Skanderbergiem Książęciem Epyru sławnie się potykał.
7. MahomET II wielki Wojownik, chytry, Frant, Polityk, Astrolog, Uczony, zawojował 2 Cesarstwa, nabył 12 obszernych Królestw, Prowincyj 20 Miast 200. Umiał oprócz Tureckiego. 5 języków, Grecki, Łaciński, Arabski, Chaldejski, Perski, wielkie vitium mający, że Ateusz nie BOGA, lecz jedynę Fortunę adorujący, lubo był Christianismo imbutus, powodem Babki swojej Księżniczki Serbskiej. Konstantynopol obległ, mając Wojska 3. kroć stotysięcy. Tandem po 57 dniach oblężania, dobył go Anno Domini 1453 we Wtorek po SS. TrójcY o godzinie 9. 29. Maja. I tak Cesarstwo Orientalne Greckie
Skanderbergiem Xiążęciem Epyru sławnie się potykał.
7. MACHOMET II wielki Woiownik, chytry, Frant, Polityk, Astrolog, Uczony, zawoiował 2 Cesarstwa, nabył 12 obszernych Krolestw, Prowincyi 20 Miast 200. Umiał oprocz Tureckiego. 5 ięzykow, Grecki, Łaciński, Arabski, Chaldeyski, Perski, wielkie vitium maiący, że Ateusz nie BOGA, lecz iedynę Fortunę adoruiący, lubo był Christianismo imbutus, powodem Babki swoiey Xiężniczki Serbskiey. Konstantynopol obległ, maiąc Woyska 3. kroć stotysięcy. Tandem po 57 dniach oblężania, dobył go Anno Domini 1453 we Wtorek po SS. TROYCY o godzinie 9. 29. Maia. Y tak Cesarstwo Oryentalne Greckie
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 492
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
Aposłoła. Jest tych wiele w głębokiej Azyj.
ATEISMUS.
WIERZE prawdziwej, i wszystkim Niedowiarstom, Herezjom, Sektom w kontr stoją ATEISTE: bo tamci wszyscy Prawowierni bez erroru, Sektarze erroneè, przecięż BOGA chwalą suo modo; a ci ATHEISTOWIE, do tego przyszli głupstwa, że żadnego znać nieehcą BOGA: dla tego Ateusz z Greckiego tłumaczy się sine DEO. Bez BOGA, Bezbożny, Autorem tej Sekty Insipiens który rzekł w sercu swoim: Non est DEUS . Tego negavit, który go stworzył: tego poczyta za mniej, niżeli za Nihil, który go eduxit ex nihilo. Ta ziemia, z której uformowany, jej fructibus żywiony: te
Aposłoła. Iest tych wiele w głębokiey Azyi.
ATHEISMUS.
WIERZE prawdziwey, y wszystkim Niedowiarstom, Herezyom, Sektom w kontr stoią ATHEISTAE: bo tamci wszyscy Prawowierni bez erroru, Sektarze erroneè, przecięż BOGA chwalą suo modo; a ci ATHEISTOWIE, do tego przyszli głupstwa, że żadnego znać nieehcą BOGA: dla tego Ateusz z Greckiego tłumaczy się sine DEO. Bez BOGA, Bezbożny, Autorem tey Sekty Insipiens ktory rzekł w sercu swoim: Non est DEUS . Tego negavit, ktory go stworzył: tego poczyta za mniey, niżeli za Nihil, ktory go eduxit ex nihilo. Ta ziemia, z ktorey uformowany, iey fructibus żywiony: te
Skrót tekstu: ChmielAteny_I
Strona: 1148
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 1
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1755
Data wydania (nie wcześniej niż):
1755
Data wydania (nie później niż):
1755
mińskim leżący.
Tenże dziad mój był dwa irazy deputatem na trybunał W. Ks. Lit., raz z województwa mińskiego w roku 1679, a drugi raz z powiatu orszańskiego w roku 1687, a posłem był na sejm roku 1688, na którym był sądzony Kazimierz Łyszczyński, podsędek województwa brzeskiego lit., jako ateusz i osądzony był na ścięcie. Ociec mój był naówczas z ojcem swoim, w poselskiej funkcji będącym, na tym sejmie i patrzył na egzekucją pomienionego Łyszczyńskiego. Także po śmierci króla Jana był sędzią kapturowym województwa mińskiego.
