. Przyleć, mistrzu ptastwa wszego, do Jezusa maluczkiego, przybądź do kolebki mojej, nie ujdziesz zapłaty swojej. Kiedy tu zetrwasz śpiewając, pokłon Panu swemu dając, słowiczku mój, nie potrzeba – wezmę cię z sobą do nieba. V. DO ANIOŁÓW POETA
Alata turba, curre
Spiesz się z nieba wysokiego połku wojska anielskiego, spiesz się do małej Dziecinki, przynoś wonne upominki: kwiateczki nawyborniejsze, ziółeczka naprzyjemniejsze; bieżcie-że dwa was do raju, a gdy puszczą obu waju, tu nieście różą, lilią, tu gwoździki, tu szałwiją, tu fijołeczki bronatne, złote, modre i szarłatne, tu kwiatki różnie odziane, bo to Dzieciątko kochane
. Przyleć, mistrzu ptastwa wszego, do Jezusa maluczkiego, przybądź do kolebki mojej, nie ujdziesz zapłaty swojej. Kiedy tu zetrwasz śpiewając, pokłon Panu swemu dając, słowiczku mój, nie potrzeba – wezmę cię z sobą do nieba. V. DO ANIOŁÓW POETA
Alata turba, curre
Spiesz się z nieba wysokiego połku wojska anielskiego, spiesz się do małej Dziecinki, przynoś wonne upominki: kwiateczki nawyborniejsze, ziółeczka naprzyjemniejsze; bieżcie-że dwa was do raju, a gdy puszczą obu waju, tu nieście różą, liliją, tu gwoździki, tu szałwiją, tu fijołeczki bronatne, złote, modre i szarłatne, tu kwiatki różnie odziane, bo to Dzieciątko kochane
Skrót tekstu: GrochWirydarz
Strona: 50
Tytuł:
Wirydarz abo kwiatki rymów duchownych o Dziecięciu Panu Jezusie
Autor:
Stanisław Grochowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1608
Data wydania (nie wcześniej niż):
1608
Data wydania (nie później niż):
1608
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Justyna Dąbkowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
"Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1997
Dla dostąpienia zaś tych Odpustów, mianowicie w Święta, ma być sumnienie wolne od grzechów znacznych przez Spowiedź Z. zupełną, szczerą, doskonałą. Zaś kiedyinedy dobrze co czyniącm potrzebny przynajmniej żal za grzechy z miłości P. Boga nadewszystko, i intencja za innych wszystkich ofiarowania westchnieniem choć jednym. Święta i Odpusty. Bractwa Anielskiego. Powinności Braci i Sióstr Anielskich.
1. Na Koronce Anielskiej bywać i onę z innemi nabożnie śpiewać, albo więc prywatnie na każdy dzień jednę Cząstkę z niej odprawić, albo trzy Pacierze za każdym Dziewięć Pozdrowienia Najświętszej Panny: W niemożności zaś, zmówić trzy Pacierze, i pozdrowienia Najśw: Panny, i jedno Wierzę.
Dla dostąpienia zaś tych Odpustow, mianowićie w Swiętá, ma bydz sumnienie wolne od grzechow znacznych przez Spowiedz S. zupełną, szczerą, doskonáłą. Zaś kiedyinedy dobrze co czyniącm potrzebny przynaymniey żal zá grzechy z miłośći P. Bogá nádewszystko, y intencya zá innych wszystkich ofiárowánia westchnieniem choć iednym. Swiętá y Odpusty. Bráctwa Anielskiego. Powinnośći Braći y Siostr Anielskich.
1. Ná Koronce Anielskiey bywać y onę z innemi nábożnie spiewać, albo więc prywatnie ná káżdy dźień iednę Cząstkę z niey odpráwić, albo trzy Paćierze zá káżdym Dźiewięć Pozdrowienia Nayświętszey Pánny: W niemożnośći żaś, zmowić trzy Paćierze, y pozdrowienia Nayśw: Pánny, y iedno Wierzę.
