do budowania Kościołów, do fundowania Szpitalów, Szkół, jakie były przedtym? Teraz po Trybunałach, po Sejmach, po Sejmikach, o zniszczeniu kościołów nagęstsza mowa; o umknieniu dziesięcin; o poniżeniu stanu Kapłańskiego; o wydarciu Funduszów. Więc się do tego przykładają i Heretycy, którzy i dobrego słowa w Chrześcijaństwie nie godni, Ateistowie, ludzie bezbożni; a to jako oni mówią, dla komposicjej jakiejś miedzy Stany, która do tego czasu jeszcze, ani na łokieć się od ziemie nie podniosła. Cóż ja rzekę o żołnierskich obyczajach onych starych, czy są teraz takie, jakie przedtym były? Bywałyż kiedy te bezecne Konfederacje, na Króla, na
do budowánia Kośćiołow, do fundowánia Szpitalow, Szkoł, iákie były przedtym? Teraz po Trybunałách, po Seymách, po Seymikách, o zniszczeniu kośćiołow nagęstsza mowá; o vmknieniu dzieśięćin; o poniżeniu stanu Kápłáńskiego; o wydárćiu Funduszow. Więc się do tego przykłádáią y Heretycy, którzy y dobrego słowá w Chrześćiáństwie nie godni, Ateistowie, ludzie bezbożni; á to iáko oni mowią, dla komposicyey iákieyś miedzy Stany, ktora do tego czásu ieszcze, áni ná łokieć się od ziemie nie podniosłá. Coż ia rzekę o żołnierskich obyczáiách onych stárych, czy są teraz tákie, iákie przedtym były? Bywáłyż kiedy te bezecne Confoederácye, ná Krolá, ná
Skrót tekstu: BirkOboz
Strona: 4
Tytuł:
Kazania obozowe o Bogarodzicy
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
.
Prometejus do góry Caucasus jest przywiązany/ a Sęp Ptak okrutny ustawicznie do niego przylatuje/ a wątrobę w ciele jego kluje/ (dziubie) i źrze. Ovid. lib. 1. Metamorf. Fab. 2. et Horat. Od .16. Carm. Skąd poznawamy/ że Poganie piekło wierzyli; Lecz Ateistowie (Bezboożnicy) o nim nic nie trzymają/ a wyszczerzając się z niego szyderskie mówią/ że wolą w piekle być z Kawalerami/ a niż w niebie z żebrakami.
Pośli coś ci na owego Bezbożnika/ którego D. Saccus (refer. M. Kern in Tób. Cap. VI. Conc. XVIII
.
Prometheius do gory Caucasus iest przywiązány/ á Sęp Ptak okrutny ustáwicznie do niego przylátuie/ á wątrobę w ćiele iego kluie/ (dźiubie) y źrze. Ovid. lib. 1. Metamorph. Fab. 2. et Horat. Od .16. Carm. Zkąd poznawamy/ że Pogánie piekło wierzyli; Lecz Ateistowie (Bezboożnicy) o nim nic nie trzymáią/ á wysczerzáiąc śię z niego szyderskie mowią/ że wolą w piekle być z Káwálerámi/ á niż w niebie z żebrakámi.
Pośli coś ći ná owego Bezbożniká/ ktorego D. Saccus (refer. M. Kern in Tob. Cap. VI. Conc. XVIII
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Yiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
Cap. VI. Conc. XVIII. f. m. 885.) wspomina/ że się dał tymi lekkomyślnymi słyszeć słowy:
Marchantus (cit. Rudraus. in Teologia Filozofica, Exhibitione IV. de ATEISMO, p. m. 37.) przypisuje te słowa bezbożnemu Machiavellowi/ o którym pisze/
To byli Ateistowie/ którzy chocia piekło wspominali/ wszakże jedno z niego szydzili /a żeby prawdziwie piekło było/ dokońca nie wierzyli. (Ateistów )Bezbożnikow) teraz moc na świecie/ o których M. Chrystof. Joach. Iani in Atheo refutato, seu Discursu Academico de Atheis Ienae habito sub Praesid. D. Sebast.
Cap. VI. Conc. XVIII. f. m. 885.) wspomina/ że śię dał tymi lekkomyślnymi słyszeć słowy:
Marchantus (cit. Rudraus. in Theologiâ Philosophicâ, Exhibitione IV. de ATHEISMO, p. m. 37.) przypisuie te słowá bezbożnemu Machiavellowi/ o ktorym pisze/
To byli Ateistowie/ ktorzy choćia piekło wspomináli/ wszákże iedno z niego szydźili /á żeby prawdźiwie piekło było/ dokońcá nie wierzyli. (Ateistow )Bezbożnikow) teraz moc ná świećie/ o ktorych M. Christoph. Ioach. Iani in Atheo refutato, seu Discursu Academico de Atheis Ienae habito sub Praesid. D. Sebast.
