7. OPISUIĄC DUCH Z. wyście Izraelczyków z-Egiptu mówi tak. Wyszli z-Egiptu pułkami swemi, w-ręku Mojżesza i Aarona. To jest, wyprowadził ich Mojżesz i Aaron. Wiemy że wódz ludu Bożego, jeden był tylko Mojżesz, a czemuż wyście ludu Izraelskiego, przyczyta się i rękom Aaronowym? Mojżeszu, dobrzesz tobie było cale się zdać na Pana Boga osadzonego w-krzaku, nie wołano tam na Aarona, ale na Mojżesza, tyś się wymawiał, promowowałeś Aarona, u Majestatu Pańskiego był twoją kreaturą, sameś na się skarżył, żeś nie miał dobrej eksplicatywy: Non sum eloquens,
7. OPISUIĄC DUCH S. wyśćie Izráelczykow z-Egiptu mowi ták. Wyszli z-Egiptu pułkámi swęmi, w-ręku Moyzeszá i Aároná. To iest, wyprowádźił ich Moyzesz i Aáron. Wiemy że wodz ludu Bożego, ieden był tylko Moyzesz, á czemusz wyśćie ludu Izraelskiego, przyczyta się i rękom Aáronowym? Moyzeszu, dobrzesz tobie było cále się zdáć ná Pana Bogá osadzonego w-krzaku, nie wołano tám ná Aároná, ále ná Moyzeszá, tyś się wymawiał, promowowałeś Aároná, v Máiestatu Páńskiego był twoią kreaturą, sameś ná się skárzył, żeś nie miał dobrey explicátywy: Non sum eloquens,
Skrót tekstu: MłodzKaz
Strona: 46
Tytuł:
Kazania i homilie
Autor:
Tomasz Młodzianowski
Drukarnia:
Collegium Poznańskiego Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1681
Data wydania (nie wcześniej niż):
1681
Data wydania (nie później niż):
1681
aby nosił Aaron nieprawość poświęconych rzeczy/ któreby poświęcali Synowie Izraelscy przy wszystkich darach poświęconych rzeczy swych: a będzie nad czołem jego ustawicznie/ aby im zjednał łaskę u PANA. 39. SPrawisz też szatę z białego jedwabiu dzianą/ także uczynisz czapkę z jedwabiu białego/ pas też uczynisz robotą haftarską. 40. SYnom także Aaronowym poczynisz szaty/ i poczynisz im pasy/ i czapki im poczynisz na cześć/ i na ozdobę. 41. A ubierzesz w nie Aarona/ brata twego/ i Syny jego z nim: i pomażesz je/ a napełnisz ręce ich/ i poświęcisz je/ aby mi urząd Kapłański sprawowali. 42. Urobisz im też
áby nośił Aáron niepráwość poświęconych rzecży/ ktoreby poświącáli Synowie Izráelscy przy wszystkich dárách poświęconych rzecży swych: á będźie nád czołem jego ustáwicznie/ áby im zjednáł łáskę u PANA. 39. SPráwisz też szátę z białego jedwabiu dźiáną/ tákże uczynisz czápkę z jedwabiu białego/ pás też uczynisz robotą háftárską. 40. SYnom tákże Aáronowym pocżynisz száty/ y poczynisz im pásy/ y czapki im poczynisz ná cześć/ y ná ozdobę. 41. A ubierzesz w nie Aároná/ brátá twego/ y Syny jego z nim: y pomáżesz je/ á nápełnisz ręce ich/ y poświęćisz je/ áby mi urząd Kápłáński spráwowáli. 42. Urobisz im też
Skrót tekstu: BG_Wj
Strona: 85
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Wyjścia
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
/ skora tenże ofiary/ którą ofiarował/ należeć będzie. 9. Także każda Ofiara śniedna/ w piecu upieczona/ i wszystko co na panwi albo w kotle gotowano/ będzie Kapłanowi/ który to ofiaruje/ należeć będzie. 10. Przytym wszelka Ofiara śniedna/ zagnieciona z Oliwą/ albo prażona/ wszystkim Synom Aaronowym należeć będzie: tak jednemu jako drugiemu. 11.
