krzyżu Pańskim. Most krzyż święty. Apoc: 5.9. o Bogarodzicy Kazanie Wtóre. Zawarcie pieśni ś. Wojciecha NAGROBEK OŚMANOWI Cesarzowi Tureckiemu, w Roku Pańskim, 1622. Maij 20. w Oktawę Zesłania Ducha świętego.
Isaje 14. Jakożeś wypadł z nieba Lucyferze, któryś rano wschodził?
PYtał niekiedy dworzanin Juliana Apostaty Cesarza Rzymskiego/ świętego jednego/ i pobożnego Chrześcijanina: Co teraz robi wasz cieśla? (przez które imię rozumiał Chrystusa Pana/ którego Żydowie Synem cieśle zwali) rączo odpowiedział: Co robi/ pytasz? Gotuje trunnę Julianowi twojemu/ który nie długo z światem tym się pożegna/ i zginie/ i do trunny złożony będzie
krzyżu Páńskim. Most krzyż święty. Apoc: 5.9. o Bogárodźicy Kazánie Wtore. Záwárćie pieśni ś. Woyćiechá NAGROBEK OSMANOWI Cesárzowi Tureckiemu, w Roku Páńskim, 1622. Maij 20. w Oktawę Zesłánia Duchá świętego.
Isaiae 14. Iákożeś wypádł z niebá Lucyferze, ktoryś ráno wschodził?
PYtał niekiedy dworzánin Iulianá Apostáty Cesárzá Rzymskiego/ świętego iednego/ y pobożnego Chrześćiániná: Co teraz robi wász ćieślá? (przez ktore imię rozumiał Chrystusá Páná/ którego Zydowie Synem ćieśle zwáli) rączo odpowiedźiał: Co robi/ pytasz? Gotuie trunnę Iulianowi twoiemu/ ktory nie długo z świátem tym się pożegna/ y zginie/ y do trunny złożony będźie
Skrót tekstu: BirkOboz
Strona: E
Tytuł:
Kazania obozowe o Bogarodzicy
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Mury były porujnowane, a Trypody alias trzy nogi srebrne i złote do Carogrodu były przeniesione, zabrane przytym niezmierne bogactwa już po Nerona dezolacyj znowu zebrane: przecież między tak znaczną i częstą ruiną nie raz był restaurowany, et pristino od Pogan przywrócony Nitori et Honori. Najbardziej reparowany od Juliana Cesarza Greckiego, od Wiary Chrzesiańskiej Apostaty, w tenczas gdy de eventu Wojny cum Parthis, o której zamyślał, brał Konsylium od Delfickiego Apollina, czyli Tripoda, w krótce potym tenże Kościół piorunem cale spalony: Apollina złocista Statua, i podziemne w lochu czarta domicilium, ogniem i ruiną murów, cale zasypane i zawalone zostało; i tak sławne Bożka Apollina
Mury były poruynowáne, a Trypody alias trzy nogi srebrne y złote do Carogrodu były przeniesione, zabrane przytym niezmierne bogactwá iuż po Nerona dezolacyi znowu zebráne: przecież między tak znaczną y częstą ruiną nie raz był restaurowany, et pristino od Pogán przywrocony Nitori et Honori. Naybardziey reparowany od Iuliana Cesarza Greckiego, od Wiary Chrześiańskiey Apostaty, w tenczás gdy de eventu Woyny cum Parthis, o ktorey zamyślał, brał Consilium od Delphickiego Apollina, czyli Tripoda, w krotce potym tenże Kościoł piorunem cale spalony: Apollina złocistá Statua, y podziemne w lochu czarta domicilium, ogniem y ruiną murow, cale zasypane y zawalone zostało; y tak sławne Bożka Apollina
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 45
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
albo w Palestynie, na tym miejscu, gdzie Chrystus Pan ją uwolnił od tej niemocy; pod którą Statuą ziołka jakieś rosły, wtedy gdy wierzchołkami swemi kraju Statuj dorastały i dotykały, brały moc na leczenie różnych niemocy ludzkich, maczając kwiatki owe w jakim trunku. Stała tam Statua ta lat około 300 aż do czasów Juliana Apostaty Cesarza, który Statuę Zbawiciela zrzuciwszy, swoją tam o SS. Relikwiach.
