należała/ i należy: idzie za tym i owo błąd być Heretycki/ twierdzić/ iż wsprawach duchownych Apelacja należy do Przełożonych świetskich/ do Królów/ abo Cesarzów. Co i sama práxis Cerkiewna/ po wszytkie czasy w Cerkwi zachowana/ tak mieć się temu uwiadomia/ że w sprawach duchownych ni bez Apelaciej ni za Apelacją nie sądzi żadnego duchownego żaden sędzia i przełożony świetski. Do Narodu Ruskiego. Iż władza nakazywania Synodów powszechnych należy Biskupowi Rzymskiemu.
PRzytym błąd ciężki jest i owo/ w nas przez tegoż Filaleta umówiony/ władze nakazywania Synodów przywłaszczać Królom i Cesarzom. Jeśli prawami Cerkiewnymi Sobory pomiestne Episkopowie i Metropolitańskie/ od Episkopów i Metropolitanów
należáłá/ y należy: idźie zá tym y owo błąd bydź Hęretycki/ twierdźić/ iż wspráwách duchownych Appellácya należy do Przełożonych świetskich/ do Krolow/ ábo Cesárzow. Co y sámá práxis Cerkiewna/ po wszytkie cżásy w Cerkwi záchowána/ ták mieć sie temu vwiádomia/ że w spráwách duchownych ni bez Appelláciey ni zá Appellácyą nie sądźi żadnego duchownego żaden sędźia y przełożony świetski. Do Narodu Ruskiego. Iż władza nákázywánia Synodow powszechnych należy Biskupowi Rzymskiemu.
PRzytym błąd ćiężki iest y owo/ w nas przez tegoż Philaletá vmowiony/ władze nákázywánia Synodow przywłaszczáć Krolom y Cesárzom. Ieśli práwámi Cerkiewnymi Sobory pomiestne Episkopowie y Metropolitáńskie/ od Episkopow y Metropolitanow
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 56
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
Roku 1515. Leo X. Papież na Konsylium Laterańskim Janowi Łaskiemu Arcyb: Gnieźnień: Posłowi wielkiemu od Zygmunta I. potwierdził tęż samę powagę Legati Nati i Prymacjalną, na co Bulla jest w Gnieźnie. Arcybiskup Gnieźnieński jako Legatus-Natus może wszystkich Biskupów Polskich Dekreta apelacjalne relaksować, aprobować i każdej Diecezyj sprawy sądzić może, ale z apelacją do Nuncjatury. Arcybiskup Gnieźnieński jest pierwszym Książęciem Korony Polskiej w Przywileju Kazimierza Wielkiego w Poznaniu danego mu Roku 1360. a od Zygmunta Augusta aprobowanego 12. Października Roku 1560. o czym Olsz: Miał przedtym i te Prerogatywę, że Elekcje Biskupów Polskich konfirmował, bo na ów czas Kapituły sobie godnych, starych, i zasłużonych
Roku 1515. Leo X. Papież na Concilium Laterańskim Janowi Łaskiemu Arcyb: Gnieznień: Posłowi wielkiemu od Zygmunta I. potwierdźił tęż samę powagę Legati Nati i Prymacyalną, na co Bulla jest w Gnieznie. Arcybiskup Gnieznieński jako Legatus-Natus może wszystkich Biskupów Polskich Dekreta apellacyalne relaxować, approbować i każdey Dyecezyi sprawy sądźić może, ale z appellacyą do Nuncyatury. Arcybiskup Gnieznieński jest pierwszym Xiążęćiem Korony Polskiey w Przywileju Kaźimierza Wielkiego w Poznaniu danego mu Roku 1360. á od Zygmunta Augusta approbowanego 12. Paźdźiernika Roku 1560. o czym Olsz: Miał przedtym i te Prerogatywę, że Elekcye Biskupów Polskich konfirmował, bo na ów czas Kapituły sobie godnych, starych, i zasłużonych
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 165
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
p. Króla Augusta II. Przywilejem obwarowana, cum exercitio omnium Scientiarum konserwować przykazujemy.
Przywileje Akademii Krakowskiej 1. Tęż powagę i wolność mają Studenci, Profesorowie, i Doktorowie, jakby w Paryżu samym uczyli się, abo uczyli, abo Doktorowali się, 2. Do żadnego Sądu nie należą tylko do Rektora, od którego apelacją nie idzie, i któremu przysięgać powinni. W kryminalnych rzeczach D[...] putowany od Króla Sędzia powinien ich sądzić, i że żaden Akademika łapać, ani więzić nie może, chyba za dozwoleniem Rektora. 3. Doktorowie i Profesorowie uczący w Akademii Szlachtą się stają, i mogą Dóbr Ziemskich nabywać, i wstęp mieć do wszelkich godności
p. Króla Augusta II. Przywilejem obwarowana, cum exercitio omnium Scientiarum konserwować przykazujemy.
