dwadzieścia i pięć, według Jamblica i Siksta wspomianego. Theophrastus napisał 300. Ksiąg : Chrisipus 700. u Rawiusza. Arystoteles 50. ksiąg de Natura napisał, Plinius.
GODNI PEDAGOGOWIE, GODNYCH OSÓB.
AUzoniusz był Pedagogiem, albo Preceptorem Graciana Cesarza, Arseniusz Arkadiusza i Honoriusza Cesarzów : Arystoteles i Leonides Aleksandra Wielkiego, Chiron Achillesa, Demostenes Cyneusza sławnego Posła, Seneka Nerona, Sokrates Platona, Plutarchus Trajana Cesarza. Possidoniusz i Milo Cycerona, Panormitanus Alfonsa Króla Aragońskiego, Wiktoryn Hieronima, Plato Arystotelesa, Cassiodorus Teodoryka Gottów, Antystenes Diogenesa, Anatoliusz Teodoliusza Cesarza, Arystodemus Synów Pompejusza Wielkiego ; Patroniusz Virgiliusza, Orbiliusz Horaciusza, Ksenofon Cyrusa Króla Palemon Persiusza,
dwadzieścia y pięć, według Iámblica y Sixta wspomianego. Theophrastus napisał 300. Ksiąg : Chrisippus 700. u Rawiusza. Aristoteles 50. ksiąg de Nátura napisał, Plinius.
GODNI PEDAGOGOWIE, GODNYCH OSOB.
AUzoniusz był Pedagogiem, álbo Preceptorem Graciana Cesarza, Arseniusz Arkadiusza y Honoriusza Cesarzow : Aristoteles y Leonides Alexandra Wielkiego, Chiron Achillesa, Demosthenes Cyneusza sławnego Posła, Seneka Nerona, Sokrates Platona, Plutarchus Traiána Cesarza. Possidoniusz y Milo Cycerona, Panormitánus Alfonsa Krola Aragońskiego, Wiktoryn Hieronyma, Plato Aristotelesa, Cassiodorus Teodorika Gottow, Antistenes Diogenesa, Anatoliusz Teodoliusza Cesarza, Aristodemus Synow Pompeiusza Wielkiego ; Patroniusz Virgiliusza, Orbiliusz Horaciusza, Xenofon Cyrusa Krola Palemon Persiusza,
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 956
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
onerat
BUŁAWA ostrosękata, którą dwóch Psów kąsać chcą, a tym samym, siebie ranią z napisem u Saawedry: Sui vindex. Służy zazdrosnym, którzy sobie, a nikomu więcej nie szkodzą.
W SZYSZAKU PSZCZOŁY z napisem: Dat mella, post bella, Winszując pokoju po Wojnie ciężkiej, może się to mówić.
WŁOCZNIA Achillesa, która i raniła i goiła, z napisem: Vulnus opemque gerit tah afflikcie od Boga, i pokuta, jako też surowość Zwierzchności, złych karząc, poprawuje.
STRZAŁA wypuszczona z łuku z napisem: Nunquam frustra.
STRZAŁ trzy wraz związanych, były Symbolum Przymierża i Aliansów PIUSA V. Papieża, Filipa II. Króla
onerat
BUŁAWA ostrosękata, ktorą dwoch Psow kąsać chcą, a tym samym, siebie ranią z napisem u Saawedry: Sui vindex. Służy zazdrosnym, ktorzy sobie, a nikomu więcey nie szkodzą.
W SZYSZAKU PSZCZOŁY z napisem: Dat mella, post bella, Winszuiąc pokoiu po Woynie cięszkiey, może się to mowić.
WŁOCZNIA Achillesa, ktora y raniła y goiła, z napisem: Vulnus opemque gerit tah afflikcie od Boga, y pokuta, iako też surowość Zwierzchności, złych karząc, popráwuie.
STRZAŁA wypuszczona z łuku z napisem: Nunquam frustra.
