, GAULON. Inni jednak voluntarii transgresores, tam nie mieli protekcyj, bo Lex publica uczy: Beneficium legis non meretur, qui contra eam deliquit. Romulus Rzym zakładając, aby był uczynił Populosam Urbem, otworzył Asylum, tojest dał Zbiegom wszelkim i Sceleratom w Mieście Ucieczkę i Protekcję.
MIASTA niektóre są, które poszły in Anatema i wieczną niepamięć. Zrujnowawszy je Victores, aby nigdy nie mogły głowy podnieść z ruiny i grunta ich sterilescant, solą posypowali: stąd Urbes Salsae albo Salitae nazywały się takowe.
Były w Imperium Urbes HANSEATICAE albo Ligę z sobą mające po nad Morzem Bałtyckim leżące, od odnogi Morskiej Sinus Finnicus nazwanej, aż do końca Renu
, GAULON. Inni iednak voluntarii transgresores, tam nie mieli protekcyi, bo Lex publica uczy: Beneficium legis non meretur, qui contra eam deliquit. Romulus Rzym zakładaiąc, aby był uczynił Populosam Urbem, otworzył Asylum, toiest dał Zbiegom wszelkim y Sceleratom w Mieście Uciecżkę y Protekcyę.
MIASTA niektore są, ktore poszły in Anathema y wieczną niepamięć. Zruynowawszy ie Victores, aby nigdy nie mogły głowy podnieść z ruiny y gruntá ich sterilescant, solą posypowali: ztąd Urbes Salsae albo Salitae nazywały się takowe.
Były w Imperium Urbes HANSEATICAE álbo Ligę z sobą maiące po nad Morzem Baltyckim leżące, od odnogi Morskiey Sinus Finnicus nazwaney, áż do końca Renu
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 406
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
resztę iskrzącej się niechęci Gwelfów i Gibellinów jako do nich należący, pomedyował. Prym innym brał Męstwem, Rozumem, Pobożnością, a między niezgodnemi Panami, czynieniem Pokoju i Przyjaźni. Mediolańczyków rebelię pohamował, znowu rebelizujących po wzięciu Mediolanu skarał ruiną. Murów, i Fortun rabunkiem, Miasto pługiem orząc, i solą siejąc na wieczne Anatema. Ku Aleksandrowi III. Papieżowi wielką mając niechęć, Rzym obległ, z którego do Wenecyj salwował się Papież: dokąd gdy go Cesarz ścigał, przez Ottona Syna, tenże Otto od Wenetów schwytany. Co widząc Cesarz Barbosa, w traktaty z Papieżem i Wenetami wkracza, w Przedsionku Z. Marka w Wenecyj pod nogi
resztę iskrzącey się niechęci Gwelfow y Gibellinow iako do nich należący, pomedyował. Prym innym brał Męstwem, Rozumem, Pobożnością, a między niezgodnemi Panami, czynieniem Pokoiu y Przyiaźni. Medyolańczykow rebellię pohamował, znowu rebellizuiących po wzięciu Medyolanu skarał ruiną. Murow, y Fortun rabunkiem, Miasto pługiem orząc, y solą sieiąc na wieczne Anathema. Ku Alexandrowi III. Papieżowi wielką maiąc niechęć, Rzym obległ, z ktorego do Wenecyi salwował się Papież: dokąd gdy go Cesarz ścigał, przez Ottona Syna, tenże Otto od Wenetow schwytany. Co widząc Cesarz Barbosa, w traktaty z Papieżem y Wenetami wkracza, w Przedsionku S. Marka w Wenecyi pod nogi
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 517
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
principale decus Kościoła Bożego w Niewinniątkach, tam zakladają, ci zaś wszyscy zwszelka modestyą układnością od małego od wielkiego na Książkach czytają. Niechce ją ani do powinnam się tego, wyperswadować aliquam impracticabilem novitatem, w Polsce, tylko similem radzę i inkulkuję regularytatem, przynajmniej jak w Śląsku, a zatym niepowinienem pod Anatema podpadać, osobliwie, że tez to są Słowa Chrystusowe, Sinite parvulos venire ad me. §. XIV. Przyznaję ja że w Stanach Małżeńskich, wielka się w Polsce znajduje mizeria, ale dla czego? oto dla tego; że żadnej rzeczy nasi Ziomkowie statecznie nie- traktuuą, i żaden statecznym umysłem się neirządzi, ani
