em u siebie ip. Pocieja kasztelana trockiego, ip. Kryszpina starostę orszańskiego, Paca kawalera i innych.
18^go^ byli u mnie na obiedzie: ip. podskarbina w. księstwa lit., ip. starościna warszawska, księżna jejmość starościna golubska, ip. starosta żmudzki (z którym solenne ongi traktaty były i przeszłych uraz amnestia), ip. Pac kawaler, ip. starosta sanocki, ip. starosta orszański, ip. starosta starodubowski, Jordan podczaszy krakowski i t. d. Ipan starosta żmudzki imię sapieżyńskie honestissime wspominał i pił za ich zdrowie, a to z interesu, że malkontent był z dworu o nieotrzymanie buławy.
27^go^ przejęty mój
em u siebie jp. Pocieja kasztelana trockiego, jp. Kryszpina starostę orszańskiego, Paca kawalera i innych.
18^go^ byli u mnie na obiedzie: jp. podskarbina w. księstwa lit., jp. starościna warszawska, księżna jejmość starościna golubska, jp. starosta żmudzki (z którym solenne ongi traktaty były i przeszłych uraz amnestya), jp. Pac kawaler, jp. starosta sanocki, jp. starosta orszański, jp. starosta starodubowski, Jordan podczaszy krakowski i t. d. Jpan starosta żmudzki imie sapieżyńskie honestissime wspominał i pił za ich zdrowie, a to z interesu, że malkontent był z dworu o nieotrzymanie buławy.
27^go^ przejęty mój
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 115
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
hetmańskie i podskarbie de muniis solitis dość ustąpiły, przeto stan rycerski in vim tego postępuje na buławę wielką 100,000, na polną 60,000, podskarbiemu 60,000. 4^to.^ ratione zwinienia Tatarów że na kompanią idą, i aby komput wojska nie ginął, do sejmu się odkłada. 5^to.^ Amnestia z obu stron, do osób sub fide, honore et conscientia opisana. Szkody jednak ab utrinque do sejmu pokładają a obie strony postrzegać mają, aby sejm przyszły ullo modo nie był zerwany. 6^to.^ Pobrane rzeczy ip. podkomorzemu brzeskiemu podczas owego w drodze gwałtownego napadnienia, wrócone być mają. 7^mo.^
hetmańskie i podskarbie de muniis solitis dość ustąpiły, przeto stan rycerski in vim tego postępuje na buławę wielką 100,000, na polną 60,000, podskarbiemu 60,000. 4^to.^ ratione zwinienia Tatarów że na kompanią idą, i aby komput wojska nie ginął, do sejmu się odkłada. 5^to.^ Amnestya z obu stron, do osób sub fide, honore et conscientia opisana. Szkody jednak ab utrinque do sejmu pokładają a obie strony postrzegać mają, aby sejm przyszły ullo modo nie był zerwany. 6^to.^ Pobrane rzeczy jp. podkomorzemu brzeskiemu podczas owego w drodze gwałtownego napadnienia, wrócone być mają. 7^mo.^
Skrót tekstu: ZawiszaPam
Strona: 197
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Krzysztof Zawisza
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1715 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1715
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Julian Bartoszewicz
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Jan Zawisza
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1862
to nieprawda, ponieważ król jako pan wielkiej dobroci wszystko na jego prośby czyni.
Zażył dobrze i Menżyka, kniazia moskiewskiego, faworyta carskiego, takowym sposobem, iż pod fatalne postanowienie olkinickie miawszy, lubo zakwitowaną, pretensją z matki swojej Ogińskiej do hrabstwa Sapieżyńskiego Dąbrowny, pod jakimsi pretekstem zajechał Dąbrownę, a spodziewając się, że amnestia każe to wrócić, zastawił kniaziowi Menżykowi te dobra za 50 000 talerów bitych. Potem gdy Sapiehowie przez amnestię przyszli do dóbr swoich i Dąbrownę odjechali, kniaź Menżyk chciał prawem windykować sumę swoją, ale hetman Pociej tak potrafił, że Menżyk do niego samego jako ewiktora swego przysłał na ekspens prawny 30 000 talerów bitych i jeszcze
to nieprawda, ponieważ król jako pan wielkiej dobroci wszystko na jego prośby czyni.