STRZAŁ trzy wraz związanych, były Symbolum Przymierża y Aliansow PIUSA V. Papieża, Filippa II. Krolá
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1192
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
bawili. Stąd przysłowie: Deliciae Tarenti et Sicilioe, na tych co dobrze używają; jak baby w ejenkie stroili się jedwabie, z nakrytą tylko na dwór wychodzili twąrzą. Skorę starą z siebie zdzierali dla delikatniejszej. Była to olim Respublicae libera. Miewali po 30 tysięcy wojska pieszego, po 10 tysięcy konnego. Mieli Kościół Achillesa. Emulowali z Rzymianami; ale im impares w siłach i w męstwie, od nich też zawojowani. Ani ich sekundował Pyrrhus Epirotów Król wokowany. Tu się to rodzi Tarantola nakształt pająka insectum, na którego śmiertelne ukąszenie remedium, muzyka zaraz grająca. Ale to tylko swojakom tak szkodzą, nie postronnym. Teraz te Miasto
bawili. Ztąd przysłowie: Deliciae Tarenti et Sicilioe, na tych co dobrze używaią; iak baby w eienkie stroili się iedwabie, z nakrytą tylko na dwor wychodzili twąrzą. Skòrę starą z siebie zdzierali dla delikatnieyszey. Byłá to olim Respublicae libera. Miewali po 30 tysięcy woyská pieszego, po 10 tysięcy konnego. Mieli Kościoł Achillesá. Emulowáli z Rzymianami; ale im impares w siłach y w męstwie, od nich też zawoiowani. Ani ich sekundował Pyrrhus Epirotow Krol wokowany. Tu się to rodzi Tarantola náksztáłt paiąka insectum, na ktorego śmiertelne ukąszenie remedium, muzyka zaraz graiąca. Ale to tylko swoiakom ták szkodzą, nie postronnym. Teráz te Miasto
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 228
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
iż żadnej osiadłości niemasz nad dobrego przyjaciela/ i nieskąd więcej pożytku nie ma człowiek/ jako przyjaciela prawego. Przyjaciel dobry zawżdy/ i czasu szczęścia/ i czasu nieszczęścia jest potrzebny. A najdują się tacy: że jeden za drugiego zdrowie swe położyć gotów. Jako tych par ludzi przyjaźń sławna: Oresta i Piladesa: Achillesa i Patrokla: Damona i Pytiasa/ etc. Bo gdy Oresta Król Taurycki chciał na gardle skarać/ że się ważył obraz Pallady Boginiej unieść: Pilades widząc/ iż przyjaciel w złej toni: twierdził przed Królem/ że był Orestem/ aby go tak był swym zdrowiem okupił. Orestes zaś powiadał/ że on Orestem.
iż żadney ośiadłośći niemász nád dobrego przyiaćielá/ y nieskąd więcey pożytku nie ma cżłowiek/ iáko przyiaćielá práwego. Przyiaćiel dobry záwżdy/ y cżásu szcżęśćia/ y cżásu nieszcżęśćia iest potrzebny. A nayduią się tácy: że ieden zá drugiego zdrowie swe położyć gotow. Iáko tych par ludźi przyiaźń sławna: Orestá y Piládesá: Achillesa y Pátroklá: Dámoná y Pythiasá/ etc. Bo gdy Orestá Krol Tauricki chćiał ná gárdle skaráć/ że się ważył obraz Pállády Boginiey vnieść: Piládes widząc/ iż przyiaćiel w złey toni: twierdźił przed Krolem/ że był Orestem/ áby go ták był swym zdrowiem okupił. Orestes záś powiádał/ że on Orestem.