Roku zaś 1691 wziął kontrakt od Benedykta Sapiehy, podskarbiego wielkiego W. Ks. Lit., na czopowe
mińskim leżący.
Tenże dziad mój był dwa irazy deputatem na trybunał W. Ks. Lit., raz z województwa mińskiego w roku 1679, a drugi raz z powiatu orszańskiego w roku 1687, a posłem był na sejm roku 1688, na którym był sądzony Kazimierz Łyszczyński, podsędek województwa brzeskiego lit., jako ateusz i osądzony był na ścięcie. Ociec mój był naówczas z ojcem swoim, w poselskiej funkcji będącym, na tym sejmie i patrzył na egzekucją pomienionego Łyszczyńskiego. Także po śmierci króla Jana był sędzią kapturowym województwa mińskiego.
Roku zaś 1691 wziął kontrakt od Benedykta Sapiehy, podskarbiego wielkiego W. Ks. Lit., na czopowe
Skrót tekstu: MatDiar
Strona: 378
Tytuł:
Diariusz życia mego, t. I
Autor:
Marcin Matuszewicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1754 a 1765
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1765
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bohdan Królikowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1986
, stąd rzeczony Doctus. Był trochę lascivus et mordax. Ani Juliuszowi Cesarzowi wtedy, wszytkim rządzącemu nie przepuścił. Miał swe amory z Klodią, a nazwał ją Lesbiam. Umarł przed Chrystusem laty 51.
Hieronymus CARDANUS z Mediolanu Księstwa Włoskiego oriundus Medyk i Matematyk sławnv, powierzchowny (według wielu) Chrześcijanin, a w sercu Ateusz. Nauczał w swych księgach blasphemè et impiè, że Prawo starozakonne Żydowskie wyszło od Saturna. Nowy zaś Zakon albo Ewangelia, od Jowisza i Merkuriusza; a zaś Alkoran Mahometa od Słońca i Marsa. Trzymał, że Świat ten jest wieczny: że człek pierwszy z zgnilizny się urodził, jako myszy albo żaby: że opętanych
, ztąd rzeczony Doctus. Był trochę lascivus et mordax. Ani Iuliuszowi Cesarzowi wtedy, wszytkim rządzącemu nie przepuścił. Miał swe amory z Klodią, a nazwał ią Lesbiam. Umarł przed Chrystusem laty 51.
Hieronymus CARDANUS z Mediolanu Xięstwa Włoskiego oriundus Medyk y Matematyk sławnv, powierzchowny (według wielu) Chrześcianin, á w sercu Ateusz. Nauczał w swych księgach blasphemè et impiè, że Prawo starozakonne Zydowskie wyszło od Saturna. Nowy zaś Zakon albo Ewangelia, od Iowisza y Merkuriusza; á zaś Alkoran Machometa od Słońca y Marsa. Trzymał, że Swiat ten iest wieczny: że człek pierwszy z zgnilizny się urodził, iako myszy albo żaby: że opętanych
Skrót tekstu: ChmielAteny_III
Strona: 607
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 3
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1754
Data wydania (nie wcześniej niż):
1754
Data wydania (nie później niż):
1754
że nam dobrze samym? Znać, że coś więcej w sobie mają przed Adamem. Pewnie mają, gdyż tylko ludźmi ciałem kruchem, Ale żyjąc na ziemi, aniołmi są duchem. Choć ci zastawszy księdza chłop, co często bywa, Śpiąc z żoną, kijem ziobra z boku mu dobywa. 98. ATEUSZ
Brydzi głową ateusz i lada co plecie, Że rząd dawszy fortunie, Bóg nie wie o świecie, Że się złym dobrze, dobrym opak na nim dzieje; Że kiedy ludziom sucha trzeba, to deszcz leje, Kiedy deszcza, to sucho. Głupia z gęby para, Gdyż abo doświadczanie, abo to jest kara. Lecz że pismom
że nam dobrze samym? Znać, że coś więcej w sobie mają przed Adamem. Pewnie mają, gdyż tylko ludźmi ciałem kruchem, Ale żyjąc na ziemi, aniołmi są duchem. Choć ci zastawszy księdza chłop, co często bywa, Śpiąc z żoną, kijem ziobra z boku mu dobywa. 98. ATEUSZ
