Króla Władysława/ także Królewicza IM. Karola i samego IKM. długi prywatne domu Królewskiego prywatnym kredytorom wypłaciła. Ekonomiczne też intraty wszytkie usque ad diem Electionis nowego Pana/ aby w ręku IKM: zostawać i na pożytek IKM. obracać się mogły. To wszytko doskonale postanowiwszy/ dopiero na ten czas/ co nie raz proponitur Abdykacją Królestwa Polskiego i WKsL. takim sposobem jakim WM. Państwo będziecie życzeli/ IKM. uczyni. Pójdzie wtym za zdaniem WM. pewien będąc że to tylko radzić będziecie coby było z zupełnym/ i reputacją jego a doskonałym bezpieczeństwem WMściów. JAN KAZIMIERZ Król Polski abdicando Królestwo, zegna wszytkich publicè w Senacie.
GDy dociekła
Krolá Włádysłáwá/ tákże Krolewicá IM. Károlá i sámego IKM. długi prywatne domu Krolewskiego prywatnym kredytorom wypłáćiłá. Ekonomiczne też intraty wszytkie usque ad diem Electionis nowego Páná/ áby w ręku IKM: zostawáć i ná pożytek IKM. obracac się mogły. To wszytko doskonále postánowiwszy/ dopiero ná ten czas/ co nie raz proponitur Abdykacyą Krolestwá Polskiego i WXL. tákim sposobem iákim WM. Pánstwo będźiecie życzeli/ IKM. uczyni. Poydźie wtym zá zdániem WM. pewien będąc że to tylko rádźić będźiećie coby było z zupełnym/ i reputácyą iego á doskonáłym bespieczenstwem WMśćiow. IAN KAZIMIERZ Krol Polski abdicando Krolestwo, zegna wszytkich publicè w Senaćie.
GDy doćiekłá
Skrót tekstu: PisMów_II
Strona: 10
Tytuł:
Mówca polski, t. 2
Autor:
Jan Pisarski
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
prosić/ abyście nikogo hujus consilii nie chcieli invidiâ onerare. Wszyscy Panowie postronni prosili mię/ i do tego mię momentu proszą gorąco/ abym to Consilium odmienił/ Civibus zaś muszę cum grata recordatione miłości takie ku mnie dać świadectwo/ że się z nich nie znalazł żaden/ któryby miał pochwalić nie tylko radzić Abdykacją: która znać że jest Boskiej ręki dzieło/ et vocationis meae necessitas, kiedy mi jej wszytkiego świata improbacją wybić z-serca nie mogła. A jako w tej całej sprawie nikt o miłości mojej ku tej Rzeczypospolitej wątpić nie może/ tak i ja wzajem bezpiecznie sobie obiecuję po miłości Wmm. że na substancją moję/
prośić/ abyśćie nikogo hujus consilii nie chćieli invidiâ onerare. Wszyscy Panowie postronni prośili mię/ i do tego mię momentu proszą gorąco/ abym to Consilium odmienił/ Civibus záś muszę cum grata recordatione miłośći tákie ku mnie dáć świadectwo/ że się z nich nie znalazł żaden/ ktoryby miał pochwalić nie tylko radźić Abdykácyą: ktora znáć że iest Boskiey ręki dźieło/ et vocationis meae necessitas, kiedy mi iey wszytkiego świátá improbácyą wybić z-serca nie mogłá. A iako w tey całey spráwie nikt o miłośći moiey ku tey Rzeczypospolitey wątpić nie może/ tak i iá wzáiem bespiecznie sobie obiecuię po miłośći Wmm. że ná substancyą moię/
Skrót tekstu: PisMów_II
Strona: 14
Tytuł:
Mówca polski, t. 2
Autor:
Jan Pisarski
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
; królewiczów zabranych pod Wrocławiem w r. p. 1704 i biskupa poznańskiego Święcickiego z Ankony wolno powrócić musiał, do tego pewną kwotę milionów deklarował wydać Szwedowi z Saksonii, konsystencji wojskom szwedzkim i króla Stanisława polskim (tam z nim będącym) pozwolił w Saksonii, pókiby owych przyrzeczonych milionów nie wypłacił. Wydał król August abdykacją swoję do stanów rzeczypospolitej polskiej z podpisem ręki swojej pod wielką pieczęcią, a co największa, że Szwed dołożył tego w traktacie, żeby król August wszystkim monarchom Europy przez swoich ministrów i posłów umyślnych ogłosił abdykacją swoję. Musiał i inszych wiele arcywstydliwych akceptować punktów, i nieznacznie odjechał król August po batalii do Drezna, a wojsko
; królewiczów zabranych pod Wrocławiem w r. p. 1704 i biskupa poznańskiego Święcickiego z Ankony wolno powrócić musiał, do tego pewną kwotę milionów deklarował wydać Szwedowi z Saksonii, konsystencyi wojskom szwedzkim i króla Stanisława polskim (tam z nim będącym) pozwolił w Saksonii, pókiby owych przyrzeczonych milionów nie wypłacił. Wydał król August abdykacyą swoję do stanów rzeczypospolitéj polskiéj z podpisem ręki swojéj pod wielką pieczęcią, a co największa, że Szwed dołożył tego w traktacie, żeby król August wszystkim monarchom Europy przez swoich ministrów i posłów umyślnych ogłosił abdykacyą swoję. Musiał i inszych wiele arcywstydliwych akceptować punktów, i nieznacznie odjechał król August po batalii do Drezna, a wojsko
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 108x
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
zjechali marszałkowie obudwu konfederacji, i tam mutuos fasces złożyli na aktu jakiego publicznego ręce, albo też do zgromadzonych stanów pospolitem ruszeniem, a tam przy jedności uczynionej, rzeczpospolita jako domina jurium suorum decernat sibi optime visa et proficua ad integram salutem. W ostatku koronę in sinum Reipublicae składał, byle był miał securitatem jej, i abdykacją króla Augusta, albo raczej abrenuncjacją oddawał rzeczypospolitej; a jeżeliby go rzeczpospolita przy tronie chciała zostawić, tedy chciał kondycje wszelkie akceptować, coby rzeczpospolita in melius utrzymania jej, integra regione, religione et libertate, widziała pozornego i pożytecznego. Lecz się nierychło król Stanisław udał do upokorzenia się: mógłby się był utrzymać przy
zjechali marszałkowie obudwu konfederacyi, i tam mutuos fasces złożyli na aktu jakiego publicznego ręce, albo téź do zgromadzonych stanów pospolitém ruszeniem, a tam przy jedności uczynionéj, rzeczpospolita jako domina jurium suorum decernat sibi optime visa et proficua ad integram salutem. W ostatku koronę in sinum Reipublicae składał, byle był miał securitatem jej, i abdykacyą króla Augusta, albo raczéj abrenuncyacyą oddawał rzeczypospolitéj; a jeżeliby go rzeczpospolita przy tronie chciała zostawić, tedy chciał kondycye wszelkie akceptować, coby rzeczpospolita in melius utrzymania jej, integra regione, religione et libertate, widziała pozornego i pożytecznego. Lecz się nierychło król Stanisław udał do upokorzenia się: mógłby się był utrzymać przy
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 154
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