Skrót tekstu: BudnyBPow
Strona: 2
Tytuł:
Krotkich a wezłowatych powieści [...] księgi IIII
Autor:
Bieniasz Budny
Drukarnia:
Piotr Blastus Kmita
Miejsce wydania:
Lubcz
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
filozofia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
, która dla ludzi stworzona jest, a nie ludzie dla niej, Poetowie pogańscy tę przyczynę naznaczyli wojny: ziemia obrażona bezbożnością ludzi, a wstydząc się dalej dźwigać tak sromotnego ciężaru, prosiła Jowisza o uwolnienie od tej hańby. Jowisz wzgląd mając na jej prośby, wzbudził najpierwej wojnę Tebańską, potym dał Tetydzie albo morzu syna Achillesa, a Ledzie Helenę, która wojny Trojańskiej, na której Achilles najwięcej dokazywał, przyczyną była, na tej woj- nie według Daresa z Frygil zginęło Greków 886. tysięcy, a Trojanów 676 tysięcy. Dla tego Helena u Eutipidesa tak mówi: przepuścił Jowisz wojnę miedzy Grekami i Ttojanami, aby uwolnił matkę powszechną ziemię od mnogiego
, ktora dla ludzi stworzona iest, a nie ludzie dla niey, Poetowie pogańscy tę przyczynę naznaczyli woyny: ziemia obrażona bezbożnością ludzi, a wstydząc się daley dźwigać tak sromotnego ciężaru, prosiła Jowisza o uwolnienie od tey hańby. Jowisz wzgląd maiąc na iey proźby, wzbudził naypierwey woynę Thebańską, potym dał Thetydzie albo morzu syna Achillesa, a Ledzie Helenę, ktora woyny Troiańskiey, na ktorey Achilles naywięcey dokazywał, przyczyną była, na tey woy- nie według Daresa z Frygil zgineło Grekow 886. tysięcy, a Troianow 676 tysięcy. Dla tego Helena u Eutipidesa tak mowi: przepuścił Jowisz woynę miedzy Grekami y Ttoianami, aby uwolnił matkę powszechną ziemię od mnogiego
Skrót tekstu: BohJProg_I
Strona: 230
Tytuł:
Prognostyk Zły czy Dobry Komety Roku 1769 y 1770
Autor:
Jan Bohomolec
Drukarnia:
Drukarnia J.K.M. i Rzeczypospolitej w Kollegium Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
astronomia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1770
Data wydania (nie wcześniej niż):
1770
Data wydania (nie później niż):
1770
z tym napisem Najpiękniejszej: miedzy Boginie wrzuciwszy: Junonę, Palladę, i Wenereę poroźniła. A te, gdy Sędzia sobie Parysa Królewicza Trojańskiego obrały, on Wenerze jabłko przysadził, i w nagrode sądu tego, Helenę Królową Spartańską, za pomocą tejże Wenery, uwiozł z sobą do Troje. Tetys tym szałem Syna swego Achillesa, do Chirona Centaura (który był wpół koniem, a wpół człowiekiem) dała na wychowanie. Ale doszedszy tego, że miał na Wojnie Trojańskiej (gdy o porwanie Heleny urosła) zginąć: wziąwszy go do Mistrza, miedzy Córkami Likomedesa Króla wyspy Scyros, po Panieńsku ubranego zataiła. Skąd go jednak Ulisses i Diomedes,
z tym nápisem Naypięknieyszey: miedzy Boginie wrzućiwszy: Iunonę, Pálládę, y Wenereę poroźniłá. A te, gdy Sędźia sobie Párysá Krolewicá Troiánskiego obráły, on Wenerze iábłko przysadźił, y w nagrode sądu tego, Helenę Krolową Spártańską, zá pomocą teyże Wenery, uwiozł z sobą do Troie. Tetys tym száłem Syná swego Achillesa, do Chironá Centaurá (który był wpoł koniem, á wpoł człowiekiem) dáłá ná wychowánie. Ale doszedszy tego, że miał ná Woynie Troiańskiey (gdy o porwánie Heleny urosłá) zginąć: wźiąwszy go do Mistrzá, miedzy Corkami Likomedesa Krolá wyspy Scyros, po Pánieńsku ubránego zatáiłá. Zkąd go iednak Vlisses y Dyomedes,
