ludzkością i częstowaniem do wyznania ich umysłu i do przyjacielskiego przestrzeżenia przywiódłszy, a nawet zrzucenie wielkiego wezyra spraktykowawszy, wszytko, czego tylko żądał, u cesarza tureckiego dla króla szwedzkiego otrzymał. Potem w faworach królewskich aż do zabicia jego w Danii zostawał. Po śmierci zaś zabitego króla przyjechawszy do Szwecji i, jako powiedają, dyploma abdykacji króla Augusta od tronu polskiego, królowi szwedzkiemu w Saksonii dane, z archiwum szwedzkiego dostawszy, przywiózł do Polski królowi Augustowi.
Będąc zatem przez swoje akcje estymowanym, a przez rozum w łaskę Fleminga, pierwszego ministra, i w fawor królewski insynuowawszy się, wziął regiment gwardii koronnej i kazerny pod Warszawą wystawił. A tak książę
ludzkością i częstowaniem do wyznania ich umysłu i do przyjacielskiego przestrzeżenia przywiódłszy, a nawet zrzucenie wielkiego wezyra spraktykowawszy, wszytko, czego tylko żądał, u cesarza tureckiego dla króla szwedzkiego otrzymał. Potem w faworach królewskich aż do zabicia jego w Danii zostawał. Po śmierci zaś zabitego króla przyjechawszy do Szwecji i, jako powiedają, dyploma abdykacji króla Augusta od tronu polskiego, królowi szwedzkiemu w Saksonii dane, z archiwum szwedzkiego dostawszy, przywiózł do Polski królowi Augustowi.
Będąc zatem przez swoje akcje estymowanym, a przez rozum w łaskę Fleminga, pierwszego ministra, i w fawor królewski insynuowawszy się, wziął regiment gwardii koronnej i kazerny pod Warszawą wystawił. A tak książę
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 73
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
, że podatków żadnych przecię tego roku publicznych na ubogich nie było, oprócz owych czterech poborów na oswobodzenie Kijowa, które jako Kijów nieoddany od Moskwy, tak i podatki (którychem ja był w województwie bełskim poborcą) bardzo nierychło oddawały się. Teraz przy łasce Bożej zaczniemy: Rok 1669
Dziwny zdał się był rok przeszły dla abdykacji królestwa króla Kazimierza, ledwie nie dziwniejszy ten rok dla niezwyczajnego i od kilkuset lat w Polsce niepraktykowanego, obrania króla sposobu, które i przez kon- Rok 1669
wokacyją od arcybiskupa i przez sejmiki od województw na dzień 10 czerwca w roku tym naznaczono. Aleć przedtym obraniem króla, albo raczej elekcyją siła bardzo było, osobliwie
, że podatków żadnych przecię tego roku publicznych na ubogich nie było, oprócz owych czterech poborów na oswobodzenie Kijowa, które jako Kijów nieoddany od Moskwy, tak i podatki (którychem ja był w województwie bełskim poborcą) bardzo nierychło oddawały się. Teraz przy łasce Bożej zaczniemy: Rok 1669
Dziwny zdał się był rok przeszły dla abdykacyi królestwa króla Kazimierza, ledwie nie dziwniejszy ten rok dla niezwyczajnego i od kilkuset lat w Polscze niepraktykowanego, obrania króla sposobu, które i przez kon- Rok 1669
wokacyją od arcybiskupa i przez sejmiki od województw na dzień 10 czerwca w roku tym naznaczono. Aleć przedtym obraniem króla, albo raczej elekcyją siła bardzo było, osobliwie
Skrót tekstu: JemPam
Strona: 379
Tytuł:
Pamiętnik dzieje Polski zawierający
Autor:
Mikołaj Jemiołowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1683 a 1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1693
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Dzięgielewski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"DIG"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
2000