principale decus Kościoła Bożego w Niewinniątkach, tam základaią, ci zaś wszyscy zwszelka modestyą układnością od małego od wielkiego ná Xiążkach czytaią. Niechce ią áni do powinnam się tego, wyperswadować aliquam impracticabilem novitatem, w Polszcze, tylko similem rádzę y inkulkuię regularitatem, przynaymniey iák w Sląsku, á zatym niepowinienem pod Anathema podpadać, osobliwie, że tez to są Słowa Chrystusowe, Sinite parvulos venire ad me. §. XIV. Przyznaię ia że w Stanach Małżeńskich, wielka się w Polszcze znáyduie mizerya, ále dla czego? oto dla tego; że żádney rzeczy nasi Ziomkowie státecznie nie- tráktuuą, y żaden státecznym umysłem się neirządzi, áni
Skrót tekstu: GarczAnat
Strona: 102
Tytuł:
Anatomia Rzeczypospolitej Polskiej
Autor:
Stefan Garczyński
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1753
Data wydania (nie wcześniej niż):
1753
Data wydania (nie później niż):
1753
o Chrystusie tak warował/ że przeklęctwo na wszytkich wydał/ którzyby raczej nie wedle jego zdania o Chrystusie rozumieli/ tak to Azoara 5 napisał: O cnotach/ powiada/ i sprawiedliwościach Jezusowych/ tośmy objawić umyślili. A jeśliby kto temu się co ja tobie objawię sprzeciwił/ wszytkim tym i każdemu z nich Anatema. Gdzie też jeden Lutrów Minister Bibliander naznaczył: Anathemate feriuntur, qui de Christo no sentiunt, iuxta Mahometis opinionem. Mając tedy o sobie Mahomet takie mniemanie/ że nikt lepiej o Chrystusie nad niego nie rozumiał/ chciał aby wszyscy także pod przeklęctwem rozumieli. Tegoć się przeklęctwa P. M. przelękł/ że niechciał
o Chrystuśie ták wárował/ że przeklęctwo ná wszytkich wydał/ ktorzyby ráczey nie wedle iego zdánia o Chrystuśie rozumieli/ ták to Azoara 5 nápisał: O cnotách/ powiáda/ y spráwiedliwośćiách Iezusowych/ tosmy obiáwić vmyślili. A iesliby kto temu się co ia tobie obiáwię sprzećiwił/ wszytkim tym y káżdemu z nich Anáthemá. Gdźie też ieden Lutrow Minister Bibliánder naznáczył: Anathemate feriuntur, qui de Christo no sentiunt, iuxta Mahometis opinionem. Máiąc tedy o sobie Máhomet tákie mniemánie/ że nikt lepiey o Chrystuśie nád niego nie rozumiał/ chćiał aby wszyscy tákże pod przeklęctwem rozumieli. Tegoć się przeklęctwá P. M. przelękł/ że niechćiał
Skrót tekstu: SkarMes
Strona: 2
Tytuł:
Mesjasz nowych Arianów wedle Alkoranu Tureckiego
Autor:
Piotr Skarga
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
którą się to P. M. tak barzo przechwala/ jest nauka nie jego głowy/ ale Mahometowej/ bo takiego Chrystusa wyznawa/ jakiego Mahomet w Alkoranie opisał/ i także pisma rozumie jako Mahomet. A tak pod imieniem Ewangeliej Alkoran Turecki wprowadza. A uczynię to dla słusznych i wielkich przyczyn. M. boi się Anatema Mahometowego . wedle Alkoranu Tureckiego. Czemu Ariańskiej nauki Alkoranu dowodzi.
Naprzód/ abym temu Panu ziął tę maszkarę/ kiedy się niesłusznie zowie Chrześcijaninem/ gdyż jest własnym Mahometanem/ jako to każdy wnetże obaczy.
Druga/ aby się tak barzo nie przebuczał/ jakoby mu coś nowego objawiono: jużci to dawno przed
ktorą się to P. M. ták bárzo przechwala/ iest náuka nie iego głowy/ ále Mahometowey/ bo tákiego Chrystusá wyznawa/ iákiego Máhomet w Alkoranie opisał/ y tákże pismá rozumie iáko Mahomet. A tak pod imieniem Ewángeliey Alkoran Turecki wprowadza. A vczynię to dla słusznych y wielkich przyczyn. M. boi się Anáthemá Máhometowego . wedle Alkoranu Tureckiego. Czemu Ariánskiey náuki Alkoranu dowodźi.