Przywileje Akademii Krakowskiey 1. Tęż powagę i wolność mają Studenći, Professorowie, i Doktorowie, jakby w Paryżu samym uczyli śię, abo uczyli, abo Doktorowali śię, 2. Do żadnego Sądu nie należą tylko do Rektora, od którego appellacyą nie idźie, i któremu przysięgać powinni. W kryminalnych rzeczach D[...] putowany od Krôla Sędźia powinien ich sądźić, i że żaden Akademika łapać, ani więźić nie może, chyba za dozwoleniem Rektora. 3. Doktorowie i Professorowie uczący w Akademii Szlachtą śię stają, i mogą Dóbr Ziemskich nabywać, i wstęp mieć do wszelkich godnośći
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 199
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
taksy postanawiać, łokcie i miary wyznaczać, Żydów sądzić i ich protekcją mieć. Powinni mieć swoich Podwojewodzych, i niemi kreować Szlachtę, Posessyonatów, którzy powinni przysięgać według Konstytucyj Roku 1631. SENAT ŚWIECKI.
Podwojewodzowie nie mogą być wraz Grodzkiemi Oficjalistami według tejże Konstytucyj. Mogą sądzić Żydów na miejscu Wojewody, ale z wolną Apelacją w większych Sprawach, ani się Żydzi mogą sądzić w inszych sądach, tylko w Wojewódzkich, abo Podwojewódzkich według Konstytucyj Roku 1633. 1661. 1667. i 1678. Wołyńscy zaś Żydzi w sądach Starościeńskich z wolną Apelacją za Dworem.
Wojewodowie lub Podwojewodzowie powinni taksy na wszelkie handle stanowić Roku 1493. Łokcie i miary na zboża
taxy postanawiać, łokćie i miary wyznaczać, Zydów sądźić i ich protekcyą mieć. Powinni mieć swoich Podwojewodzych, i niemi kreować Szlachtę, Possessyonatów, którzy powinni przyśięgać według Konstytucyi Roku 1631. SENAT SWIECKI.
Podwojewodzowie nie moga być wraz Grodzkiemi Officyalistami według teyże Konstytucyi. Mogą sądźić Zydów na mieyscu Wojewody, ale z wolną Appellacyą w większych Sprawach, ani śię Zydźi mogą sądźić w inszych sądach, tylko w Wojewódzkich, abo Podwojewódzkich według Konstytucyi Roku 1633. 1661. 1667. i 1678. Wołyńscy zaś Zydźi w sądach Starośćieńskich z wolną Appellacyą za Dworem.
Wojewodowie lub Podwojewodzowie powinni taxy na wszelkie handle stanowić Roku 1493. Łokćie i miary na zboża
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 201
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
mogą być wraz Grodzkiemi Oficjalistami według tejże Konstytucyj. Mogą sądzić Żydów na miejscu Wojewody, ale z wolną Apelacją w większych Sprawach, ani się Żydzi mogą sądzić w inszych sądach, tylko w Wojewódzkich, abo Podwojewódzkich według Konstytucyj Roku 1633. 1661. 1667. i 1678. Wołyńscy zaś Żydzi w sądach Starościeńskich z wolną Apelacją za Dworem.
Wojewodowie lub Podwojewodzowie powinni taksy na wszelkie handle stanowić Roku 1493. Łokcie i miary na zboża postanawiać według Konstytucyj Roku 1493. 1505. 1507. 1510. i 1523. Na niedbałych Wojewodów kara 100. grzywien według Konstytucyj 1538. na nie posłusznych kupców 14. grzywien. Taksę na trunki postanawiać, garce
moga być wraz Grodzkiemi Officyalistami według teyże Konstytucyi. Mogą sądźić Zydów na mieyscu Wojewody, ale z wolną Appellacyą w większych Sprawach, ani śię Zydźi mogą sądźić w inszych sądach, tylko w Wojewódzkich, abo Podwojewódzkich według Konstytucyi Roku 1633. 1661. 1667. i 1678. Wołyńscy zaś Zydźi w sądach Starośćieńskich z wolną Appellacyą za Dworem.
