życia. 4 na Południe głową sypiać, dla mnożenia się synów.
36 Trzymają za rzecz pewną, (ale nie z Pisma i Rewelacyj) że dziewiąciu ludzi do Raju jest przeniesionych: 1 Kalef Syn Dawidów. 2 Serach, Córka Asera. 3 Batya, Córka Faraonowa Mojżesza salwująca. 4 Elizer, sługa Abrahamów. 5 Sługa Króla Has. 6 Mesjasz. 7 Eliasz, 8 Rabin Jozue. 9 Enoch. Tylko dwóch Litera Pańska w Raju lokuje, Enocha ex Lege naturae, drugiego Eliasza ex Lege scripta: Niektórych Ojców Świętych zdanie, lokuje Z Jana Ewangelistę ex Lege Gratiae: innych zaś Obywatelów Rajskich nie masz, toć
życia. 4 na Południe głową sypiać, dla mnożenia się synow.
36 Trzymaią za rzecz pewną, (ale nie z Pisma y Rewelacyi) że dziewiąciu ludzi do Raiu iest przeniesionych: 1 Kalef Syn Dawidow. 2 Serach, Corka Asera. 3 Bátya, Corka Faráonowa Moyżesza salwuiącá. 4 Elizer, sługa Abrahamow. 5 Sługa Krola Has. 6 Messiasz. 7 Eliász, 8 Rabin Iozue. 9 Enoch. Tylko dwoch Litera Pańská w Raiu lokuie, Enocha ex Lege naturae, drugiego Eliàsza ex Lege scripta: Niektorych Oycow Swiętych zdanie, lokuie S Iana Ewangelistę ex Lege Gratiae: innych zaś Obywatelów Ráyskich nie masz, toć
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1075
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
musiał być z drewek na jakim pagórku; którą ofiarę wtedy BÓG sam Niebieskim zapalił ogniem, według Teodocjona u Z. Chryzostoma. Abraham także z drewek stus super unum montium, albo na gorze Moria, gdzie Kalwaria, uformował, na nim Syna Izaaka BOGU chcąc zabić na Ofiarę. Genesis cap: 22 Jakub Wnuk Abrahamów idąc do Mezopotamii na kamieniu zasnąwszy, widział BOGA na drabinie wspartego, ockniony, ten kamień na pamiątkę tam postawił, potym go na Ołtarz obrócił, olejem namazawszy. Otoż: to drzewiane, to kamienne Ołtarze były. Na ostatek Pan Bogkazał Mojżeszowi Exodi 27 Ołtarz formować Holocaustorum albo całopalenia przed Domem Bożym z drzewa nie
musiał bydź z drewek na iakim pagorku; ktorą ofiarę wtedy BOG sam Niebieskim zapalił ogniem, według Teodocyona u S. Chryzostoma. Abraham także z drewek stus super unum montium, albo na gorze Moria, gdzie Kalwarya, uformował, na nim Syna Izaaka BOGU chcąc zabić na Ofiarę. Genesis cap: 22 Iakub Wnuk Abrahamow idąc do Mezopotamii na kamieniu zasnąwszy, widział BOGA na drabinie wspartego, ockniony, ten kamień na pamiątkę tam postawił, potym go na Ołtarz obrocił, oleiem namazawszy. Otoż: to drzewiane, to kamienne Ołtarze były. Na ostatek Pan Bogkazał Moyżeszowi Exodi 27 Ołtarz formować Holocaustorum albo całopalenia przed Domem Bożym z drzewa nie
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 72
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
obiecał BÓG Abrahamowi, gdy tu był w Sichem i w Betel Miastach Chananejskich, Genesis cap: 12. 2. 4. 7. deklarował i drugi raz, temuż Abrahamowi Possessionem tej Ziemi. i Sukcesorom jego, ale aż lat 400. wycierpią niewolę Egipską. Mieszkał tu i Jakub Patriarcha Syn Izaaków, Wnuk Abrahamów, tu nazwany Israel, to jest praevalens DEO; i tak wszyscy Żydzi Izraelitami nazwani. Ten Jakub z całą Familią poszedł do Egiptu. Tam Izraelitowie lat 430. będąc w niewoli, cudami i plagami 10. na Farao- Całego świata, praecipue o CHANAAN.