Brydzi głową ateusz i leda co plecie, Że rząd dawszy fortunie, Bóg nie wie o świecie, Że się złym dobrze, dobrym opak na nim dzieje; Że kiedy ludziom sucha trzeba, to deszcz leje, Kiedy deszcza, to sucho. Głupia z gęby para, Gdyż abo doświadczanie, abo to jest kara. Lecz że pismom
Skrót tekstu: PotFrasz3Kuk_II
Strona: 573
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część trzecia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
in Exam. Elenct. Atheismi Speculativi p. m. 9.) zowią/ był w Tolosie przed/ że Atejskiej bezbożnej nauki swojej popierał/ i zgoła jej opuścić nie chciał/ pojmany/ wsadzony/ i na koniec na śmierć skazany/ a Roku 1619. tamże spalony. A jako Francuski Merkurius pisze/ wspomniony Ateusz/ gdy już miał śmierć ogniową podstąpić/ coby był miał miłosierdzia u Boga szukać / Pana Jezusa wzywać/ i jemu duszę swoję poruczyć i oddać/ to on pociechy swojej w Filozofii szukał mówiąc: Allons, allons allaigrement mourir en Philosophe il n' y à ny Dieu, Diablet. I. Nuż tedy umierajmy
in Exam. Elenct. Atheismi Speculativi p. m. 9.) zowią/ był w Tolośie przet/ że Ateyskiey bezbożney náuki swoiey popierał/ y zgołá iey opuścić nie chćiał/ poimány/ wsádzony/ y ná koniec ná śmierć skazány/ á Roku 1619. támże spalony. A iáko Fráncuski Mercurius pisze/ wspomniony Ateusz/ gdy iuż miáł śmierć ogniową podstąpić/ coby był miał miłośierdźia u Bogá szukáć / Páná Iezusá wzywáć/ y iemu duszę swoię poruczyć y oddáć/ to on poćiechy swoiey w Filozofiey szukał mowiąc: Allons, allons allaigrement mourir en Philosophe il n' y à ny Dieu, Diablet. I. Nuż tedy umieraymy
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Yiiiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
Jezusa wzywać/ i jemu duszę swoję poruczyć i oddać/ to on pociechy swojej w Filozofii szukał mówiąc: Allons, allons allaigrement mourir en Philosophe il n' y à ny Dieu, Diablet. I. Nuż tedy umierajmy ochotnie w Filozofie ani Boga/ ani Diabła nie masz. Mam za to/ że już ten Ateusz z wieczną szkodą swoją doznał tego/ że Bóg i Diabeł jest; Bóg/ który go już na wieczne osadził męki: Diabeł/ który go według dekretu Bożego męczy i męczyć będzie na wieki w piekle. Petrus Aretinus, Poeta Florencki śmiał kiedyś rzec: Se de DEO neq; benè, neq; malè loqui quia
Iezusá wzywáć/ y iemu duszę swoię poruczyć y oddáć/ to on poćiechy swoiey w Filozofiey szukał mowiąc: Allons, allons allaigrement mourir en Philosophe il n' y à ny Dieu, Diablet. I. Nuż tedy umieraymy ochotnie w Filozofie áni Bogá/ áni Dyiabłá nie mász. Mam zá to/ że iuż ten Ateusz z wieczną szkodą swoią doznał tego/ że Bog y Dyiabeł iest; Bog/ ktory go iuż ná wieczne osadźił męki: Dyiabeł/ ktory go według dekretu Bożego męczy y męczyć będźie ná wieki w piekle. Petrus Aretinus, Poëtá Florentski śmiał kiedyś rzec: Se de DEO neq; benè, neq; malè loqui quia
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Yiiiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
wolał umrzeć w swojej bezbożności/ niżeli się jej zarzec/ mówiąc/ że miłość prawdy/ każe mi koniecznie podjąć męczeństwo przy sobie raczej/ niżeli się kajać/ lubo jest pewien/ że za to żadnej nadgrody nie będzie miał. Przyznam się/ że aż po ten czas niemogłem wierzyć/ aby się znajdował prawdziwy ateusz na świecie/ rozumiejąc/ jako i teraz rozumiem/ że Boga może każdy dojść światłem przyrodzonym/ i rozumem; ale mnie ten nieprzewyciężony upor nauczył/ że się znajdują ludzie/ co donamniejszej iskierki wygasili w sercach swoich tę światłość przyrodzenia i rozumu. Jest tak subtelny i przenikający jad tej nauki/ że się zakradł do
