formalitates juris; aliàs nie mogac się spodziewać kasowania Dekretu, darmo by się zawiodła, gdyby lekko bez fundamentu apelować chciała.
Takowe apelacje, powinny by iść przed sąd Izby Ministerialeny kanclerskiej; kanclerz będąc reputatus pro Ministro sprawiedliwości; ad facilitanda negotia, takowy porządek ziczyłbym postanowić, żeby Trybunał we wszystkich sprawach któreby poszły przez apelacją, dał w każdej seorsivè in scripto kanclerzowi infomacją, i w niej wyraził co miał za motiva takowy dekret ferować, przez który jedna pars rozumie się być laesa.
Ta pars laesa comparendo przed sądem Izby Ministerialnej ultimae instantiae, żeby nie przez Jurystów inducat swoję sprawę ale przez memoriał, który żeby podała Marszałkowi Poselskiemu, zasiadającemu
formalitates juris; aliàs nie mogac się spodźiewáć kassowánia Dekretu, dármo by się zawiodła, gdyby lekko bez fundamentu appellowáć chćiáła.
Tákowe appellácye, powinny by iść przed sąd Izby Ministeryáleny kánclerskiey; kánclerź będąc reputatus pro Ministro spráwiedliwośći; ad facilitanda negotia, takowy porządek źyczyłbym postánowić, źeby Trybunał we wszystkich spráwach ktoreby poszły przez appellácyą, dał w kaźdey seorsivè in scripto kanclerzowi infomácyą, y w niey wyraźił co miał za motiva takowy dekret ferowáć, przez ktory iedna pars rozumie się bydź laesa.
Ta pars laesa comparendo przed sądem Izby Ministeryálney ultimae instantiae, źeby nie przez Jurystow inducat swoię spráwę ale przez memoryał, ktory źeby podała Marszałkowi Poselskiemu, zásiadaiącemu
Skrót tekstu: LeszczStGłos
Strona: 138
Tytuł:
Głos wolny wolność ubezpieczający
Autor:
Stanisław Leszczyński
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
że zaś justitia była ambulatoria z niemi, i że nie mieli dość czasu do inszych ekspedycyj, Trybunał na to postanowiony, aby uwolnił Królów od tej pracy; non sequitur inde, żeby miał supremam Królów i Rzeczypospolitej authoritatem, zwłaszcza, gdy Izba ministerialna kanclerska sub praesidentia Króla, będzie miała dość czasu ekspedyować sprawy, przez apelacją do Jej sądów przypadające.
Przydaję w tej materyj, żebym zicził instituere trzeci Trybunał, jako są trzy Prowincje w królestwie. Wielkopolska Małopolska, i Litewska.
Kończę ten artykuł nie wchodząc in correctionem formalitatum w sądach, przyznając vitio gentis, żem się Jurysprudencyj nie ucził, zostawuję ucżeńszym nademnie jako abbreviare processus,
źe záś justitia była ambulatoria z niemi, y źe nie mieli dość czasu do inszych expedycyi, Trybunał na to postánowiony, aby uwolnił Krolow od tey pracy; non sequitur inde, źeby miał supremam Krolow y Rzeczypospolitey authoritatem, zwłaszcza, gdy Izba ministeryalna kanclerska sub praesidentia Krola, będźie miáła dość czasu expedyowáć spráwy, przez appellácyą do Iey sądow przypadáiące.
Przydáię w tey materyi, źebym źycźył instituere trzeći Trybunał, iako są trzy Prowincye w krolestwie. Wielkopolska Małopolska, y Litewska.
