N litera w Herbie złota w polu błękitnym znaczy Insignè z Grecyj do Polski wniesione, Śnierczek tu nazwane, iż go Szlachcić tego Imienia zażywać poczoł według Długosza. Z litery wielkiej za Rodowity zaszczyt zażywał Piotr Wileński Biskup około Roku 1415. Okolski. W litera w Herbie koloru białego, na polu eżerwonym; zowie się Abdank albo Habdank, którym na 70. kilka Familii w Polsce się pieczętuje. Z litera adornowała i była zaszczytem herbownym, dwóch Biskupów Wileńskich, lakuba i Macieja, według Okolskiego. A wychyliwszy się z Ojczyzny mojej, znajduję, że Mesenii Naród Grecki zażywał litery M złotej na tarczach swoich, i było to u nich
N litera w Herbie złota w polu błękitnym znaczy Insignè z Grecyi do Polski wniesione, Snierczek tu nazwane, iż go Szlachcić tego Imienia zażywać pocżoł według Długosza. S litery wielkiey za Rodowity zaszczyt zażywał Piotr Wileński Biskup około Roku 1415. Okolski. W litera w Herbie koloru białego, na polu eżerwonym; zowie się Abdank albo Habdank, ktorym na 70. kilka Familii w Polszcze się pieczętuie. Z litera adornowała y była zaszczytem herbownym, dwoch Biskupow Wileńskich, lakuba y Macieia, według Okolskiego. A wychyliwszy się z Oycżyzny moiey, znayduię, że Messenii Narod Grecki zażywał litery M złotey na tarczach swoich, y było to u nich
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 60
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
wyżej w rozdz. 11) w mięsopusty wyszedł był do Polski, prosili od cesarza, w cale sobie łaskę jego na potomne okazje zachowując, aby ich na czas przepuścił, oświadczyć wierną miłość cnej ojczyźnie. Zaczem na tak słuszną prośbę cesarz jego m. (już też natenczas mało co potrzebujący) łatwo przypadając, abdank pozwolił, albo wypuszczenie z posług. A gdy zaraz prędko potem, to jest w kilka niedziel po Wiełkiejnocy, w Ustopeczu pieniądze im za 9 miesięcy odliczono, cesarz jego m. każdego prawie według zasług udarowawszy, z wielkim żalem abdankował. Poszli tedy Elearowie polscy rebelizanty upokorzywszy, stracone państwa cesarskie odzyskawszy, mniemane pany ich
wyżej w rozdz. 11) w mięsopusty wyszedł był do Polski, prosili od cesarza, w cale sobie łaskę jego na potomne okazye zachowując, aby ich na czas przepuścił, oświadczyć wierną miłość cnej ojczyznie. Zaczem na tak słuszną prośbę cesarz jego m. (już też natenczas mało co potrzebujący) łatwo przypadając, abdank pozwolił, albo wypuszczenie z posług. A gdy zaraz prędko potem, to jest w kilka niedziel po Wiełkiejnocy, w Ustopeczu pieniądze im za 9 miesięcy odliczono, cesarz jego m. każdego prawie według zasług udarowawszy, z wielkim żalem abdankował. Poszli tedy Elearowie polscy rebelizanty upokorzywszy, stracone państwa cesarskie odzyskawszy, mniemane pany ich
Skrót tekstu: DembPrzew
Strona: 43
Tytuł:
Przewagi elearów polskich
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Biblioteki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1859
im, dawać miano. XIII. Iż okazka według popisu, jeżeliby to jaka potrzeba, pokazowała, co miesiąc miała bywać. XIV. Iż czeladź Elearska, jeżeliby uciekłszy, w inszych się wojskach jakichkolwiek znajdowała, przywrócona koniecznie być miała, i ten ktoby takiego bawił, surowo karany. XV. Iż abdank albo rozpuszczenie wojska, luboby z cesarskiej albo wojskowej strony zamyślony był, tedy wprzód miesiącem miał być opowiedziany. XVI. Iż po abdanku wolne mieli mieć przepuszczenie, przez państwa j. c. m. do któregokolwiek pana katolickiego. XVII. Iż te kondycje miały być (jakoż i były potem) od cesarza
im, dawać miano. XIII. Iż okazka według popisu, jeżeliby to jaka potrzeba, pokazowała, co miesiąc miała bywać. XIV. Iż czeladź Elearska, jeżeliby uciekłszy, w inszych się wojskach jakichkolwiek znajdowała, przywrócona koniecznie być miała, i ten ktoby takiego bawił, surowo karany. XV. Iż abdank albo rozpuszczenie wojska, luboby z cesarskiej albo wojskowej strony zamyślony był, tedy wprzód miesiącem miał być opowiedziany. XVI. Iż po abdanku wolne mieli mieć przepuszczenie, przez państwa j. c. m. do któregokolwiek pana katolickiego. XVII. Iż te kondycye miały być (jakoż i były potem) od cesarza
Skrót tekstu: DembPrzew
Strona: 81
Tytuł:
Przewagi elearów polskich
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Biblioteki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1859
Prochnicki Książę de Bibel w Podgórzu, do Hiszpanii od Króla Zygmunta ośmioletni Internuntius, Sufraganii Lwowskiej na Osobę Pyrawskiego Fundator.
