OWSKI Szeliga Dziekan Archikatedry, ten wielu wyściga Cnotą i Pobożnością Cóż mam rzec o Tobie Samuelu GŁOWIŃSKI, któryś ku ozdobie Wielkiego Dostojeństwa, to w Lublinie Sądy To w Twej Metropolii pierwsze miewał rządy? Roch trzeci tym nazwiskiem twoje Imię wsławia, I z któremiś Domami spokrewnion wystawia. całego Świata, praecipue o PolscE
Tuż Archidiakonem Hieronim z Szeptyce A Biskup Saldyneński, czerp jako z krynice Z Głowy jego poradę WIENIAWSKI Kustoszem Wieniawita, Katedrę wspiera radą, groszem. CZOŁHAŃSKI Scholastykiem, co Miesiąc i strzałę Ma za klejnot Ojczysty, służ mu szczęście trwałe. Kanclerzem nim Koronnym RZEWUSKI zostanie, Jest Archikatedralnym, tu z swą Krzywdą stanie. By była Honorami
OWSKI Szeliga Dziekan Archikatedry, ten wielu wyściga Cnotą y Pobożnością Coż mam rzec o Tobie Samuelu GŁOWINSKI, ktoryś ku ozdobie Wielkiego Dostoienstwa, to w Lublinie Sądy To w Twey Metropolii pierwsze miewał rządy? Roch trzeci tym nazwiskiem twoie Imie wsławia, Y z ktoremiś Domami zpokrewnion wystawia. całego Swiata, praecipuè o POLSZCZE
Tuż Archidiakonem Hieronim z Szeptyce A Biskup Saldineński, czerp iako z krynice Z Głowy iego poradę WIENIAWSKI Kustoszem Wieniawita, Katedrę wspiera radą, groszem. CZOŁHANSKI Scholastykiem, co Miesiąc y strzałę Ma za kleynot Oyczysty, służ mu szczęście trwałe. Kanclerzem nim Koronnym RZEWUSKI zostanie, Iest Archikatedralnym, tu z swą Krzywdą stanie. By była Honorami
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 338
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
Niderlandzie. Lecz on/ że był już Subdiakonem/ lub tego na się nie wydawał/ u Papieża o dyspensę prosił/ na to małżeństwo. Papież nie tylko nie dozwolił/ ale na ukaranie tych jego postępków/ rozkazał mu przez rok z Ziemi świętej wojować za pokutę/ a potym się do Kościołów wrócić/ gdzie był Archidiakonem. On przez rok w Ziemi świętej przebywszy/ gdy się powrócił/ mówił iż wolał żywo być z skory obłupiony/ niż się wrócić tam gdzie mu Papież kazał/ tak to ogień pożądliwości i chuci złej nieugaszony? Wiek 13. Rok P. 1212. Innocen III. 15. Ottona IV. 4. Henryka 8
Niderlándźie. Lecz on/ że był iuż Subdyákonem/ lub tego ná się nie wydawał/ u Papieżá o dyspensę prośił/ ná to małżeństwo. Papież nie tylko nie dozwolił/ ále ná ukaránie tych iego postępkow/ roskazáł mu przez rok z Ziemi świętey woiowáć zá pokutę/ á potym się do Kośćiołow wroćić/ gdźie był Archidyákonem. On przez rok w Ziemi świętey przebywszy/ gdy się powroćił/ mowił iż wolał żywo bydź z skory obłupiony/ niż się wroćić tám gdźie mu Papież kazał/ ták to ogień pożądliwośći i chući złey nieugászony? Wiek 13. Rok P. 1212. Innocen III. 15. Ottona IV. 4. Henryka 8
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 28
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
połóg mój wkładając mówił. Wy białegłowy przy połogu rozmaite sobie fantazyje stroicie/ i tak żadnym sposobem mowie mojej niechciał wierzyć. Rzekłam tedy/ oto mi pułroka darowała że żadnej boleści niemam poczuć/ który gdy minie/ a ja zdrowa bedę uwierzęć. Toż właśnie synowi swemu Księdzu/ który na ten czas Archidiakonem był/ i matkę swoje onegosz dnia nawiedzał powiedała. Krótko mówiąc: gdy pułroka minęło zupełna/ tak okrutnie ją morzenie nagle napadło/ że wołając i krzycząc wednie/ i wnocy wszytkim się przykrzyła. A iż jakośmy powiedzieli osobliwe nabożeństwo ku Pannie naświętszej miała/ każdą Sobotę na samym chlebie i wodzie przestając/