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Yiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
dusza człowiecza jest nieśmiertelna? X iii. a. seqq. CX. Jeśli Poganie nieśmiertelność duszy wierzyli? X a. CXI. An Lutherus animam hominis dixerit mortalem? X b. CXII. Czym się to dzieje/ że niektórzy Niezbożnicy z strachem i bojaźnią wielką umierają? X b. CXIII. Jeśli się tacy Ateistowie (Bezbożnicy) na świecie znajdują/ którzy Boga i nieba/ Diabła i piekła nie wierzą? I ii. CXIV. Jak rozmaici są Ateistowie? I iii. seqq. CXV. Gdzie się nawięcej Ateistów (Bezbożnikow) najduje? I CXVI. Czemu to Bóg nie zawsze dopuszcza/ Szatanowi brać albo porywać tych/
duszá człowiecza iest nieśmiertelna? X iii. a. seqq. CX. Ieśli Pogánie nieśmiertelność duszy wierzyli? X a. CXI. An Lutherus animam hominis dixerit mortalem? X b. CXII. Czym śię to dźieie/ że niektorzy Niezbożnicy z stráchem y boiáźńią wielką umieráią? X b. CXIII. Ieśli śię tácy Ateistowie (Bezbożnicy) ná świećie znayduią/ ktorzy Bogá y niebá/ Dyiabłá y piekła nie wierzą? Y ii. CXIV. Iák rozmáići są Ateistowie? Y iii. seqq. CXV. Gdźie śię nawięcey Ateistow (Bezbożnikow) nayduie? Y CXVI. Czemu to Bog nie záwsze dopuscza/ Szátánowi bráć álbo porywáć tych/
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Ffii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
animam hominis dixerit mortalem? X b. CXII. Czym się to dzieje/ że niektórzy Niezbożnicy z strachem i bojaźnią wielką umierają? X b. CXIII. Jeśli się tacy Ateistowie (Bezbożnicy) na świecie znajdują/ którzy Boga i nieba/ Diabła i piekła nie wierzą? I ii. CXIV. Jak rozmaici są Ateistowie? I iii. seqq. CXV. Gdzie się nawięcej Ateistów (Bezbożnikow) najduje? I CXVI. Czemu to Bóg nie zawsze dopuszcza/ Szatanowi brać albo porywać tych/ którzy go wołają/ i jemu się z ciałem i duszą oddawają? Z. a. b. CXVII. Co za przyczyna/ że Bóg
animam hominis dixerit mortalem? X b. CXII. Czym śię to dźieie/ że niektorzy Niezbożnicy z stráchem y boiáźńią wielką umieráią? X b. CXIII. Ieśli śię tácy Ateistowie (Bezbożnicy) ná świećie znayduią/ ktorzy Bogá y niebá/ Dyiabłá y piekła nie wierzą? Y ii. CXIV. Iák rozmáići są Ateistowie? Y iii. seqq. CXV. Gdźie śię nawięcey Ateistow (Bezbożnikow) nayduie? Y CXVI. Czemu to Bog nie záwsze dopuscza/ Szátánowi bráć álbo porywáć tych/ ktorzy go wołáią/ y iemu śię z ćiáłem y duszą oddawáią? Z. a. b. CXVII. Co zá przyczyná/ że Bog
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Ffii
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
Co Tobie Księże do mię/ patrz Ty sam siebie/ staraj się Ty sam o zbawienie twoje/ a mnie daj pokoj? D d. a. CXLIII. Jeśli też Panowie (Szlachcicy) na sądzie Bożym na Księżą swą skarżyć będą: D d. a. CXLIV. Jeśli miedzy Kaźnodziejami tacy się najdują Ateistowie/ którzy niezbożnym żywotem swoim słuchaczom drogę do bezbożności pokazują? D d. b. CXLV. O co Księżą Pan Krystus na sądzie swoim egzaminować albo pytać będzie? D d. b. CXLVI. An Christus et Apostoli in Concionibus (Disputationibus) suis semper Logicorum Regulas et Argumentationum formas usupraverint, adeoq; proprié loquendo
Co Tobie Xięże do mię/ pátrz Ty sam śiebie/ stáray śię Ty sam o zbáwienie twoie/ á mnie day pokoy? D d. a. CXLIII. Ieśli też Pánowie (Szláchćicy) ná sądźie Bożym ná Xiężą swą skárzyć będą: D d. a. CXLIV. Ieśli miedzy Kaźnodźieiámi tácy śię nayduią Ateistowie/ ktorzy niezbożnym żywotem swoim słucháczom drogę do bezbożnośći pokázuią? D d. b. CXLV. O co Xiężą Pan Krystus ná sądźie swoim examinowáć álbo pytáć będźie? D d. b. CXLVI. An Christus et Apostoli in Concionibus (Disputationibus) suis semper Logicorum Regulas et Argumentationum formas usupraverint, adeoq; proprié loquendo
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Ffiiiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
. Rozdział XII.