Dwudziesty 2. Stanisław Grochowski, który Synod Diecezalny złożył 1641. 3. Iulii Dwudziesty 6. Konstantyn Lipskilanowi III. Królowina Batalią Wideńską Triumfalną, szczęśliwy Dawca Benedykcyj we Lwowie.
Dwudziesty 9. Jan Skarbek Abdank, kilku Rezydencyj Arcy-Biskupich we Lwowie, w Obroszynie, w Dunajowie, w Kąkolnikach, częścią Restaurator, częścią Fundator, Cleri amantissimus, Observator. Umarł Roku 1733, pogrzebiony in Sinu sponsae we Lwowie. Trzydziesty 1. in Serie jest I.W. MIKOŁAJ IGNACY zWyżycWYZYCKI ARCYBISKUP Metropolitanus Lwowski Herbu Ośmoróg, Vetustae Domus splendore
Prochnicki Xiążę de Bibel w Podgorzu, do Hiszpanii od Krola Zygmunta ośmioletni Internuntius, Suffraganii Lwowskiey ná Osobę Pyrawskiego Fundator.
Dwudźiesty 2. Stanisław Grochowski, ktory Synod Diecezálny złożył 1641. 3. Iulii Dwudźiesty 6. Konstantyn Lipskilanowi III. Krolowiná Batálią Wideńską Tryumfalną, szczęśliwy Dawca Benedykcyi we Lwowie.
Dwudźiesty 9. Ian Skarbek Abdank, kilku Rezydencyi Arcy-Biskupich we Lwowie, w Obrosżynie, w Dunáiowie, w Kąkolnikach, częścią Restaurator, częścią Fundator, Cleri amantissimus, Observator. Umarł Roku 1733, pogrzebiony in Sinu sponsae we Lwowie. Trzydźiesty 1. in Serie iest I.W. MIKOŁAY IGNACY zWyżycWYZYCKI ARCYBISKUP Metropolitanus Lwowski Herbu Osmorog, Vetustae Domus splendore
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 380
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
Stefanem Czarnieckim sławnym wojownikiem w Danii i Holsacyj pod czas wojny Szwedzkiej, pole obfite miał do Heroicznych dzieł, w których pracach z targawszy siły umarł 1688. wieku swego, 71. miał braci kilku rodzonych i z nich synowców z których jeden był Proboszczem Grudziądzkim 1700. a potym opatem Oliwskim zakonu Cystersów. Dąb
DĄBROWSKI herbu Abdank w Sieradzkim Województwie. Sebeztyan pod Pleszkowem pieszo szedł do szturmu Paprocki o herb: sól: 404. Dąbrowski Kanonik Wiślicki 1586. Histor: Domus Prabat: Cracov.
DĄBROWSKI herbu Dąbrowa, w Województwie Mazowieckim Maciej 1632 Staniław 1648. pisali się z Ciechanowską ziemią na elekeje Królów Polskich. Zofia Dąbrowska Dąbrowskiego herbu Jastrzębiec małżonka
Stefanem Czarnieckim sławnym woiownikiem w Danii y Holsacyi pod czas woyny Szwedzkiey, pole obfite miał do Heroicznych dzieł, w ktorych pracach z targawszy siły umarł 1688. wieku swego, 71. miał bráći kilku rodzonych y z nich synowcow z ktorych ieden był Proboszczem Grudziądzkim 1700. á potym opatem Oliwskim zakonu Cystersow. Dąb
DĄBROWSKI herbu Abdank w Sieradzkim Woiewodztwie. Sebestyan pod Pleszkowem pieszo szedł do szturmu Paprocki o herb: sol: 404. Dąbrowski Kanonik Wislicki 1586. Histor: Domûs Prabat: Cracov.