nie i Egipcjanach pokazanemi, wypuszczeni z niewoli. Wyszło ich
obiecał BOG Abrahamowi, gdy tu był w Sichem y w Bethel Miástach Chanáneyskich, Genesis cap: 12. 2. 4. 7. deklarował y drugi raz, temuż Abrahamowi Possessionem tey Ziemi. y Sukcessorom iego, ale aż lat 400. wycierpią niewolę Egypską. Mieszkał tu y Iakob Patryarcha Syn Izaákow, Wnuk Abrahamow, tu nazwany Israél, to iest praevalens DEO; y tak wszyscy Zydzi Izraelitami nazwani. Ten Iakob z całą Familią poszedł do Egyptu. Tam Izraelitowie lat 430. będąc w niewoli, cudami y plagami 10. na Farao- Całego świata, praecipuè o CHANAAN.
nie y Egypcyanach pokazanemi, wypuszczeni z niewoli. Wyszło ich
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 471
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
nóg mężów onych którzy z nim byli. Rozd. XXIV. I. Mojżeszowe. Rozd. XXIV. 33.
I Położył przedeń coby jadł/ ale on rzekł/ Nie będę jadł/ aż pierwej odprawię rzecz swoję. Tedy rzekł Laban, Mowże. 34. I rzekł Jam jest sługa Abrahamów: 35. A Pan ubłogosławił Pana mego barzo/ i stał się możnym: bo mu nadał owiec/ i wołów/ i śrebra/ i złota/ i sług/ i służebnic/ i wielbłądów/ i osłów. 36. A urodziła Sara żona Pana mego Syna Panu memu/ w starości jego: któremu dał wszystko
nog mężow onych ktorzy z nim byli. Rozd. XXIV. I. Mojzeszowe. Rozd. XXIV. 33.
Y Położył przedeń coby jadł/ ále on rzekł/ Nie będę jadł/ áż pierwey odpráwię rzecz swoję. Tedy rzekł Lábán, Mowże. 34. Y rzekł Iam jest sługá Abráhámow: 35. A Pan ubłogosłáwił Páná mego bárzo/ y stał śię możnym: bo mu nádał owiec/ y wołow/ y śrebrá/ y złotá/ y sług/ y służebnic/ y wielbłądow/ y osłow. 36. A urodźiłá Sará żoná Páná mego Syná Pánu memu/ w stárośći jego: ktoremu dał wszystko
Skrót tekstu: BG_Rdz
Strona: 23
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Rodzaju
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
lewo. 50.
TEdy odpowiedział Laban i Batuel/ mówiąc: od PANA ta rzecz wyszła/ my tobie w niczym przeczyć niemożymy. 51. Oto Rebeka przed tobą: weźmi ją, a idź: a niech będzie żoną syna Pana twego/ jako rzekł PAN. 52. I stało się/ gdy usłyszał sługa Abrahamów słowa ich/ pokłonił się aż do ziemie PANU. 53. Zatym wyjął sługa on naczynia śrebrne i naczynia złote i szaty/ a oddał je Rebece: dał też upominki drogie bratu jej/ i matce jej. 54.
JEdli tedy i pili/ on i mężowie którzy z nim byli/ i zostali tam na noc
lewo. 50.
TEdy odpowiedźiał Lában y Bátuel/ mowiąc: od PANA tá rzecz wyszłá/ my tobie w nicżym przeczyć niemożymy. 51. Oto Rebeká przed tobą: weźmi ją, á idź: á niech będźie żoną syná Páná twego/ jáko rzekł PAN. 52. Y stáło śię/ gdy usłyszał sługá Abráhámow słowá jich/ pokłonił śię áż do źiemie PANU. 53. Zátym wyjął sługá on naczynia śrebrne y naczynia złote y száty/ á oddał je Rebece: dał też upominki drogie brátu jey/ y mátce jey. 54.