niezbożną lokował; ale od piorunów strzaskaną. Eusebius libr: 7. Histor: cap: 14. Sozomenus libr: 5. cap: 21. Socrates in tri: part: Histor: libr: 6. c. 41. Nicephorus 17
albo w Palestynie, na tym mieyscu, gdzie Chrystus Pan ią uwolnił od tey niemocy; pod ktorą Statuą ziòłka iakieś rosły, wtedy gdy wierzchołkami swemi kraiu Statuy dorastały y dotykały, brały moc na lecżenie rożnych niemocy ludzkich, macżaiąc kwiatki owe w iakim trunku. Stała tam Statua ta lat około 300 aż do cżasow Iuliana Apostaty Cesarza, ktory Statuę Zbawiciela zrzuciwszy, swoią tam o SS. Relikwiach.
niezbożną lokował; ale od piorunòw ztrzaskaną. Eusebius libr: 7. Histor: cap: 14. Sozomenus libr: 5. cap: 21. Socrates in tri: part: Histor: libr: 6. c. 41. Nicephorus 17
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 106
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
jest 24. Czerwca, w żywocie Matki poswięconego, Marszałka Chrystusa Pana, z rozkazu Heroda Antypy, za non Iicet tibi habere uxorem Fratris tui, ściety 29. Sierpnia, w mieście Macherońcie, na granicy Galilei i Arabii, według Józefa Historyka: od uczniów pochowany w Sebaście przedtym Samarią zwanej. Za panowania Juliana Apostaty Cesarza na Obrazy i Relikwie Świętych, okrutnie zawziętego, zroskazu jegoż, Ciało tegoż Marszałka Chrystusowego palone jest, przecież przez Chrześcijan ośmalone kości wychwycone z ognia, do Aleksandryj uniesione Roku 396. mówi Szentywani. Głowa zaś, że była prezentowana Herodiadzie i język kłuty iglicą, gdzie indziej pochowana była, znaleziona za Marciana
iest 24. Czerwca, w żywocie Matki poswięconego, Marszałka Chrystusa Pana, z rozkazu Heroda Antypy, za non Iicet tibi habere uxorem Fratris tui, sciety 29. Sierpnia, w mieście Macherońcie, na granicy Galilei y Arabii, według Iozefa Historyka: od uczniow pochowany w Sebaście przedtym Samarią zwaney. Za panowania Iuliana Apostaty Cesarza na Obrazy y Relikwie Swiętych, okrutnie zawziętego, zroskazu iegoż, Ciało tegoż Marszałka Chrystusowego palone iest, przeciesz przez Chrześcian osmalone kości wychwycone z ognia, do Alexandryi uniesione Roku 396. mowi Szentywani. Głowa zaś, że była prezentowana Herodiadzie y ięzyk kłuty iglicą, gdzie indziey pochowana była, znaleziona za Marciana
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 148
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
, sztuk armaty wielkiej, 265 mniejszej wydarto nieprzyjacielowi. Umarł Roku 1572. pochowany w Rzymie u Najś: P. Maioris. Jest jego Mszał w szkło oprawny w Krakowie u SSS. Trójcy, u OO. Dominikanów, który on Mszą mając, łzami polał.
PIGMENCJUSZA Z. Kapłana Męczennika, niegdy Preceptora Juliana Apostaty Cesarza 25. Marca, leży w Rzymie na cmentarzu Poncjana, blisko Ciał Abdona i Sennena. Żył około Roku 280. Eusebius Histor: Ecclesi: l. 8. cap: 13.
POTYNA Męczennika Z. 12. Pazdziern: którego Ciała część dostała się do Sardynii Insuly, cześć Pizańczykom. On z Eupluziuszem
, sztuk armaty wielkiey, 265 mnieyszey wydarto nieprzyiacielowi. Umarł Roku 1572. pochowany w Rzymie u Nayś: P. Maioris. Iest iego Mszał w szkło oprawny w Krakowie u SSS. Troycy, u OO. Dominikanow, ktory on Mszą maiąc, łzami polał.
PIGMENCYUSZA S. Kapłana Męczennika, niegdy Preceptora Iuliana Apostaty Cesarza 25. Marca, leży w Rzymie na cmentarzu Poncyana, blisko Ciał Abdona y Sennena. Zył około Roku 280. Eusebius Histor: Ecclesi: l. 8. cap: 13.