DĄBROWSKI herbu Dąbrowa, w Wojewodztwie Mazowieckim Maćiey 1632 Staniław 1648. pisali się z Ciechanowską źiemią ná elekeye Krolow Polskich. Zofia Dąbrowska Dąbrowskiego herbu Jastrzębiec małżonka
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 6
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
Minocka zrodziła, trzeci raz z Zofią Pruszkowską pozostałą wdową po Minorze, spłodził trzech synów, Krzysztofa, Jana i Samuela i trzy córki: Urszulę, Izabellę, i Bogumiłę. Baran: Dębno Herb.
Ma być krzyż biały przez całą tarczą, tak w szerz jako i wzdłuż rozciągniony, na lewym jego boku spodem, Abdank biały w polu czerwonym, pod herbem i koroną, między dwiema bawolemi rogami krzyż kościelny; tak go opisują. Paprock: w Gniazdzie fol. 1040. i 1172. O herb: fol: 297. Okol: tom. 1. fol: 141. Ms. P. Kojałów. O początkach tego herbu nie
Minocka zrodźiłá, trzeci raz z Zofią Pruszkowską pozostáłą wdową po Minorze, zpłodźił trzech synow, Krzysztofa, Janá y Samuelá y trzy corki: Urszulę, Izábellę, y Bogumiłę. Bárán: Dębno Herb.
Ma bydź krzyż biały przez cáłą tarczą, ták w szerz iáko y wzdłuż rozciągniony, ná lewym iego boku spodem, Abdank biały w polu czerwonym, pod herbem y koroną, między dwiema bawolemi rogámi krzyż kościelny; ták go opisuią. Paprock: w Gniazdzie fol. 1040. y 1172. O herb: fol: 297. Okol: tom. 1. fol: 141. Ms. P. Koiałow. O początkách tego herbu nie
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 30
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
wystawił. BÓG mu nie mniej i wdalszym progresie życia szczęścił: na dworze albowiem Monarchy Polskiego, w wielkich respektach będąc, z nienawiści gdy mu Abdanczyk nierówność urodzenia, czy kondycją Tatarską wyrzucał, na pojedynek go wyzwał i pokonał: darował ci w prawdzie życiem adwersarza swego z rozkazu królewskiego, na pamiątkę jednak tej swojej dzielności Abdank mu pod krzyżem przydany. W pośledniejszej jednak o herbach edycyj poprawił tej swojej narracyj tenie autor, a naprzód powiada, że ten przezacny tego klejnotu przodek, Dembrot się zwał, potym, że nie był rodem Tatarzyn, ale Polak w niewolą zabrany z drugiemi do Tatar, dalej że ta Panna była herbu Abdank dziedziczka na
wystáwił. BOG mu nie mniey y wdalszym progressie życia szczęścił: ná dworze albowiem Monárchy Polskiego, w wielkich respektách będąc, z nienawiści gdy mu Abdanczyk nierowność urodzenia, czy kondycyą Tátárską wyrzucáł, ná poiedynek go wyzwał y pokonał: dárował ci w prawdźie życiem adwersarza swego z rozkazu krolewskiego, ná pámiątkę iednák tey swoiey dźielności Abdank mu pod krzyżem przydány. W poślednieyszey iednák o herbách edycyi popráwił tey swoiey narrácyi tenie autor, á náprzod powiáda, że ten przezacny tego kleynotu przodek, Dembrot się zwáł, potym, że nie był rodem Tátárzyn, ale Polak w niewolą zabrany z drugiemi do Tátar, dáley że ta Pánná byłá herbu Abdank dźiedźiczka ná
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 31
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
swojej dzielności Abdank mu pod krzyżem przydany. W pośledniejszej jednak o herbach edycyj poprawił tej swojej narracyj tenie autor, a naprzód powiada, że ten przezacny tego klejnotu przodek, Dembrot się zwał, potym, że nie był rodem Tatarzyn, ale Polak w niewolą zabrany z drugiemi do Tatar, dalej że ta Panna była herbu Abdank dziedziczka na Dębnie, którą gdy pojął, do Krzyża od Monarchy Polskiego sobie za herb pozwolonego, i Abdank tym kształtem jako widzisz przyłączony, do niego odebrał, herb zaś od jej dziedzictwa Dębno zawołany: Tegoż zdania Okolski z Paprockim już się poprawującym. Dęb
Stryikowski lib: 13, cap. 2. Kojałów.
swoiey dźielności Abdank mu pod krzyżem przydány. W poślednieyszey iednák o herbách edycyi popráwił tey swoiey narrácyi tenie autor, á náprzod powiáda, że ten przezacny tego kleynotu przodek, Dembrot się zwáł, potym, że nie był rodem Tátárzyn, ale Polak w niewolą zabrany z drugiemi do Tátar, dáley że ta Pánná byłá herbu Abdank dźiedźiczka ná Dębnie, ktorą gdy poiął, do Krzyżá od Monárchy Polskiego sobie zá herb pozwolonego, y Abdank tym kształtem iáko widźisz przyłączony, do niego odebráł, herb záś od iey dźiedźictwá Dębno zawołany: Tegoż zdánia Okolski z Páprockim iuż się popráwuiącym. Dęb
Stryikowski lib: 13, cap. 2. Koiałow.