pospolitego ruszenia et que Orondate soit leur chef. Z Ukrainy zaś niesłychanie złe nowiny: Kozacy, po staremu wisielcy, nie tylko nam, ale i Moskwie rebelizowali. Znowu się podobno podadzą tureckiej protekcji. Niepodobna mi tedy stąd odjechać, dla honoru, reputacji i tych rzeczy, którem już oznajmił, tj. dla 28 abdykacji. Aleś i Wć moja panno, widzę, chętnie na tę jeszcze pozwoliła kampanię. Jakożkolwiek jednak, Wć moja śliczna panno racz pospieszyć do najwierniejszego Sylwandra i oznajmić mi właśnie czas, którego Wć wyjedziesz i którego we Gdańsku stanąć będziesz mogła, abym ja tak swoje regulował sprawy, żebym tam mógł zajechać W
pospolitego ruszenia et que Orondate soit leur chef. Z Ukrainy zaś niesłychanie złe nowiny: Kozacy, po staremu wisielcy, nie tylko nam, ale i Moskwie rebelizowali. Znowu się podobno podadzą tureckiej protekcji. Niepodobna mi tedy stąd odjechać, dla honoru, reputacji i tych rzeczy, którem już oznajmił, tj. dla 28 abdykacji. Aleś i Wć moja panno, widzę, chętnie na tę jeszcze pozwoliła kampanię. Jakożkolwiek jednak, Wć moja śliczna panno racz pospieszyć do najwierniejszego Sylwandra i oznajmić mi właśnie czas, którego Wć wyjedziesz i którego we Gdańsku stanąć będziesz mogła, abym ja tak swoje regulował sprawy, żebym tam mógł zajechać W
Skrót tekstu: SobJListy
Strona: 278
Tytuł:
Listy do Marysieńki
Autor:
Jan Sobieski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1665 a 1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1665
Data wydania (nie później niż):
1683
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Czytelnik"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1962
zdjąwszy z siebie klejnot rzekła do Szmigielskiego: bierz wszystko, coć się zda, niech się to tej kanalii nie dostawa (na jego ludzi mówiąc); o co się tak Szmigielski rozgniewał, że ją chciał kazać utopić, gdyby go byli jego rotmistrze prośbą nie umitygowali. Służył Szmigielski wiernie królowi Augustowi, aż do abdykacji jego, w wielkiem zawsze szczęściu; zdobyczy swoje składał w Śląsku po różnych miejscach, z których mu wiele poprzepadało. Na ostatek gdy król August złożył koronę polską i wyrzekł się tronu polskiego, udał się Szmigielski (jako i wielu inszych panów uczynili) do króla Stanisława, i pewnie tem nie zgrzeszył: póki król August
zdjąwszy z siebie klejnot rzekła do Szmigielskiego: bierz wszystko, coć się zda, niech się to téj kanalii nie dostawa (na jego ludzi mówiąc); o co się tak Szmigielski rozgniewał, że ją chciał kazać utopić, gdyby go byli jego rotmistrze prośbą nie umitygowali. Służył Szmigielski wiernie królowi Augustowi, aż do abdykacyi jego, w wielkiém zawsze szczęściu; zdobyczy swoje składał w Szląsku po różnych miejscach, z których mu wiele poprzepadało. Na ostatek gdy król August złożył koronę polską i wyrzekł się tronu polskiego, udał się Szmigielski (jako i wielu inszych panów uczynili) do króla Stanisława, i pewnie tém nie zgrzeszył: póki król August
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 101
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
tamten kraj wyniszczył, że naostatku miasto owsa lnianem nasieniem konie karmili ludzie jego w owym kraju, gdzie się nic lepiej nie rodzi jak owies.
§. 3. Król szwedzki bolejąc na to pyszny zwycięzca, że Polska kopytami będąc od niego zbrodzona wyroków po jego woli nie akceptowała, i choć już i Augusta do abdykacji przymusił, jednak Stanisława za króla nie uznawała, jako illegitime pod orężem szwedzkim in scissa Republica obranego; widząc zaś, że to za pomocą cara moskiewskiego działo się, umyślił cara wprzód wojować, rozumiejąc, że gdy owego protektora polskiego złamie, snadno nakłoni konfederacją sandomierską do uznania Stanisława za króla; zgoła hoc in passu nie
tamten kraj wyniszczył, że naostatku miasto owsa lnianém nasieniem konie karmili ludzie jego w owym kraju, gdzie się nic lepiéj nie rodzi jak owies.
