, aby to wojsko zebrawszy, do Prus zaprowadził.
2. Pułkownik Kiedryc, który usłyszawszy, że J. M. P. Hetman Koronny z wojskiem ciągnie, uciekł z Amerstyna, wziąwszy z sobą żołnierstwa sto i kilkadziesiąt, sam od Książęcia Pomorskiego pojmany jest a lud jego częścią pobity, częścią rozproszony. Chorągiew zostawił adamaszkową żółtą, na której było haftowane złotem i jedwabiem czerwonym serce, a z niego roszczki ruty zielonej wychodzące, napis około serca, Herz ohn Giet, to jest, Serce bez trucizny. Przypisany rok pański 1627. Na drugiej stronie ręka była uzbrojona, srebrem haftowana aż po ramie miecz srebrny trzymająca, napis Trew biss in
, aby to woysko zebrawszy, do Prus zaprowadził.
2. Pułkownik Kiedryc, który usłyszawszy, że J. M. P. Hetman Koronny z woyskiem ciągnie, uciekł z Amerstyna, wziąwszy z sobą żołnierstwa sto y kilkadziesiąt, sam od Xiążęcia Pomorskiego poimany iest a lud iego częścią pobity, częścią rosproszony. Chorągiew zostawił adamaszkową żółtą, na którey było haftowane złotem y iedwabiem czerwonym serce, a z niego roszczki ruty zieloney wychodzące, napis około serca, Herz ohn Giet, to iest, Serce bez trucizny. Przypisany rok pański 1627. Na drugiey stronie ręka była uzbroiona, srebrem haftowana aż po ramie miecz srebrny trzymaiąca, napis Trew biss in
Skrót tekstu: KoniecSSud
Strona: 247
Tytuł:
Rozprawa... Stanisława z Koniecpola Koniecpolskiego,
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
, napis około serca, Herz ohn Giet, to jest, Serce bez trucizny. Przypisany rok pański 1627. Na drugiej stronie ręka była uzbrojona, srebrem haftowana aż po ramie miecz srebrny trzymająca, napis Trew biss in den Todt, to jest, Wierny aż do śmierci.
3. Pułkownik Kallenbach, miał Chorągiew lazurową adamaszkową, na niej był z obu stron obraz Markusa Curciusa Rzymianina, złotem i srebrem haftowany, na koniu srebrem haftowanym siedzącego, a on buławę w prawej ręce trzyma, a z pola zielonego, w ogień z koniem wpada, napis Pro commodo Publico, to jest, Dla dobra pospolitego.
4. Major Jan Grodt,
, napis około serca, Herz ohn Giet, to iest, Serce bez trucizny. Przypisany rok pański 1627. Na drugiey stronie ręka była uzbroiona, srebrem haftowana aż po ramie miecz srebrny trzymaiąca, napis Trew biss in den Todt, to iest, Wierny aż do śmierci.
3. Pułkownik Kallenbach, miał Chorągiew lazurową adamaszkową, na niey był z obu stron obraz Markusa Curciusa Rzymianina, złotem y srebrem haftowany, na koniu srebrem haftowanym siedzącego, a on buławę w prawey ręce trzyma, a z pola zielonego, w ogień z koniem wpada, napis Pro commodo Publico, to iest, Dla dobra pospolitego.
4. Maior Jan Grodt,
Skrót tekstu: KoniecSSud
Strona: 247
Tytuł:
Rozprawa... Stanisława z Koniecpola Koniecpolskiego,
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
był z obu stron obraz Markusa Curciusa Rzymianina, złotem i srebrem haftowany, na koniu srebrem haftowanym siedzącego, a on buławę w prawej ręce trzyma, a z pola zielonego, w ogień z koniem wpada, napis Pro commodo Publico, to jest, Dla dobra pospolitego.
4. Major Jan Grodt, chorągiew miał lazurową adamaszkową na niej był z obu stron obraz ś. Jerzego złotem haftowany, a on na koniu siedząc srebrem haftowanym, Smoka złotem i srebrem haftowanego, włocznią złotą przebija, napis Dum spiro spero, to jest, Póki tchnę, spodziewam się.
5. Major Jan von Breckfeldt, chorągiew jego lazurowa adamaszkowa, na niej z
był z obu stron obraz Markusa Curciusa Rzymianina, złotem y srebrem haftowany, na koniu srebrem haftowanym siedzącego, a on buławę w prawey ręce trzyma, a z pola zielonego, w ogień z koniem wpada, napis Pro commodo Publico, to iest, Dla dobra pospolitego.
4. Maior Jan Grodt, chorągiew miał lazurową adamaszkową na niey był z obu stron obraz ś. Jerzego złotem haftowany, a on na koniu siedząc srebrem haftowanym, Smoka złotem y srebrem haftowanego, włocznią złotą przebija, napis Dum spiro spero, to iest, Poki tchnę, spodziewam się.
5. Maior Jan von Breckfeldt, chorągiew iego lazurowa adamaszkowa, na niey z
Skrót tekstu: KoniecSSud
Strona: 247
Tytuł:
Rozprawa... Stanisława z Koniecpola Koniecpolskiego,
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
Jeździec srebrem haftowany, na koniu złotym w polu zielonym miecz dobyty w Przypisy i Dodatki
ręce trzymający, bieży, napis Florebo prospiciente Deo, virtute et Marte, to jest, Będę kwitnął za opatrznością boską, cnotą i dzielnością rycerską. Roku 1626.