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 31
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
sejmie Hrodelskim, ten herb na siebie i Sukcesorów swoich przyjął 1413. Stat: Łask. fol: 127.
¤a DHELE Krzysztof a Dhele z Sambieńskiej ziemi, deputat ad recensionem juris Provincialis Ducatûs Prussiae.
¤DIAKOWICZ są w Księstwie Litewskim jako o nich świadczy Konstytucja 1601. fol: 76. Krzysztof Diakiewicz 1700.
DŁOTO herbu Abdank, w Lubelskim Województwie.
DŁOTOWSKI herbu Wężyk w Mazoszu i na Rusi. Jan z Województwem Płockim pisał się na Władysława IV. Michał z Bełzkim na Jana Kazimierza elekcją. Krystyna Dłotowska Aleksandra Komorowskiego herbu Ostoja Sędziego Ziemskiego Ciechanowskiego małżonka.
DŁUGOBORSKI herbu Topór w Mazowieckim. Jędrzej Długoborski podpisał z Ziemi Ciechanowskiej elekcją Władysława IV, drugi
seymie Hrodelskim, ten herb ná siebie y sukcessorow swoich przyiął 1413. Stat: Łask. fol: 127.
¤á DHELE Krzysztof á Dhele z Sambieńskiey źiemi, deputat ad recensionem juris Provincialis Ducatûs Prussiae.
¤DIAKOWICZ są w Xięstwie Litewskim iáko o nich świádczy Konstytucya 1601. fol: 76. Krysztof Dyakiewicz 1700.
DŁOTO herbu Abdank, w Lubelskim Woiewodztwie.
DŁOTOWSKI herbu Wężyk w Mázoszu y ná Ruśi. Jan z Woiewodztwem Płockim pisał się ná Władysława IV. Michał z Bełzkim ná Janá Káźimierzá elekcyą. Krystyna Dłotowska Alexándrá Komorowskiego herbu Ostoia Sędźiego Ziemskiego Ciechanowskiego małżonka.
DŁUGOBORSKI herbu Topor w Mazowieckim. Iędrzei Długoborski podpisał z Ziemi Ciechánowskiey elekcyą Władysława IV, drugi
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 39
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
ten z Łychowskii, miał syna Maurycego. Jan Łowczy Czerniechowski, ten z Kandydy Ciężkowskii miał synów trzech, Wiktora, Antoniego i Chryzanta. Antoni trzeci syn Wojciecha: 2do Tobiasza sterylem: 3tio Stanisława Skarbnika Nowogrodzkiego, którego z Boguszewskii było synów siedmiu, o których i ja mówiłem w pierwszym tomie. Dol
¤DOLINIAŃSKI herbu Abdank w Ruskim Województwie, z tych Augustyna Doliniańskiego 1548 czytałem in Monim: Koleg: Leopol: Jedna z nich temi czasy. była za Jędrzejem Błażowskim Podstolim Żydaczowskim. Józef Skarbnikowic Lwowski Sędzia kapturowy 1733. Doliwa Herb.
TRzy roże czerwone o czterech liściach, jedna podle drugiej, na drodze białej, czyli jako drudzy mówią
ten z Łychowskii, miał syná Maurycego. Jan Łowczy Czerniechowski, ten z Kándydy Cieszkowskii miał synow trzech, Wiktora, Antoniego y Chryzanta. Antoni trzeci syn Woyciecha: 2do Tobiaszá sterilem: 3tio Stánisłáwa Skárbniká Nowogrodzkiego, ktorego z Boguszewskii było synow siedmiu, o ktorych y ia mowiłem w pierwszym tomie. Dol
¤DOLINIANSKI herbu Abdank w Ruskim Woiewodztwie, z tych Augustyná Doliniáńskiego 1548 czytałem in Monim: Colleg: Leopol: Iedna z nich temi czásy. byłá zá Jędrzeiem Błażowskim Podstolim Zydáczowskim. Jozef Skárbnikowic Lwowski Sędźiá kápturowy 1733. Doliwa Herb.
TRzy roże czerwone o czterech liściách, iedna podle drugiey, ná drodze białey, czyli iáko drudzy mowią
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 51
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
