszystkich pociech pani i dobrodziejko, najśliczniejsza i najwdzięczniejsza Marysieńku!
Najpierwsza rzecz tu moja była, skorom się tylko rozgościł w Warszawie, posławszy po p. Ankiewicza, pytać go, co była za przyczyna, że zapisu tego na trzysta tysięcy, przy p. łowczym zostawionego, nie wpisał w księgi metryki; bo to od owej, którąm poniósł w Jaworowie konfuzji, gdy mi wiary dać nie chciano, tak suszyło serce i zdrowie moje, że tego żaden na świecie człowiek wyrazić by nie mógł. Tę mi tedy dał przyczynę, że niespodziewanie oddana wielka pieczęć teraźniejszemu p. kanclerzowi,
Varsovie, 8 III 1668 . Jedyna duszy, serca i wszystkich pociech pani i dobrodziejko, najśliczniejsza i najwdzięczniejsza Marysieńku!
Najpierwsza rzecz tu moja była, skorom się tylko rozgościł w Warszawie, posławszy po p. Ankiewicza, pytać go, co była za przyczyna, że zapisu tego na trzysta tysięcy, przy p. łowczym zostawionego, nie wpisał w księgi metryki; bo to od owej, którąm poniósł w Jaworowie konfuzji, gdy mi wiary dać nie chciano, tak suszyło serce i zdrowie moje, że tego żaden na świecie człowiek wyrazić by nie mógł. Tę mi tedy dał przyczynę, że niespodziewanie oddana wielka pieczęć teraźniejszemu p. kanclerzowi,
Skrót tekstu: SobJListy
Strona: 270
Tytuł:
Listy do Marysieńki
Autor:
Jan Sobieski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1665 a 1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1683
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Czytelnik"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
. Wróciwszy się z Niemirowa kolega wespół ze mną, pożegnał mię i odjechał do Warszawy. 3. Uciekło mi dwóch huzarów z zupełną bronią, za którymi nie tak, jak za bronią pogoń wysławszy, mam w Bogu mym nadzieję, że rąk mych nie ujdą. 4. Dochodzą mię różne wiadomości o źle się sprawującym łowczym mym ze szkodą psiąt moich, czemu nie dając wiary, zechcę naznaczyć komisją. 5. IWYM dobrodzika matka nasza dziś się stąd ruszyła do Warszawy. Eadem przybył IM pan Lewicki sędzia przemyski grodu mego. 6. Pan Ryk rotmistrz kozaków mych newelskich przyprowadził mi konia. Tył mający wierbłądzi, sam zaś zad ludźki, bo
. Wróciwszy się ź Niemirowa kolega wespół ze mną, pożegnał mię i odjechał do Warszawy. 3. Uciekło mi dwóch huzarów z zupełną bronią, za którymi nie tak, jak za bronią pogoń wysławszy, mam w Bogu mym nadzieję, że rąk mych nie ujdą. 4. Dochodzą mię różne wiadomości o źle się sprawującym łowczym mym ze szkodą psiąt moich, czemu nie dając wiary, zechcę naznaczyć komisją. 5. JWJM dobrodzika matka nasza dziś się stąd ruszyła do Warszawy. Eadem przybył JM pan Lewicki sędzia przemyski grodu mego. 6. Pan Ryk rotmistrz kozaków mych newelskich przyprowadził mi konia. Tył mający wierbłądzi, sam zaś zad ludźki, bo
Skrót tekstu: RadziwHDiar
Strona: 141
Tytuł:
Diariusze
Autor:
Hieronim Radziwiłł
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1747 a 1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1747
Data wydania (nie później niż):
1756
Tekst uwspółcześniony:
tak
, wołyńskiego, brasławskiego i czernihowskiego, szlachetny Demian Dymitrowicz, ku zapisaniu do akt niniejszych zeznał relacją swoję temi słowy, iz on roku teraźniejszego, tysiąc szestset siedmdziesiąt ósmego, miesiąca maja, ośmnastego dnia, mając przy sobie stronę szlachtę, pana Jana Aleksandrowicza i pana Jana Mroczkowskiego, przy urodzonych ich mościach panach Remianie Surynie, łowczym nowogrodzkim, podstarościm grodzkim owruckim, panu Stefanie Wyszpolskim, komorniku województwa kijowskiego, pisarzu grodzkim owruckim, za rekwisicją urodzonego jego miłości pana Wacława Suryna był we wsi Borowej, województwie kijowskim a powiecie owruckim będącej, do miasteczka Chupkowa przynależytej, o mil sześć od Chupkowa ku Owruczemu lezącej, dobrach ich mościów panów Tyszkiewiczów, podkomorzych brzeskich