6. Kapitan Jan Ludwig Ringe, wojskowy Strażnik, miał chorągiew lazurową adamaszkową, na niej był z obu stron Żoraw złotem haftowany, a w nodze kamień trzymający, napis Vigilemus, to jest, Czuymy.
7. Kapitan Jan Deckert, chorągiew miał lazurową atłasową, na niej była z obu stron ręka goła z mieczem haftowana, z nieba między promieniami srebrnemi wynikająca. Napis, Gott waldts ich
Jeździec srebrem haftowany, na koniu złotym w polu zielonym miecz dobyty w Przypisy i Dodatki
ręce trzymaiący, bieży, napis Florebo prospiciente Deo, virtute et Marte, to iest, Będę kwitnął za opatrznością boską, cnotą y dzielnością rycerską. Roku 1626.
6. Kapitan Jan Ludwig Ringe, woyskowy Strażnik, miał chorągiew lazurową adamaszkową, na niey był z obu stron Żoraw złotem haftowany, a w nodze kamień trzymaiący, napis Vigilemus, to iest, Czuymy.
7. Kapitan Jan Deckert, chorągiew miał lazurową atłasową, na niey była z obu stron ręka goła z mieczem haftowana, z nieba między promieniami srebrnemi wynikaiąca. Napis, Gott waldts ich
Skrót tekstu: KoniecSSud
Strona: 248
Tytuł:
Rozprawa... Stanisława z Koniecpola Koniecpolskiego,
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
się imię Gustawa samego zamknęło. W drugim kącie były te litery: V. S. L.; na spodzie te litery były porządkiem wyhaftowane: H. D. E. F. D. M. G. D. V. H. A.
8. Jan Kapitan Burchard von Schienberg, miał chorągiew adamaszkową pomarańczową, na niej był z obu stron Lew srebrem haftowany trzymający w nodze miecz srebrny, napis: Trawe Gott undt hab ein Lewen Mudt, dein Gluck wird noch werden gutt, to jest: Ufay Bogu, a miej lwi umysł, twoje szczęście jeszcze będzie dobre.
9. Kapitan Krzysztof a Klutzinck, ten w
się imię Gustawa samego zamknęło. W drugim kącie były te litery: V. S. L.; na spodzie te litery były porządkiem wyhaftowane: H. D. E. F. D. M. G. D. V. H. A.
8. Jan Kapitan Burchard von Schienberg, miał chorągiew adamaszkową pomarańczową, na niey był z obu stron Lew srebrem haftowany trzymaiący w nodze miecz srebrny, napis: Trawe Gott undt hab ein Lewen Mudt, dein Gluck wird noch werden gutt, to jest: Ufay Bogu, a miey lwi umysł, twoie szczęście ieszcze będzie dobre.
9. Kapitan Krysztoff a Klutzinck, ten w
Skrót tekstu: KoniecSSud
Strona: 248
Tytuł:
Rozprawa... Stanisława z Koniecpola Koniecpolskiego,
Autor:
Stanisław Koniecpolski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1627
Data wydania (nie wcześniej niż):
1627
Data wydania (nie później niż):
1627
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
biorąc co kosztuje: skąd szkoda wielka i zubożenie. Czwarty/ szlachcie nie poda się okazja do zbytku i utraty niepotrzebnej: bo kiedy widzi szlachcić mieszczanina w jedwabiu mówi sobie/ jeśli tego na to stanie/ a mnie czemu nie ma stać/ by i chłopa przystawić: Tymże sposobem i szlachcianka/ gdy obaczy suknia adamaszkową etc. po cudzoziemsku urobioną na miesztce/ wnet męża molestuje/ żeby ona abo jej Anusia taką miała. A gdy się nie będzie jeden drugie^u^ przeciwił/ wszyscy zbytków zaniechają. Piąty stan miejski będzie w więtszej uczciwości i poszanowaniu/ gdy będzie używał ubioru sobie przystojnego. Teraz kiedy potka szlachcic mieszczania w sukni szlacheckiej/ nie
biorąc co kosztuie: skąd szkodá wielka y zvbożenie. Czwarty/ szláchćie nie poda się okázya do zbytku y vtráty niepotrzebney: bo kiedy widźi szláchćić mieszczániná w iedwábiu mowi sobie/ iesli tego ná to sstánie/ á mnie czemu nie ma sstáć/ by y chłopá przystáwić: Tymże sposobem y szláchćianká/ gdy obaczy suknia ádámászkową etc. po cudzoźiemsku vrobioną ná miesztce/ wnet męża molestuie/ żeby oná ábo iey Anuśiá táką miáłá. A gdy się nie będźie ieden drugie^u^ przećiwił/ wszyscy zbytkow zániecháią. Piąty stan mieyski będźie w więtszey vczćiwośći y poszánowániu/ gdy będźie vżywał vbioru sobie przystoynego. Teraz kiedy potka szláchćic mieszczániá w sukni szlácheckiey/ nie
Skrót tekstu: StarPopr
Strona: 127
Tytuł:
Poprawa niektórych obyczajów polskich potocznych
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1625
Data wydania (nie później niż):
1625
