sanki, Zjadszy zęby, woli ssać rozmoczone grzanki: Toć ostatnia człowiecza uciecha, komu się Da Bóg starzeć i późne oglądać prawnusie, Krótce rzekszy, gdy słońce wpadło w Kozierogi, Zima się na podniebne zwaliła podłogi. WOJNY CHOCIMSKIEJ CZĘŚĆ TRZECIA
Rok nastał tysiąc sześćset pierwszy i dwudziesty, Jako na ten świat zaszły niebieskie aresty, (Który już szatan prawem odbierał dziedzicznem, Aleć go zaraz puścić musiał w rękawicznem; Bo święta ona Panna, wydawszy na ziemię Nieśmiertelnego ojca wiekuiste brzemię, Podarła cyrografy otrzymane w raju, Za grzech pierwszych rodziców ludzkiego rodzaju, I uczyniła koniec łez naszych oblewin, Którymiśmy ogryzek popijali Ewin); Jako ten
sanki, Zjadszy zęby, woli ssać rozmoczone grzanki: Toć ostatnia człowiecza uciecha, komu się Da Bóg starzeć i późne oglądać prawnusie, Krótce rzekszy, gdy słońce wpadło w Kozierogi, Zima się na podniebne zwaliła podłogi. WOJNY CHOCIMSKIEJ CZĘŚĆ TRZECIA
Rok nastał tysiąc sześćset pierwszy i dwudziesty, Jako na ten świat zaszły niebieskie aresty, (Który już szatan prawem odbierał dziedzicznem, Aleć go zaraz puścić musiał w rękawicznem; Bo święta ona Panna, wydawszy na ziemię Nieśmiertelnego ojca wiekuiste brzemię, Podarła cyrografy otrzymane w raju, Za grzech pierwszych rodziców ludzkiego rodzaju, I uczyniła koniec łez naszych oblewin, Którymiśmy ogryzek popijali Ewin); Jako ten
Skrót tekstu: PotWoj1924
Strona: 60
Tytuł:
Transakcja Wojny Chocimskiej
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1670
Data wydania (nie wcześniej niż):
1670
Data wydania (nie później niż):
1670
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1924
krzyżyków, cyfer, krysek nagrobek zrozumie, Do których bez sumnienia, bez bożej bojaźni, Z szkodą bliźniego kretki-m zażywał dwuraźnej; Jeżeli diabeł taką nasze pisze grzechy,
Przepadł wiecznie, kto się tknął karczmy albo wiechy. Przebóg, cóż po dwuraźnej? licząc grzech dwudziesty, W piekleśmy, jeśli z nieba nie zajdą aresty. Żyjąc było, kaczmarzu, otrzymywać kwity: Siła będzie cnotliwszych w piekle niżeli ty. 40. PIJANICY
Tu leży pijak sławny; ten, gdy na sąd wstanie, Spytany, co wżdy czynił, rzecze: Piłem, Panie. 41. CHARTOWI
Nie lisy, nie zające same, czemu kilka Lat minęło,
krzyżyków, cyfer, krysek nagrobek zrozumie, Do których bez sumnienia, bez bożej bojaźni, Z szkodą bliźniego kretki-m zażywał dwuraźnej; Jeżeli diabeł taką nasze pisze grzechy,
Przepadł wiecznie, kto się tknął karczmy albo wiechy. Przebóg, cóż po dwuraźnej? licząc grzech dwudziesty, W piekleśmy, jeśli z nieba nie zajdą aresty. Żyjąc było, kaczmarzu, otrzymywać kwity: Siła będzie cnotliwszych w piekle niżeli ty. 40. PIJANICY
Tu leży pijak sławny; ten, gdy na sąd wstanie, Spytany, co wżdy czynił, rzecze: Piłem, Panie. 41. CHARTOWI
Nie lisy, nie zające same, czemu kilka Lat minęło,
Skrót tekstu: PotNagKuk_I
Strona: 447
Tytuł:
Nagrobki
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
treny, lamenty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1699
Data wydania (nie wcześniej niż):
1699
Data wydania (nie później niż):
1699
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
