, z rozpadłego muru, Śliczne drzewo gładkiego wyrasta lauru, Albo gdy w oczach jego, jakie zwykle wytną, Starego dębu suche konary zakwitną. Nie mniejszą Wespazyjan, cesarz tegoż Rzymu, Miał pociechę, prywatnym jeszcze będąc, gdy mu, Nagłym wichrem w ogrodzie obalony wczora, Tegoż rano w górę się dźwignął śniat jawora. Nie miał z swej większej Jonasz kontentece banie, Co od upału słońca za namiot mu stanie; Tak bardzo się z onego głupi prorok chwastu Kokoszy, że wielkiemu śmie przekładać miastu. O ślepoto serc ludzkich! tedy marne ziele Za prawdziwe częstokroć liczymy wesele; Bo i ja, nic nie myśląc, że mi
, z rozpadłego muru, Śliczne drzewo gładkiego wyrasta lauru, Albo gdy w oczach jego, jakie zwykle wytną, Starego dębu suche konary zakwitną. Nie mniejszą Wespazyjan, cesarz tegoż Rzymu, Miał pociechę, prywatnym jeszcze będąc, gdy mu, Nagłym wichrem w ogrodzie obalony wczora, Tegoż rano w górę się dźwignął śniat jawora. Nie miał z swej większej Jonasz kontentece banie, Co od upału słońca za namiot mu stanie; Tak bardzo się z onego głupi prorok chwastu Kokoszy, że wielkiemu śmie przekładać miastu. O ślepoto serc ludzkich! tedy marne ziele Za prawdziwe częstokroć liczymy wesele; Bo i ja, nic nie myśląc, że mi
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 457
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
