mój i pióro zawsze na tem było, Aby te, co was zdobią, przymioty chwaliło. Czyniłem to i jeszcze czynić dotąd będę, Póki tchu ostatniego i ducha nie zbędę.
III.
Trzy lepiej albo cztery iż przestąpi karty, Ktokolwiek na czytanie tej pieśni uparty, Lub jej tak niechaj wierzy, jako zmyślonemu Bajaniu, co niem dziecka tuli, niewieściemu. Ale pódźmy do rzeczy. Gdy gospodarzowi Czyniąc kwoli, słuchać go już byli gotowi, On w pojśrzodku usiadszy, słowy zaraz temi Historią zaczynał powiedać przed niemi:
IV.
„Król Astolf w Lombardii rozkazował młody, Kwiatem pierwszych lat śliczne okrywał jagody, Najozdobniejszy miedzy rówienniki swemi,
mój i pióro zawsze na tem było, Aby te, co was zdobią, przymioty chwaliło. Czyniłem to i jeszcze czynić dotąd będę, Póki tchu ostatniego i ducha nie zbędę.
III.
Trzy lepiej albo cztery iż przestąpi karty, Ktokolwiek na czytanie tej pieśni uparty, Lub jej tak niechaj wierzy, jako zmyślonemu Bajaniu, co niem dziecka tuli, niewieściemu. Ale pódźmy do rzeczy. Gdy gospodarzowi Czyniąc kwoli, słuchać go już byli gotowi, On w pojśrzodku usiadszy, słowy zaraz temi Historyą zaczynał powiedać przed niemi:
IV.
„Król Astolf w Lombardyej rozkazował młody, Kwiatem pierwszych lat śliczne okrywał jagody, Najozdobniejszy miedzy rówienniki swemi,
Skrót tekstu: ArKochOrlCz_II
Strona: 357
Tytuł:
Orland szalony, cz. 2
Autor:
Ludovico Ariosto
Tłumacz:
Piotr Kochanowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
epika
Gatunek:
poematy epickie
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1620
Data wydania (nie wcześniej niż):
1620
Data wydania (nie później niż):
1620
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jan Czubek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1905
