Auentinus.
Basilnis Magnus. Baptista Matuanus. Beda. Bellarminus. Bernardus Abbas. Bonauentura.
Cajetanus. Carolus Ruinus. Caelestinus PP. Celsus Mantuanus. Conradus Abbas Usperg. Korneliusz Jansenius Episcop. Gandauit. Klemens PP. Costerus. Chryzostomus. Cyrylus Aleksandrin. Cyrylus Hierosolimit. Cyprianus.
Damascenus. Damasus. Decius. Dionysius Areopagita. Donysius Carghusianus Durandus.
Eberhardus Salizburg. Efrem, Epifanius. Erasmus, Eupsichius. Eusebius.
Franciscus Costerus. Franciscus Petrarcha. Francilinus. Fulcor Lundynensis. Gabriel Biel. Gabriel Baraletus. Garanza Monachus. Gelasius PP. Gerson Kardynalis. Gregorius Nyssenus. Gregofius Nazianzen. Gregorius PP. Guiliemus Vuidefort.
Helias. Hesichius,
Auentinus.
Basilnis Magnus. Baptista Matuanus. Beda. Bellarminus. Bernardus Abbas. Bonauentura.
Caietanus. Carolus Ruinus. Caelestinus PP. Celsus Mantuanus. Conradus Abbas Vsperg. Cornelius Iansenius Episcop. Gandauit. Clemens PP. Costerus. CHrysostomus. Cyrillus Alexandrin. Cyrillus Hierosolymit. Cyprianus.
Damascenus. Damasus. Decius. Dionysius Areopagita. Donysius Carghusianus Durandus.
Eberhardus Salizburg. Ephrem, Epiphanius. Erasmus, Eupsichius. Eusebius.
Franciscus Costerus. Franciscus Petrarcha. Francilinus. Fulcor Lundinensis. Gabriel Biel. Gabriel Baraletus. Garanza Monachus. Gelasius PP. Gerson Cardinalis. Gregorius Nyssenus. Gregofius Nazianzen. Gregorius PP. Guiliemus Vuidefort.
Helias. Hesichius,
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 28
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
żywot/ który się kończy wiecznością według słów Pana Zbawicielowych w dzisiejszej Ewangeliej. Qui manducat hunc panem, viuet in aeternum. Święty Cassianus nazywa go Balneum vitae. Święty Bernardus mówi/ że jest Amor Amorum. Święty Eutichius, Carbo diunitatis. Święty Cyprian. Munimentum Dominicae saturitatis. Ortigenes, Epulum salutis. Z. Dionysius Areopagita, Consortium Dei. Z. Damianus, Fauus labiorum. Święty Ambroży/ Ablutio Delictorum. Święty Grzegorz Papież/ Mensa Dominica. Rupertus Abbas, Manna vetustatis vitae. Święty Hieronim/ Clipeus Fidei Święty Augustyn/ Reuerentia Angelica. Eusebius, Flamma ineffabilitatis. Tomas a Willanona, Lignú vitae. Z. Cyrylus Hiero solimitanus,
żywot/ ktory się kończy wiecznośćią według słow Páná Zbáwićielowych w dźiśieyszey Ewángeliey. Qui manducat hunc panem, viuet in aeternum. Swięty Cassianus názywa go Balneum vitae. Swięty Bernardus mowi/ że iest Amor Amorum. Swięty Eutichius, Carbo diunitatis. Swięty Cyprian. Munimentum Dominicae saturitatis. Ortigenes, Epulum salutis. S. Dionysius Areopagita, Consortium Dei. S. Damianus, Fauus labiorum. Swięty Ambroży/ Ablutio Delictorum. Swięty Grzegorz Papież/ Mensa Dominica. Rupertus Abbas, Manna vetustatis vitae. Swięty Hieronim/ Clipeus Fidei Swięty Augustyn/ Reuerentia Angelica. Eusebius, Flamma ineffabilitatis. Thomas à Villanona, Lignú vitae. S. Cyrillus Hiero solymitanus,
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 29
