Lubi ziemię dobrą, dobrze wyprawioną na miejscu ciepłym blisko murów. Krzewi się przez rożczki z korzenia wynikające, i onych sadzenie. Przesadzają go na Wiosnę: Gałęzie schnące i pruchniejące, także rożczki nie potrzebne z odziomka wynikające okrzesywać trzeba.
12. Morele: Potrzebują ziemie rzadkiej, gnojem krowim nawoźnej, nie lubią zaś błotnistej i lepkiej, item ku północy sadzone nie udają się: krzewią się z pestek sadzonych; lepiej jednak gdy są szczepione albo inokulizowane w śliwę. Przesadzają ich pod czas Wiosny: pomaga im gnój i częste okopywanie.
13. Jałowiec Drzewo: Jakąkolwiek przyjmuje ziemię: lepiej jednak gdy trochę wilgotna. Rośnie z jagód swoich w
Lubi źięmię dobrą, dobrze wypráwioną ná mieyscu ćiepłym blisko murow. Krzewi się przez rożczki z korzenia wynikáiące, y onych sadzenie. Przesadzáią go ná Wiosnę: Gáłęźie schnące y pruchnieiące, tákże rożczki nie potrzebne z odźiomká wynikáiące okrzesywáć trzebá.
12. Morele: Potrzebuią źięmie rzadkiey, gnoiem krowim nawoźney, nie lubią záś błotnistey y lepkiey, item ku połnocy sadzone nie udaią się: krzewią się z pestek sadzonych; lepiey iednák gdy są szczepione álbo inokulizowáne w śliwę. Przesadzáią ich pod czás Wiosny: pomaga im gnoy y częste okopywánie.
13. Jałowiec Drzewo: Iákąkolwiek przyimuie żięmię: lepiey iednák gdy trochę wilgotna. Rośnie z iágod swoich w
Skrót tekstu: DuńKal
Strona: F
Tytuł:
Kalendarz polski i ruski na rok pański 1741
Autor:
Stanisław Duńczewski
Drukarnia:
Paweł Józef Golczewski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
kalendarze
Tematyka:
astrologia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1741
Data wydania (nie wcześniej niż):
1741
Data wydania (nie później niż):
1741
drugie pije w błocie, Mgnienie oka na pierwszym odmieni obrocie: To dźwignąwszy z kolei z błota się pokaże, Tamto zaś wpadszy w kolej tymże błotem maże. Takim trybem z bogatym, z szczęśliwym ubogi, Nędzny chodzi, póki swej nie odprawią drogi: Bo jako ten ostatniej nie traci nadzieje, Że go z błotnistej dźwignie fortuna koleje, Tak też i ów nie może ubezpieczyć, że się Nie dostanie, skąd tamten do góry podniesie. 178. BIEŻY CZAS, NIKT GO NIE POSTRZEGA
Szumią wody z kamieni, szumią wiatry z lasu; Zdzierając się każda rzecz, krom jednego czasu, Ma swój ogłoś: ani zwierz, ani ptak
drugie pije w błocie, Mgnienie oka na pierwszym odmieni obrocie: To dźwignąwszy z kolei z błota się pokaże, Tamto zaś wpadszy w kolej tymże błotem maże. Takim trybem z bogatym, z szczęśliwym ubogi, Nędzny chodzi, póki swej nie odprawią drogi: Bo jako ten ostatniej nie traci nadzieje, Że go z błotnistej dźwignie fortuna koleje, Tak też i ów nie może ubezpieczyć, że się Nie dostanie, skąd tamten do góry podniesie. 178. BIEŻY CZAS, NIKT GO NIE POSTRZEGA
Szumią wody z kamieni, szumią wiatry z lasu; Zdzierając się każda rzecz, krom jednego czasu, Ma swój ogłoś: ani zwierz, ani ptak
Skrót tekstu: PotMorKuk_III
Strona: 105
Tytuł:
Moralia
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty, pieśni
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1688
Data wydania (nie wcześniej niż):
1688
Data wydania (nie później niż):
1688
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
