, Choć już wdową została, przed nikim nie wspomni. Skrupuł jej tu ksiądz czyni, że Bogu na zdradzie,
Równo bękarta z syny mężowymi kładzie. Chyba że dobrowolnie przypuszczą do działu, Jednak wydać go trzeba, nie folgując ciału, Gdzie o duszę gra chodzi. Więc jakim terminem I sama się rozgrzeszy, i bękarta synem Uczyni, posłuchajmy. Kazawszy przed sobą Wszytkim stanąć: „Wszyscyście pod jedną wątrobą Leżeli; lecz trzech tylko miałam z mężem — rzecze — Czwarty przybysz, ale was śmiele ubezpieczę, Że prócz Boga, któregom ubłagała w gniewie, I wasz ociec nie wiedział, i nikt o nim nie wie. Teraz
, Choć już wdową została, przed nikim nie wspomni. Skrupuł jej tu ksiądz czyni, że Bogu na zdradzie,
Równo bękarta z syny mężowymi kładzie. Chyba że dobrowolnie przypuszczą do działu, Jednak wydać go trzeba, nie folgując ciału, Gdzie o duszę gra chodzi. Więc jakim terminem I sama się rozgrzeszy, i bękarta synem Uczyni, posłuchajmy. Kazawszy przed sobą Wszytkim stanąć: „Wszyscyście pod jedną wątrobą Leżeli; lecz trzech tylko miałam z mężem — rzecze — Czwarty przybysz, ale was śmiele ubezpieczę, Że prócz Boga, któregom ubłagała w gniewie, I wasz ociec nie wiedział, i nikt o nim nie wie. Teraz
Skrót tekstu: PotFrasz1Kuk_II
Strona: 221
Tytuł:
Ogród nie plewiony
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
, niźli suknią, możesz wyprać brodę. 353. PAN SŁUŻKA I PAN PANEK
A czegóż czas na świecie nie odmieni długi? Przed laty więc panowie przyjmowali sługi, Teraz, o czym niech będzie w moich fraszkach wzmianka, Widzę i dziwuję się, służąc Służce Panka. 354. Z MIŁKOSKIEGO KOSKI
Zmazawszy Mił, Miłkoski bękarta zwał Koskim, Wstydząc się go przezwiskiem mianować ojcoskim; Ja mu zaś Mił zostawię, koski raczej urwę, Kiedy ociec miłował, miasto żony, kurwę. 355 (D). NA LUTRA
Rybitwów Pan obierał, żeby bożym słowem Apostołowie ludzkim bawili się łowem. Znać, że kochał myśliwych, gdzie się i ci liczą
, niźli suknią, możesz wyprać brodę. 353. PAN SŁUŻKA I PAN PANEK
A czegóż czas na świecie nie odmieni długi? Przed laty więc panowie przyjmowali sługi, Teraz, o czym niech będzie w moich fraszkach wzmianka, Widzę i dziwuję się, służąc Służce Panka. 354. Z MIŁKOSKIEGO KOSKI
Zmazawszy Mił, Miłkoski bękarta zwał Koskim, Wstydząc się go przezwiskiem mianować ojcoskim; Ja mu zaś Mił zostawię, koski raczej urwę, Kiedy ociec miłował, miasto żony, kurwę. 355 (D). NA LUTRA
Rybitwów Pan obierał, żeby bożym słowem Apostołowie ludzkim bawili się łowem. Znać, że kochał myśliwych, gdzie się i ci liczą
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 394
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
zbił, że na trzy mile drogę trupem usłał. Sokolnicki pod Kockiem dał im pole i wstępnym bojem zniósł Sasów półtora tysiąca, i gdzie się kolwiek obrócił ten Sokolnicki, przez całą zimę szczęśliwie wszędy znosił Sasów. Nietowicki chorąży husarski wojewody krakowskiego w małym poczcie ludzi wiele Sasów poznosił. Paszkowski też z Litwą napadł w Kraśniku bękarta królewskiego generała grafa Moryca, ludzi 200 wyciął, samego Morycego postrzelono i bagaże całego wojska saskiego (przy których on był został) zrabował, gdzie nieoszacowane zdobycze pobrali Litwa. Doręgowskiego jako zdrajcę rzeczypospolitej nie minęła pomsta, bo widząc, że się hostis patriae stał (jako nie tylko z akcji, ale i z listów do
zbił, że na trzy mile drogę trupem usłał. Sokolnicki pod Kockiem dał im pole i wstępnym bojem zniósł Sasów półtora tysiąca, i gdzie się kolwiek obrócił ten Sokolnicki, przez całą zimę szczęśliwie wszędy znosił Sasów. Nietowicki chorąży husarski wojewody krakowskiego w małym poczcie ludzi wiele Sasów poznosił. Paszkowski téż z Litwą napadł w Kraśniku bękarta królewskiego generała grafa Moryca, ludzi 200 wyciął, samego Morycego postrzelono i bagaże całego wojska saskiego (przy których on był został) zrabował, gdzie nieoszacowane zdobycze pobrali Litwa. Doręgowskiego jako zdrajcę rzeczypospolitéj nie minęła pomsta, bo widząc, że się hostis patriae stał (jako nie tylko z akcyi, ale i z listów do
Skrót tekstu: OtwEDziejeCzech
Strona: 257
Tytuł:
Dzieje Polski pod panowaniem Augusta II od roku 1696 – 1728
Autor:
Erazm Otwinowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1696 a 1728
Data wydania (nie wcześniej niż):
1696
Data wydania (nie później niż):
1728
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Józef Czech
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1849
Fryderykowi II wysłała 100 tysięcy wojska pod najwyższą komendą feldmarszałka Fer- mera. Znajdował się w tym wojsku generałem Kacper Lubomirski, wojewodzic krakowski, owej Anusi, zguby Tarła przyczyny, brat rodzony, po szlubie z Krystą spłodzony, ale według dawnego polskiego prawa (filii ex meretrice suscepti, omnes sint illegitimi etiam subsecuto matrimonio) za bękarta poczytany, a zatem naprzeciw tak surowemu prawu, od dziedzictwa takowych oddalającemu, w służbie moskiewskiej protekcji szukający. Po tę Moskwę wysłany był od króla posłem do Elżbiety Stanisław Poniatowski, stolnik litewski, następny król polski po Auguście. Upoważniając go do tego poselstwa, król dał mu Order Orła Białego, Kamerdyner zaś królewski, dając
Fryderykowi II wysłała 100 tysięcy wojska pod najwyższą komendą feldmarszałka Fer- mera. Znajdował się w tym wojsku generałem Kacper Lubomirski, wojewodzic krakowski, owej Anusi, zguby Tarła przyczyny, brat rodzony, po szlubie z Krystą spłodzony, ale według dawnego polskiego prawa (filii ex meretrice suscepti, omnes sint illegitimi etiam subsecuto matrimonio) za bękarta poczytany, a zatem naprzeciw tak surowemu prawu, od dziedzictwa takowych oddalającemu, w służbie moskiewskiej protekcji szukający. Po tę Moskwę wysłany był od króla posłem do Elżbiety Stanisław Poniatowski, stolnik litewski, następny król polski po Auguście. Upoważniając go do tego poselstwa, król dał mu Order Orła Białego, Kamerdyner zaś królewski, dając
Skrót tekstu: KitPam
Strona: 79
Tytuł:
Pamiętniki
Autor:
Jędrzej Kitowicz
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1743
Data wydania (nie wcześniej niż):
1743
Data wydania (nie później niż):
1743
Tekst uwspółcześniony:
tak
