chodzą, aże się też urwie, I tyś dzisiejszej nocy dał garło na kurwie. Lepsza, chociaż niemłoda, chociaż żona chuda;
Nigdy się długo młoda staremu nie uda: Nieładno dom pod zgniłą nowy stoi strzechą, Ani młodego piwa zwiędłą znaczą wiechą. Dobra młoda, lecz szkoda poturać i baby: Nie wyrzucisz achtela, choć ma wątor słaby. Schowawszy czop, wybić dno, nie uczyni szkody; Nasuć weń ziarna, kiedy nie dotrzyma wody. Nie szczepisz latorośli młodej w stary korzeń Ani się zejdzie w nową oś wierzbowy sworzeń. Żebyś poszedł do nieba, wątpię, nieboże, bo Nie po takiej drabinie ludzie idą w
chodzą, aże się też urwie, I tyś dzisiejszej nocy dał garło na kurwie. Lepsza, chociaż niemłoda, chociaż żona chuda;
Nigdy się długo młoda staremu nie uda: Nieładno dom pod zgniłą nowy stoi strzechą, Ani młodego piwa zwiędłą znaczą wiechą. Dobra młoda, lecz szkoda poturać i baby: Nie wyrzucisz achtela, choć ma wątor słaby. Schowawszy czop, wybić dno, nie uczyni szkody; Nasuć weń ziarna, kiedy nie dotrzyma wody. Nie szczepisz latorośli młodej w stary korzeń Ani się zejdzie w nową oś wierzbowy sworzeń. Żebyś poszedł do nieba, wątpię, nieboże, bo Nie po takiej drabinie ludzie idą w
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 348
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
czapka.” „Nie znacie się na rzeczach — odpowie mu — panie, Insza książęta, insza szlachta i ziemianie; Szkoda o tym najmniejszej i wam czynić wzmianki, Zawsze większa u księżny niźli u ziemianki. Wszytko wielkie za wielkim iść powinno rodem, Na przykopę z więciorkiem, na Wisłę z niewodem; Wronka według achtela, a gdzie przewiercono Czopowi, darmo wtykasz w tę dziurę wrzeciono. Nie rodzą klacze kotów ani koni kotki; Serca książętom, księżnom przestrzeńsze są spodki.” 418. DYSKURS O KURWACH
W Wiedniu czyli w Paryżu, owo w kraju obcem, Szlachcic polski, z hajdukiem mieszkając i z chłopcem, O dziewkę (
czapka.” „Nie znacie się na rzeczach — odpowie mu — panie, Insza książęta, insza szlachta i ziemianie; Szkoda o tym najmniejszej i wam czynić wzmianki, Zawsze większa u księżny niźli u ziemianki. Wszytko wielkie za wielkim iść powinno rodem, Na przykopę z więciorkiem, na Wisłę z niewodem; Wronka według achtela, a gdzie przewiercono Czopowi, darmo wtykasz w tę dziurę wrzeciono. Nie rodzą klacze kotów ani koni kotki; Serca książętom, księżnom przestrzeńsze są spodki.” 418. DYSKURS O KURWACH
W Wiedniu czyli w Paryżu, owo w kraju obcem, Szlachcic polski, z hajdukiem mieszkając i z chłopcem, O dziewkę (
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 367
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
z nią jeden młodzieniec zażartować hoży: Wieniec winu, na piwo wiecha bywa w rynku, Krzyż na miód; podobno go Waszmość masz na szynku.” A panna: „Wróciwszy się z potrzebnej komórki, Poczęstuję Waszmości lipcem z świeżej dziurki.” Nie pragnę, Mościa panno, a za te ludzkości Czop do tego achtela daruję Waszmości.” 425. ŻOŁNIERZ Z WDOWĄ
Żołnierz jeden w zaloty przyjechał do wdowy. Nie Parys, nie Cycero, at, wypić gotowy;
Kapturka by do szable nie wylatał z gęby. Więc podpiwszy, że prędko pośle dziewosłęby, Chęci swoje zaleca; że nie poznał wcześniej, Żałuje, i co dalej,