połog moy wkłádáiąc mowił. Wy białęgłowy przy połogu rozmáite sobie fántázyie stroićie/ y ták żadnỹ sposobem mowie moiey niechćiał wierzyć. Rzekłám tedy/ oto mi pułroká dárowáłá że żadney boleśći niemam poczuć/ ktory gdy minie/ á ia zdrowá bedę vwierzęć. Toż własnie synowi swemu Xiędzu/ ktory ná ten czás Archidyákonem był/ y mátkę swoie onegosz dniá náwiedzał powiedáłá. Krotko mowiąc: gdy pułroká minęło zupełná/ ták okrutnie ią morzenie nagle nápádło/ że wołáiąc y krzycżąc wednie/ y wnocy wszytkim sie przykrzyłá. A iż iákosmy powiedżieli osobliwe nabożeństwo ku Pánnie naświętszey miáłá/ káżdą Sobotę ná sámym chlebie y wodźie przestáiąc/
Skrót tekstu: SpInZąbMłot
Strona: 143
Tytuł:
Młot na czarownice
Autor:
Jacob Sprenger, Heinrich Institor
Tłumacz:
Stanisław Ząbkowic
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
traktaty
Tematyka:
magia, obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1614
Data wydania (nie wcześniej niż):
1614
Data wydania (nie później niż):
1614
i Lubrańcz, działem się dostały, od których dóbr Dąbskim zawołany. Co lubo być może, przecięż ile w najstarszych przywilejach doczytać się mogłem; jeden tylko Lubrański Grzegorz Deitarus Pieczęć mniejszą Koronną trzymał w roku 1496. Ten jednak w Duchownym stanie był, Proboszczem go Szkalmirskim na jednym miejscu czytam, na drugiem Archidiakonem Krakowskim: ofiarowano mu było i biskupstwo Płockie, ale go przyjąć niechciał: o czym wyraźniej się mówić będzie pod Lubrańskiemi, Zaczym tego przezacnego Domu nie może być początkiem, chyba żeby kto mówił, że po śmierci żony swojej i po zostawionym z niej potomstwie dopiero sobie ten stan obrał: na to jednak albo dawniejszego
y Lubrańcz, działem się dostały, od ktorych dobr Dąbskim zawołany. Co lubo bydź może, przecięż ile w naystarszych przywileiach doczytać się mogłem; ieden tylko Lubrański Grzegorz Deitarus Pieczęć mnieyszą Koronną trzymał w roku 1496. Ten iednak w Duchownym stanie był, Proboszczem go Szkalmirskim ná iednym mieyscu czytam, ná drugiem Archidyakonem Krakowskim: ofiarowano mu było y biskupstwo Płockie, ale go przyiąć niechćiał: o czym wyraźniey się mowić będzie pod Lubrańskiemi, Záczym tego przezacnego Domu nie może bydź początkiem, chyba żeby kto mowił, że po śmierći żony swoiey y po zostáwionym z niey potomstwie dopiero sobie ten stan obrał: ná to iednak albo dawnieyszego
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 9
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
Krobi założył Miechov: lib: 4: cap: 33.
Jan Lutek z Brzezia Biskup Krakowski trzydziesty ósmy, z Ojca Jana Luteka z Brzezia, Sędziego Kaliskiego, z matki Doroty urodzony (a u Łaskiego statucie fol: 141 podpisał pokoj Brzeski, Jędrzej z Brzezia Podsędek Brzeski Kujawski 1436) był naprzód ten Jan Archidiakonem Gnieźnieńskim, Scholastykiem Kujawskim, Kanonikiem Krakowskim i Podkanclerzym koronnym, pod który czas od Jagiełła Króla, posłując do Świdrygełia Książęcia, upominał się Podola Biel: fol: 337. do Bytomia Komisarzem naznaczony, pokoj z Czechami uczynił. Cromer: lib: 14, Biel: fol. 417, posłował i do Fryderyka Cesarza
Krobi założył Miechov: lib: 4: cap: 33.
Jan Lutek z Brzeźia Biskup Krákowski trzydźiesty osmy, z Oycá Janá Luteka z Brzeźiá, Sędźiego Káliskiego, z mátki Doroty urodzony (á u Łáskiego statucie fol: 141 podpisał pokoy Brzeski, Jędrzey z Brzeźia Podsędek Brzeski Kuiáwski 1436) był naprzod ten Jan Archidyakonem Gnieźnieńskim, Scholástykiem Kuiáwskim, Kánonikiem Krákowskim y Podkánclerzym koronnym, pod ktory czás od Jagełła Krolá, posłuiąc do Swidrygełiá Xiążęcia, upominał się Podola Biel: fol: 337. do Bytomia kommissarzem naznaczony, pokoy z Czechámi uczynił. Cromer: lib: 14, Biel: fol. 417, posłował y do Fryderyká Cesarza
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 53
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738