Skrót tekstu: KoronBractw
Strona: B3
Tytuł:
Koronka Bractwa ss. Aniołów Stróżów
Autor:
Anonim
Drukarnia:
Drukarnia Jasnej Góry Częstochowskiej
Miejsce wydania:
Częstochowa
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1737
Data wydania (nie wcześniej niż):
1737
Data wydania (nie później niż):
1737
Krakowskiego/ i jego grobem ozdobiona marmurowym i Fundacją.
Siódma świętego Wawrzyńca/ wszytka ozdobiona przez X. Stanisława Szkarszewskiego/ Szkolastyka Krakowskiego/ między Kaplicami świętego Macieja i świętego Wawrzyńca. Jest Obraz Chrystusa Pana/ statury jego jako najpilniej mogło być wymalowany: ma swe Odpusty uprzywilejowane/ kto tu odmówi pięć Pacierzy/ i tyłoż Pozdrowienia Anielskiego/ te Odpusty otrzyma/ dla więtszej uczciwości świece przed nim zapalają ludzie nabożni.
Ośma śś. Kosma i Damiana/ PP. Zebrzydowskich/ kratą mosiężną zawarta. W tej jest grób Andrzeja Zebrzydowskiego/ Biskupa Krakowskiego/ i Mikołaja Wojewody Krakowskiego/ Fundatora Kalwariej przy Zebrzydowicach. W tej Kaplicy w święta vvroczyste ukazują pułgwoździa/ którym
Krákowskiego/ y iego grobem ozdobiona mármurowym y Fundácyą.
Siodma świętego Wáwrzyńcá/ wszytká ozdobiona przez X. Stánisłáwá Szkárszewskiego/ Szkolástyká Krákowskiego/ między Káplicami świętego Máćieiá y świętego Wáwrzyńcá. Iest Obraz Chrystusá Páná/ státury iego iáko naypilniey mogło być wymálowány: ma swe Odpusty vprzywileiowáne/ kto tu odmowi pięć Paćierzy/ y tyłoż Pozdrowienia Anyelskiego/ te Odpusty otrzyma/ dla więtszey vczćiwośći świece przed nim zápaláią ludźie nabożni.
Osma śś. Kosmá y Dámiáná/ PP. Zebrzydowskich/ kratą mośiężną záwárta. W tey iest grob Andrzeiá Zebrzydowskiego/ Biskupá Krákowskiego/ y Mikołáia Woiewody Krákowskiego/ Fundátorá Kálwáryey przy Zebrzydowicách. W tey Káplicy w świętá vvroczyste vkázuią pułgwoźdźiá/ ktorym
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 5
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
Pannie Naś: abo o Imieniu P. Jezusowym/ oraz słuchając Mszej ś. a tych bywa konkurs niemały obojej płci/ otrzymują za to Odpust zupełny/ pozwolony odmawiającym Różaniec ś. od Ojca ś. Pawła III. Ma jeszcze to Bractwo swe Stacje u piąci Ołtarzów/ przy których odmawiają pięć Pacierzy/ i pięcioro Pozdrowienia Anielskiego: za te dostępują Odpustów podczas zupełnych/ podczas wybawienia dusze z Czyśćca/ a te może każdy dzień każdy człowiek otrzymać/ o czym W. Ociec Walerian de Cracouia w swym Ogrodzie Rożanym szerzej pisze. Przyozdobiony ten Kościół wszytek Obrazami wielkimi/ i wielce kosztownymi/ które reprezentują Historie różne Patronów Zakonu/ a te postawione są
Pánnie Naś: ábo o Imieniu P. Iezusowym/ oraz słucháiąc Mszey ś. á tych bywa konkurs niemáły oboiey płći/ otrzymuią zá to Odpust zupełny/ pozwolony odmawiáiącym Rożániec ś. od Oycá ś. Páwłá III. Ma ieszcze to Bráctwo swe Stácye v piąći Ołtarzow/ przy ktorych odmawiáią pięć Paćierzy/ y pięćioro Pozdrowienia Anyelskie^o^: zá te dostępuią Odpustow podczás zupełnych/ podczás wybáwienia dusze z Czyscá/ á te może káżdy dźień káżdy człowiek otrzymáć/ o czym W. Oćiec Wáleryan de Cracouia w swym Ogrodźie Rożánym szerzey pisze. Przyozdobiony ten Kośćioł wszytek Obrázámi wielkimi/ y wielce kosztownymi/ ktore reprezentuią Historye rożne Pátronow Zakonu/ á te postáwione są