§. 3. Król szwedzki bolejąc na to pyszny zwycięzca, że Polska kopytami będąc od niego zbrodzona wyroków po jego woli nie akceptowała, i choć już i Augusta do abdykacyi przymusił, jednak Stanisława za króla nie uznawała, jako illegitime pod orężem szwedzkim in scissa Republica obranego; widząc zaś, że to za pomocą cara moskiewskiego działo się, umyślił cara wprzód wojować, rozumiejąc, że gdy owego protektora polskiego złamie, snadno nakłoni konfederacyą sandomirską do uznania Stanisława za króla; zgoła hoc in passu nie
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 130
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
ani tego dowieść authentice, że Augusta na tron akceptowano; że rzeczpospolita w konspiracji przeciw Augustowi zostaje, który się wyrzekł korony polskiej, i gwałtownie tylko Moskal wprowadza Augusta na tron polski, contra mentem rzeczypospolitej, która w jarzmie ciężkiem moskiewskiem wygląda avidissime króla Stanisława z jakimkolwiek sukursem. Probował król szwedzki swoich obiekcyj, pokazawszy autentyk abdykacji i abrenuncjacji na królestwo polskie, traktatem altranstadzkim uczyniony i podpisem ręki Augusta stwierdzony. Jakoż nie mógł Wojewoda mazowiecki sufficienter na to odpowiedzieć, a gdy go jeszcze i o plenipotencją od rzeczypospolitej spytano, a nie mógł jej pokazać, bo żadnej nie miał, tylko od króla Augusta, wzięty był w areszt poseł ów i rok
ani tego dowieść authentice, że Augusta na tron akceptowano; że rzeczpospolita w konspiracyi przeciw Augustowi zostaje, który się wyrzekł korony polskiéj, i gwałtownie tylko Moskal wprowadza Augusta na tron polski, contra mentem rzeczypospolitéj, która w jarzmie ciężkiém moskiewskiém wygląda avidissime króla Stanisława z jakimkolwiek sukursem. Probował król szwedzki swoich objekcyj, pokazawszy autentyk abdykacyi i abrenuncyacyi na królestwo polskie, traktatem altranstadzkim uczyniony i podpisem ręki Augusta stwierdzony. Jakoż nie mógł Wojewoda mazowiecki sufficienter na to odpowiedzieć, a gdy go jeszcze i o plenipotencyą od rzeczypospolitéj spytano, a nie mógł jéj pokazać, bo żadnéj nie miał, tylko od króla Augusta, wzięty był w areszt poseł ów i rok
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 193
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
należało. Dobra też hetmańskie dobrze wytrząśli związkowi, a tu oddał pan Bóg hetmanowi za owe libertowania, to od Moskwy to od Sasów, włości swoich, a kradzenia zdradliwe na inszych wsi ciężarów. Ten hetman wielki Sieniawski nie tylko był zdrajcą rzeczypospolitej, ale i opressorem, co każdy z akcji jego uznać może które od abdykacji króla Augusta uczynił. Żonę miał Lubomirską córkę marszałka koronnego, wielką rzędziochę, tak dobrego obrotu, że z całą Europą miara konferencje; konsyliarzów też miał zdrajców, a mianowicie Bekierskiego porucznika swego husarskiego, który był Turczyn chrzczony. Hetman był pan wielki z siebie i z żony, bo w dobrach, pieniądzach i skarbach nieoszacowanych
należało. Dobra téż hetmańskie dobrze wytrząśli związkowi, a tu oddał pan Bóg hetmanowi za owe libertowania, to od Moskwy to od Sasów, włości swoich, a kradzenia zdradliwe na inszych wsi ciężarów. Ten hetman wielki Sieniawski nie tylko był zdrajcą rzeczypospolitéj, ale i oppressorem, co każdy z akcyi jego uznać może które od abdykacyi króla Augusta uczynił. Żonę miał Lubomirską córkę marszałka koronnego, wielką rzędziochę, tak dobrego obrotu, że z całą Europą miara konferencye; konsyliarzów téż miał zdrajców, a mianowicie Bekierskiego porucznika swego husarskiego, który był Turczyn chrzczony. Hetman był pan wielki z siebie i z żony, bo w dobrach, pieniądzach i skarbach nieoszacowanych
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 265
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