Wojewodowie lub Podwojewodzowie powinni taxy na wszelkie handle stanowić Roku 1493. Łokćie i miary na zboża postanawiać według Konstytucyi Roku 1493. 1505. 1507. 1510. i 1523. Na niedbałych Wojewodów kara 100. grzywien według Konstytucyi 1538. na nie posłusznych kupców 14. grzywien. Taxę na trunki postanawiać, garce
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 201
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
tą drugą żoną nie powiodło. Była dziwnego humoru pani. Poszli do rozwodu z racji non assistentiae szlubowi proprii parochi. Rekoncyliował ich biskup wileński Zienkowicz i sam im powtórnie benedixit, ale to niedługo trwało. Znowu poszli do rozwodu. Konsystorz wileński, jak powiedają, za skarbem pociągnął. Dał rozwód. Pakoszowa zamilkła naówczas z apelacją, ale wprędce apellationis, jako to w prawie duchownym idzie, zaniosła manifest. Gdy zaś Sołłohub za indultem biskupa wileńskiego prywatny z Ogińską, wojewodzanką wileńską, damą niegdyś piękną, ale przez dziwactwa matki w lata zaszłą i już po śmierci matki będącą, wziął szlub, tedy owa Kryszpinówną Sołłohubowa udała się w protekcję królowej.
tą drugą żoną nie powiodło. Była dziwnego humoru pani. Poszli do rozwodu z racji non assistentiae szlubowi proprii parochi. Rekoncyliował ich biskup wileński Zienkowicz i sam im powtórnie benedixit, ale to niedługo trwało. Znowu poszli do rozwodu. Konsystorz wileński, jak powiedają, za skarbem pociągnął. Dał rozwód. Pakoszowa zamilkła naówczas z apelacją, ale wprędce apellationis, jako to w prawie duchownym idzie, zaniosła manifest. Gdy zaś Sołłohub za indultem biskupa wileńskiego prywatny z Ogińską, wojewodzanką wileńską, damą niegdyś piękną, ale przez dziwactwa matki w lata zaszłą i już po śmierci matki będącą, wziął szlub, tedy owa Kryszpinówną Sołłohubowa udała się w protekcję królowej.
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 149
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
wileńskim tysiąc talerów bitych opisał się dać Przezdziecki i tak przez dekret, ale kondyktowy, sprawa zakończona.
Widząc zaś Przezdziecki, że synowicą jego piękna i młoda po rozwodzie pójdzie za mąż i że mimo dekret kondyktowy, może go
przyszły jej mąż o sukcesją pozywać, założył sekretną, mimo wiadomość Gujskiego, od niego apelacją do nuncjatury a decreto divortii. Jakoż się na swojej koniekturze nie omylił, prędko albowiem po rozwodzie Szymkiewicz, sekretarz biskupa wileńskiego Zienkowicza, ożenił się z Gujską i dał pozew Przezdzieckiemu o sukcesją żony swojej. Przezdziecki tedy ową założoną z konsystorza imieniem Gujskiego poparł apelacją w nuncjaturze, która kazała Szymkiewiczowej do pierwszego męża powrócić
wileńskim tysiąc talerów bitych opisał się dać Przezdziecki i tak przez dekret, ale kondyktowy, sprawa zakończona.
Widząc zaś Przezdziecki, że synowicą jego piękna i młoda po rozwodzie pójdzie za mąż i że mimo dekret kondyktowy, może go
przyszły jej mąż o sukcesją pozywać, założył sekretną, mimo wiadomość Gujskiego, od niego apelacją do nuncjatury a decreto divortii. Jakoż się na swojej koniekturze nie omylił, prędko albowiem po rozwodzie Szymkiewicz, sekretarz biskupa wileńskiego Zienkowicza, ożenił się z Gujską i dał pozew Przezdzieckiemu o sukcesją żony swojej. Przezdziecki tedy ową założoną z konsystorza imieniem Gujskiego poparł apelacją w nuncjaturze, która kazała Szymkiewiczowej do pierwszego męża powrócić
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 164
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
pewna że i ja równej trwogi nie ujdę. Quid faciam? jako się na tym strasznym sądzie pokażę/ jako stanę/ cum surrexerit ad iudicandum DEVS! quid faciam? Iob 13. jaką dam sprawę? Tuć naszych sędziów na świecie/ albo omamić wymówkami/ albo zwieść wykrętami/ darami; albo ujść ucieczką/ apelacją/ albo ubłagać płaczem/ prośbą etc. możemy. Aleć tego w ów straszny dzień sędziego nieoszukasz/ bo jest wszytkie twe skrytości przenikający Bogie. Cum surrexerit ad iudicandú Deus, num surrexerit ad iudicandú Deus, núnquid De9 decipietur ut homo vestris fraudulétiis. Nie zwiedziesz, bo nie patrzy na osoby jest równie Ojcem