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 49
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
taka jest/ nosić na sobie Szkaplerz z wielkim uszanowaniem poświęcony/ mięsa nie jadać we Srzody/ Pacierze Konwierskie/ abo Laików/ abo też Officiumo Pannie Naś. Karmelitańskiej odprawować/ (tak jako i w inszych Zakonach/ gdy kogo przyjmą per gratiam do Habitu. Powinni też Koronkę odprawować/ siedmi Pacierzy a siedmdziesiąt Pozdrowienia Anielskiego/ (albo też cząstkę Różańca ś. którąkolwiek) ale w pracach pozwalają przynamniej po siedmi Pacierzy/ i tyleż pozdrowienia Anielskiego/ jedno Kredo/ a w święta/ jakośmy namienili/ Konwerskie abo Laików. To święto obchodzą od P. Mariej podania Szkaplerza dnia 16. Lipca/ z wielkimi Odpustami i nabożeństwem. Ma
táka iest/ nośić ná sobie Szkáplerz z wielkim vszánowániem poświęcony/ mięsá nie iádáć we Srzody/ Pacierze Konwierskie/ ábo Láikow/ ábo też Officiumo Pánnie Naś. Kármelitáńskiey odpráwowáć/ (ták iáko y w inszych Zakonách/ gdy kogo przyimą per gratiam do Hábitu. Powinni też Koronkę odpráwowáć/ śiedmi Paćierzy á śiedmdźieśiąt Pozdrowienia Anyelskiego/ (álbo też cząstkę Rożáńcá ś. ktorąkolwiek) ále w pracách pozwaláią przynamniey po śiedmi Paćierzy/ y tyleż pozdrowienia Anyelskiego/ iedno Kredo/ á w świętá/ iákosmy námienili/ Konwerskie ábo Láikow. To święto obchodzą od P. Máriey podánia Szkáplerzá dniá 16. Lipcá/ z wielkimi Odpustámi y nabożeństwem. Ma
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 78
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
/ abo też Officiumo Pannie Naś. Karmelitańskiej odprawować/ (tak jako i w inszych Zakonach/ gdy kogo przyjmą per gratiam do Habitu. Powinni też Koronkę odprawować/ siedmi Pacierzy a siedmdziesiąt Pozdrowienia Anielskiego/ (albo też cząstkę Różańca ś. którąkolwiek) ale w pracach pozwalają przynamniej po siedmi Pacierzy/ i tyleż pozdrowienia Anielskiego/ jedno Kredo/ a w święta/ jakośmy namienili/ Konwerskie abo Laików. To święto obchodzą od P. Mariej podania Szkaplerza dnia 16. Lipca/ z wielkimi Odpustami i nabożeństwem. Ma to Bractwo swe Stacje/ ma także i drugie siedmi Kościołów Rzymskich u siedmi Ołtarzów Stacje/ z Odpustami tymi/ co u
/ ábo też Officiumo Pánnie Naś. Kármelitáńskiey odpráwowáć/ (ták iáko y w inszych Zakonách/ gdy kogo przyimą per gratiam do Hábitu. Powinni też Koronkę odpráwowáć/ śiedmi Paćierzy á śiedmdźieśiąt Pozdrowienia Anyelskiego/ (álbo też cząstkę Rożáńcá ś. ktorąkolwiek) ále w pracách pozwaláią przynamniey po śiedmi Paćierzy/ y tyleż pozdrowienia Anyelskiego/ iedno Kredo/ á w świętá/ iákosmy námienili/ Konwerskie ábo Láikow. To święto obchodzą od P. Máriey podánia Szkáplerzá dniá 16. Lipcá/ z wielkimi Odpustámi y nabożeństwem. Ma to Bráctwo swe Stácye/ ma tákże y drugie śiedmi Kośćiołow Rzymskich v śiedmi Ołtarzow Stácye/ z Odpustámi tymi/ co v
Skrót tekstu: PruszczKlejn
Strona: 78
Tytuł:
Klejnoty stołecznego miasta Krakowa
Autor:
Piotr Hiacynt Pruszcz
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
przewodniki
Tematyka:
architektura, geografia, historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
i acz nie rychło świat opuściwszy/ do Zakonu Cysterskiego wstąpił. Gdy go Mistrz Nouiciusów pytał jeśliby Pacierz umiał; powiedział że nie/ twierdząc to że się go nigdy nauczyć nie mógł. Owa próżna praca była starania aby się był nauczył. I tak gdy nie mógł/ Opat przykazał żeby mu przynamniej krótki wirszyk Pozdrowienia Anielskiego często powtarzano. Co za wielką i długą pracą stało się. Abowiem za upominaniem Mistrza swego/ on wierszyk przy stole/ za każdym kąskiem/ by snadź nie zapamiętał/ powtarzał. Dla częstego i długiego zwyczaju/ tak wielką słodkość na umyśle w tym Pozdrawianiu nalazł/ iż w sercu i w uściech jego/ sama pamiątka
y ácz nie rychło świát opusćiwszy/ do Zakonu Cysterskiego wstąpił. Gdy go Mistrz Nouiciusow pytał ieśliby Paćierz vmiał; powiedźiał że nie/ twierdząc to że sie go nigdy nauczyć nie mogł. Owa prozna praca była stáránia áby sie był náuczył. Y tak gdy nie mogł/ Opát przykazał żeby mu przynamniey krotki wirszyk Pozdrowienia Anyelskiego często powtarzano. Co zá wielką y długą pracą sstáło sie. Abowiem za vpominániem Mistrzá swego/ on wierszyk przy stole/ zá káżdym kąskiem/ by snadz nie zapámiętał/ powtarzał. Dla częstego y długiego zwycżáiu/ tak wielką słodkosć ná vmyśle w tym Pozdrawiániu nalazł/ iż w sercu y w vsćiech iego/ samá pámiątká
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 25
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
towarzystwo: nie hartowne groty Usarskich kopij/ ani mierną strzelbę śmiertelnych dział i rusznic: ale grad kamienny na obronę jego puściła/ który gęsto z wielkim impetem lecącz/ nieprzyjaciół jednych pozabijał/ drugich poranił/ i wszytkich oraz pomieszawszy rozegnał: a jako przedni Autorowie piszą/ tak wiele tych kamieni było/ jako wiele jest pozdrowienia Anielskiego w Rożanym Wianku. Uważajże każdy jako to mądra opiekunka/ która kiedy wszelaka siła ustaje/ kamieńmi samemi jako uszykowanym Wojskiem bronić umie sierotek swoich. Szczęśliwsze tedy z tej miary sieroctwo Apostołskie niż nasze/ bo acz i my mamy dobrego i mądrego Korony naszej opiekuna/ ale i ten/ i każdy z nabożeństwa swego ku
towárzystwo: nie hártowne groty Vsarskich kopiy/ áni mierną strzelbę śmiertelnych dźiał y rusznic: ále grad kámienny ná obronę iego puśćiłá/ ktory gęsto z wielkim impetem lecącz/ nieprzyiaćioł iednych pozábijał/ drugich poránił/ y wszytkich oraz pomieszáwszy rozegnał: á iáko przedni Authorowie piszą/ ták wiele tych kámieni było/ iáko wiele iest pozdrowienia Anyelskiego w Rożánym Wianku. Vważayże káżdy iáko to mądra opiekunká/ ktora kiedy wszeláká śiłá vstáie/ kámieńmi sámemi iáko vszykowánym Woyskiem bronić vmie śierotek swoich. Sczęśliwsze tedy z tey miáry śieroctwo Apostolskie niż násze/ bo ácz y my mamy dobrego y mądrego Korony nászey opiekuná/ ále y ten/ y káżdy z nábożeństwá swego ku
Skrót tekstu: MijInter
Strona: 15
Tytuł:
Interregnum albo sieroctwo apostolskie
Autor:
Jacynt Mijakowski
Drukarnia:
Paweł Konrad
Miejsce wydania:
Lublin
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