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
się w jezierze pokuty świętej/ i łez prawdziwych/ mógł przystępować do tego stołu jego świętego. A po dokończeniu tego nędznego żywota/ wrzucony w rzekę Aquae salientis in vitam aeternam. zażywał widzenia Bóstwa jego świętego/ będąc stąd sam jasnym jako słońce/ w Bóstwo Pana Chrystusowe przyobleczony. I dla tego to ten stół Chrystusów Areopagita nazwał. Conuiuim inspectionis, quod nutrit et deificat. Turrianus te słowa Dionizjusowe wykładając mówi: Ze tedy ten stół ołtarza swojego przenaświętszego Chrystus Jezus wystawił nam na to/ abyśmy z niego pożywali i bankietowali się/ na pamiątkę drogiej męki jego. Dla tego na dzisiejszym kazaniu spytamy się/ czemu ten bankiet swój nazwał wieczerzą
się w ieźierze pokuty świętey/ y łez prawdźiwych/ mogł przystępowáć do tego stołu iego świętego. A po dokończeniu tego nędznego żywotá/ wrzucony w rzekę Aquae salientis in vitam aeternam. záżywał widzenia Bostwá iego świętego/ będąc ztąd sam iásnym iáko słońce/ w Bostwo Páná Chrystusowe przyobleczony. Y dla tego to ten stoł Chrystusow Areopagita názwał. Conuiuim inspectionis, quod nutrit et deificat. Turrianus te słowá Dionizyusowe wykładáiąc mowi: Ze tedy ten stoł ołtarzá swoiego przenaświętszego Chrystus Iezus wystáwił nam ná to/ ábysmy z niego pożywáli y bánkietowáli się/ ná pámiątkę drogiey męki iego. Dla tego ná dźiśieyszym kazániu zpytamy się/ czemu ten bánkiet swoy názwał wieczerzą
Skrót tekstu: StarKaz
Strona: 76
Tytuł:
Arka testamentu zamykająca w sobie kazania niedzielne cz. 2 kazania
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Krzysztof Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1649
Data wydania (nie wcześniej niż):
1649
Data wydania (nie później niż):
1649
. Jeśli cud wielki/ odmiana własna/ gdy człowiek z pomocą Bożą/ z ziemie niebem się staje; a cóż odmienić drugiego/ już to cudowniejsza: abowiem serca cudze nie są w mocy naszej. Podźcie/ a obaczcie wszyscy te robotniki/ którzy dusze ludzkie oswabadzali z grzechów/ i czynili takie dzieła/ które nazwał Areopagita/ Opera diuinissima; Dzieła wielmi Boskie. Napisał o takiej robocie Klemens Aleksandrinus, piękne słowa: Jest to (mowi) nawiętsze i nadoskonalsze dobro/ gdy kto od złości do cnoty/ i dobrych uczynków/ kogo zawróci. Z. Ambroży: Dobroć mądrego/ i piękne przedsięwzięcie/ zawsze pragnie do siebie drugich przyciągnąć/
. Iesli cud wielki/ odmiáná własna/ gdy człowiek z pomocą Bożą/ z źiemie niebem się sstáie; á coż odmienić drugiego/ iuż to cudownieysza: ábowiem sercá cudze nie są w mocy nászey. Podźćie/ á obáczćie wszyscy te robotniki/ ktorzy dusze ludzkie oswábadzáli z grzechow/ y czynili tákie dźiełá/ ktore názwał Areopágitá/ Opera diuinissima; Dźiełá wielmi Boskie. Nápisał o tákiey roboćie Clemens Alexandrinus, piękne słowá: Iest to (mowi) nawiętsze y nadoskonálsze dobro/ gdy kto od złośći do cnoty/ y dobrych vczynkow/ kogo záwroći. S. Ambroży: Dobroć mądrego/ y piękne przedśięwźięćie/ záwsze prágnie do śiebie drugich przyćiągnąć/