z nią jeden młodzieniec zażartować hoży: Wieniec winu, na piwo wiecha bywa w rynku, Krzyż na miód; podobno go Waszmość masz na szynku.” A panna: „Wróciwszy się z potrzebnej komórki, Poczęstuję Waszmości lipcem z świeżej dziurki.” Nie pragnę, Mościa panno, a za te ludzkości Czop do tego achtela daruję Waszmości.” 425. ŻOŁNIERZ Z WDOWĄ
Żołnierz jeden w zaloty przyjechał do wdowy. Nie Parys, nie Cycero, at, wypić gotowy;
Kapturka by do szable nie wylatał z gęby. Więc podpiwszy, że prędko pośle dziewosłęby, Chęci swoje zaleca; że nie poznał wcześniej, Żałuje, i co dalej,
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 369
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
15. Od kamienia Kaparów, gr: 5. Od kamienia Kasztanów, gr: 8. Od sta Kos, zł: 1. gr: 20. Od sta Sierpów gr: 6. Od Cetnara blachy Mosiądzowej robionej w naczyniach i nierobionej, także w trąbkach, zł. 1. gr. 20. Od Achtela Masła Holęderskiego, gr. 4. Od kamienia Bobków, gr. 4. Od kamienia Kilczyboru, gr. 10. Od kamienia truciżny rybiej, gr. 10. Od beczki Orzechów laskowych, gr. 5. Od beczki Octu winnego, g. 10. Od kwarty Oleju wszelkiego po pieniądzu 1. Litewskim.
15. Od kamienia Kaparow, gr: 5. Od kamienia Kasztanow, gr: 8. Od sta Kos, zł: 1. gr: 20. Od sta Sierpow gr: 6. Od Cetnara blachy Mośiądzowey robioney w naczyniach y nierobioney, także w trąbkach, zł. 1. gr. 20. Od Achtela Masła Holęderskiego, gr. 4. Od kamienia Bobkow, gr. 4. Od kamienia Kilczyboru, gr. 10. Od kamienia trućiżny rybiey, gr. 10. Od beczki Orzechow laskowych, gr. 5. Od beczki Octu winnego, g. 10. Od kwarty Oleiu wszelkiego po pieniądzu 1. Litewskim.
Skrót tekstu: InsWybCła
Strona: 135
Tytuł:
Instruktarz wybierania cła W. X. L. na tymże Sejmie postanowiony
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia J.K. M. i Rzeczypospolitej Collegium Warszawskie Scholarum Piiarum
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1739
Data wydania (nie wcześniej niż):
1739
Data wydania (nie później niż):
1739
CZEŚĆ OCHOTA BEZ TRUNKU
„Chłopcy, nalejcie wina.” „Nie masz go, Mospanie, Ostatnia beczka wczora dnem do góry stanie.” Sama się rzecz skazuje jako gwiazda z nieba, Że kiedy czego nie masz, tego i nie trzeba. „Więc piwka dla miłego mego przyjaciela, Odtoczywszy od czopu z pełnego achtela.” „Mospanie, mało będzie i z tego posiłku; Jeden tylko w piwnicy, i to już na schyłku.” „Radem ci, mój sąsiedzie, chociem nie słał po cię; Cóż, gdy piwnica nie chce wyrównać ochocie. Inaczej bym był posłał z bukłakiem do miasta. Chłopcze, daj gorzałeczki
CZEŚĆ OCHOTA BEZ TRUNKU
„Chłopcy, nalejcie wina.” „Nie masz go, Mospanie, Ostatnia beczka wczora dnem do góry stanie.” Sama się rzecz skazuje jako gwiazda z nieba, Że kiedy czego nie masz, tego i nie trzeba. „Więc piwka dla miłego mego przyjaciela, Odtoczywszy od czopu z pełnego achtela.” „Mospanie, mało będzie i z tego posiłku; Jeden tylko w piwnicy, i to już na schyłku.” „Radem ci, mój sąsiedzie, chociem nie słał po cię; Cóż, gdy piwnica nie chce wyrównać ochocie. Inaczej bym był posłał z bukłakiem do miasta. Chłopcze, daj gorzałeczki
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 623
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
Piwo smakowite czyni.