pewna że y ia rowney trwogi nie uydę. Quid faciam? iáko się ná tym strasznym sądźie pokażę/ iáko stánę/ cum surrexerit ad iudicandum DEVS! quid faciam? Iob 13. iáką dam sprawę? Tuć nászych sędźiow ná świećie/ álbo omamić wymowkámi/ álbo zwieść wykrętámi/ dárami; albo uyść ućieczką/ appellacyą/ albo ubłagać płaczem/ proźbą etc. możemy. Aleć tego w ow straszny dźień sędźiego nieoszukasz/ bo iest wszytkie twe skrytośći przeńikáiącý Bogié. Cum surrexerit ad iudicandú Deus, num surrexerit ad iudicandú Deus, núnquid De9 decipietur ut homo vestris fraudulétiis. Nie zwiedźiesz, bo nie patrzy ná osoby iest rownie Oycem
Skrót tekstu: BujnDroga
Strona: 149
Tytuł:
Droga do domu
Autor:
Michał Bujnowski
Drukarnia:
Akademia Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
grunciech aby żaden drugiemu ujmy nie czynił, mocniejszy słabszemu, potężniejszy uboższemu, gdyż proces prawny prędki taki rozumiałbym być: naprzód, aby in principali każdy, zaniechawszy wszystkich accessoria, każdy swą sprawę odprawował po polsku, tak sam, jako i przez przyjaciela, i zarazem in principali dekret ma odnieść, jednak z apelacją na trybunał, byłaliby tego potrzeba, a tam też zarazem według powiatu i regestru ma być skończona. Pozew pierwszy i wtóry ma każdy do akt grodzkich wwieść i wprowadzić albo relacją kładzenia przez woźnego, a za wtórym aby był każdy powinien peremptorie odpowiadać; a jeśliby takie pozwy stronie do wiadomości nie przyszły, za trzecim ma
grunciech aby żaden drugiemu ujmy nie czynił, mocniejszy słabszemu, potężniejszy uboższemu, gdyż proces prawny prędki taki rozumiałbym być: naprzód, aby in principali każdy, zaniechawszy wszystkich accessoria, każdy swą sprawę odprawował po polsku, tak sam, jako i przez przyjaciela, i zarazem in principali dekret ma odnieść, jednak z apelacyą na trybunał, byłaliby tego potrzeba, a tam też zarazem według powiatu i regestru ma być skończona. Pozew pierwszy i wtóry ma każdy do akt grodzkich wwieść i wprowadzić albo relacyą kładzenia przez woźnego, a za wtórym aby był każdy powinien peremptorie odpowiadać; a jeśliby takie pozwy stronie do wiadomości nie przyszły, za trzecim ma
Skrót tekstu: SposPodCz_II
Strona: 396
Tytuł:
Sposób podania drogi do ś. sprawiedliwości i pokoju pospolitego w Koronie polskiej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
nami pospołu w jednym prawie równi; niech duchowna osoba równo ze mną przed jednym sędzim odprawia się tak w grodzie, na granicach w ziemstwie, jak i na trybunale o każdą krzywdę. Apelacje niechajby nie szły w żadnej sprawie nigdzie, jeno na trybunał, a trybunał niechajby świeckich równo z duchownemi sądził, bo apelacją z Rzymu do piekła po egzekucją odsyłają.
Sprawy dawne z duchownemi o dziesięciny aby były kasowane, chociajby były osądzone i na egzekucyej były, a teraz znowu dla zgody z nimi, jabym rozmiałin genere wszystkie, począć dawać według postanowienia; rozumiałbym, żebyśmy tym tylko płacili, którzy w naszych parafiach
nami pospołu w jednym prawie równi; niech duchowna osoba równo ze mną przed jednym sędzim odprawia się tak w grodzie, na granicach w ziemstwie, jak i na trybunale o każdą krzywdę. Apelacye niechajby nie szły w żadnej sprawie nigdzie, jeno na trybunał, a trybunał niechajby świeckich równo z duchownemi sądził, bo apelacyą z Rzymu do piekła po egzekucyą odsyłają.
Sprawy dawne z duchownemi o dziesięciny aby były kasowane, chociajby były osądzone i na egzekucyej były, a teraz znowu dla zgody z nimi, jabym rozmiałin genere wszystkie, począć dawać według postanowienia; rozumiałbym, żebyśmy tym tylko płacili, którzy w naszych parafiach
Skrót tekstu: SposPodCz_II
Strona: 402
Tytuł:
Sposób podania drogi do ś. sprawiedliwości i pokoju pospolitego w Koronie polskiej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1606
Data wydania (nie wcześniej niż):
1606
Data wydania (nie później niż):
1606
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Pisma polityczne z czasów rokoszu Zebrzydowskiego 1606-1608
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1918
