bo co raz przedam/ tego się więcej nie upominam. Słusznie na takich Dekret dany: Ex malè partis, non gaudebit tertius haeres; słusznie drugich pocieszono: Non est quòd credas quenquam fieri aliena infelicitate, felicem. Aleć im to przyjdzie przebaczyć. poniżważ Nemo laeditur, nisi à seipso. Chciwość nasza i niepomiarkowane żydło lichwiarzów narodziło; jako czytamy/ i doświadczenie samo tego nas uczy. Non inopiae causa, sed propter luxum faeneratores nati. Jakożkolwiek jest/ ty Koronny Synu/ otwórz wszystkie ojczyste Kroniki/ a przyłóż lata niniejsze do onych/ zle będzie. Była to u Greków i starych Rzymian tajemnica; a prawdziwie tajemnica/ żaden z
bo co raz przedam/ tego się więcey nie vpominam. Słusznie ná tákich Dekret dány: Ex malè partis, non gaudebit tertius haeres; słusznie drugich poćieszono: Non est quòd credas quenquam fieri aliena infelicitate, felicem. Aleć im to prziydzie przebaczyć. poniżważ Nemo laeditur, nisi à seipso. Chćiwość nászá y niepomiárkowáne żydło lichwiarzow národziło; iáko czytamy/ y doświádczenie sámo tego nas vczy. Non inopiae causa, sed propter luxum faeneratores nati. Iákożkolwiek iest/ ty Koronny Synu/ otworz wszystkie oyczyste Kroniki/ á przyłoż látá ninieysze do onych/ zle będzie. Byłá to v Grekow y stárych Rzymian táiemnicá; á prawdziwie táiemnicá/ żaden z
Skrót tekstu: KunWOb
Strona: K3
Tytuł:
Obraz szlachcica polskiego
Autor:
Wacław Kunicki
Drukarnia:
Drukarnia dziedziców Jakuba Sibeneychera
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
twój/ a cudzy Sad to uważam dwoje; Lepsześ kupił sąsiectwo/ niźli własność swoję.
O tymże Autor sw. Dworzanek I. Gawińskiego/
DOm zły/ sprosny kupiłes; tylko w tym nagroda/ Do cudżego masz widok rozkoszny ogroda. Wiesz/ coć rzeczem gdy mieszkać w tym swym będziesz szczycie? Żydło Tulli wesołe/ lecz ma smutne życie.
Do Korynny O Rossie. ZE w leciech jest odmiana/ i wada: doznałem. Rossę kocham: odpuść mi; Ciebie wprzód kochałem.
Pauper vbique iacet. DAma rzekła ubogiemu/ Gdzieś przy drodze lezącemu. Jako widzę miły Boże/ Wszędy ubogiemu Loże; Ten zaś
twoy/ á cudzy Sád to vważám dwoie; Lepsześ kupił sąśiectwo/ niźli włásność swoię.
O tymze Author sw. Dworzánek I. Gáwinskiego/
DOm zły/ sprosny kupiłes; tylko w tym nagrodá/ Do cudżego masz widok rozkoszny ogrodá. Wiesz/ coć rzeczem gdy mieszkáć w tym swym będźiesz sczyćie? Zydło Tulli wesołe/ lecz ma smutne żyćie.
Do Korynny O Rossie. ZE w lećiech iest odmiáná/ y wádá: doznałem. Rossę kocham: odpuść mi; Ciebie wprzod kocháłem.
Pauper vbique iacet. DAmá rzekłá vbogiemu/ Gdźieś przy drodze lezącemu. Iáko widzę miły Boże/ Wszędy vbogiemu Loże; Ten záś
Skrót tekstu: GawDworz
Strona: 80
Tytuł:
Dworzanki albo epigramata polskie
Autor:
Jan Gawiński
Drukarnia:
Balcer Smieszkowicz
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1664
Data wydania (nie wcześniej niż):
1664
Data wydania (nie później niż):
1664