Skrót tekstu: BirkOboz
Strona: 60
Tytuł:
Kazania obozowe o Bogarodzicy
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
ferowali. Tu Sokrates, że nowych Bożków Ateńczykom podawał do weneracyj 281, Sentencjami na śmierć przez Areopagitów potępiony. W Trybunale tym były Statuj Deastrów bez rąk, bez oczu i uszu, na znak, że tu ani korupcyj nie biorą ani słuchają kwerel, ani się respektem uwodzą. Z tych liczby był Z. Dionizjusz Areopagita, podczas Męki CHRYSTUSOWEJ Zaćmienie ekstraodrynaryjne admirujący. Coby zaś same słówko AREOPAGUS, quo ad etymon znaczyło, tu wykładam: Znaczy z Greckiego Marsa Wioskę, albo Ulicę, Powiat, że w Atenach Mieście na 5. Powiatów podzielonym, jeden Powiat zwał się hoc nomine AREOPAGUS, a ten sam Powiat dla tego te wziął
ferowali. Tu Sokrates, że nowych Bożkow Ateńczykom podawał do weneracyi 281, Sentencyami na śmierć przez Areopagitow potępiony. W Trybunale tym były Statuy Deastrow bez rąk, bez oczu y uszu, na znak, że tu ani korrupcyi nie biorą ani słuchaią kwerel, ani się respektem uwodzą. Z tych liczby był S. Dyonizyusz Areopagita, podczas Męki CHRYSTUSOWEY Zacmienie extraordynaryine admiruiący. Coby zaś same słowko AREOPAGUS, quo ad etymon znaczyło, tu wykładam: Znaczy z Greckiego Marsa Wioskę, albo Ulicę, Powiat, że w Atenach Mieście na 5. Powiatow podzielonym, ieden Powiat zwał sie hoc nomine AREOPAGUS, a ten sam Powiat dla tego te wzioł
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 419
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
oraz od Żydów nieuznanie i prześladowanie. A jeśli Żydzi odpowiedzą, że Księgę Sapientie nie mają pro Canonico Libro: Odpowiedzieć im z Izydorem, i a Castro Autorami, że przedtym i tę Księgę mieli za należącą do Ksiąg przyjętych, jako ją sam Chrystus za prawdziwą, i Paweł Apostoł z nich biorący swoje testimonia; Dionysius Areopagita, Z Augustyn, toż czynią, i Koncylia aprobują.
Jedenasta probacja tejże prawdy z Rozdziału 9 Izajasza Proroka w wierszu 6 gdzie Duch Z przez niego mówi: Parvulus enim datus est nobis, et Filius datus est nobis, et factus est Principatus super humerum eius, w vocabitur Nomen eius Admirabilis, Consiliarius, Deus
oraz od Zydow nieuznanie y prześládowánie. A ieśli Zydzi odpowiedzą, że Księgę Sapientiae nie maią pro Canonico Libro: Odpowiedzieć im z Izydorem, y à Castro Autorami, że przedtym y tę Księgę mieli za należącą do Ksiąg przyiętych, iako ią sam Chrystus za prawdziwą, y Paweł Apostoł z nich biorący swoie testimoniá; Dionysius Areopagita, S Augustyn, toż czynią, y Koncilia approbuią.
Iedenasta probácya teyże prawdy z Rozdziału 9 Izaiásza Proroka w wierszu 6 gdzie Duch S przez niego mowi: Parvulus enim datus est nobis, et Filius datus est nobis, et factus est Principatus super humerum eius, w vocabitur Nomen eius Admirabilis, Consiliarius, Deus
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1087
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
.
