Groź im karaniem czesnym i wiecznym jakokolwiek chcesz! Proś ich nawet i płacząc/ aby się obaczyli/ jakokolwiek chcesz! Przecię Surdo narratur Fabula: właśnie jakobyś groch na ścianę miotał/ i z motyką na słońce się porywał! I mogą o nich rzeczone być one słowa Prorockie: Serce swe zatwardzili (Pyszni) jako Adamantyn/ iżby nie słuchali zakonu i słów/ które Pan Zastępów posyłał przez Ducha swojego/ i przez posługę dawnych Proroków. Zach. 7. v. 12.
Przetoż też Bóg na takowe zatwardziałe (zakamiałe) ludzie woła mówiąc: Słuchajcie mię Wy/ co jesteście serca zatwardzonego. Esa. 46. v. 12
Groź im karániem czesnym y wiecznym jákokolwiek chcesz! Proś ich náwet y płácząc/ áby śię obaczyli/ jákokolwiek chcesz! Przećię Surdo narratur Fabula: właśnie jákobyś groch ná śćiánę miotał/ y z motyką ná słońce śię porywał! Y mogą o nich rzeczone bydź one słowá Prorockie: Serce swe zátwárdźili (Pyszni) jáko Adámántyn/ iżby nie słucháli zakonu y słow/ ktore Pan Zastępow posyłał przez Duchá swojego/ y przez posługę dawnych Prorokow. Zach. 7. v. 12.
Przetoż też Bog ná tákowe zátwárdźiáłe (zákámiáłe) ludźie woła mowiąc: Słuchayćie mię Wy/ co jesteśćie sercá zátwárdzonego. Esa. 46. v. 12
Skrót tekstu: GdacPrzyd
Strona: 55.
Tytuł:
Appendiks t.j. przydatek do dyszkursu o pańskim i szlacheckim albo rycerskim stanie
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1680
Data wydania (nie wcześniej niż):
1680
Data wydania (nie później niż):
1680
