było ani u nieprzyjaciela nadzieje ani wątpliwości u nas/ żeby miał być dłużej tamten naród wytrwać/ obsidionis mala tak długo w-ziemi swojej tolerando. Ale niech to drudzy na fata, drudzy na różne składają przyczyny/ ja tu amorem Rzeczyp. WKM. przypisuję. Już się pokazowały femina Tureckiej wojny/ już o aparatach niezmiernych tego praedonis orbis przeciwko nam przychodziły wieści/ a WKM. wolałeś tu pro Patria periclitari, a niżeli tam extra Patriam imperare, i rekuperowawszy potracone Prowincje/ dawszy Moskwie pożądany pokoj/ powróciłeś się na to/ żebyś vindex krzywd naszych/ na wszytko Chrześcijaństwa WKM. sławne meritum, póki
było áni u nieprzyiaćielá nádźieie áni wątpliwośći u nas/ żeby miał być dłużey támten narod wytrwáć/ obsidionis mala ták długo w-źiemi swoiey tolerando. Ale niech to drudzy ná fata, drudzy na rożne składáią przyczyny/ ia tu amorem Rzeczyp. WKM. przypisuię. Iuż się pokázowáły femina Tureckiey woyny/ iuż o apáratách niezmiernych tego praedonis orbis przećiwko nam przychodźiły wieśći/ á WKM. wolałeś tu pro Patria periclitari, á niżeli tám extra Patriam imperare, i rekuperowawszy potrácone Prowincye/ dawszy Moskwie pożądány pokoy/ powroćiłeś się ná to/ żebyś vindex krzywd nászych/ ná wszytko Chrześćiáństwá WKM. sławne meritum, poki
Skrót tekstu: PisMów_II
Strona: 50
Tytuł:
Mówca polski, t. 2
Autor:
Jan Pisarski
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1676
Data wydania (nie wcześniej niż):
1676
Data wydania (nie później niż):
1676
jednym wiele Mszy nie ważąc się celebrować. Toż samo teraźniejszy Ociec Święty Benedykt XIV zaleca Greko-Melchitom na Libanie i Antyhbanie będącym, w Liście R. 1743, aby na jednym Ołtarzy, jeden tylko Kapłan celebrował; a jeśli ich jest wiele, aby wiele Ołtarzów w Kościołach zgotować, lub też żeby wszyscy w aparatach z jednym celebrowali razem, konsekrowali, i komunikowali, jak u Łacinników nowi Presbyteri, podczas swego poświęcenia, wraz z Biskupem Mszę Świętą odprawują.
Ze tandem wiele Mszy odprawują Łacińscy Kapłani w jednym Kościele, na jednym Ołtarzy (oprócz tego na którym Biskup celebruje) daje rację Ioannes Cochlaeus, iż teraz Laicy, rzadko,
iednym wiele Mszy nie ważąc się celebrować. Toż samo teraznieyszy Ociec Swięty Benedykt XIV zaleca Greko-Melchitom na Libanie y Antihbanie będącym, w Liście R. 1743, aby na iednym Ołtarzy, ieden tylko Kapłan celebrował; á ieśli ich iest wiele, aby wiele Ołtarzow w Kościołach zgotować, lub też żeby wszyscy w apparatach z iednym celebrowali razem, konsekrowali, y kommunikowali, iak u Łacinnikow nowi Presbyteri, podczas swego poświęcenia, wraz z Biskupem Mszę Swiętą odprawuią.
Ze tandem wiele Mszy odprawuią Łacińscy Kapłani w iednym Kościele, na iednym Ołtarzy (oprocz tego na ktorym Biskup celebruie) daie racyę Ioannes Cochlaeus, iż teraz Laicy, rzadko,
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 53
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
którzyby onego Kraju dowcipy swej wierze zlecone Młodzi w naukach różnych zaprawiali, A grubiaństwo z nich wykorzeniali.
A co o jego rzekę pobożności? Co o kościołach częścią naprawionych, Na wielu miejscach swych dziedzicznych włości? Częścią przepyszno z gruntu wystawionych, Na Koniecpolu zwłaszcza majętności Ojczystej: kosztem też wielkim sprawionych Do służby bożej drogich aparatach, I przyczynionych kościelnych intratach?
Co o mszy świętej codziennem słuchaniu, Choćby największe przypadły zabawy, I bogomyślnem serca wylewaniu Ku twórcy swemu, któremu swe sprawy Wszystkie poruczał? Co o pożywaniu Pokornem często niebieskiej potrawy; O zachowaniu postów i trzeźwości, l szczodrej przeciw ubogim hojności?
Co nad to powiem o rządzie wojskowym,
którzyby onego Kraju dowcipy swej wierze zlecone Młodzi w naukach różnych zaprawiali, A grubijaństwo z nich wykorzeniali.
A co o jego rzekę pobożności? Co o kościołach częścią naprawionych, Na wielu miejscach swych dziedzicznych włości? Częścią przepyszno z gruntu wystawionych, Na Koniecpolu zwłaszcza majętności Ojczystej: kosztem też wielkim sprawionych Do służby bożej drogich apparatach, I przyczynionych kościelnych intratach?