POTYNA Męczennika S. 12. Pazdziern: ktorego Ciała część dostała sie do Sardynii Insuly, cześć Pizańczykom. On z Eupluziuszem
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 190
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
vulgo Curdystan, albo Turkomannia. Była Armenia olim pod Persami, potym Grekami, Rzymianami. Tygranes tu panował i Rzymianom część Państwa ustąpił, jeszcze przed Narodzeniem Pań- Całego świata, praecipue o AZYJ.
zkim Roku 312. Tyrydates tyran na Z. Grzegorza Patriarchę tamecznego, podniósł wojnę przeciw Maksymowi teste Eusebio. Za Juliana Apostaty mieli Ormianie Króla Arsacesa Roku 1515 Soliman Cesarz Turecki podbił sobie Armenię, a potym odebrał Pers, i pod nim jest, piszący się Królem Persji, Armenii. Część Zachodnia Armenii, między Eufratem i Tygrem rzekami, bogata w owce, wielbłądy, kozy, etc Dwóch ma Armenia Patriarchów. Roku 1698. przez OO.
vulgo Curdistan, albo Turkomannia. Była Armenia olim pod Persami, potym Grekami, Rzymianami. Tygranes tu panował y Rzymianom część Państwa ustąpił, ieszcze przed Narodzeniem Pań- Całego świata, praecipuè o AZYI.
skim Roku 312. Tyrydates tyran na S. Grzegorza Patryarchę tamecznego, podniosł woynę przeciw Maximowi teste Eusebio. Za Iuliana Apostaty mieli Ormianie Krola Arsacesa Roku 1515 Soliman Cesarz Turecki podbił sobie Armenię, a potym odebrał Pers, y pod nim iest, piszący się Królem Persii, Armenii. Część Zachodnia Armenii, między Eufratem y Tygrem rzekami, bogata w owce, wielbłądy, kozy, etc Dwóch ma Armenia Patryarchów. Roku 1698. przez OO.
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 460
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
gdyż tabliczka z słowy owemi IESUS Nazarenus, Rex Iudaeorum osobno leżała; więc z rady pobożnego Biskupa Jerozolimskiego Makariusza przykładano do chorej osoby wszytkie Krzyże, skoro dotknięto CHRYSTUSOWYM, wlot zdrowie à Ligno salutifero odebrala. Juda ów Żyd, Cud widząc, Chrzest Święty i imię Quiriacus odebrał, potym Biskupem będąc Jerozolimskim, od Juliana Apostaty Cesarza zamordowany. Rozrzucono zaraz i Mogiłę, i Grób Pański znaleziono, a w nim gwoździ trzy i koronę cierniową. Na miejscach zarak tak Świętych, to jest, w Betleem, gdzie Zbawiciel Narodzony, na Kalwaryj, gdzie zamęczony, i blisko pogrzebiony, i tam, skąd do Nieba wstąpił, i na innych
gdyż tábliczká z słowy owemi IESUS Nazarenus, Rex Iudaeorum osobno leżała; więc z rády pobożnego Biskupa Ierozolimskiego Mákaryusza przykłádano do chorey osoby wszytkie Krzyże, skoro dotknięto CHRYSTUSOWYM, wlot zdrowie à Ligno salutifero odebrála. Iuda ow Zyd, Cud widząc, Chrzest Swięty y imie Quiriacus odebráł, potym Biskupem będąc Ierozolimskim, od Iulianá Apostáty Cesarzá zámordowány. Rozrzucono zaráz y Mogiłę, y Grob Pański ználeźiono, á w nim goźdźi trzy y koronę cierniową. Ná mieyscach zarák ták Swiętych, to iest, w Bethleem, gdźie Zbáwiciel Národzony, ná Kalwáryi, gdźie zámęczony, y blisko pogrzebiony, y tam, zkąd do Nieba wstąpił, y ná innych
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 564
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
sobą/ w roku 1534 do Konstancji/ i w roku 1536 do Witembergu/ lecz zawsze daremno. Ale wracając się do postępków niezbożności Luterskiej/ pierwszy którzy ją przyjęli/ byli owi z Mansfeldu ojczyzny Luterowej/ i Sasowie/ których Książę Joannes Fryderycus Elector Imperij, podjął się osobliwej obrony/ i osoby/ i nauki tego Apostaty. A iż tam naprzód byli zarażeni Doktorowie/ i Szkolerowie Wittemberscy; przeto stamtąd jako z kloaki pełnej smrodu i plugastwa/ wyszła i rozszerzyła się za krótki czas zaraza/ i choroba szkodliwa/ po wszytkiej Niemieckiej ziemi. Bronił jednak przez ten czas z pilnością swego państwa Georgius Duks Saksonie; lecz niemógł się doskonale oprzeć
