ciężkich ucisków ludzkich: którymi nas/ nie bez przyczyny/ Pan Bóg nawiedzać raczy/ ale za grzechy i nieprawości nasze/ do których uznania/ z nich powstania/ i pokajania trzebaby się nam śpieszyć: by na nas co gorszego Pan Bóg nie dopuścił: Wziąłem to przed się/ będąc nie po jeden kroć żądany od niektórych ludzi/ abym te książeczki/ APOFTEGMATA nazwane/ przedtym wydane od zacnego i uczonego człowieka Pana Bieniasza Budnego/ znowu z Drukarnie swojej/ na świat wydał. W których są nauki i przykłady barzo kosztowne/ każdemu stanowi należące/ a tym więcej stanom wielkim i zacnym do wiadomości potrzebne: a takie którymby
ćięszkich vćiskow ludzkich: ktorymi nas/ nie bez przycżyny/ Pan Bog náwiedzáć racży/ ále zá grzechy y niepráwośći násze/ do ktorych vznánia/ z nich powstánia/ y pokáiánia trzebáby się nam śpieszyć: by ná nas co gorszego Pan Bog nie dopuśćił: Wźiąłem to przed śię/ będąc nie po ieden kroć żądány od niektorych ludźi/ ábym te kśiążecżki/ APOPHTEGMATA názwáne/ przedtym wydáne od zacnego y vcżonego cżłowieka Páná Bieniaszá Budnego/ znowu z Drukárnie swoiey/ na świát wydał. W ktorych są náuki y przykłády bárzo kosztowne/ káżdemu stanowi należące/ á tym więcey stanom wielkim y zacnym do wiádomośći potrzebne: á tákie ktorymby
Skrót tekstu: BudnyBPow
Strona: 4nlb
Tytuł:
Krotkich a wezłowatych powieści [...] księgi IIII
Autor:
Bieniasz Budny
Drukarnia:
Piotr Blastus Kmita
Miejsce wydania:
Lubcz
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
filozofia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
a przecięż niesądzili dla siebie chwały pełniejszego nazwiska jako sług Boskich. Tak bowiem Listy, Pisma, rozkazy swoje do wiernych Chrześcijan zaczynają: Piotr, Paweł, Jan sługa Pana naszego Jezusa Chrystusa Dawid Prorok Król Święty acz przez szczególne oświecenia Boskie przenikał to, że z krwi jego ma przyjść na świat Mesjasz i Zbawiciel żądany. Acz Bóg sam wyraźnym świadectwem nazwał go Mężem według serca swojego, przecięż tysiączne wyrażenia czyniąc Osoby swojej sługą Boskim: o Domine quia ego servus Tuus sum. Servus Tuus, et filius ancillae Tuae. „O Panie! albowiem sługą twoim ja jestem. Sługą twoim, i Synem, Służebnicy twojey.” Tak
a przecięż niesądzili dla siebie chwały pełnieyszego nazwiska iako sług Boskich. Tak bowiem Listy, Pisma, rozkazy swoie do wiernych Chrześcian zaczynaią: Piotr, Paweł, Ian sługa Pana naszego Iezusa Chrystusa Dawid Prorok Krol Swięty acz przez szczegulne oświecenia Boskie przenikał to, że z krwi iego ma przyiść na świat Messyasz y Zbawiciel żądany. Acz Bog sam wyraźnym świadectwem nazwał go Mężem według serca swoiego, przecięż tysiączne wyrażenia czyniąc Osoby swoiey sługą Boskim: o Domine quia ego servus Tuus sum. Servus Tuus, et filius ancillae Tuae. „O Panie! albowiem sługą twoim ia iestem. Sługą twoim, y Synem, Służebnicy twoiey.” Tak
Skrót tekstu: PiotrKaz
Strona: 76
Tytuł:
Kazania przeciwko zdaniom i zgorszeniom wieku naszego
Autor:
Gracjan Józef Piotrowski
Drukarnia:
Michał Gröll
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1772
Data wydania (nie wcześniej niż):
1772
Data wydania (nie później niż):
1772
. Diabeł. Diabeł. Przykład XV. Szatani/ oprawcy Bozcy/ ś. Franciszka gdy mieszkał u Kardynała zbili/ a on dla zbudowania braciej stamtąd odszedł. 211.
CZasu jednego ś. Franciszek szedł do Rzymu/ i nawiedził Kardynała Hosyteń/ i przez kilka dni zatrzymał się u niego dla wielkich niepogód/ będąc barzo żądany od niego: a żeby z inemi ubogimi które każdy dzień karmił w domu swym/ on też jałmużną jego nie gardził. A to dla tego mówił bo wiedział iz ten ś. zawsze chciał tak ubogi przyjmowan być gdzie gospodę miał. Chociajże sam Papież i Kardynali z wielką uczciwościago przyjmowali i szanowali jako człowieka świętego.
. Dyabeł. Dyabeł. PRZYKLAD XV. Szátáni/ oprawcy Bozcy/ ś. Fránćiszká gdy mieszkał v Kárdynałá zbili/ á on dla zbudowánia bráciey ztámtąd odszedł. 211.
CZásu iednego ś. Fránćiszek szedł do Rzymu/ y náwiedźił Kárdynałá Hosyteń/ y przez kilká dni zátrzymał sie v niego dla wielkich niepogod/ będąc bárzo żądány od niego: á żeby z inemi vbogimi ktore káżdy dźień karmił w domu swym/ on też iałmużną iego nie gárdźił. A to dla tego mowił bo wiedźiał iz ten ś. záwsze chćiał ták vbogi przijmowan bydź gdźie gospodę miał. Choćiayże sam Papież y Kardynali z wielką vczciwośćiago przyimowáli y szánowáli iáko człowieká świętego.
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 221
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
przepędzał budynku, Dając wszytkim cnot przykład z postępków uczynku: Bo pompy na teatrach, rumaków zawody, Polowania myśliwych, i które wiek młody Wynaleźć do zabawy swej może igrzyska Niepotrzebne, Królewic miał miast pośmiewiska; Lecz wszytek swój miał umysł do Boskich skłoniony Mandatów, a miłością Chrystusa zraniony Tego żądał, który ma być prawie żądany. Który jest wszytek słodki, wszytek pożądany. I taki, którego my do wieku skończenia Naszego, mamy zawsze chcieć bez nasycenia. Przywodząc zaś na pamięć Barlaama swego, I stanowiąc przed oczy czyste życie jego, Był miłością ku niemu wzruszony, i żądał Usilnie tego w sercu, aby go oglądał. A mając w
przepędzał budynku, Dáiąc wszytkim cnot przykład z postępkow vczynku: Bo pompy ná theátrách, rumakow záwody, Polowánia myśliwych, y ktore wiek młody Wynáleść do zábáwy swey może igrzyská Niepotrzebne, Krolewic miał miast pośmiewiská; Lecz wszytek swoy miał vmysł do Boskich skłoniony Mándatow, á miłośćią Chrystusa zrániony Tego żądał, ktory ma bydź práwie żądány. Ktory iest wszytek słodki, wszytek pożądány. Y táki, ktorego my do wieku skończenia Nászego, mamy záwsze chćieć bez násycenia. Przywodząc záś ná pámięć Bárláámá swego, Y stánowiąc przed oczy czyste życie iego, Był miłośćią ku niemu wzruszony, y żądał Vśilnie tego w sercu, áby go oglądał. A máiąc w
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 216
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