Kończę ten artykuł nie wchodząc in correctionem formalitatum w sądach, przyznáiąc vitio gentis, źem się Jurysprudencyi nie ucźył, zostáwuię ucźeńszym nademnie iako abbreviare processus,
Skrót tekstu: LeszczStGłos
Strona: 145
Tytuł:
Głos wolny wolność ubezpieczający
Autor:
Stanisław Leszczyński
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1733
Data wydania (nie wcześniej niż):
1733
Data wydania (nie później niż):
1733
wprędce apellationis, jako to w prawie duchownym idzie, zaniosła manifest. Gdy zaś Sołłohub za indultem biskupa wileńskiego prywatny z Ogińską, wojewodzanką wileńską, damą niegdyś piękną, ale przez dziwactwa matki w lata zaszłą i już po śmierci matki będącą, wziął szlub, tedy owa Kryszpinówną Sołłohubowa udała się w protekcję królowej. Resuscytowała swoją apelacją. Poszła sprawa do Rzymu. Sołłohubowi mieszkać z Ogińską do skończenia sprawy zakazano, a biskup za dany indult był długo in suspensione a divinis.
Po tym acz prywatnym weselu, na którym jednak był Massalski, wojewoda mścisławski, teraźniejszy kasztelan wileński, hetman polny lit., i Sapieha, naówczas łowczy lit., potem
wprędce apellationis, jako to w prawie duchownym idzie, zaniosła manifest. Gdy zaś Sołłohub za indultem biskupa wileńskiego prywatny z Ogińską, wojewodzanką wileńską, damą niegdyś piękną, ale przez dziwactwa matki w lata zaszłą i już po śmierci matki będącą, wziął szlub, tedy owa Kryszpinówną Sołłohubowa udała się w protekcję królowej. Resuscytowała swoją apelacją. Poszła sprawa do Rzymu. Sołłohubowi mieszkać z Ogińską do skończenia sprawy zakazano, a biskup za dany indult był długo in suspensione a divinis.
Po tym acz prywatnym weselu, na którym jednak był Massalski, wojewoda mścisławski, teraźniejszy kasztelan wileński, hetman polny lit., i Sapieha, naówczas łowczy lit., potem
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 149
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
, założył sekretną, mimo wiadomość Gujskiego, od niego apelacją do nuncjatury a decreto divortii. Jakoż się na swojej koniekturze nie omylił, prędko albowiem po rozwodzie Szymkiewicz, sekretarz biskupa wileńskiego Zienkowicza, ożenił się z Gujską i dał pozew Przezdzieckiemu o sukcesją żony swojej. Przezdziecki tedy ową założoną z konsystorza imieniem Gujskiego poparł apelacją w nuncjaturze, która kazała Szymkiewiczowej do pierwszego męża powrócić. Szymkiewicz, zgryzłszy się, prędko umarł, a Przezdziecki Gujskiemu, żeby go O ten podstępek nie osławiał i żony nie odbierał, która do niego nie chciała powracać, obiecał dać 100 czerw. zł. Był naówczas w Wilnie Gujski, dopominał się tych 100
, założył sekretną, mimo wiadomość Gujskiego, od niego apelacją do nuncjatury a decreto divortii. Jakoż się na swojej koniekturze nie omylił, prędko albowiem po rozwodzie Szymkiewicz, sekretarz biskupa wileńskiego Zienkowicza, ożenił się z Gujską i dał pozew Przezdzieckiemu o sukcesją żony swojej. Przezdziecki tedy ową założoną z konsystorza imieniem Gujskiego poparł apelacją w nuncjaturze, która kazała Szymkiewiczowej do pierwszego męża powrócić. Szymkiewicz, zgryzłszy się, prędko umarł, a Przezdziecki Gujskiemu, żeby go O ten podstępek nie osławiał i żony nie odbierał, która do niego nie chciała powracać, obiecał dać 100 czerw. zł. Był naówczas w Wilnie Gujski, dopominał się tych 100
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 164
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
negotio odłączyli a to dlatego, aby uniknąć konwikcji na księcia kanclerza, ażeby i w następującym trybunale ta baba instrumentem zawziętości księcia kanclerza nie pokazała się.