Naprzod/ ábym temu Pánu ziął tę mászkárę/ kiedy się niesłusznie zowie Chrześćiáninem/ gdyż iest własnym Máhometanem/ iáko to káżdy wnetże obaczy.
Druga/ áby się ták bárzo nie przebuczał/ iákoby mu coś nowego obiáwiono: iużći to dawno przed
Skrót tekstu: SkarMes
Strona: 3
Tytuł:
Mesjasz nowych Arianów wedle Alkoranu Tureckiego
Autor:
Piotr Skarga
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
/ nabluźniwszy/ powiada: zakazał P. Jezus oddawać złym za złe/ właśnie ściąwszy chłopa/ dopiero po ortel. Dałyć się znać te straszydła Arianom starym/ aż ich na przepaść piekielną zastraszyły: a od czego Pan Bóg/ że jeszcze i tych nowotnych tam kędy w Turki za drugimi zastraszą. Straszneć było zawżdy Anatema Apostołskie/ i teraz jeszcze mocy swojej nie utraciło/ żeby i tych Arianów nie miało wtrącić do piekła/ jeśli się nie upamiętają, ale dosyć na ten czas o Ojcach śś. Niechaj nam jeszcze co powie z pisma przeciw przedwieczności Syna Bożego/ o której jako się powiedziało/ nic nie trzyma. Jednak chcąc ujść pisma
/ nábluźniwszy/ powiáda: zákazał P. Iezus oddáwáć złym zá złe/ własnie śćiąwszy chłopá/ dopiero po ortel. Dáłyć się znáć te strászydłá Aryanom stárym/ áż ich ná przepáść piekielną zástrászyły: á od czego Pan Bog/ że ieszcze y tych nowotnych tám kędy w Turki zá drugimi zástrászą. Strászneć było záwżdy Anáthemá Apostolskie/ y teraz ieszcze mocy swoiey nie vtráćiło/ żeby y tych Aryanow nie miáło wtrąćić do piekłá/ iesli się nie vpámiętáią, ále dosyć ná ten czás o Oycách śś. Niechay nam ieszcze co powie z pismá przećiw przedwiecznośći Syná Bożego/ o ktorey iáko się powiedźiáło/ nic nie trzyma. Iednák chcąc vyść pismá
Skrót tekstu: SkarMes
Strona: 23
Tytuł:
Mesjasz nowych Arianów wedle Alkoranu Tureckiego
Autor:
Piotr Skarga
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
? Ale już na to nie ma odpowiedzi/ znać że już tu P. M. nie staje rozumu/ toć mu też pewnie przyjdzie na chromym do piekła odjachać. Tak to osądził Apostoł ś. pisząc: Byśmy i my, abo Anioł z nieba opowiadał wam, mimo to cośmy wam opowiadali, Anatema, Anatema. Słyszycie jako to niebezpieczno na piśmie ś. szwankować/ przeklęctwem to wiecznym pachnie. Przetoż dawno już temu zabieżano/ aby nikt sobie swym rozumem pisma nie wykładał/ tak to Piotr ś. napisał: Wszelkie proroctwa pisma, nie dzieją się wykładem własnym: Abowiem wolą ludzką, nigdy proroctwo nie jest przyniesione
? Ale iuż ná to nie ma odpowiedźi/ znáć że iuż tu P. M. nie sstáie rozumu/ toć mu też pewnie prziydźie ná chromym do piekłá odiácháć. Ták to osądźił Apostoł ś. pisząc: Bysmy y my, ábo Anyoł z niebá opowiádał wam, mimo to cosmy wam opowiádáli, Anáthemá, Anáthemá. Słyszyćie iáko to niebespieczno ná pismie ś. szwánkowáć/ przeklęctwem to wiecznym pachnie. Przetoż dawno iuż temu zábieżano/ áby nikt sobie swym rozumem pismá nie wykłádał/ ták to Piotr ś. nápisał: Wszelkie proroctwá pismá, nie dźieią się wykłádem własnym: Abowiem wolą ludzką, nigdy proroctwo nie iest przynieśione
Skrót tekstu: SkarMes
Strona: 33
Tytuł:
Mesjasz nowych Arianów wedle Alkoranu Tureckiego