Zażył dobrze i Menżyka, kniazia moskiewskiego, faworyta carskiego, takowym sposobem, iż pod fatalne postanowienie olkinickie miawszy, lubo zakwitowaną, pretensją z matki swojej Ogińskiej do hrabstwa Sapieżyńskiego Dąbrowny, pod jakimsi pretekstem zajechał Dąbrownę, a spodziewając się, że amnestia każe to wrócić, zastawił kniaziowi Menżykowi te dobra za 50 000 talerów bitych. Potem gdy Sapiehowie przez amnestię przyszli do dóbr swoich i Dąbrownę odjechali, kniaź Menżyk chciał prawem windykować sumę swoją, ale hetman Pociej tak potrafił, że Menżyk do niego samego jako ewiktora swego przysłał na ekspens prawny 30 000 talerów bitych i jeszcze
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 69
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
krzywdą rzeczypospolitej podpisano ab invicem, a ratyfikacja jego miała subsequi na sejmie nastąpionym. ROK 1716.
§. 49. Ultimis diebus 9bris zjechali marszałkowie na Pragę, Leduchowski małopolski, Sulistrowski litewski, Branicki wojska koronnego, Potocki wojska litewskiego. A lubo Leduchowskiemu nie był ad mentem ten traktat, gdyż onym wszystkie największe Sasów ekscessa amnestia okryła, lecz gdy obaczył, że wielu z Pragi przewoziło się na tamtą stronę do króla, prywatne wyrabiając interesa; druga, a co największa, że Frezer wydał konfederacji sekreta (czego żeby był nie uczynił, wyrobiłaby była rzeczpospolita z wielkim honorem, sławą narodu i nagrodą. szkód plausibilius rzeczy swoje); do
krzywdą rzeczypospolitéj podpisano ab invicem, a ratyfikacya jego miała subsequi na sejmie nastąpionym. ROK 1716.
§. 49. Ultimis diebus 9bris zjechali marszałkowie na Pragę, Leduchowski małopolski, Sulistrowski litewski, Branicki wojska koronnego, Potocki wojska litewskiego. A lubo Leduchowskiemu nie był ad mentem ten traktat, gdyż onym wszystkie największe Sasów excessa amnestya okryła, lecz gdy obaczył, że wielu z Pragi przewoziło się na tamtą stronę do króla, prywatne wyrabiając interessa; druga, a co największa, że Frezer wydał konfederacyi sekreta (czego żeby był nie uczynił, wyrobiłaby była rzeczpospolita z wielkim honorem, sławą narodu i nagrodą. szkód plausibilius rzeczy swoje); do
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 295
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
i zdrowiem wstyd nazwać, gdyż i to przez zawziętych na krew polską szlachecką Sasów, w wolnym narodzie tak wielom rodowi tej szlachcie niepraktykowanem odebrane okrucieństwem, żadnego u waszej królewskiej mości nie znalazło respektu, ani należytej rekompensy.” (Tu wytknął śmierć haniebną Łaściszewskiego i inszych, że tak wielką konfuzją narodu i stanu szlacheckiego amnestia pokryła). A dalej prosił króla, żeby w swojem królestwie nie dopuszczał cudzym narodom grasować, bo który król, ile dobrowolnie, pozwala państwo sobie powierzone zdzierać, ten siebie samego obraża: przy tem asekurował króla, że przy dostojeństwie jego, przy ojczyźnie i wolności do ostatniego tchnienia stawać zechce z rzecząpospolitą. Odpowiedział od
i zdrowiem wstyd nazwać, gdyż i to przez zawziętych na krew polską szlachecką Sasów, w wolnym narodzie tak wielom rodowi téj szlachcie niepraktykowaném odebrane okrucieństwem, żadnego u waszéj królewskiéj mości nie znalazło respektu, ani należytéj rekompensy.” (Tu wytknął śmierć haniebną Łaściszewskiego i inszych, że tak wielką konfuzyą narodu i stanu szlacheckiego amnestya pokryła). A daléj prosił króla, żeby w swojém królestwie nie dopuszczał cudzym narodom grassować, bo który król, ile dobrowolnie, pozwala państwo sobie powierzone zdzierać, ten siebie samego obraża: przy tém assekurował króla, że przy dostojeństwie jego, przy ojczyznie i wolności do ostatniego tchnienia stawać zechce z rzecząpospolitą. Odpowiedział od
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 300
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