Chociaż jawnej złości tym większego odkrycia ile możności unikali, odesłali tę zatem kategorią do grodu grodzieńskiego i już jej nie chcąc z tego faworyzującego księciu kanclerzowi grodu wypuszczać, ażeby przez apelacją znowu in publico nie ukazywała się, tam ją finalnie praecisa apellatione rozsądzić nakazali, tak chociaż tantae potentiae niesprawiedliwość latebras szukała.
Item dalsza kontynuacja tejże mniemanej paritatis votorum sentencji: „A że IchMć Panowie Matuszewicowie contra praescriptum legis novellae, extra repartitionem evocatorie JOKsięcia IMci kanclerza wielkiego W. Ks. Lit., o wyrażonego
negotio odłączyli a to dlatego, aby uniknąć konwikcji na księcia kanclerza, ażeby i w następującym trybunale ta baba instrumentem zawziętości księcia kanclerza nie pokazała się.
Chociaż jawnej złości tym większego odkrycia ile możności unikali, odesłali tę zatem kategorią do grodu grodzieńskiego i już jej nie chcąc z tego faworyzującego księciu kanclerzowi grodu wypuszczać, ażeby przez apelacją znowu in publico nie ukazywała się, tam ją finalnie praecisa apellatione rozsądzić nakazali, tak chociaż tantae potentiae niesprawiedliwość latebras szukała.
Item dalsza kontynuacja tejże mniemanej paritatis votorum sentencji: „A że IchMć Panowie Matuszewicowie contra praescriptum legis novellae, extra repartitionem evocatorie JOKsięcia JMci kanclerza wielkiego W. Ks. Lit., o wyrażonego
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 621
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
poddał: że to nie dla nie- O Schizmie Angielskiej
nawiści Królowy, ale dla gryzącego sumnienia to czyni. Królowa wstała prosząc o przyjęcie Apelacyj; a widząc trudnych, poszła z Tronu swego, do Królewskiego Tronu na prawej stronie, klęknęła, prosząc go, aby nie bronił Apelacyj. Wstał Król miłe spojrzał, pozwolił na Apelacją; Lud płakał patrząc. Wróciła się do Bajnardu Zamku, mówiąc: Dziś dopiero, abym Sprawie mojej nie zaszkodziła. Króla Pana mego nie słuchałam: ale jak się tylko z nim obaczę, klęknę przed nim, i przeproszę go. Wkrótce tę politykę Król odłożył na stronę, przynaglał Sędziów do Dekretu rozwodowego;
poddał: że to nie dla nie- O Schizmie Angielskiey
nawiści Krolowy, ale dla gryzącego sumnienia to czyni. Krolowa wstała prosząc o przyięcie Apellacyi; a widząc trudnych, poszła z Tronu swego, do Krolewskiego Tronu na prawey stronie, klęknęłá, prosząc go, aby nie bronił Apellácyi. Wstał Krol miłe spoyrzał, pozwolił na Apellacyą; Lud płakał patrząc. Wrociła się do Báynardu Zamku, mowiąc: Dziś dopiero, abym Sprawie moiey nie zaszkodziła. Krola Pána mego nie słuchałam: ale iak się tylko z nim obaczę, klęknę przed nim, y przeproszę go. Wkrotce tę politykę Krol odłożył na stronę, przynaglał Sędziow do Dekretu rozwodowego;
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 92
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
jako powiedają/ wszytkie ich podawane Listy i Supliki/ powracają się do nich na zad nie odpieczętowane. Ponieważ Papiesz grozi Ekscommuniką/ wszytkim tym Którzykolwiek niechcą za rzecz niewątpliwą przyjmować Konstytucji Unigenitus nazwanej/ tedy oraz i Kardynał De Noailes/ z Całą swoją Kapitulą (wktórej nieznalazł się tylko jeden Kontradycujący) resolwowali się publicować Apelacją swoję/ do przyszłego Generalnego Konsylium/ na co już i Książę I. M. Regent pozwolił i chce aby takowa Apelatia była wszędzie publicowana/ rozumieją zatym nie którzyże to i więcej coś jeszcze za sobą pociągnie/ jeżeli wtym Papiesz nie będzie się inaczej reflectował. z Hagi/ 27. Septembra.