Autor:
Piotr Skarga
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
już na to nie ma odpowiedzi/ znać że już tu P. M. nie staje rozumu/ toć mu też pewnie przyjdzie na chromym do piekła odjachać. Tak to osądził Apostoł ś. pisząc: Byśmy i my, abo Anioł z nieba opowiadał wam, mimo to cośmy wam opowiadali, Anatema, Anatema. Słyszycie jako to niebezpieczno na piśmie ś. szwankować/ przeklęctwem to wiecznym pachnie. Przetoż dawno już temu zabieżano/ aby nikt sobie swym rozumem pisma nie wykładał/ tak to Piotr ś. napisał: Wszelkie proroctwa pisma, nie dzieją się wykładem własnym: Abowiem wolą ludzką, nigdy proroctwo nie jest przyniesione, ale
iuż ná to nie ma odpowiedźi/ znáć że iuż tu P. M. nie sstáie rozumu/ toć mu też pewnie prziydźie ná chromym do piekłá odiácháć. Ták to osądźił Apostoł ś. pisząc: Bysmy y my, ábo Anyoł z niebá opowiádał wam, mimo to cosmy wam opowiádáli, Anáthemá, Anáthemá. Słyszyćie iáko to niebespieczno ná pismie ś. szwánkowáć/ przeklęctwem to wiecznym pachnie. Przetoż dawno iuż temu zábieżano/ áby nikt sobie swym rozumem pismá nie wykłádał/ ták to Piotr ś. nápisał: Wszelkie proroctwá pismá, nie dźieią się wykłádem własnym: Abowiem wolą ludzką, nigdy proroctwo nie iest przynieśione, ále
Skrót tekstu: SkarMes
Strona: 33
Tytuł:
Mesjasz nowych Arianów wedle Alkoranu Tureckiego
Autor:
Piotr Skarga
Drukarnia:
Andrzej Piotrkowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
własnemi, a tak błagali Boga zagniewanego, owi zaś Nieprzyjaciela zajuszonego zwyciężali, klęska wielka padła na pogany, bo też i tam Kożacy niepróżnowali, kupy zbiwszy Tatarskie i Murzów jednyhh w kajdany wzięli, drugich na placu pomordowali. Tym Zwycięstwem niewbił się w pychę Król pobożny, ale Pan Zastępów winne za Zwycięstwo oddał Anatema, Jego mocy je przypiąwszy; Przekłosowane zaś w ucieczce Ordy Tatarskie, i wymorzone, do kupy się znowu skupiwszy, na Polskich włościach sromoty swej i szkód i chcieli szukać ale i Król gdy przez zimę wytnął, pospieszył Osobą swoją, z wojskiem i Hetmanami,ku Nieprzyjacielowi, na pustoszenie Polski czuwającemu, którego swą bytnością
własnemi, á ták błagali Boga zagniewanego, owi zás Nieprzyiaćiela zaiuszonego zwyciężali, klęska wielka padła na pogany, bo też y tam Kożacy nieproznowali, kupy zbiwszy Tatarskie y Murzow iednyhh w kaydany wzięli, drugich na placu pomordowali. Tym Zwyćięztwem niewbił się w pychę Krol pobożny, ale Pan Zastępow winne za Zwyćięztwo oddał Anatema, Iego mocy ie przypiąwszy; Przekłosowane zaś w ućieczce Ordy Tatarskie, y wymorzone, do kupy się znowu skupiwszy, na Polskich włośćiach sromoty swey y szkod y chćieli szukać ale y Krol gdy przez zimę wythnął, pospieszył Osobą swoią, z woyskiem y Hetmanami,ku Nieprzyiaćielowi, na pustoszenie Polski czuwaiącemu, którego swą bytnośćią
Skrót tekstu: KołTron
Strona: 30
Tytuł:
Tron ojczysty
Autor:
Augustyn Kołudzki
Drukarnia:
Drukarnia Akademicka
Miejsce wydania:
Poznań
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1707
Data wydania (nie wcześniej niż):
1707
Data wydania (nie później niż):
1707