IEdli tedy y pili/ on y mężowie ktorzy z nim byli/ y zostáli tám ná noc
Skrót tekstu: BG_Rdz
Strona: 23
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Rodzaju
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
/ zbieżał się do nich wszystek lud do przysionka/ który zwano Salomonowym/ zdumiawszy się. 12. Co widziąc Piotr/ przemówił do ludu: Mężowie Izraelscy/ cóż się temu dziwujecie/ albo czemu się nam tak pilnie przypatrujecie/ jakobyśmy to własną mocą/ albo pobożnością uczynili/ aby ten chodził? 13. Bóg Abrahamów/ i Izaaków/ i Jakobów/ Bóg Ojców naszych/ uwielbił JEzusa Syna swego/ któregoście wy wydali i zaprzeliście się go przed twarzą Piłatową/ który go sądził być godnym wypuszczenia. 14. A wyście się onego Świętego i sprawiedliwego zaprzeli; a prosiliście o mężobójcę/ aby wam był darowany. 15
/ zbieżał śię do nich wszystek lud do przyśionká/ ktory zwano Sálomonowym/ zdumiawszy śię. 12. Co widźiąc Piotr/ przemowił do ludu: Mężowie Izráelscy/ coż śię temu dźiwujećie/ álbo cżemu śię nám ták pilnie przypátrujećie/ jákobysmy to własną mocą/ álbo pobożnośćią ucżynili/ áby ten chodźił? 13. Bog Abráhamow/ y Izáákow/ y Iákobow/ Bog Ojcow nászych/ uwielbił IEzusá Syná swego/ ktoregośćie wy wydáli y záprzeliśćie śię go przed twarzą Piłatową/ ktory go sądźił być godnym wypuszcżenia. 14. A wyśćie śię onego Swięte^o^ y spráwiedliwego záprzeli; á prośiliśćie o mężobojcę/ áby wam był dárowány. 15
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 127
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
. A gdy się wypełniło czterdzieści lat/ ukazał mu się na puszczy góry Sina Anioł PAński w płomieniu ognistym we krzu. 31. A Mojżesz ujrzawszy/ zadziwił się onemu widzeniu. A gdy przystąpił/ aby się temu przypatrzył/ stał się do niego głos PAński: 32. Jam jest Bóg Ojców twoich/ Bóg Abrahamów/ Bóg Izaaków/ i Bóg Jakobów. A zadrżawszy Mojżesz/ nie śmiał się przypatrować. 33. I rzekł mu PAN: Zzuj obuwie z nóg twoich; bo miejsce na którym stoisz/ jest ziemia święta. 34. Widząc widziałem utrapienie ludu mego który jest w Egipcie/ i słyszałem wzdychanie ich; a
. A gdy śię wypełniło cżterdźieśći lat/ ukazał mu śię ná puszcży gory Siná Anjoł PAński w płomieniu ognistym we krzu. 31. A Mojzesz ujrzáwszy/ zádźiwił śię onemu widzeniu. A gdy przystąpił/ áby śię temu przypátrzył/ stał śię do niego głos PAński: 32. Iam jest Bog Ojcow twojich/ Bog Abráhámow/ Bog Izáákow/ y Bog Iákobow. A zádrżawszy Mojzesz/ nie śmiał śię przypátrowáć. 33. Y rzekł mu PAN: Zzuj obuwie z nog twojich; bo miejsce ná ktorym stojisz/ jest źiemiá święta. 34. Widząc widźiałem utrapienie ludu mego ktory jest w Egipćie/ y słyszałem wzdychánie ich; á
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 131
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
że ma wyśmienite i obfite winnice. Stąd bajka urosła u Poetów, że Bacchus w worku mieszkał, to jest w Damaszku. Iulianus Apostata Cesarz te Miasto nazwał Urbem Iovis, et totius Orientis oculum. Zakładał go Hus Syn Arama, Wnuka Noego według Józefa Historyka, i zwało się Aram; restaurował go Dammesec sługa Abrahamów, i od owego czasu poczeło się zwać Dammesec albo Damascus według Z. Hieronima. Wziął najpierwej te Miasto Dawid; drugi raz Teglatfalasar: trzeci raz Nabuchodonozor; czwarty raz Rzymianie za Pompejusza: piąty raz Saraceni; szósty raz Tamerlanes: siódmy raz Selim Cesarz Turecki Roku P. 1517. i do tych czas pod jego
