w Sakramencie tym widomą materią ustaje/ tam i nie widoma rzecz być przestaje: Gdzie widomej materii w pożywaniu niemasz/ to jest/ abo chleba/ abo wina/ tam niemasz i niewidomego/ abo ciała/ abo krwie Pana Chrystusowej pożywania/ swym sposobem: to jest/ względem poświęcenia. Gdy abowiem cząsteczka wina łyżeczką z kielicha oddzielona bywa/ i cząstka chleba z materii wina wysuszona: samo tam/ względem słów Pana Chrystusowych/ owych/ Hoc est Corpus meum. i/ Hic est sanguis meus: to jest względem poświęcenia/ ciało w osobie chleba zostaje/ i krew w osobie wina. Lecz względem , to jest/ Koncomitancji/
w Sakrámenćie tym widomą máterią vstáie/ tám y nie widomá rzecż bydź przestáie: Gdźie widomey máteriey w pożywániu nimász/ to iest/ ábo chlebá/ ábo winá/ tám nimász y niewidomego/ ábo ćiáłá/ ábo krwie Páná Christusowey pożywánia/ swym sposobem: to iest/ względem poświęcenia. Gdy ábowiem cżąsteczká winá łyżeczką z kielichá oddźielona bywa/ y cżąstka chlebá z máteriey winá wysuszona: sámo tám/ względem słow Páná Christusowych/ owych/ Hoc est Corpus meum. y/ Hic est sanguis meus: to iest względem poświęcenia/ ciáło w osobie chlebá zostáie/ y krew w osobie winá. Lecz względem , to iest/ Concomitántiey/
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 172
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
i to nieznacznie, bo tylko przed sobą ją czyni Celebrujący Kapłan, Partykułę speciei Chleba podnosząc trochę ku gorze, a to wtedy, gdy Diakon zawoła: Won min, tojest Attendamus. Potym Kapłan mówi: Swiataia Swiatym, alias: Sancta Sanctis. W tedy daje Laikom komunię stojącym z kielicha wraz Ciało z krwią zmieszawszy łyżeczką, Lavis po Grecku zwaną do ust podając. W Łacińskim także Kościele Ciało Chrystusowe we krwie maczano przedtym ob periculum effusionis, i tak dawano komunikującym; jako świadczy Georgius Cassander u Goara in Euchologio. Tenże tryb i formę w komunii obserwować każą Konstytucje Kluniaceńskiego Klasztoru. Lecz teraz suchą speciem Ciała Chrystusowego dają Łacinnicy Laikom
y to nieznacznie, bo tylko przed sobą ią czyni Celebruiący Kapłan, Partykułę speciei Chleba podnosząc trochę ku gorze, á to wtedy, gdy Dyakon zawoła: Won min, toiest Attendamus. Potym Kapłan mowi: Swiataia Swiatym, alias: Sancta Sanctis. W tedy daie Laikom kommunię stoiącym z kielicha wraz Ciało z krwią zmieszawszy łyżeczką, Lavis po Grecku zwaną do ust podaiąc. W Łacińskim także Kościele Ciało Chrystusowe we krwie maczano przedtym ob periculum effusionis, y tak dawano kommunikuiącym; iako świadczy Georgius Cassander u Goara in Euchologio. Tenże tryb y formę w kommunii obserwować każą Konstytucye Kluniaceńskiego Klasztoru. Lecz teraz suchą speciem Ciała Chrystusowego daią Łacinnicy Laikom
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 50
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
przykrywadłem, z wężykiem na wierzchu 94. Miednica z nalewką pstro złocista, rysowana w różne frukty i ptaszki 95. Solniczek srebrnych, białych, dwie, nr. 2. 96. Prawd małych, białych, cztery, nr. 4. 97. Cukierniczka biała, jedna, octowniczka jedna, garnuszek do musztardy z łyżeczką. 98. Fajerka z nakryciem i z kubkiem srebrnym 99. Kubeczek srebrny, złocisty, do ablucij z flaszką i z durszlaczkiem 100. Puarki dwa srebrne, obozowe, wewnątrz złociste 101. Flasz srebrnych, białych, z łańcuchami i szyjami długimi cztery, nr. 4. 102. Kadenat suto złocisty z solniczką na
przykrywadłem, z wężykiem na wierzchu 94. Miednica z nalewką pstro złocista, rysowana w różne frukty y ptaszki 95. Solniczek srebrnych, białych, dwie, nr. 2. 96. Prawd małych, białych, cztery, nr. 4. 97. Cukierniczka biała, iedna, octowniczka iedna, garnuszek do musztardy z łyżeczką. 98. Faierka z nakryciem y z kubkiem srebrnym 99. Kubeczek srebrny, złocisty, do ablucij z flaszką y z durszlaczkiem 100. Puarki dwa srebrne, obozowe, wewnątrz złociste 101. Flasz srebrnych, białych, z łańcuchami y szyjami długimi cztery, nr. 4. 102. Kadenat suto złocisty z solniczką na
Skrót tekstu: InwWilan
Strona: 39
Tytuł:
Inwentarz generalny klejnotów, sreber, galanterii i ruchomości różnych tudzież obrazów, które się tak w Pałacu Wilanowskim jako też w Skarbcach Warszawskich J.K.Mci znajdowały [...]