Ponieważem sobie zamierzył wystawić roźliczne Sekty u Turków panujące/ nie od rzeczy będzie/ na kształt Malarzów/ co białą farbę przez przysadę czarnej wydają/ pokazać/ jako się daleko Ateism w tamtych krajach wkorzenił/ ponieważ niemasz nic tak przeciwnego rozmaitości Religii/ jako cale żadnej nie mieć. Ci tedy Ateistowie, zowią się miedzy sobą Muzeryn, jakoby mający prawdziwy sekret/ a ten sekret nic inszego nie jest/ tylko cale niechcieć mieć i wyznawać Boga żadnego/ ale tylko rozumieć i twierdzić/ że samo przyrodzenie/ albo początek wewnętrzny każdej rzeczy zosobna/ sprawuje bieg zwyczajny wszytkiego co widziemy/ i co mamy w podziwieniu
. Rozdźiał XII.
Ponieważem sobie zámierzył wystáwić roźliczne Sekty v Turkow pánuiące/ nie od rzeczy będźie/ ná kształt Málárzow/ co białą fárbę przez przysádę czarney wydáią/ pokázáć/ iáko się dáleko Attheism w támtych kráiách wkorzenił/ ponieważ niemász nic ták przećiwnego rozmáitośći Religiey/ iáko cále żadney nie mieć. Ci tedy Attheistowie, zowią się miedzy sobą Muzeryn, iákoby maiący prawdźiwy sekret/ á ten sekret nic inszego nie iest/ tylko cále niechćieć mieć y wyznáwáć Bogá żadnego/ ále tylko rozumieć y twierdźić/ że sámo przyrodzenie/ álbo początek wewnętrzny kożdey rzeczy zosobna/ spráwuie bieg zwyczayny wszytkiego co widźiemy/ y co mamy w podźiwieniu
Skrót tekstu: RicKłokMon
Strona: 161
Tytuł:
Monarchia turecka
Autor:
Paul Ricot
Tłumacz:
Hieronim Kłokocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
lubią A radzi skubią. Gdy ich darują Wdzięcznie przyjmują. W życiu poczciwi, Honorów chciwi Zawsze w miłości, Nieufałości. Nie żołnierzami, Ale żakami. W graniu, śpiewaniu I w bufowaniu Komediami, Są dziedzicami. W piśmie łagodni Jurni swobodni.
A Rzymczykowie Kortezanowie Devotiami I decymami Święci prawdziwi, Gdy są gorliwi. Ateistowie Nie Papistowie Swoją ludzkością I pobożnością Chrześcijańskimi Ludźmi własnymi Ubogich sami Są patronami. I pielgrzymowi Pomodz gotowi. Te obyczaje Włoski kraj daje. Germani.
Viri Germani, Iuvenes, cani, Artibus clari. Opere rari, Mente sinceri Fide non veri Laboriosi Sed ebriosi. Ut potatores Sic sunt ultores Ad mensam fratres Senatu patres Prompti
lubią A radzi skubią. Gdy ich darują Wdzięcznie przyjmują. W życiu poczciwi, Honorow chciwi Zawsze w miłości, Nieufałości. Nie żołnierzami, Ale żakami. W graniu, śpiewaniu I w buffowaniu Komediami, Są dziedzicami. W piśmie łagodni Jurni swobodni.
A Rzymczykowie Kortezanowie Devotiami I decymami Święci prawdziwi, Gdy są gorliwi. Atheistowie Nie Papistowie Swoją ludzkością I pobożnością Chrześcijańskimi Ludźmi własnymi Ubogich sami Są patronami. I pielgrzymowi Pomodz gotowi. Te obyczaje Włoski kraj daje. Germani.
Viri Germani, Iuvenes, cani, Artibus clari. Opere rari, Mente sinceri Fide non veri Laboriosi Sed ebriosi. Ut potatores Sic sunt ultores Ad mensam fratres Senatu patres Prompti
Skrót tekstu: ZbierDrużWir_I
Strona: 140
Tytuł:
Collectanea...
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1675 a 1719
Data wydania (nie wcześniej niż):
1675
Data wydania (nie później niż):
1719
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Wirydarz poetycki
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Aleksander Brückner
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Lwów
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1910