Co o mszy świętej codziennem słuchaniu, Choćby największe przypadły zabawy, I bogomyślnem serca wylewaniu Ku twórcy swemu, któremu swe sprawy Wszystkie poruczał? Co o pożywaniu Pokornem często niebieskiej potrawy; O zachowaniu postów i trzeźwości, l szczodrej przeciw ubogim hojności?
Co nad to powiem o rządzie wojskowym,
Skrót tekstu: OdymWŻałKoniec
Strona: 334
Tytuł:
Żałośna postać Korony Polskiej
Autor:
Walenty Odymalski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1659
Data wydania (nie wcześniej niż):
1659
Data wydania (nie później niż):
1659
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pamiętniki o Koniecpolskich. Przyczynek do dziejów polskich XVII wieku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Stanisław Przyłęcki
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Leon Rzewuski
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1842
co je W przód im, niż tamtym dano, jako swoje. C. I Dollabella skoro o tym słyszy W Syrią bieży, Azją nawiedzi, Gdzie dla pieniędzy czas niemały dyszy Anton zaś pragnąc Wojskowej gawiedzi Jak ten, co niemógł nigdy siedzieć w ciszy W Macedonią myślamy uprzedzi Kędy o sześciu Pułkach wiedział bitnych I aparatach na bój, starozytnych. CI. Które był Cezar na Party tam złożył Lecz że je z Wojną Dolabelli dadzą Myślił, jakby się nad nimi przełozył Przeciągnąwszy ich bowiem pod swą władzą Łacnoby niemi Rzym skłocony pozył Skoro się morzem wyższym przeprowadzą Do Włoch; w tym gruchnie pogłos, ze Getowie Macedonią plondrują w obłowie.
co ie W przod im, niż tamtym dano, iako swoie. C. I Dollabella skoro ó tym słyszy W Syrią biezy, Azyą nawiedzi, Gdzie dla pieniędzy czas niemały dyszy Anton zaś pragnąc Woyskowey gawiedzi Iak ten, co niemogł nigdy śiedzieć w ćiszy W Macedonią myslamy uprzedzi Kędy ó sześciu Pułkach wiedział bitnych I apparatach na boy, starozytnych. CI. Ktore był Caezar na Parthy tam złozył Lecz że ie z Woyną Dolabelli dadzą Myslił, iakby się nad ńimi przełozył Przeciągnąwszy ich bowiem pod swą władzą Łacnoby niemi Rzym skłocony pozył Skoro się morzem wyzszym przeprowadzą Do Włoch; w tym gruchnie pogłos, ze Getowie Macedonią plondruią w obłowie.
Skrót tekstu: ChrośKon
Strona: 81
Tytuł:
Pharsaliej... kontynuacja
Autor:
Wojciech Stanisław Chrościński
Drukarnia:
Klasztor Oliwski
Miejsce wydania:
Oliwa
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1693
Data wydania (nie wcześniej niż):
1693
Data wydania (nie później niż):
1693
zwyciężywszy / Zmartwychwstał. W Katolickim Rzymskim powiadasz na pag. 45. Kościele/ kiedy Kapłan idzie do Mszej/ tedy pierwiej ma Yntencją/ o czym ma mieć Mszą/ i zaraz probujesz Zakrystianem/ który go pyta/ o czym będzie miał Mszą? żeby wiedział jakie Aparaty o Mszej nagotować. A nabajawszy się o tych Aparatach podostatku/ dla tego/ abyć nie powiedksiano/ że Ksiądz jeden Ornat ma/ jak w Wielki Piątek/ tak i w Niedzielę Wielkanocną/ w tymże jednym odprawować musi/ konkludujesz: ale to mniejsza o Ryzy/ gdyż niedostatek. Na cóż tedy o przemianie tych Aparatów bajesz/ kiedy wiesz/ że niedostatek to
zwyćiężywszy / Zmartwychwstał. W Kátholickim Rzymskim powiádasz ná pág. 45. Kośćiele/ kiedy Kápłan idźie do Mszey/ tedy pierwiey ma Yntencyą/ o czym ma mieć Mszą/ y záraz probuiesz Zákrystianem/ ktory go pyta/ o czym będźie miał Mszą? żeby wiedźiał iákie Appáraty o Mszey nágotowáć. A nábáiawszy się o tych Appáratách podostátku/ dla tego/ ábyć nie powiedxiano/ że Xiądz ieden Ornat ma/ iák w Wielki Piątek/ ták y w Niedźielę Wielkanocną/ w tymże iednym odpráwowáć muśi/ concluduiesz: ále to mnieyszá o Ryzy/ gdyż niedostátek. Ná coż tedy o przemiánie tych Appáratow báiesz/ kiedy wiesz/ że niedostátek to
Skrót tekstu: MohLit
Strona: 110
Tytuł:
Lithos abo kamień z procy prawdy [...] wypuszczony
Autor:
Piotr Mohyła
Miejsce wydania:
Kijów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