sobą/ w roku 1534 do Constántiey/ y w roku 1536 do Witembergu/ lecz záwsze dáremno. Ale wrácáiąc się do postępkow niezbożnośći Luterskiey/ pierwszi ktorzy ią przyięli/ byli owi z Mánsfeldu oyczyzny Lutherowey/ y Sásowie/ ktorych Kśiążę Ioannes Fridericus Elector Imperij, podiął się osobliwey obrony/ y osoby/ y náuki tego Apostáty. A iż tám naprzod byli záráżeni Doktorowie/ y Szkolerowie Wittemberscy; przeto stámtąd iáko z kloáki pełney smrodu y plugástwá/ wyszłá y rozszerzyłá się zá krotki czás zarázá/ y chorobá szkodliwa/ po wszytkiey Niemieckiey źiemi. Bronił iednák przez ten czás z pilnośćią swego páństwá Georgius Dux Saxoniae; lecz niemogł się doskonále oprzeć
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 6
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
nie; podała okazją buntownikom/ aby się sprzysięgli/ i tumulty wszczęli: i takci biorąc Religią za pretekst/ porwali się zapalczywie do oręża: posłali do Niemiec po Ministry/ i po nauczyciele niezbożne. a z samejże też Szkocjej zaraz dostali Joanem Knoks, Arlausa krawca/ Paulum Meferium, Joannem Dugliatium mnicha Apostaty: Którzy na schadzkach i na kazalnicach/ tak sobie postępowali/ iż Iurisdictia urzędów/ i władza kościelna/ świątobliwość Sakramentów/ i Ceremonie święte/ na wzgardę i lekkie poważenie przyszły. Biskupi obawiając się/ aby to powietrze i zaraza jadowita/ nie rozbiegła się po wszytkim królestwie/ gdzieby jej z początku nie zabiegali;
nie; podáłá occásią buntownikom/ áby się zprzyśięgli/ y tumulty wsczęli: y tákći biorąc Religią zá praetext/ porwáli się zápálczywie do oręża: posłáli do Niemiec po Ministry/ y po náuczyćiele niezbożne. á z sámeyże też Szkotiey záraz dostáli Ioanem Knox, Arlausa kráwcá/ Paulum Meferium, Ioannem Dugliatium mnichá Apostáty: Ktorzy ná schadzkách y ná kázálnicách/ ták sobie postępowáli/ iż Iurisdictia vrzędow/ y władza kośćielna/ świątobliwość Sákrámentow/ y Caeremoniae święte/ ná wzgárdę y lekkie poważenie przyszły. Biskupi obawiáiąc się/ áby to powietrze y zárázá iádowita/ nie rozbiegłá się po wszytkim krolestwie/ gdźieby iey z początku nie zábiegáli;
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 75
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
je czartom. We Mszach za umarłe/ błogosławią baranka/ i włożywszy go pod suknią kapłańską odchyloną/ dają mu jeść soli święconej/ i prowadzą go pierwej/ niż go zabiją wokoło kościoła/ a po mszej go jedzą. Dla których rzeczy niektórzy ich nazywają Sabatynami i Julianistami/ jako bawiących się ceremoniami Żydowskimi/ i Juliana Apostaty herezją. Udają jednak iż chcą konformować się z kościołem Rzymskim; abowiem oni sami miedzy narodami wschodnimi odprawują w przaśnym chlebie ofiarę ś. i acz przy niej nie mieszają wody do wina; powiadają jednak/ iż tak czynił zdawna kościół Łaciński. Także też żegnają się dwiema palcami/ jako i my/ nie jednym tylko
ie czártom. We Mszách zá vmárłe/ błogosłáwią báránká/ y włożywszy go pod suknią kápłáńską odchyloną/ dáią mu ieść soli święconey/ y prowadzą go pierwey/ niż go zábiią wokoło kośćiołá/ á po mszey go iedzą. Dla ktorych rzeczy niektorzy ich názywáią Sábbátynámi y Iuliánistámi/ iáko báwiących się caeremoniámi Zydowskimi/ y Iulianá Apostáty haeresią. Vdáią iednák iż chcą conformowáć się z kośćiołem Rzymskim; ábowiem oni sámi miedzy narodámi wschodnimi odpráwuią w przásnym chlebie ofiárę ś. y ácz przy niey nie mieszáią wody do winá; powiádáią iednák/ iż ták czynił zdáwná kośćioł Láćiński. Tákże też żegnáią się dwiemá pálcámi/ iáko y my/ nie iednym tylko
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 161
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