swoje szykował Montforcjus/ Aragoński Król bezpiecznie siadł do obiadu; o czym słysząc Montforcjus/ rzekł: dam ja mu pierwszy pułmisek i potrawę/ i dał pewnie niestrawną. To zwycięstwo Historykowie przypisują Bogarodzicy: bo pod czas tej potyczki/ Żołnierz jeden Alanus/ nieprzyjaciółmi otoczony widział ją/ jako sto pięćdziesiąt kamieni (ile też Pozdrowienia Anielskiego w Rożańcu/ którego sposób podała była Z. Dominikowi) na Heretyckie wojska rzuciwszy/ oneż pogromiła/ jako swego Panieństwa bluźnierce. Po szczęśliwej potyczce/ i niektórych odebranych miastach/ Mons Pessulanus, Narbona/ i Olima w Katurceńskiej Prowincyj od Katolików odstąpiła. Tam gdy zdradą wydany był Heretyckiej stronie Baldwin Brat Komesa Tolossańskiego
swoie szykował Montforcyus/ Arrágoński Krol bespiecznie śiadł do obiádu; o czym słysząc Montforcyus/ rzekł: dam ia mu pierwszy pułmisek i potráwę/ i dał pewnie niestráwną. To zwyćięstwo Historykowie przypisuią Bogarodźicy: bo pod czás tey potyczki/ Zołnierz ieden Alánus/ nieprzyiaćiołmi otoczony widźiał ią/ iáko sto pięćdźieśiąt kámieni (ile też Pozdrowienia Anielskiego w Rożáńcu/ ktorego sposob podáłá była S. Dominikowi) ná Heretyckie woyská rzućiwszy/ oneż pogromiłá/ iáko swego Pánieństwá bluźnierce. Po szczęśliwey potyczce/ i niektorych odebránych miástách/ Mons Pessulanus, Narboná/ i Olimá w Káturceńskiey Prowincyi od Kátolikow odstąpiłá. Tám gdy zdradą wydany był Heretyckiey stronie Baldwin Brát Komesá Tolossanskiego
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 29.
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
bądź nie. Są wszakże niektóre rzeczy/ którymi podczas szatani bywają od takowych ludzi odganiani. O czym Nider w swych Księgach. Iż pięć jest sposobów/ którymi tak mężczyzna/ jako i białegłowy takiego przenagabania szatańskiego uchodzą/ i od niego bywają wybawieni/ to jest: przez znak krzyża ś. Powtóre przez mówienie pozdrowienia Anielskiego. Trzeci sposób prze zspowedź Sakramentalną. Czwarty przez odmienienie i mieszkania i miejsca. Na ostatek przez zaklinanie od świętych ludzi czynione. Z tych pierwsze dwoje lekarstwo mnisce namienionej nie było pomocne/ jednak przedsię nie mają być dla tego pogardzone/ nie każdemu abowiem jedno lekarstwo/ jednako służy. Ponieważ świadczą Historie iż latawcy zmowieniem Pacierza
bądź nie. Są wszákże niektore rzecży/ ktorymi podcżás szátáni bywáią od tákowych ludźi odganiáni. O czym Nider w swych Xięgách. Iż pięć iest sposobow/ ktorymi ták mężczyzná/ iáko y białegłowy tákiego przenágábánia szátáńskiego vchodzą/ y od niego bywáią wybáwieni/ to iest: przez znák krzyżá ś. Powtore przez mowienie pozdrowienia Anielskiego. Trzeći sposob prze zspowedź Sákrámentálną. Czwarty przez odmienienie y mieszkánia y mieyscá. Ná ostátek przez záklinánie od świętych ludźi cżynione. Z tych pierwsze dwoie lekárstwo mnisce námienioney nie było pomocne/ iednák przedsię nie máią być dla tego pogárdzone/ nie káżdemu ábowiem iedno lekárstwo/ iednáko służy. Ponieważ świádcżą Historye iż latáwcy zmowieniem Paćierzá
Skrót tekstu: SpInZąbMłot
Strona: 202
Tytuł:
Młot na czarownice
Autor:
Jacob Sprenger, Heinrich Institor
Tłumacz:
Stanisław Ząbkowic
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
magia, obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