Tu rozumieją/
iako powiedáią/ wszytkie ich podáwáne Listy y Supliki/ powracaią śię do nich ná zad nie odpieczętowáne. Poniewasz Papiesz groźi Excommuniką/ wszytkim tym Ktorzykolwiek niechcą za rzecż niewątpliwą przyimowáć Constitutiey Unigenitus názwáney/ tedy oraz y Kárdinał De Noáiles/ z Całą swoią Kapitulą (wktorey nieznalazł śię tylko ieden Contradicuiący) resolwowali śię publicowáć Apellatią swoię/ do przyszłego Generalnego Concilium/ na co iusz y Ksiązę I. M. Regent pozwolił y chce áby tákowa Apellatia była wszędzie publicowána/ rozumieią zátym nie ktorzyże to y więcey cos ieszcże za sobą pociągnie/ ieżeli wtym Papiesz nie będzie śię inaczey reflectowáł. z Hagi/ 27. Septembrá.
Tu rozumieią/
Skrót tekstu: PoczKról
Strona: 78
Tytuł:
Poczta Królewiecka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Królewiec
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1718
Data wydania (nie wcześniej niż):
1718
Data wydania (nie później niż):
1718
Duchowieństwa wszędzie i niemałe sprawuje Komotie; Zaczym i Kardynał Noailles/ całą Swoję ku temu koncowi pospołu zwoławszy Kapitułę/ proponował im tę sprawę/ ku dalszej jako najporząmniejszej we wszytkim uwadze i deliberacji; A ponieważ Papiesz po długim swoim Vatikańskiem grzmocie którym grozieł/ na ten jawnej ekscommuniki resolvował się Piorun/ Tedy oraz i Kardynał Noalles Apelacją swoję do geńeralnego Concilium już publicować także rożkażał/ na co nie tylko Dwór i Akademia tuteczna/ ale oraz podobno i cała snadnie przypadnie Francja. z Londynu/ 30. Septembra.
Król I. M. po najwiętszej części w Hamptoncourt rezyduje/ Parlament lubo się był już dzisia zgromadził/ postaremu znowu/ aż do
Duchowienstwa wszędźie y niemáłe spráwuie Commotie; Zácżym y Kárdinał Noailles/ cáłą Swoię ku temu koncowi pospołu zwołáwszy Kápitułę/ proponował im tę spráwę/ ku dálszey iáko nayporząmnieyszey we wszytkim uwadze y deliberatiey; A poniewasz Papiesz po długim swoim Vatikáńskiem grzmoćie ktorym grozieł/ ná ten iáwney excommuniki resolvowáł się Piorun/ Tedy oraz y Kárdinał Noálles Appellatią swoię do geńerálnego Concilium iusz publicowáć tákze rożkażał/ ná co nie tylko Dwor y Academiia tutecżna/ ále oraz podobno y cáła snádńie przypádnie Fránciia. z Londynu/ 30. Septembrá.
Krol I. M. po naywiętszey cżęśći w Hámptoncourt residuie/ Parlament lubo śię był iusz dziśia zgromádził/ postáremu znowu/ ász do
Skrót tekstu: PoczKról
Strona: 86
Tytuł:
Poczta Królewiecka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Królewiec
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1718
Data wydania (nie wcześniej niż):
1718
Data wydania (nie później niż):
1718
Hiszpani Fortecę St. Salvator/ nazwaną ustawicznem do niej strzelaniem i bomb rzucaniem cale zrujnowali/ ale jednak że w Samej Citadelli Mesińskiej jeszcze aż dotąd żadnego nie byli uczynieli włamania się które oni breché nazywają. z Paryża/ 3. Octobra.