wolał vmrzeć w swoiey bezbożnośći/ niżeli się iey zárzec/ mowiąc/ że miłość prawdy/ káże mi koniecznie podiąć męczeństwo przy sobie ráczey/ niżeli się kaiáć/ lubo iest pewien/ że zá to żadney nádgrody nie będźie miał. Przyznam się/ że áż po ten czás niemogłem wierzyć/ áby się znaydował prawdźiwy áttheusz ná świećie/ rozumieiąc/ iáko y teraz rozumiem/ że Bogá może kożdy doiść świátłem przyrodzonym/ y rozumem; ále mie ten nieprzewyćiężony vpor náuczył/ że się znayduią ludźie/ co donamnieyszey iskierki wygáśili w sercách swoich tę świátłość przyrodzenia y rozumu. Iest ták subtelny y przenikáiący iad tey náuki/ że się zákradł do
Skrót tekstu: RicKłokMon
Strona: 162
Tytuł:
Monarchia turecka
Autor:
Paul Ricot
Tłumacz:
Hieronim Kłokocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
relacje
Tematyka:
egzotyka, obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1678
Data wydania (nie wcześniej niż):
1678
Data wydania (nie później niż):
1678
się spodziewał?” 185. ATEUSZ
Bezbożnemu królowi, w pogańskim kościele, Tablic z woty przyjaciel pokazawszy wiele: „Mówże teraz, że nie masz bogów w niebie — prawi. — Któż tych z chorób, kto z różnych przypadków wybawi?” „Gdyby tych malowano, co pospołu z woty — Odpowie mu ateusz — stracili żywoty, Nie kościół, pełne miasto widziałbyś w godzinie Tabliczek, tak ich więcej, niźli żyje, ginie.” 186. DO KONFIDENTA
Mając z tobą, bracie mój, przyjaźń od lat wiela, Nie chciałem się, proszony, wymawiać z wesela, Gdzie, rzekszy słowo, czekam,
się spodziewał?” 185. ATEUSZ
Bezbożnemu królowi, w pogańskim kościele, Tablic z woty przyjaciel pokazawszy wiele: „Mówże teraz, że nie masz bogów w niebie — prawi. — Któż tych z chorób, kto z różnych przypadków wybawi?” „Gdyby tych malowano, co pospołu z woty — Odpowie mu ateusz — stracili żywoty, Nie kościół, pełne miasto widziałbyś w godzinie Tabliczek, tak ich więcej, niźli żyje, ginie.” 186. DO KONFIDENTA
Mając z tobą, bracie mój, przyjaźń od lat wiela, Nie chciałem się, proszony, wymawiać z wesela, Gdzie, rzekszy słowo, czekam,
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 309
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
nieszczyry i człowiek obłudny; Nierozgarniony, ciężki, do czynienia trudny — Przezornym i uważnym, lecz niż się rozgarnie, Niż namyśli, upłynie okazy ja marnie. Szczerym głupi, co wszytkim da na sobie kłasać; Kto kradnie skarb publiczny, umie się opasać; Nieludzki, nieużyty — u siebie ostrożny; Galantomem się niesie ateusz bezbożny; Uczonym i wiadomym ksiąg kłamca wierutny; Miłosiernym utratny, hojny i rozrzutny; Leniuch — domator; pieszczoch, który we psim gonie Albo w trunku, szlachectwa zapomniawszy, tonie, Chorowitość i słabe uprządł sobie w głowie, Toż i we wszytkich wmówić koniecznie chce, zdrowie. Zgoła wszyscy chrapiemy, rozlicznych uśpieni Grzechów
nieszczyry i człowiek obłudny; Nierozgarniony, ciężki, do czynienia trudny — Przezornym i uważnym, lecz niż się rozgarnie, Niż namyśli, upłynie okazy ja marnie. Szczerym głupi, co wszytkim da na sobie kłasać; Kto kradnie skarb publiczny, umie się opasać; Nieludzki, nieużyty — u siebie ostrożny; Galantomem się niesie ateusz bezbożny; Uczonym i wiadomym ksiąg kłamca wierutny; Miłosiernym utratny, hojny i rozrzutny; Leniuch — domator; pieszczoch, który we psim gonie Albo w trunku, szlachectwa zapomniawszy, tonie, Chorowitość i słabe uprządł sobie w głowie, Toż i we wszytkich wmówić koniecznie chce, zdrowie. Zgoła wszyscy chrapiemy, rozlicznych uśpieni Grzechów
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 374
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
