honorów zabaży, Władze, sławy, bogactwa? W też go sidła wpądza I pomsty, i miłości nieskrócona żądza. Straci cnotę, mało to; niebo, i to mało U niego; żywot, zdrowie, substancyją, ciało Straci, a nic nie weźmie; trafi w to fortuna: Kęs Adam wyniósł z raju baraniego runa! A jemu, żeby w piekle ogorzało, ta go Pewnie z świata do niego zaprowadzi nago. Drugi, acz przy żywocie zostanie i zdrowiu,
Ale cnotę straciwszy, kufliczek z ołowiu Wygra, stąd się odyma, trąbią mu trębacze, Że rna górę nad tego, co straciwszy płacze. A długoż onej
honorów zabaży, Władze, sławy, bogactwa? W też go sidła wpądza I pomsty, i miłości nieskrócona żądza. Straci cnotę, mało to; niebo, i to mało U niego; żywot, zdrowie, substancyją, ciało Straci, a nic nie weźmie; trafi w to fortuna: Kęs Adam wyniósł z raju baraniego runa! A jemu, żeby w piekle ogorzało, ta go Pewnie z świata do niego zaprowadzi nago. Drugi, acz przy żywocie zostanie i zdrowiu,
Ale cnotę straciwszy, kufliczek z ołowiu Wygra, stąd się odyma, trąbią mu trębacze, Że rna górę nad tego, co straciwszy płacze. A długoż onej
Skrót tekstu: PotFrasz4Kuk_I
Strona: 307
Tytuł:
Fraszki albo Sprawy, Powieści i Trefunki.
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1669
Data wydania (nie wcześniej niż):
1669
Data wydania (nie później niż):
1669
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
z niego sobie po pas czyniąc. Nabrzmiałości i napuchłości członków.
Napuchłe miejsca w ciele/ też z ognistymi przymioty rozgania/ boleści w nich układając. Wziąć z ośm łotów Srebrniku/ kwiatu Dziewannowego/ Babki/ Sporyszu/ Psinek włoskich/ Rzepiku/ po cztery łoty. Masła młodego bez soli czterdzieści łotów. Owczego/ abo baraniego łoju ośm łotów. Oleju lnianego cztery łoty. Zioła i z kwieciem mają być świeżo do tego brane/ i drobno posiekane/ Loje z masłem i z olejem wespół spuścić/ i z zioła co napilniej utłuc/ i w szklenicy przez ośm dni na słońcu smażyć. Potym na wolnym ogniu tak długo warzyć/ zruszając/
z niego sobie po pás czyniąc. Nábrzmiałośći y nápuchłośći członkow.
Nápuchłe mieyscá w ćiele/ też z ognistymi przymioty rozgánia/ boleśći w nich vkłádáiąc. Wźiąć z ośm łotow Srebrniku/ kwiátu Dźiewánnowe^o^/ Babki/ Sporyszu/ Pśinek włoskich/ Rzepiku/ po cztery łoty. Másłá młodego bez soli czterdźieśći łotow. Owczego/ ábo bárániego łoiu ośm łotow. Oleiu lniánego cztery łoty. Ziołá y z kwiećiem máią bydź świeżo do tego bráne/ y drobno pośiekáne/ Loie z másłem y z oleiem wespoł spuśćić/ y z źioły co napilniey vtłuc/ y w szklenicy przez ośm dni ná słońcu smáżyć. Potym ná wolnym ogniu ták długo wárzyć/ zruszáiąc/
Skrót tekstu: SyrZiel
Strona: 293
Tytuł:
Zielnik
Autor:
Szymon Syreński
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Tematyka:
botanika, zielarstwo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1613
Data wydania (nie wcześniej niż):
1613
Data wydania (nie później niż):
1613
