Dzieła wielmi Boskie. Napisał o takiej robocie Klemens Aleksandrinus, piękne słowa: Jest to (mowi) nawiętsze i nadoskonalsze dobro/ gdy kto od złości do cnoty/ i dobrych uczynków/ kogo zawróci. Z. Ambroży: Dobroć mądrego/ i piękne przedsięwzięcie/ zawsze pragnie do siebie drugich przyciągnąć/ złych poprawić/ nakierować błędnych. Spaniało zaś/ jednak bez buty/ mówi Jan Złotousty: iż zacniejszym Bóg tego człowieka uczynił/ któremu dał tę moc/ aby dźwignął ubogiego; aniż gdyby mu dał to/ żeby niebo/ które się ma obalić/ dźwignął. A komu dał/ nie żeby ciało/ ale żeby duszę nakarmił/ aby zatrzymał upadającego
Dźiełá wielmi Boskie. Nápisał o tákiey roboćie Clemens Alexandrinus, piękne słowá: Iest to (mowi) nawiętsze y nadoskonálsze dobro/ gdy kto od złośći do cnoty/ y dobrych vczynkow/ kogo záwroći. S. Ambroży: Dobroć mądrego/ y piękne przedśięwźięćie/ záwsze prágnie do śiebie drugich przyćiągnąć/ złych popráwić/ nákierowáć błędnych. Spániáło záś/ iednák bez buty/ mowi Ian Złotousty: iż zacnieyszym Bog tego człowieká vczynił/ ktoremu dał tę moc/ áby dźwignął vbogiego; ániż gdyby mu dał to/ żeby niebo/ ktore się ma obálić/ dźwignął. A komu dał/ nie żeby ćiáło/ ále żeby duszę nákarmił/ áby zátrzymał vpádáiącego
Skrót tekstu: BirkOboz
Strona: 60
Tytuł:
Kazania obozowe o Bogarodzicy
Autor:
Fabian Birkowski
Drukarnia:
Andrzej Piotrowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
kazania
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
. M. Pan nasz Miłościwy Komisarza swego/ aby porządek między nami uczynił/ etc. Po nim wziął mowę P. Wojewoda/ i prowadził ją dobre pół godziny/ altissimo wszytkich silentio; wywodząc Ojcowskie I. K. M. staranie około Państw od Boga sobie powierzonych/ jako nie mieczem/ ale łaskawością swoją usiłował Błędnych nawieść na drogę. Wszytkie defecta ich przy tym wywiódł/ jako za złą Radą poszli/ i przepadliby byli przy niej. Konkludował/ że wszystko I. K. M. Pan Miłości co się działo/ P. Bogu za grzechy ofiaruje/ maże/ i zapomina wszytkiego/ etc. Na co oni in
. M. Pan nász Miłośćiwy Kommissarzá swego/ áby porządek między námi vcżynił/ etc. Po nim wźiął mowę P. Woiewodá/ y prowádźił ią dobre puł godźiny/ altissimo wszytkich silentio; wywodząc Oycowskie I. K. M. stáránie około Państw od Bogá sobie powierzonych/ iáko nie miecżem/ ále łáskáwośćią swoią vśiłował Błędnych náwieść ná drogę. Wszytkie defecta ich przy tym wywiodł/ iako zá złą Rádą poszli/ y przepádliby byli przy niey. Konkludował/ że wszystko I. K. M. Pan Miłośći co się dźiało/ P. Bogu zá grzechy ofiáruie/ máże/ y zápomina wszytkiego/ etc. Ná co oni in
Skrót tekstu: MerkPol
Strona: 22
Tytuł:
Merkuriusz polski ordynaryjny
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
wiadomości prasowe i druki ulotne
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1661
Data wydania (nie wcześniej niż):
1661
Data wydania (nie później niż):
1661
nich Filipa Króla Francuskiego namówił/ aby na nich wojsko zebrał/ i tak ich wygubił; Co też i Piotr Król Aragoński/ uczynił/ wojnę przeciw nim podnosząc. Nad to ludzi Świętych/ na ich błędów zbijanie/ Papież zesłał; jako Fultona Biskupa Tolossy/ B. Piotra de Castro Novo Cystercjensa/ który/ aby błędnych na dobrą drogę prowadził/ swoję bogomyślność i pokoj/ tą pracą przerywał. Wiek 13 Rok. P. 1205. Innocen III. 8. Baldwina 2. 6. Znowu chce rozwodu Francuz.
We Francyj/ między Królem i jego Zoną znowu rozróżnienie. Zabiegał temu Papież/ ale on przecię chciał rozwodu/ i
nich Philippá Krolá Francuskiego námowił/ áby ná nich woysko zebrał/ i ták ich wygubił; Co też i Piotr Krol Arrágoński/ uczynił/ woynę przećiw nim podnosząc. Nád to ludźi Swiętych/ ná ich błędow zbiiánie/ Papież zesłał; iáko Fultona Biskupa Tolossy/ B. Piotrá de Castro Novo Cystercyensá/ ktory/ áby błędnych ná dobrą drogę prowádźił/ swoię bogomyślność i pokoy/ tą pracą przerywał. Wiek 13 Rok. P. 1205. Innocen III. 8. Baldwina 2. 6. Znowu chce rozwodu Fráncuz.
We Fráncyi/ między Krolem i iego Zoną znowu rozrożnienie. Zábiegał temu Papież/ ále on przećię chćiał rozwodu/ i
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 18.
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