że ma wyśmienite y obfite winnice. Ztąd bayká urosła u Pòétow, że Bacchus w worku mieszkał, to iest w Damászku. Iulianus Apostata Cesarz te Miásto názwał Urbem Iovis, et totius Orientis oculum. Zákładał go Hus Syn Arama, Wnuka Nòégo według Iozefa Historyka, y zwáło się Aram; restaurowáł go Dammesec sługa Abráhamow, y od owego czásu poczeło się zwáć Dammesec albo Damascus według S. Hieronyma. Wźiął náypierwey te Miásto Dawid; drugi ráz Teglatphalasar: trzeci ráz Nábuchodonozor; czwárty raz Rzymianie zá Pompeiusza: piąty ráz Saráceni; szosty ráz Tamerlanes: siodmy ráz Selim Cesarz Turecki Roku P. 1517. y do tych czas pod iego
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 509
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
rzekł im; Błądzicie/ nie będąc powiadomi pisma/ ani mocy Bożej. 30. Abowiem przy zmartwychwstaniu/ ani się żenić ani za mąż chodzić będą: ale będą jako Aniołowie Boży w niebie. 31. A o powstaniu umarłych/ nie czytaliście co wam powiedziano od Boga mówiącego? 32. Jam jest Bóg Abrahamów/ i Bóg Izaaków/ i Bóg Jakobów: Bóg/ nie jestci Bogiem umarłych/ ale żywych. 33. A usłyszawszy to lud/ zdumiał się nad nauką jego. 34
. LEcz gdy usłyszeli Faryzeuszowie/ że zawarł usta Saduceuszom/ zeszli się wespół. 35. I spytał go jeden z nich Zakonnik/ kusząc go
rzekł im; Błądźićie/ nie będąc powiadomi pismá/ áni mocy Bożey. 30. Abowiem przy zmartwychwstániu/ áni śię żenić áni zá mąż chodźić będą: ále będą jáko Anjołowie Boży w niebie. 31. A o powstániu umárłych/ nie cżytaliśćie co wam powiedźiano od Bogá mowiącego? 32. Iam jest Bog Abráhámow/ y Bog Izáákow/ y Bog Iákobow: Bog/ nie jestći Bogiem umárłych/ ále żywych. 33. A usłyszawszy to lud/ zdumiał śię nád náuką jego. 34
. LEcż gdy usłyszeli Fáryzeuszowie/ że záwárł ustá Sáduceuszom/ zeszli śię wespoł. 35. Y spytał go jeden z nich Zakonnik/ kusząc go
Skrót tekstu: BG_Mt
Strona: 27
Tytuł:
Biblia Gdańska, Ewangelia według św. Mateusza
Autor:
św. Mateusz
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
te błędne opinije zbija pismo Z. które pokazuje dusze ludzkie być nieśmiertelne. Pan JEZUS powiedział: Nie bójcie się tych/ którzy zabijają ciało/ ale dusze zabić nie mogą: I możesz być jaśniejsze świadecto nad to o nieśmiertelności duszy? Tenże Pan dysputując kiedyś z Gadduceuszami tak do nich mówi: Jam jest Bóg Abrahamów/ Bóg Izaaków/ i Bóg Jakobów/ Bóg nie jestci Bogiem umarłych/ ale żywiących. Iż się tedy Bóg nazywa Bogiem żywiących: Tedyć dusze Abrahama/ Izaaka i Jakuba u Boga żywią. A nie tylkoć prawdziwi Chwalcy Boży/ aleć i niektórzy Uczeni i mądrzy Poganie nieśmiertelność duszy wierzyli. Hierocles Pytagórejski Filozof powiedział
te błędne opiniie zbiia pismo S. ktore pokázuie dusze ludzkie bydź nieśmiertelne. Pan IEZUS powiedźiał: Nie boyćie śię tych/ ktorzy zábiiáią ćiáło/ ále dusze zábić nie mogą: Y możesz bydź iáśnieysze świádecto nád to o nieśmiertelnośći duszy? Tenże Pan disputuiąc kiedyś z Gádduceuszámi ták do nich mowi: Iam iest Bog Abráhámow/ Bog Izáákow/ y Bog Iákobow/ Bog nie iestći Bogiem umárłych/ ále żywiących. Iż śię tedy Bog názywa Bogiem żywiących: Tedyć dusze Abráhámá/ Izááká y Iákubá u Bogá żywią. A nie tylkoć prawdźiwi Chwalcy Boży/ áleć y niektorzy Uczeni y mądrzy Pogánie nieśmiertelność duszy wierzyli. Hierocles Pythágoreyski Filozof powiedźiał
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Xiiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
