dziesiątego: O porządku Boskich osób/ już się mało wyżej dowodnie pokazało/ że ową liczbą/ Pierwszy/ wtóry/ trzeci/ ile do Porządku bytności ich in differenter oznaczane być niemogą: a względem liczby Quantitatem znaczącej/ mogą. Jak na przykład/ o trzech Synach Adamowych mówiąc: Gdyby kto zapytany wiele jest Synów Adamowych? odpowiedział trzy: i wyliczałby: jeden/ abo pierwszy/ Set: wtóry/ Abel: trzeci/ Kain: tą liczbą wielość ich pokazawszy/ prawdęby rzekł. Ale gdyby był zapytany o porządku produccji ich w bytność: inaczej prawdziwie odpowiedzieć niemógłby/ tylko/ iż Kain jest pierwszy/ Abel wtóry
dźieśiątego: O porządku Boskich osob/ iuż sie máło wyżey dowodnie pokazáło/ że ową licżbą/ Pierwszy/ wtory/ trzeći/ ile do Porządku bytnośći ich in differenter oznácżáne bydź niemogą: á względem licżby Quantitatem znáczącey/ mogą. Iák ná przykład/ o trzech Synách Adámowych mowiąc: Gdyby kto zápytány wiele iest Synow Adámowych? odpowiedźiał trzy: y wyliczałby: ieden/ ábo pierwszy/ Seth: wtory/ Abel: trzeći/ Kain: tą liczbą wielość ich pokazawszy/ prawdęby rzekł. Ale gdyby był zapytány o porządku productiey ich w bytność: ináczey prawdźiwie odpowiedźieć niemogłby/ tylko/ iż Kain iest pierwszy/ Abel wtory
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 73
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
ma Adam ziemski przez też Marią/ jako drogę niejaką/ z ziemie do nieba wstąpić? aby niebieskim był/ aby w onej radości i miłości żył/ mając wychwalania Boże w gardle swoim/ a miecz obosieczny/ to jest/ Słowo ono przedwieczne w rękach swoich/ które się mieczem zowie: kto go dopadnie z dzieci Adamowych/ śpiewa wesoło: Trzymam go, ani go puszczę, na wieki wieków. AMEN. Posłuszeństwo. Bogarodzice droga do nieba. Hebr: 4. 12 Chrystus miecz. Cant: 3. 4. o Bogarodzicy KAZANIE WTÓRE; Na dzień Nawiedzenia Panny Mariej.
Cantic: 2 Oto ten idzie skacząc po górach, przeskakując
ma Adam źiemski przez też Máryą/ iáko drogę nieiáką/ z źiemie do niebá wstąpić? áby niebieskim był/ áby w oney rádośći y miłośći żył/ máiąc wychwalánia Boże w gárdle swoim/ á miecz obośieczny/ to iest/ Słowo ono przedwieczne w rękách swoich/ ktore się mieczem zowie: kto go dopádnie z dźieći Adámowych/ śpiewa wesoło: Trzymam go, áni go puszczę, ná wieki wiekow. AMEN. Posłuszeństwo. Bogárodźice drogá do niebá. Hebr: 4. 12 Chrystus miecz. Cant: 3. 4. o Bogárodźicy KAZANIE WTORE; Ná dzień Náwiedzenia Pánny Máryey.
Cantic: 2 Oto ten idzie skacząc po gorách, przeskákuiąc
Skrót tekstu: BirkOboz
Strona: 17
Tytuł:
Kazania obozowe o Bogarodzicy
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
jego Set: mówiąc Dał mi Bóg inne potomstwo miasto Abla/ którego zabił Kajn. 26. Setowi też urodził się syn/ i nazwał imię jego Enos. Na ten czas poczęto wzywać imienia Pańskiego. Rozdział V. Żywot Adamów, i potomstwa jego po nim, aż do Noego. 1.
Teć są księgi rodzajów Adamowych w dzień którego stworzył Bóg człowieka: na podobieństwo Boże uczynił go. 2. Mężczyznę i niewiastę stworzył je: i błogosławił im/ i nazwał imię ich/ Człowiek w dzień którego są stworzeni. 3. I żył Adam sto i trzydzieści lat/ i spłodził syna na podobieństwo swoje/ i na wyobrażenie swoje/ i
jego Set: mowiąc Dał mi Bog inne potomstwo miásto Ablá/ ktorego zábił Kájn. 26. Setowi też urodźił śię syn/ y názwał imię jego Enos. Ná ten czás poczęto wzywáć imienia Páńskiego. ROZDZIAL V. Zywot Adamow, y potomstwá jego po nim, áż do Noego. 1.