Tać też jest Ustawa Ofiary spokojnej/ którą będą ofiarowali PANU. 12. Jeśliby kto ofiarował na ofiarę dziękczynienia/ tedy ofiarować będzie/ na ofiarę dziękczynienia/ placki przaśne/ zagniatane z Oliwą/ i kreple przaśne/ pomazane Oliwą/ i mąkę pszenną/ smażoną z
/ skorá tenże ofiáry/ ktorą ofiárował/ należeć będźie. 9. Tákże káżda Ofiárá sniedna/ w piecu upiecżona/ y wszystko co ná panwi álbo w kotle gotowano/ będźie Kápłánowi/ ktory to ofiáruje/ należeć będźie. 10. Przytym wszelka Ofiárá śniedna/ zágniećiona z Oliwą/ álbo práżona/ wszystkim Synom Aáronowym należeć będźie: ták jednemu jáko drugiemu. 11.
Táć też jest Ustáwá Ofiáry spokojney/ ktorą będą ofiárowáli PANU. 12. Iesliby kto ofiárował ná ofiárę dźiękczynienia/ tedy ofiárowáć będźie/ ná ofiárę dźiękczynienia/ plácki przásne/ zágńiatáne z Oliwą/ y kreple przásne/ pomázáne Oliwą/ y mąkę pszenną/ smáżoną z
Skrót tekstu: BG_Kpł
Strona: 107
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Kapłańska
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
w nim były/ i poświęcił je. 11. Potym pokropił nim Ołtarz siedm kroć/ i pomazał Ołtarz ze wszystkim naczyniem jego/ i wannę/ i stolec jej/ aby je poświęcił: 12. Wlał także Olejku pomazowania na głowę Aaronowę/ i pomazał go na poświęcenie jego. 13. Zatym rozkazał Mojżesz przystąpić synom Aaronowym/ a obłokszy je w szaty/ opasał je pasem/ i włożył na nie czapki/ jako był PAN rozkazał Mojżeszowi. 14. Tamże przywiódł cielca ku Ofierze za grzech/ i włożył Aaron i synowie jego ręce swe/ na głowę cielca ofiary za grzech. 15. I zabił go Mojżesz/ a wziąwszy krwie jego
w nim były/ y poświęćił je. 11. Potym pokropił nim Ołtarz śiedm kroć/ y pomázał Ołtarz ze wszystkim naczyniem jego/ y wánnę/ y stolec jey/ áby je poświęćił: 12. Wlał tákże Olejku pomázowánia ná głowę Aáronowę/ y pomázał go ná poświęcenie jego. 13. Zátym rozkazał Mojzesz przystąpić synom Aáronowym/ á oblokszy je w száty/ opásał je pásem/ y włożył ná nie cżapki/ jáko był PAN rozkazał Mojzeszowi. 14. Támże przywiodł ćielcá ku Ofierze zá grzech/ y włożył Aáron y synowie jego ręce swe/ ná głowę ćielcá ofiáry zá grzech. 15. Y zábił go Mojzesz/ á wźiąwszy krwie jego
Skrót tekstu: BG_Kpł
Strona: 109
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Kapłańska
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
. 22.
Potym kazał przywieść barana drugiego/ barana poświęcenia/ i włożyli Aaron i Synowie jego ręce swoje na głowę tegoż barana. 23. A zabiwszy go Mojżesz/ wziął ze krwie jego/ i pomazał nią koniec prawego ucha Aaronowego: i wielki palec wielki prawej nogi jego. 24. Rozkazał też przystąpić Synom Aaronowym/ i pomazał Mojżesz onąż krwią/ koniec ucha ich prawego/ i palce wielkie/ ich prawej ręki/ i palce wielkie/ nogi ich prawej: i wylał Mojżesz krew na wierzch Ołtarza/ w około. 25. Potym wziął tłustość i ogon/ i wszystkę tłustość która jest około wnętrzności/ i odziedzkę z wątroby
. 22.
Potym kazał przywieść báráná drugiego/ báráná poświęcenia/ y włożyli Aáron y Synowie jego ręce swoje ná głowę tegoż báráná. 23. A zábiwszy go Mojzesz/ wźiął ze krwie jego/ y pomázał nią koniec práwego uchá Aáronowego: y wielki pálec wielki práwey nogi jego. 24. Rozkazał też przystąpić Synom Aáronowym/ y pomázał Mojzesz onąż krwią/ koniec uchá ich práwego/ y pálce wielkie/ jich práwey ręki/ y pálce wielkie/ nogi jich práwey: y wylał Mojzesz krew ná wierzch Ołtarzá/ w około. 25. Potym wźiął tłustość y ogon/ y wszystkę tłustość ktora jest około wnętrznośći/ y odźiedzkę z wątroby
Skrót tekstu: BG_Kpł
Strona: 109
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Kapłańska
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