Blisko Paryża magno sumptu wystawił LUDWIK Wielki, Szpital wspaniały i bogaty dla Marsowych Relikwii, alias dla starych i skaliczonych żołnierzów w okazjach wojennych, gdzie ktoś położył Elogium Fundatorowi: Relliquias Martis, dignastatione locavit. Nad Paryżem jest Góra Mons Martyrum vulgo Mons Martre olim za Pogaństwa Merkuriuszowi Bożkowi poświęcone miejsce; gdzie S.DIONYZJUSZ Areopagita Apostoł Paryski niechcąc Bożkom ofiar czynić, z rozkazu Fescennina Starosty ścięty jest z Rustykiem i Eleuteryszem Towarzyszami (gdzie potym Elisa Króla Ludwika Grubego żona Klasztor zmurowała.) i wziąwszy głowę swoję za dwie mili do wioski Katuli Pani zaniósł; gdzie Z. Genowefa Kościół, z cegły wymurowała, a potym Dagobertus Król Francuski wspaniały
.
Blisko Paryża magno sumptu wystawił LUDWIK Wielki, Szpital wspaniały y bogaty dla Marsowych Relikwii, alias dla starych y skaliczonych żołnierzow w okazyách woiennych, gdźie ktoś położył Elogium Fundatorowi: Relliquias Martis, dignastatione locavit. Nad Paryżem iest Gorá Mons Martyrum vulgo Mons Martre olim za Pogaństwa Merkuryuszowi Bożkowi poświęcone mieysce; gdźie S.DIONYZYUSZ Areopagita Apostoł Paryski niechcąc Bożkom ofiar czynić, z roskazu Fescennina Starosty ścięty iest z Rustykiem y Eleuteryszem Towárzyszami (gdźie potym Elisa Krola Ludwika Grubego żona Klásztor zmurowáła.) y wźiąwszy głowę swoię zá dwie mili do wioski Katuli Pani zániosł; gdźie S. Genowefa Kościoł, z cegły wymurowała, á potym Dagobertus Krol Fráncuski wspaniały
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 51
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
tylko sami Matematycy. Owszem sam Książę Filozofów Arystoteles, tak napisał do Aleksandra Wiel: (co od wiary naszej niech będzie daleko) O Królu Najłaskawszy! ani wstaj, ani siedź, ani jedz, albo pij; zgoła nic bez porady biegłego Matematyka, jeżeli być może nie czyń. Przez tę naukę poznał Dionizjusz Areopagita, iż Chrystus Pan cierpiał, lubo był daleko od Jeruzalem gdy postrzegłszy zaćmienie Księżyca, nie pod czas Pełni, zawołał. Aut Deus naturae patitur, aut Mundi machina dissolvetur. Z kąd za predykacją Pawła Z. do Chrystusa nawrócił się. Dla tej scjencyj, (jak pisze Jospeh. Żydowin lib: Antiq: Judaic
tylko sámi Matematycy. Owszem sam Xiąże Filozofow Arystoteles, ták nápisał do Alexandrá Wiel: (co od wiáry nászey niech będźie daleko) O Krolu Nayłáskáwszy! áni wstay, ani śiedź, áni iedz, álbo pij; zgołá nic bez porády biegłego Matemátyka, ieżeli bydź moźe nie czyń. Przez tę náukę poznał Dionizyusz Areopagita, iż Chrystus Pan ćierpiał, lubo był daleko od Jeruzalem gdy postrzegłszy záćmienie Xiężyca, nie pod czáś Pełni, záwołał. Aut Deus naturae patitur, aut Mundi machina dissolvetur. Z kąd zá predykacyą Páwłá S. do Chrystusa náwroćił się. Dla tey scyencyi, (iák pisze Jospeh. Zydowin lib: Antiq: Judaic
Skrót tekstu: DuńKal
Strona: P2v
Tytuł:
Kalendarz polski i ruski na rok pański 1741
Autor:
Stanisław Duńczewski
Drukarnia:
Paweł Józef Golczewski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
kalendarze
Tematyka:
astrologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1741
Data wydania (nie wcześniej niż):
1741
Data wydania (nie później niż):
1741