, wołynskiego, brasławskiego y czernihowskiego, szlachetny Demian Dimitrowicz, ku zapisaniu do act ninieyszych zeznał rellacią swoię temi słowÿ, jz on roku teraznieÿszego, tysiąc szestset siedmdziesiąt osmego, miesiąca maja, osmnastego dnĩa, maiąc przy sobie stronę szlachtę, pana Jana Alexandrowicza y pana Jana Mroczkowskiego, przy urodzonych jch mościach panach Remianie Surynie, łowczym nowogrodzkim, podstaroscim grodzskim owruckim, panu Stephanie Wyszpolskim, komorniku województwa kiiowskiego, pisarzu grodzskim owruckim, za requisitią urodzonego jego miłości pana Wacława Suryna był we wsi Borowej, woiewodstwie kiiowskim a powiecie owruckim będąceÿ, do miasteczka Chupkowa przynalezytey, o mil szesc od Chupkowa ku Owruczemu lezącey, dobrach jch mościów panow Tyszkiewiczow, podkomorzych brzeskich
Skrót tekstu: KsOw
Strona: 5v
Tytuł:
Księga grodzka owrucka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Owrucz
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
prawo, sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
wołyńskiego, brasławskiego i czernihowskiego, szlachetny Demian Dymitrowicz ku zapisaniu do akt niniejszych zeznał relacie swoję temi słowy, iż on roku teraźniejszego, tysiąc sześćset siedmdziesiąts ósmego, miesiąca juny, pierwszego dnia, mając przy sobie stronę szlachtę ludzi wiarygodnych, pana Jana Mroczkowskiego i pana Nikona Moszkowskiego, przy urodzonych ich mościach panach Remianie Surynie, łowczym nowogródskim, podstarościm grodzkim owruckim, Stepchanie^ Wyszpolskim, komorniku granicznym województwa kijowskiego, pisarzu grodzkim owruckim, za rekwisicją urodzonych ich mościów panów Białobrzeskich, jego mości pana Czemskiego, ich mościów panów Peńskich, małząków, i innych sukcesorów ich mościów panów Moszczenickich, aktorów, za banicjami dwoma w Sądzie Głównym Trybunale Lubelskim, jednej roku tysiąc
wołynskiego, brasławskiego y czernihowskiego, szlachetnÿ Demian Dimitrowicz ku zapisaniu do act ninieyszych zeznał rellacie swoię temi słowÿ, jż on roku teraznieyszego, tysiąc szescset siedmdziesiąts osmego, miesiąca juny, pierwszego dnĩa, maiąc przy sobie stronę szlachtę ludzi wiarygodnych, pana Jana Mroczkowskiego y pana Nikona Moszkowskiego, przy urodzonych jch mościach panach Remianie Surynie, łowczym nowogrodskim, podstaroscim grodzskim owruckim, Stepchanie^ Wyszpolskim, komorniku granicznym województwa kiiowskiego, pisarzu grodzskim owruckim, za requisitią urodzonych jch mościów panow Białobrzeskich, jego mości pana Czemskiego, jch mościów panow Penskich, małząkow, y innych successorow jch mościów panow Moszczenickich, actorow, za banitiami dwoma w Sądzie Głownÿm Trybunale Lubelskim, iedneÿ roku tysiąc
Skrót tekstu: KsOw
Strona: 27
Tytuł:
Księga grodzka owrucka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Owrucz
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
prawo, sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