Teć są kśięgi rodzájow Adámowych w dźień ktorego stworzył Bog człowieká: ná podobieństwo Boze uczynił go. 2. Męszczyznę y niewiástę stworzył je: y błogosłáwił jim/ y názwał imię jich/ Człowiek w dźień ktorego są stworzeni. 3. Y żył Adam sto y trzydźieśći lat/ y spłodźił syna ná podobieństwo swoje/ y ná wyobráżenie swoje/ y
Skrót tekstu: BG_Rdz
Strona: 5
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Rodzaju
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
uczynił go. 2. Mężczyznę i niewiastę stworzył je: i błogosławił im/ i nazwał imię ich/ Człowiek w dzień którego są stworzeni. 3. I żył Adam sto i trzydzieści lat/ i spłodził syna na podobieństwo swoje/ i na wyobrażenie swoje/ i nazwał imię jego Set. 4. I było dni Adamowych po spłodzeniu Seta ośm set lat/ i spłodził Syny i córki: 5. A tak było wszystkich dni Adamowych których żył dziewięć set lat i trzydzieści lat/ i umarł. 6.
A Set żył sto lat i pięć lat/ i spłodził Enosa. 7. I żył Set po spłodzeniu Enosa/ ośm Set lat
uczynił go. 2. Męszczyznę y niewiástę stworzył je: y błogosłáwił jim/ y názwał imię jich/ Człowiek w dźień ktorego są stworzeni. 3. Y żył Adam sto y trzydźieśći lat/ y spłodźił syna ná podobieństwo swoje/ y ná wyobráżenie swoje/ y názwał imię jego Set. 4. Y było dni Adámowych po spłodzeniu Setá ośm set lat/ y spłodźił Syny y corki: 5. A ták było wszystkich dni Adámowych ktorych żył dźiewięć set lat y trzydźieśći lat/ y umárł. 6.
A Set żył sto lat y pięć lat/ y zpłodźił Enosá. 7. Y żył Set po spłodzeniu Enosá/ ośm Set lat
Skrót tekstu: BG_Rdz
Strona: 5
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Rodzaju
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
w dzień którego są stworzeni. 3. I żył Adam sto i trzydzieści lat/ i spłodził syna na podobieństwo swoje/ i na wyobrażenie swoje/ i nazwał imię jego Set. 4. I było dni Adamowych po spłodzeniu Seta ośm set lat/ i spłodził Syny i córki: 5. A tak było wszystkich dni Adamowych których żył dziewięć set lat i trzydzieści lat/ i umarł. 6.
A Set żył sto lat i pięć lat/ i spłodził Enosa. 7. I żył Set po spłodzeniu Enosa/ ośm Set lat i siedm lat/ i spłodził Syny i Córki. 8. I było wszystkich dni Setowych dziewięć set lat i
w dźień ktorego są stworzeni. 3. Y żył Adam sto y trzydźieśći lat/ y spłodźił syna ná podobieństwo swoje/ y ná wyobráżenie swoje/ y názwał imię jego Set. 4. Y było dni Adámowych po spłodzeniu Setá ośm set lat/ y spłodźił Syny y corki: 5. A ták było wszystkich dni Adámowych ktorych żył dźiewięć set lat y trzydźieśći lat/ y umárł. 6.
A Set żył sto lat y pięć lat/ y zpłodźił Enosá. 7. Y żył Set po spłodzeniu Enosá/ ośm Set lat y śiedm lat/ y spłodźił Syny y Corki. 8. Y było wszystkich dni Setowych dźiewięć set lat y
Skrót tekstu: BG_Rdz
Strona: 5
Tytuł:
Biblia Gdańska, Księga Rodzaju
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
ponieważ z obfitości serca usta mówią: Matt. 12. 34. Bądźmyż tedy dobremi/ jako i Ociec nasz niebieski dobry jest/ a będzie nam dobrze w tym czasie i wieczności AMEN Ioan: 22. Część Pierwsza. Zaprasza na Bankiet swoich Adam Stary, Bankietuje zaproszonych, i o Rozmowach natymze Bańkiecie trzech Synów Adamowych.
ADam stary/ według zwyczaju go/ chcąc dobrej myśli i uciechy zażyć/ a to na wygnaniu będąc/ i padole płaczu/ prosił do siebie na Bankiet już żonatych trzech Synów swoich; na imię/ Miłośnika dymów/ Miłośnika ciernia/ i Miłośnika siana; z któremi i drugich przyjacioły pokrewnych swoich/ a między
ponieważ z obfitośći sercá vstá mowią: Matt. 12. 34. Bądźmyż tedy dobremi/ iáko y Oćiec nász niebieski dobry iest/ á będźie nam dobrze w tym czaśie y wiecznośći AMEN Ioan: 22. Część Pierwsza. Zápraszá na Bánkiet swoich Adam Stary, Bánkietuie záproszonych, y o Rozmowách natymze Bańkiećie trzech Synow Adamowych.