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Urządzenie pałacu wilanowskiego za Jana III
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Czołowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1937
pozdrowi/ i coby czyniło/ pytał. A ono pważnie odpowie: Chcę to wzytko morze wyczerpać/ i w ten dołek jeśli mogę wlać. Na którą odpowiedź jako dziecinną/ mąż z. poruszył się do śmiechu przystojnego/ i rzekł: O moje dziecię/ jakoż tego będziesz mogło dokazać/ morze nizmierne/ łyżeczką małą którą czerpasz dołek też maluczki w który wlewasz. A dziecię zaraz odpowiedziało: Podobniejsza mnie to uczynić com zamyślił/ aniżli tobie wypełnić to co myślisz. Na co ś. Augustym dziwnie zdumiały/ coby to było pyta. A dziecię: Myślą rozbierasz i mniemasz że małą księgą zawszesz/ co jest ona nierozdzielnej
pozdrowi/ y coby cżyniło/ pytał. A ono pważnie odpowie: Chcę to wzytko morze wyczerpáć/ y w ten dołek ieśli mogę wlać. Ná ktorą odpowiedź iáko dźiećinną/ mąż s. poruszył sie do śmiechu przystoynego/ y rzekł: O moie dźiećię/ iákoż tego będźiesz mogło dokázáć/ morze nizmierne/ łyżeczką máłą ktorą czerpasz dołek też máluczki w ktory wlewasz. A dźiećię zaraz odpowiedźiało: Podobnieysza mnie to vczynić com zámyślił/ ániżli tobie wypełnić to co myślisz. Ná co ś. Augustym dźiwnie zdumiały/ coby to było pyta. A dźiećię: Myślą rozbierasz y mniemasz że máłą kśięgą záwszesz/ co iest oná nierozdźielney
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 267
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
! W którym zbawienie dziś zaraz się stało, Co miłość Boska na człeku wymusza? Chce by w nim słowo wraz z ciałem mieszkało; Przyjście Chrystusa, z skąpego Celnika Hojnym zrobiło, w datku Jałmużnika. Ciężko grzesznemu, posturę Anioła Opisać, w jakiej skromności, pokorze Stanie przed Panem, kiedy go zawoła? Ciężko łyżeczką w dołek przelać morze, Nie mojej głowy, a dopieroż ręki, Malować Twarzy Anielskie i wdzięki. Ale com widział, o tym śmiele mówię: Ze po przyjęciu skrytej manny w skrzyni, Świętą Niewiastę, już Aniołem zowię; BÓG skryte rzeczy dla swej chwały czyni, Mam ja nadzieję, że ukryta perła
! W ktorym zbawienie dziś zaraz się stało, Co miłość Boska na człeku wymusza? Chce by w nim słowo wraz z ciałem mieszkało; Przyiście Chrystusa, z skąpego Celnika Hoynym zrobiło, w datku Jałmużnika. Ciężko grzesznemu, posturę Anioła Opisać, w iakiey skromności, pokorze Stanie przed Panem, kiedy go zawoła? Ciężko łyżeczką w dołek przelać morze, Nie moiey głowy, á dopieroż ręki, Malować Twarzy Anielskie y wdzięki. Ale com widział, o tym śmiele mowię: Ze po przyięciu skrytey manny w skrzyni, Swiętą Niewiastę, iuż Aniołem zowię; BOG skryte rzeczy dla swey chwały czyni, Mam ia nadzieię, że ukryta perła
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 191