woźny generał województw kijowskiego, brasławskiego i czernihowskiego, szlachetny Demian Dymitrowicz, ku zapisaniu do akt niniejszych zeznał relacją swoję temi słowy, iż on roku teraźniejszego, tysiąc sześćset siedmdziesiąt ósmego, msca juni czwartego dnia, mając przy sobie stronę szlachtę pana Jana Aleksandrowicza i pana Jana Mroczkowskiego, przy urodzonych ich miłościach panach Remianie Surynie, łowczym nowogrodzskim, podstarościm grodzkim owruckim, Stefanie Wyszpolskim, komorniku województwa kijowskiego, pisarzu grodzkim owruckim, za rekwisicją sukcesorów zeszłej je mości panej Gregorowej Czernikowej, za dekretami trybunału lubelskiego, dwoma z oczewistych kontrowersy po wywiedzionych inkwizitiach ratione εkspulsiej gruntów do wsi Womiuk należących i przyłączenia onych do Łuhin do zapłacenia szkód za tym podjętych ferowanemi i za
wozny generał woiewodstw kiiowskiego, brasławskiego y czernihowskiego, szlachetny Demian Dimitrowicz, ku zapisaniu do act ninieyszych zeznał rellacią swoię temi słowy, jż on roku teraznieyszego, tysiąc szescset siedmdziesiąt osmego, msca juni czwartego dnia, maiąc przy sobie stronę szlachtę pana Jana Alexandrowicza y pana Jana Mroczkowskiego, przy urodzonych jch miłościach panach Remianie Surynie, łowczym nowogrodzskim, podstaroscim grodzkim owruckim, Stephanie Wyszpolskim, komorniku województwa kiiowskiego, pisarzu grodzskim owruckim, za requisitią successorow zeszłey je mości paneÿ Hrehorowey Czernikowey, za decretami trybunału lubelskiego, dwoma z oczewistych controwersy po wywiedzionych jnquisitiach ratione εxpulsiey gruntow do wsi Womiuk nalezących y przyłączenia onych do Łuhin do zapłacenia szkod za tym podiętych ferowanemi y za
Skrót tekstu: KsOw
Strona: 28v
Tytuł:
Księga grodzka owrucka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Owrucz
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
prawo, sprawy sądowe
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
pióronował, że wszystkie postronne zamachy na Ojczyznę, Syna pióronu w I. W. Jakubie doznawały. Więcej sobie podobnych życzyć może Korona Polska, ale nie żarliwszych. Żyje do tąd jeszcze w pamięciach naszych i Żyć będzie, bo go chwalebne dzieła nieśmiertelnym uczyniły. Cóż mówić o Piotrze, Kaszetelanie Radomskim: co o Janie Łowczym Bełskim, Stryjach twoich? Jedenz nich Jan, ale wszyscy I. W. Duninowie Gracjanami; jednę w Imienium tysiąc w Pańskich przymiotach reprezentują Gracyj. Bierze Sukcesją nie tylko Krwi Senatorskiej, ale też znakomitych akcyj I. W. Referendarzyc Koronny, Ródzony I. O. W. Książęcej Mości jaśnie Oświecona Marszałkkowa, w
pioronował, że wszystkie postronne zamachy na Oyczyżnę, Syna pioronu w I. W. Iakubie doznawały. Więcey sobie podobnych życzyć może Korona Polska, ale nie żarliwszych. Zyie do tąd ieszcze w pamięciach naszych y zyć będzie, bo go chwalebne dzieła niesmiertelnym uczyniły. Coż mowić o Piotrze, Kaszetelanie Radomskim: co o Ianie Łowczym Bełskim, Stryiach twoich? Iedenz nich Ian, ale wszyscy I. W. Duńinowie Gracyanami; iednę w Imienium tysiąc w Pańskich przymiotach reprezentuią Gracyi. Bierze sukcessyą nie tylko Krwi Senatorskiey, ále też znakomitych akcyi I. W. Referendarzyc Koronny, Rodzony I. O. W. Xiązęcey Mośći iaśnie Oswiecona Marszałkkowa, w
Skrót tekstu: UrfeRubJanAwan
Strona: 7nlb
Tytuł:
Awantura albo Historia światowe rewolucje i niestatecznego alternatę szczęścia zamykająca
Autor:
Honoré d'Urfé
Tłumacz:
Jan Karol Rubinkowski
Drukarnia:
Jan Ludwik Nicolai
Miejsce wydania:
Toruń
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
epika
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1741
Data wydania (nie wcześniej niż):
1741
Data wydania (nie później niż):
1741