Skrót tekstu: ClaudUstHist
Strona: 106
Tytuł:
Troista historia
Autor:
Claudius Claudianus
Tłumacz:
Jędrzej Wincenty Ustrzycki
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1700
Data wydania (nie później niż):
1700
jak po myśliwej Hekate zabawie, Gdy do Ojca i Brata powraca Latona Matka oraz z nia idzie; i sama ramiona Zdjąwszy kołczan okrywa, a podpięte szaty Spuszczając: wolne włosy splata w sznur bogaty. Prosto tedy do Króla świadcząc ołtarzami, Przystąpiwszy: tak rzecz. Tę między Pannami Twemi, o możny Królu, Achillesa mego (Albo z twarzy nie widzisz i zwrotu jej tego?) Siostrę składam rodzoną. Niechciała mieć męża, I jako Amazonka wszytkę do oręża Chęć brała: ale mnie dość troskać się o Syna. Ta niech służy Bogini, i jako dziewczyna Z Córkami niechaj twemi twojej słucha rady Póki lata w małżeństwo zgodne,
iák po myśliwey Hekáte zabáwie, Gdy do Oycá y Brátá powraca Látoná Mátká oraz z nia idźie; y samá rámioná Zdiąwszy kołczan okrywa, a podpięte száty Spuszczáiąc: wolne włosy splata w sznur bogáty. Prosto tedy do Krolá świádcząc ołtarzámi, Przystąpiwszy: ták rzecz. Tę między Pánnámi Twemi, o możny Krolu, Achillesa mego (Albo z twarzy nie widźisz y zwrotu iey tego?) Siostrę składám rodzoną. Niechćiáłá mieć mężá, Y iáko Amázonká wszytkę do orężá Chęć bráłá: ále mnie dość troskáć się o Syná. Tá niech służy Bogini, y iáko dźiewczyná Z Corkami niecháy twemi twoiey słucha rády Poki látá w małżeństwo zgodne,
Skrót tekstu: ClaudUstHist
Strona: 122
Tytuł:
Troista historia
Autor:
Claudius Claudianus
Tłumacz:
Jędrzej Wincenty Ustrzycki
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1700
Data wydania (nie później niż):
1700
o dalszym wojny prowadzeniu Radzą z sobą Królowie: wnet się wysforuje (Temu albowiem wojna najbardziej smakuje I śmierć już przed oczyma:) toż gorącą mową: Hardzie Protofilaus zaczyna takową Rzecz, do Wieszczka Kalchanta. O nazbyt ospały W urzędzie twym Kalchancie? Kiedyż będą miały Czas lepszy twe proroctwa? Widzisz nieznanego Jak wszyscy Achillesa czekają samego. Jego pragną najbardziej jego sobie życzą. Za nic tu Diomedes, za nic także liczą Dwóch Ajaksów, więc i nas: ale Troja o tym Lepiej powie, i wyda świadectwo na potym. Achillesa pierwszemi wzgardziwszy: o sroga Hańbo! Za wojennego mają sobie Boga! Powiedz tedy co prędzej. (albo
o dálszym woyny prowádzeniu Rádzą z sobą Krolowie: wnet się wysforuie (Temu álbowiem woyná naybárdźiey smákuie Y śmierć iuż przed oczymá:) toż gorącą mową: Hárdźie Protofilaus záczyna tákową Rzecz, do Wieszczká Kálchántá. O názbyt ospáły W urzędźie twym Kálchánćie? Kiedyż będą miáły Czás lepszy twe proroctwá? Widźisz nieznánego Iák wszyscy Achillesa czekáią samego. Iego prágną naybárdźiey iego sobie życzą. Zá nic tu Diomedes, zá nic tákże liczą Dwuch Aiáxow, więc y nas: ále Troiá o tym Lepiey powie, y wydá świádectwo ná potym. Achillesa pierwszemi wzgárdźiwszy: o sroga Háńbo! Zá woiennego máią sobie Bogá! Powiedz tedy co prędzey. (álbo
Skrót tekstu: ClaudUstHist
Strona: 129
Tytuł:
Troista historia
Autor:
Claudius Claudianus
Tłumacz:
Jędrzej Wincenty Ustrzycki
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1700
Data wydania (nie później niż):
1700
; I pieszczonych o strony palcząt przyłemuje. Więc wierszów Chironowych i łagodnych pieni Uczy, a ta gdy wdzięcznym głosem różne mieni Tony: on śpiewające jakoby zadumiany: To chwali, to całuje usta na przemiany. Tamta z chęcią pojmuje, jak Pelion idzie Wierzchem swoim ku niebu, jak o Eacydzie Sława głosi: a imię Achillesa swego Śpiewa jak nieznajome; lubo przytomnego. Wzajemnie też, jako się w Panieńskiej postawie Ma trzymać: napomina; potym się zabawie, I robotom jedwabnym jego przypatruje; Gdzie pomylił, gdzie czego zabył: pokazuje. I jeśli kędy ręka mniej subtelna w cieniu: Poprawia; zatym w chodzie, w mowie, przytuleniu,
; Y pieszczonych o strony pálcząt przyłęmuie. Więc wierszow Chironowych y łágodnych pieni Vczy, á tá gdy wdźięcznym głosem rożne mieni Tony: on śpiewáiące iákoby zádumiány: To chwali, to cáłuie ustá ná przemiány. Támtá z chęćią poymuie, iák Pelion idźie Wierzchem swoim ku niebu, iák o Eácydźie Sławá głośi: á imię Achillesa swego Spiewa iák nieznáiome; lubo przytomnego. Wzáiemnie też, iáko się w Pánieńskiey postáwie Ma trzymáć: nápomina; potym się zabáwie, Y robotom iedwabnym iego przypátruie; Gdźie pomylił, gdźie czego zábył: pokázuie. Y ieśli kędy ręká mniey subtelna w ćieniu: Popráwia; zátym w chodźie, w mowie, przytuleniu,
Skrót tekstu: ClaudUstHist
Strona: 133
Tytuł:
Troista historia
Autor:
Claudius Claudianus
Tłumacz:
Jędrzej Wincenty Ustrzycki
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1700
Data wydania (nie później niż):
1700
ci wolnym krokiem Przy wzajemnych rozmowach po błoniu szerokiem, Ku Miastu się od portu zbliżają potrosze. Gdy pierwszy Diomedes. Jakim teraz proszę Rzecz zaczniemy sposobem? Bowiem dawno o tem Myślę, po coś te surmy, bębenki, i złotem Tkane stroje, więc dzidy bluszczem omajone: W różnych miastach pokupił? Temiż niezwalczone Achillesa mężnego członki uzbrojemy? Na to z śmiechem Ulisses, wszakże obaczemy, Ze się niemi Achilles sam wyda: jeżeli Tu jest pewnie, pilnując igły i kądzieli. Ty tylko więc pamiętaj, jak czas przyjdzie tego: Znieść te rzeczy do Miasta; oraz i owego Nie zapomnisz puklerza, który złotem lity, Ma w sobie
ći wolnym krokiem Przy wzáiemnych rozmowách po błoniu szerokiem, Ku Miástu się od portu zbliżáią potrosze. Gdy pierwszy Diomedes. Iákim teraz prosze Rzecz záczniemy sposobem? Bowiem dawno o tem Myślę, po coś te surmy, bębenki, y złotem Tkáne stroie, więc dźidy bluszczem omáione: W rożnych miástách pokupił? Temiż niezwalczone Achillesa mężnego członki uzbroiemy? Ná to z smiechem Vlisses, wszákże obaczemy, Ze się niemi Achilles sam wyda: ieżeli Tu iest pewnie, pilnuiąc igły y kądźieli. Ty tylko więc pámiętay, iák czás przyidźie tego: Znieść te rzeczy do Miástá; oraz y owego Nie zápomnisz puklerzá, ktory złotem lity, Ma w sobie
Skrót tekstu: ClaudUstHist
Strona: 139
Tytuł:
Troista historia
Autor:
Claudius Claudianus
Tłumacz:
Jędrzej Wincenty Ustrzycki
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1700
Data wydania (nie później niż):
1700