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
sianem vl, ażpo samo oczko: i wprawiwszy jednę z onych glinianych miseczek, w on vl, (którą bokiem będziesz kładł,) postawiwszy ją na onym sienie, wprawisz zatwory: a skoro słońce zajdzie, że już pczoła z roboty przyszedszty, w vl się na noc wprowadzi: wyjąwszy zatwory, nalejesz oną żelazną łyżeczką syty w onę miseczkę, i zatwory wprawisz, i zamuszczesz, i sitko na oko włożysz. A to oboje dla tego uczynisz, żeby insze pczoły póki widno, poczuwszy sytę, na on vl nie uderzyły: także i nazajutrz raniuchno, jeślibyć się zaspać trafieło; a wstawszy jako naraniej, naprzód sitko z oka
śiánem vl, áżpo sámo oczko: y wpráwiwszy iednę z onych glyniánych miseczek, w on vl, (ktorą bokiem będziesz kłádł,) postáwiwszy ią ná onym śięnie, wpráwisz zátwory: á skoro słońce záydzie, że iusz pczołá z roboty przyszedszty, w vl się ná noc wprowádzi: wyiąwszy zátwory, náleiesz oną żelázną łyżeczką syty w onę miseczkę, y zátwory wpráwisz, y zámuszczesz, y sitko ná oko włożysz. A to oboie dlá tego vczynisz, żeby insze pczoły poki widno, poczuwszy sytę, ná on vl nie vderzyły: tákże y názáiutrz rániuchno, ieslibyć się záspáć tráfieło; á wstáwszy iáko nárániey, náprzod śitko z oká
Skrót tekstu: OstrorNauka
Strona: Ciijv
Tytuł:
Nauka koło pasiek
Autor:
Jan Ostroróg
Drukarnia:
Marcin Łęcki
Miejsce wydania:
Zamość
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
miseczki wybrały wszystko, wyimiesz próżną, miseczkę, siano w ulu zostawiwszy, a na drugi wieczor znowu także uczynisz jako i pierwej: jeśli też syty nie wybrały; to już znać, ze dalszego ratunku na ten czas nie potrzebują. A ty, że onej miseczki na płask z ula wyjąć nie możesz, znowu łyżeczką onę sytę, co w niej została, wybierzesz: i dopiero onę miseczkę na sztorc z uła wyjmi, i siano wyprzątni, i zaraz zatwory wpraw, i zamuszcz; gdyż tam już syty więcej stawiać nie potrzeba.
A iż się wspomniało, że próżną miseczkę na dzień wyjąć potrzeba, i dopiero ją znowu ku
miseczki wybráły wszystko, wyimiesz prożną, miseczkę, śiáno w vlu zostáwiwszy, á ná drugi wieczor znowu tákże vczynisz iáko y pierwey: iesli też syty nie wybráły; to iusz znáć, ze dálszego rátunku ná ten czás nie potrzebuią. A ty, że oney miseczki ná płásk z vlá wyiąć nie możesz, znowu łyżeczką onę sytę, co w niey zostáłá, wybierzesz: y dopiero onę miseczkę ná sztorc z vłá wyimi, y śiáno wyprzątni, y záráz zátwory wpráw, y zámuszcz; gdyż tám iuż syty więcey stáwiáć nie potrzebá.
A iż się wspomniáło, że prożną miseczkę ná dzień wyiąć potrzebá, y dopiero ią znowu ku
Skrót tekstu: OstrorNauka
Strona: Ciijv
Tytuł:
Nauka koło pasiek
Autor:
Jan Ostroróg
Drukarnia:
Marcin Łęcki
Miejsce wydania:
Zamość
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
gospodarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
