quia liberis detur, sed quia à libero pro ficiscitur. A kto proszę inszy liber a nie sam Szlachcic: Ta miłość i ludzką przyjaźń jedna/ bo munera placant hominesque Deosque. Ta drogę do dostąpienia honorów i wszelakich dostojeństw bezpieczną czyni/ bo liberalitas pellit inuidiam, wsadzi wołu na język/ gębę zamknie/ jako Demostenesowi Ateńskiemu/ aby nie szkodził/ uczyniono. Ja Panem szczęścia/ bo choćby Fortuna odstąpiła/ ci przecię/ którym dobrze czyniono/ tymże oddawać zechcą. Niechże tedy ten napotrzebniejszy instrumen trzyma Szlachcic/ gdyż on jako gladius Delphicus do wszytkiego jest pożyteczny. A ponieważ u rozumu siadła/ tam tez napotrzebniejsza/ żeby Nimis hauriendo
quia liberis detur, sed quia à libero pro ficiscitur. A kto proszę inszy liber á nie sam Szláchćic: Tá miłość y ludzką przyiazń iedna/ bo munera placant hominesque Deosque. Tá drogę do dostąpienia honorow y wszelákich dostoieństw bespieczną czyni/ bo liberalitas pellit inuidiam, wsádzi wołu ná ięzyk/ gębę zámknie/ iáko Demostenesowi Atheńskiemu/ áby nie szkodził/ vczyniono. Ia Pánem sczęśćia/ bo choćby Fortuná odstąpiłá/ ći przećię/ ktorym dobrze czyniono/ tymże oddawáć zechcą. Niechże tedy ten napotrzebnieyszy instrumen trzyma Szláchćic/ gdyż on iáko gladius Delphicus do wszytkiego iest pożyteczny. A ponieważ v rozumu śiádła/ tám tez napotrzebnieysza/ żeby Nimis hauriendo
Skrót tekstu: KunWOb
Strona: A3v
Tytuł:
Obraz szlachcica polskiego
Autor:
Wacław Kunicki
Drukarnia:
Drukarnia dziedziców Jakuba Sibeneychera
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
na prywatę/ ani na rzecz żadną oglądać się będzie. I aby cum Fortuna potius principis loqueretur, quam cum ipso, nie przypuści/ i nie będzie tak niezbożnym/ jako owi/ którzy veri copiam non faciunt: sed suspensa, et quòd ducantur, inclinatura, respondent. I nie zadadzą mu tego/ jako Krasomowcy Ateńskiemu/ Argentanginam patitur. Będzie we wszytkim Constantia, której świat wszytek i wnamniejszej rzeczy potrzebuje. Bo jako ten Constans być niema/ który nic inszego jedno jako jest w rzeczy/ powiada: Zaczym też nie przytnie nam z Chrześcijańskich Cesarzów jeden/ który swoich przeganiając/ do jaszczórek ich przyrównywał/ powiadając. Jako one matki
ná prywatę/ áni ná rzecz żadną oglądáć się będzie. Y áby cum Fortuna potius principis loqueretur, quam cum ipso, nie przypuśći/ y nie będźie ták niezbożnym/ iáko owi/ ktorzy veri copiam non faciunt: sed suspensa, et quòd ducantur, inclinatura, respondent. Y nie zádádzą mu tego/ iáko Krásomowcy Ateńskiemu/ Argentanginam patitur. Będzie we wszytkim Constantia, ktorey świát wszytek y wnamnieyszey rzeczy potrzebuie. Bo iáko ten Constans bydź niema/ ktory nic inszego iedno iáko iest w rzeczy/ powiáda: Záczym też nie przytnie nam z Chrześćiáńskich Cesárzow ieden/ ktory swoich przegániáiąc/ do iásczorek ich przyrownywał/ powiádáiąc. Iáko one mátki
Skrót tekstu: KunWOb
Strona: D4v
Tytuł:
Obraz szlachcica polskiego
Autor:
Wacław Kunicki
Drukarnia:
Drukarnia dziedziców Jakuba Sibeneychera
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1615
Data wydania (nie wcześniej niż):
1615
Data wydania (nie później niż):
1615
i Brata darmo odstępujesz. Który mi równie z tobą powinien być miły. Więc ponieważ tak fata rzeczy sporządziły, Niechaj ją sześć miesięcy kraina głęboka Z mężem trzyma; a drugie neich z nami pół roka W niebie trawi. Już dekret weselsza przyjmuje Ceres, i takim zdaniem już się kontentuje. Zaczym pomniąc Królowi daną obietnicę Ateńskiemu, wóz lotny, oraz tajemnicę Wszelkich zboża zasiewkwo; przez wiatry posyła. Sama w ziemię co prędzej do Córki śpieszyła. Tam gdy dekret niebieski troskliwej objawi, Tę radości, lecz żalu Plutona nabawi. Świeże w sercu afekty żony zabraniają By na moment oddalić, kiedy jednak dają Takie Nieba wyroki: rad nie rad przystawa
y Brátá dármo odstępuiesz. Ktory mi rownie z tobą powinien bydź miły. Więc ponieważ ták fatá rzeczy sporządźiły, Niechay ią sześć mieśięcy kráiná głęboka Z mężem trzyma; á drugie neich z námi poł roká W niebie trawi. Iuż dekret weselsza przyimuie Ceres, y tákim zdániem iuż sie kontentuie. Záczym pomniąc Krolowi dáną obietnicę Ateńskiemu, woz lotny, oraz táiemnicę Wszelkich zboża zaśiewkwo; przez wiátry posyła. Sámá w źiemię co prędzey do Corki śpieszyłá. Tám gdy dekret niebieski troskliwey obiáwi, Tę rádośći, lecz żalu Plutona nábáwi. Swieże w sercu áffekty żony zábraniáią By ná moment oddalić, kiedy iednák dáią Takie Niebá wyroki: rad nie rad przystawa
Skrót tekstu: ClaudUstHist
Strona: 48
Tytuł:
Troista historia
Autor:
Claudius Claudianus
Tłumacz:
Jędrzej Wincenty Ustrzycki
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
mitologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1700
Data wydania (nie wcześniej niż):
1700
Data wydania (nie później niż):
1700
