potym nią kropił ziemię, co i szpichlerzom służy, taką wodą zasieki, podłogę polewając, nim się zboże wsypie. Item nielubią robacy wszytkie, kwiatu bzowego, piołunu, ruty, paproci, Bożego drzewka, mięty polnej, ŚWIRSZCZKI od domu mogą być odpędzone, jako nie potrzebna muzyka, grochu włoskiego gotowanego zmieszawszy z arszenikiem, byle znowu ztą trucizną w potrawy ludzkie, nim zdechną, nie skakali. Jakieś Bartholus sici na nie stawiał, na co żart Poetyczny.
Bartholus in sylvis tendebat retia gryllis.
Lud prosty o nich trzyma, że przez uszy do głowy czasem włażą, tam się mnożą, i świergoczą. Co jest fałsz, z
potym nią kropił ziemię, co y szpichlerzom służy, taką wodą zasieki, podłogę polewaiąc, nim się zboże wsypie. Item nielubią robacy wszytkie, kwiatu bzowego, piołunu, ruty, paproci, Bożego drzewka, mięty polney, SWIRSZCZKI od domu mogą bydź odpędzone, iako nie potrzebna muzyka, grochu włoskiego gotowanego zmiesżawszy z arszenikiem, byle znowu ztą trucizną w potrawy ludzkie, nim zdechną, nie skakáli. Iakieś Bartholus sici na nie stawiał, na co żart Poetyczny.
Bartholus in sylvis tendebat retia gryllis.
Lud prosty o nich trzyma, że przez uszy do głowy czasem włażą, tam się mnożą, y swiergoczą. Co iest fałsz, z
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 463
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
się Paskwalino, sprzeciw tym zwierzęcym Ządzów swoim; ani tak uporem dziecięcym Jabłka tego napieraj/ które w pół urwane Krassy twojej/ doródne zda się i rumiane/ A tylko co poleży/ abo go dosięże Pleśn subtelna/ niedługiej skazie swej podleże: Bo cóż miłość: jedno jest pigwą zwierzchu śliczną I w cukrze arszenikiem: dręcząc ustawiczną Brance swoje niewolą/ co jej ręce dali. Tak Parys/ tak Deifobus w niej poprzepadali/ Nawet duży Herkules. Jeźli na tych mało/ Onoż co się i Wodzom mądrości dostało: Gdy Arystotelesa Tajs osiadała/ Arystypa Lidia po linie spuszczała/ Zeno w koszu znalezion. Aż i ludzie święci
się Pásqualino, sprzeciw tym zwierzęcym Ządzow swoim; áni ták vporem dziecięcym Iábłká tego nápieray/ ktore w puł vrwáne Krássy twoiey/ dorodne zda się y rumiáne/ A tylko co poleży/ ábo go dosięże Pleśn subtelna/ niedługiey skázie swey podleże: Bo coż miłość: iedno iest pigwą zwierzchu sliczną Y w cukrze árszenikiem: dręcząc vstáwiczną Bránce swoie niewolą/ co iey ręce dáli. Ták Párys/ ták Deifobus w niey poprzepadáli/ Náwet duży Herkules. Ieźli ná tych máło/ Onoż co się y Wodzom mądrości dostáło: Gdy Arystotelesá Tháys osiadáłá/ Arystyppá Lidyá po linie spuszczałá/ Zeno w koszu ználezion. Aż y ludzie święci
Skrót tekstu: TwarSPas
Strona: 36
Tytuł:
Nadobna Paskwalina
Autor:
Samuel Twardowski
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1701
Data wydania (nie wcześniej niż):
1701
Data wydania (nie później niż):
1701
i inne raritates. EUROPA o Angielskim Królestwie,
Nie daleko od Zamku Woodstocke od Henryka I. fundowanego, dają się widzieć rudera rezydencyj nie jakiej Rozamundy, którą Henryk II. z dziwnej ukochawszy urody, nad wszystkie, choć są tam urodziwe, i nad żonę preferował, Damy Angielskie: ale tę Rożę, Królowy zazdrość arszenikiem przesadziła: że bodła jej serce ta Rosa munda, de mundo ją rugowała, której Mnich pewny, następujący napisał Nadgrobek:
Hic iacet in tumba Rosa mundi, non Rosamunda, Non redolet sed olet, quae redolere solet.
W Mieście Bristolium vulgò Bristol nad rzeką Awoną, trzecim po Londynie i Eboraku, jest Kościół Z
y inne raritates. EUROPA o Angielskim Krolestwie,
Nie daleko od Zámku Woodstocke od Henryka I. fundowánego, daią się widźieć rudera rezydencyi nie iákiey Rozamundy, ktorą Henryk II. z dźiwney ukochawszy urody, nad wszystkie, choć są tam urodźiwe, y nád żonę preferował, Damy Angielskie: ale tę Rożę, Krolowy zázdrość arszenikiem przesadźiła: że bodła iey serce ta Rosa munda, de mundo ią rugowáła, ktorey Mnich pewny, nástępuiący nápisał Nádgrobek:
Hic iacet in tumba Rosa mundi, non Rosamunda, Non redolet sed olet, quae redolere solet.
W Mieście Bristolium vulgò Bristol nád rzeką Awoną, trzecim po Londynie y Eboráku, iest Kościoł S
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 281
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
i tu Potrawy, ujmującej do nich apetytu. Lecz daleko inaczej rozumieć to trzeba, Bo jako psa różnych sztuk nauczy do chleba, Słodzą dzieciom lekarstwa, nie masz czemu dziwić, Że chcą ludzie do prawdy słuchania przychciwić. Z półmiskami ją mieszał, kto był politykiem; Lecz co tam solą w oczu, dziś się arszenikiem Uszom stało; niejeden od stołu uciecze, Jakoby go otruto, gdy mu prawdę rzecze: Dziadowi, żeś już stary, gołemu, żeś łysy, Jednookiemu, ślepy: odbieży od misy. Czemuż zwierciadła, gdy się tak swą twarzą brzydzi, Każdy błazen nie tłucze, kiedy się w nim widzi?
i tu Potrawy, ujmującej do nich apetytu. Lecz daleko inaczej rozumieć to trzeba, Bo jako psa różnych sztuk nauczy do chleba, Słodzą dzieciom lekarstwa, nie masz czemu dziwić, Że chcą ludzie do prawdy słuchania przychciwić. Z półmiskami ją mieszał, kto był politykiem; Lecz co tam solą w oczu, dziś się arszenikiem Uszom stało; niejeden od stołu uciecze, Jakoby go otruto, gdy mu prawdę rzecze: Dziadowi, żeś już stary, gołemu, żeś łysy, Jednookiemu, ślepy: odbieży od misy. Czemuż zwierciadła, gdy się tak swą twarzą brzydzi, Każdy błazen nie tłucze, kiedy się w nim widzi?
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 378
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