ADam stary/ według zwyczáiu go/ chcąc dobrey myśli y vćiechy zażyć/ á to ná wygnániu będąc/ y pádole płaczu/ prośił do śiebie ná Bankiet iuż żonatych trzech Synow swoich; ná imię/ Miłośniká dymow/ Miłośniká ciernia/ y Miłośniká śiáná; z ktoremi y drugich przyiaćioły pokrewnych swoich/ á między
Skrót tekstu: BanHist
Strona: 1
Tytuł:
Bankiet albo historia jako Adam bankietował
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
jednemu mieszkać, dwojgom dobra. Odtąd z tej pary jako z źrzódła woda żywa Tym więcej wynikając, sowicie wypływa
Na wszytkie ziemskie kraje. I gdzie Tytan młody Umywa raną rosą różane jagody, I gdzie późno oświeca hesperyjskie knieje, Skąd Auster południowym skrzydłem ciepło wieje, Skąd Boreas na wichrach nieścignionych leci, Wszędy mnóstwo panuje Adamowych dzieci: Te zasiadają pańskie i cesarskie krzesła, Te wymyślają coraz subtelne rzemiesła, Te budują pałace, miasta, zamki, dwory, Te napełniają wojska, niebiosa, klasztory, Te regiment nad wszytkim stworzeniem trzymają, Te przez odrodne wnuki i śmierci znikają. A chociaż im do czasu te lepianki z gliny W proch nieznaczny
jednemu mieszkać, dwojgom dobra. Odtąd z tej pary jako z źrzódła woda żywa Tym więcej wynikając, sowicie wypływa
Na wszytkie ziemskie kraje. I gdzie Tytan młody Umywa raną rosą różane jagody, I gdzie późno oświeca hesperyjskie knieje, Skąd Auster południowym skrzydłem ciepło wieje, Skąd Boreas na wichrach nieścignionych leci, Wszędy mnóstwo panuje Adamowych dzieci: Te zasiadają pańskie i cesarskie krzesła, Te wymyślają coraz subtelne rzemiesła, Te budują pałace, miasta, zamki, dwory, Te napełniają wojska, niebiosa, klasztory, Te regiment nad wszytkim stworzeniem trzymają, Te przez odrodne wnuki i śmierci znikają. A chociaż im do czasu te lepianki z gliny W proch nieznaczny
Skrót tekstu: ZimSRoks
Strona: 23
Tytuł:
Roksolanki
Autor:
Szymon Zimorowic
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
sielanki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1654
Data wydania (nie wcześniej niż):
1654
Data wydania (nie później niż):
1654
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Ludwika Ślękowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1983
Zjawi, Podłej Autorki dzieło, dyskretnie poprawi. Ten, komu z ferca z chęci, z wdzięczności dozgonnej Oddam życie DAWIDA, w ufności niepłonnej Jestem, że jako Jego Rodzice kochani Łaskawi na mnie, tak Syn pracy mej niezgani. Któremu tyle Fortun, Honorów domowych, Życzę, ile było, jest, będzie Adamowych
Synów, z początku świata z Adama plemienia, Ty bądź pierwszym Adamem Twojego Imienia. Żyj długo, bądź szczęśliwym, w Przodków Twoich ślady Wstępuj, z Tych Polska dotąd ma piękne przykłady. Pradziadów, Dziadów, Ojca, Matki, wielkie Cnoty Wzbudzą cię, że będziesz miał też same przymioty. DUSZA Po wielu grzechach
ziawi, Podłey Autorki dzieło, dyskretnie poprawi. Ten, komu z ferca z chęci, z wdzięczności dozgonney Oddam życie DAWIDA, w ufności niepłonney Jestem, że iáko Jego Rodzice kochani Łáskawi ná mnie, ták Syn prácy mey niezgani. Ktoremu tyle Fortun, Honorow domowych, Zyczę, ile było, iest, będzie Adamowych
Synow, z początku świata z Adama plemienia, Ty bądź pierwszym Adamem Twoiego Imienia. Zyi długo, bądź szczęśliwym, w Przodkow Twoich ślady Wstępuy, z Tych Polska dotąd ma piękne przykłady. Prádziádow, Dziadow, Oyca, Matki, wielkie Cnoty Wzbudzą cię, że będziesz miał też same przymioty. DUSZA Po wielu grzechach
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 151
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
