Posyła po doktora wprzód, nim duszą rzygnie, Bogacz jeden, lecz skąpy, i przysięga z płaczem, Ozdrowiawszy, że mu da tysiąc złotych. Za czem Zakrzątnie się Włoch pilno, po aptekach biega, Że pacjent niedługo chorobę wylęga. Gdy przyszło do tysiąca, tym złoży terminem, Że pieniądze w szkatule za kluczem żeninem; Nie bez wielkiego sumę liczyć by hałasu, Ale mu pewnie odda wolniejszego czasu. Potkawszy go w Krakowie w pół roka abo mniej: „Daj, panie, coś obiecał — doktor się upomni — Wszak wiesz, jakom się szczerze o twe starał zdrowie.” „Aleć już zapłaciła pani” —
Posyła po doktora wprzód, nim duszą rzygnie, Bogacz jeden, lecz skąpy, i przysięga z płaczem, Ozdrowiawszy, że mu da tysiąc złotych. Za czem Zakrzątnie się Włoch pilno, po aptekach biega, Że pacyjent niedługo chorobę wylęga. Gdy przyszło do tysiąca, tym złoży terminem, Że pieniądze w szkatule za kluczem żeninem; Nie bez wielkiego sumę liczyć by hałasu, Ale mu pewnie odda wolniejszego czasu. Potkawszy go w Krakowie w pół roka abo mniej: „Daj, panie, coś obiecał — doktor się upomni — Wszak wiesz, jakom się szczerze o twe starał zdrowie.” „Aleć już zapłaciła pani” —
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 56
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