Niektórzy kładą go do piwa/ dla smaku przyjemnego/ a ktemu żeby niekwaśniało lecie. Ale potrzeba żeby piwo było dowarzone/ nieprzebrane/ inaczej mu żadnej pomocy nie uczyni. Item.
Drudzy do tego korzenia przydają Rzepiku/ Lebiotki/ Jałowcu/ Bobku/ Tatarskiego ziela: i w woreczku zawiązawszy do Achtela puszczają w piwo/ a zaszpuntują Achtel. Czyni piwo barzo smaczne i zdrowe. Szatom zapach daje: i od moli je zachowuje.
Niektórzy korzenie Benedyktowe ochędożywszy suszą. Potym mocnym winnym octem pokrapiają/ a miedzy szaty kładą/ dla wdzięcznego zapachu. Ale jako się trochę wyższej namieniło/ że tam to czynią/ gdzie ma
Piwo smákowite czyni.
Niektorzy kłádą go do piwá/ dla smáku przyiemnego/ á ktemu żeby niekwáśniáło lećie. Ale potrzebá żeby piwo było dowárzone/ nieprzebráne/ ináczey mu żadney pomocy nie vczyni. Item.
Drudzy do tego korzeniá przydáią Rzepiku/ Lebiotki/ Iáłowcu/ Bobku/ Tátárskiego źiela: y w woreczku záwiązawszy do Achtelá pusczáią w piwo/ á zászpuntuią Achtel. Czyni piwo bárzo smáczne y zdrowe. Szátom zapách dáie: y od moli ie záchowuie.
Niektorzy korzenie Benediktowe ochędożywszy suszą. Potym mocnym winnym octem pokrápiáią/ á miedzy száty kłádą/ dla wdźięcznego zapáchu. Ale iáko się trochę wysszey námieniło/ że tám to czynią/ gdźie ma
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 270
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
tył/ plastrem przykładając. Sadnu końskiemu
Sadno na grzbiecie koniowi leczy i goi/ prochem z liścia i z korzenia jego zasypując. Też warzonego juchą ciepło wymywając. To nietylko koniom/ ale i innemu bydłu rany/ i ludziom goi. Piwo czyni smaczne.
Piwo kto chce smakowite mieć/ ten niechaj pół funta do Achtela Benedyktowego korzenia zhruba przerażonego z Wiesionoskiem/ abo z polnej Szałwiej ośm łotów/ i w woreczku w śrzodku piwa zawiesić. Wino skażone naprawia.
Wino gdzieby się w smaku i w barwie odmieniło/ tylko korzenia tego z gruba przetłuczonego w worku w nim zawieś/ przydzie ksobie. Wino mocne i jako Małmazją czyni.
tył/ plastrem przykłádáiąc. Sádnu końskiemu
Sádno ná grzbiećie koniowi leczy y goi/ prochem z liśćia y z korzenia iego zásypuiąc. Też wárzonego iuchą ćiepło wymywáiąc. To nietylko koniom/ ále y innemu bydłu rány/ y ludźiom goi. Piwo czyni smáczne.
Piwo kto chce smákowite mieć/ ten niechay puł funtá do Achtelá Benediktowego korzenia zhrubá przeráżonego z Wieśionoskiem/ ábo z polney Száłwiey ośm łotow/ y w woreczku w śrzodku piwá záwieśić. Wino skáżone nápráwia.
Wino gdźieby się w smáku y w bárwie odmieniło/ tylko korzeniá tego z hrubá przetłuczonego w worku w nim záwieś/ przydźie ksobie. Wino mocne y iáko Máłmázyą czyni.