pięknie sprawował, I wszytkich, nad któremi w swej ziemi panował, Z błędu wyprowadziwszy, do Chrystusa skupił, Który nas Krwią swą drogą z niewolej wykupił. Potym rozmyślać począł o jałmużn rozdaniu Z tych dóbr, które mu Pan Bóg dał ku szafowaniu: Bo już w nim wstrzemięźliwość była znamienita, A sprawiedliwość czcił jak Areopagita: Bowiem wstrzemięźliwością ukoronowany, A sprawiedliwości był purpurą przybrany. Gdyż tego na umyśle roztropnie przestrzegał, Ze ten skarb na kształt bystrych wód prędko przebiegał. A przetoż usiłował tam skarby swe schować, Kędy niemoże ani rdza, ani mol psować, I z kąd złodziej wykopać, ani ukraść może. Tedy nieskąpą ręką
pięknie spráwował, Y wszytkich, nád ktoremi w swey źiemi panował, Z błędu wyprowádźiwszy, do Chrystusá skupił, Ktory nas Krwią swą drogą z niewoley wykupił. Potym rozmyśláć począł o iáłmuzn rozdániu Z tych dobr, ktore mu Pan Bog dał ku száfowániu: Bo iuż w nim wstrzemięźliwość byłá známienita, A spráwiedliwość czćił iák Areopágitá: Bowiem wstrzemięźliwośćią vkoronowány, A spráwiedliwośći był purpurą przybrány. Gdyż tego ná vmyśle rostropnie przestrzegał, Ze ten skarb ná kształt bystrych wod prędko przebiegał. A przetoż vśiłował tám skárby swe schowáć, Kędy niemoże áni rdzá, áni mol psowáć, Y z kąd złodźiey wykopać, áni vkráść może. Tedy nieskąpą ręką
Skrót tekstu: DamKuligKról
Strona: 255
Tytuł:
Królewic indyjski
Autor:
Jan Damasceński
Tłumacz:
Mateusz Ignacy Kuligowski
Drukarnia:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
żywoty świętych
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
kiedy rozbierają ćwierci? Czemu krzywdzicie zmarłych swoim zdaniem Ze są szatańskim ciała ich mieszkaniem. Januariusz, Patron Neapolu Po wielu mękach, na ostatek ścięty, Krew nam zostawił na publicznym polu Oświadczył, że jest Męczennik wraz Święty, Ampułka ze krwią wre, cudowną ligą Przy głowię stojąc, a on niebył strzygą. Dionizjusz Areopagita Ateński, w sławnym Paryżu stracony, Po śmierci z głową swoją się powita Niosąc ją w ręku przez rowy, zagony, O dwa tysiąca kroków, i Katuli Niewieście oddał, a nie zjadł koszuli. Ksawier wielki Apostoł Indyj, Oddawszy śmierci daninę powinną
Którego ciało spoczywa w Goij W trumnę przełożyć kazało się inną Bo szczupłość
kiedy rozbieraią ćwierći? Czemu krzywdzicie zmárłych swoim zdániem Ze są szátańskim ciała ich mieszkaniem. Ianuaryusz, Pátron Neapolu Po wielu mękach, ná ostátek ścięty, Krew nam zostáwił ná publicznym polu Oświadczył, że iest Męczeńnik wraz Swięty, Ampułka ze krwią wre, cudowną ligą Przy głowię stoiąc, á on niebył strzygą. Dyonizyusz Areopagita Ateński, w słáwnym Paryżu strácony, Po śmierći z głową swoią się powita Niosąc ią w ręku przez rowy, zágony, O dwa tysiąca krokow, y Katuli Niewieście oddał, á nie ziadł koszuli. Xawier wielki Apostoł Indyi, Oddáwszy śmierći daninę powinną
Ktorego ciało spoczywa w Goiy W trumnę przełożyć kázało się inną Bo szczupłość
Skrót tekstu: DrużZbiór
Strona: 300
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Elżbieta Drużbacka
Miejsce wydania:
Warszawa
Region:
Mazowsze
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
pieśni, poematy epickie, satyry, żywoty świętych
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1752
Data wydania (nie wcześniej niż):
1752
Data wydania (nie później niż):
1752