z Całej Sorbony 114. zgromadzonych osób jednomyslnie Miedzy Sobą Konkludowali/ podpisać się na Apelacją Kardynała de Noailles do Generalnego Konsylium. Aponiewasz niektóre z Tutejszych Kościołów wspomnionej Apelacji przyjąć jeszcze niechciały/ Tedy im Książę I. M. Kardynał te dwie do Uwagi i słusznej ich odpowiedzi zadał Kwestie: 1. Jeżeli temu wierżą/ że Papiesz jest infallibilis/ to jest wniwczym nigdy niemogący się mylic? a 2.
Hiszpáńi Fortecę St. Salvator/ názwáną ustawicżnem do niey strzelániem y bomb rzucániem cále zruinowáli/ ále iednák że w Samey Citadelli Messinskiey ieszcze asz dotąd zadnego nie byli uczynieli włamania śię ktore oni breché názywáią. z Páryżá/ 3. Octobrá.
z Cáłey Sorbony 114. zgromádzonych osob iednomyslnie Miedzy Sobą Concludowáli/ podpisáć śię ná Appellatią Kardinałá de Noailles do Generalnego Concilium. Aponiewasz niektore z Tuteyszych Kosciołow wspomnioney Apellatiey przyiąc ieszcze niechciáły/ Tedy im Ksiąze I. M. Kardináł te dwie do Uwagi y słuszney ich odpowiedźi zádał Kwestie: 1. Ieżeli temu wierżą/ że Papiesz iest infallibilis/ to iest wniwczym nigdy niemogący śie mylic? á 2.
Skrót tekstu: PoczKról
Strona: 92
Tytuł:
Poczta Królewiecka
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Królewiec
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1718
Data wydania (nie wcześniej niż):
1718
Data wydania (nie później niż):
1718
poczęła; natychmiast w kamień przemieniona twardą stanęła opoką. I której niegdyś miejsca Państwa/ i Monarchie nie wynajdowały: dzisia przy mogiłach Synów swoich stojąc/ w jednym kamieniu/ w jednym zimnym grobie/ przestronnym opływa miejscem. Wielka querela/ a tym więtsza/ im nie nagrodzona/ do najwyższego sądu po umitygowanie dekretu/ przez Apelacją odesłana/ żadnego politowania/ ani Responsu nie otrzymawszy/ znowu się z żalem do waszych progów Jaśnie Wielm: Miłościwi PP. przywraca, Wielka! bo wielkiego Senatora sprawę przekładająca. Wielka! ale tym większa! im o przegranej do nas się przywracająca. A tym jeszcze przy wielkości i cięższa! gdyż już i Infułę Biskupią
poczęłá; nátychmiast w kámień przemieniona twárdą stánęłá opoką. Y ktorey niegdyś mieyscá Páństwá/ y Monárchie ne wynáydowáły: dźisia przy mogiłách Synow swoich stoiąc/ w iednym kámieniu/ w iednym źimnym grobie/ przestronnym opływa mieyscem. Wielka querelá/ á tym więtsza/ im nie nágrodzona/ do naywyższego sądu po vmitygowánie dekretu/ przez Apellácyą odesłána/ żadnego politowánia/ áni Responsu nie otrzymawszy/ znowu się z żalem do wászych progow Iásnie Wielm: Miłośćiwi PP. przywráca, Wielka! bo wielkiego Senatorá spráwę przekłádáiąca. Wielka! ále tym większa! im o przegráney do nas się przywracáiącá. A tym ieszcze przy wielkośći y cięższa! gdyż iuż y Infułę Biskupią
Skrót tekstu: WojszOr
Strona: 48
Tytuł:
Oratora politycznego [...] część pierwsza pogrzebowa
Autor:
Kazimierz Wojsznarowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
mowy okolicznościowe
Tematyka:
retoryka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1644
Data wydania (nie wcześniej niż):
1644
Data wydania (nie później niż):
1644