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 271
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
aby ten, co kupuje pszenicę, żyto, jęczmień, dał po pół groszku od korca, od tatarki, owsa, grochu i inszych zbóż po szelągu, co rozumiecie, jakoby ta rzecz wielką sumę wyniosła, choć się tak mała widzi (korceby wprawdzie po wszystkich państwach trzeba mieć jednakie)! Także od każdego achtela piwa na szynk po groszu, od beczki małmazji i wina wszelakiego po złotych dwa (servata proportione naczynia), od skór safianowych od każdej po groszy sześć, od jedwabnych towarów, których już co żywo, nie tylko ludzie narodu szlacheckiego, nie tylko mieszczanie używają, ale i na sługi, a co gorsza i na
aby ten, co kupuje pszenicę, żyto, jęczmień, dał po pół groszku od korca, od tatarki, owsa, grochu i inszych zbóż po szelągu, co rozumiecie, jakoby ta rzecz wielką sumę wyniosła, choć się tak mała widzi (korceby wprawdzie po wszystkich państwach trzeba mieć jednakie)! Także od każdego achtela piwa na szynk po groszu, od beczki małmazyi i wina wszelakiego po złotych dwa (servata proportione naczynia), od skór safianowych od każdej po groszy sześć, od jedwabnych towarów, których już co żywo, nie tylko ludzie narodu szlacheckiego, nie tylko mieszczanie używają, ale i na sługi, a co gorsza i na
Skrót tekstu: VotSejmCz_II
Strona: 227
Tytuł:
Votum szlachcica polskiego pisane na sejmiki i sejm roku pańskiego 1606
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
konwersacyją płacić nie masz w modzie; Siedzieć też nic ku rzeczy na suchu, o głodzie. Piątek, ryb pasz, woda jest, włok jest; nie zawiodę, Chcecieli, wspominając na ryby, pić wodę. Po czymże by szczyrego poznać przyjaciela? Przynieś, chłopcze, z piwnice czop na stół z achtela. Ochota w gospodarzu, dyskreeyja w gościu: Czytałem taki napis na ścienie w Zamościu. I tom słychał, że piątek siedzących rozgania Gości od wtorku, ani weń dają śniadania; Chyba jeśli z dalekiej w dom przyjechał strony, Nie licz dni; gotuj się nań, jeśli zaproszony, Jednak stosując
konwersacyją płacić nie masz w modzie; Siedzieć też nic ku rzeczy na suchu, o głodzie. Piątek, ryb pasz, woda jest, włok jest; nie zawiodę, Chcecieli, wspominając na ryby, pić wodę. Po czymże by szczyrego poznać przyjaciela? Przynieś, chłopcze, z piwnice czop na stół z achtela. Ochota w gospodarzu, dyskreeyja w gościu: Czytałem taki napis na ścienie w Zamościu. I tom słychał, że piątek siedzących rozgania Gości od wtorku, ani weń dają śniadania; Chyba jeśli z dalekiej w dom przyjechał strony, Nie licz dni; gotuj się nań, jeśli zaproszony, Jednak stosując
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 121
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
1, rzepiku na olej w. 2, soli achtel 1, gomółek sztuk 30, masła stofów 6, piwa sądek od każdego waru. D. Ordynaria mielcarza. Żyta kor. 8, jęczmienia kor. 2, grochu kor. 1, połeć 1, sadło 1, soli w. 1, masła ½ achtela, gomółek pół kopy trojakowych, pszenicy kor. 1. Wieś Starogród
Już się chałupy na górze stojące wyraziły; z góry idąc na dół, przy cegielni dwojaki o 2 izbach i kominach, w nich mieszkają ogrodnicy 2: Józef i Janek; dachówka na tych dwojakach być miała, teraz onę dobrze snopkami nakryto, a
1, rzepiku na olej w. 2, soli achtel 1, gomółek sztuk 30, masła stofów 6, piwa sądek od każdego waru. D. Ordynaria mielcarza. Żyta kor. 8, jęczmienia kor. 2, grochu kor. 1, połeć 1, sadło 1, soli w. 1, masła ½ achtela, gomółek pół kopy trojakowych, pszenicy kor. 1. Wieś Starogród
Już się chałupy na górze stojące wyraziły; z góry idąc na dół, przy cegielni dwojaki o 2 izbach i kominach, w nich mieszkają ogrodnicy 2: Józef i Janek; dachówka na tych dwojakach być miała, teraz onę dobrze snopkami nakryto, a
Skrót tekstu: InwChełm
Strona: 14
Tytuł:
Inwentarze dóbr biskupstwa chełmińskiego
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
inwentarze
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1723 a 1747
Data wydania (nie wcześniej niż):
1723
Data wydania (nie później niż):
1747
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ryszard Mienicki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Toruń
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1956
