Konsylium, którzy się zwali Lucenses, jeden od Luki Miasta we Włoszech, drugi od Lucka Polskiego; zaczym decisum aby Włoski Biskup zwał się Lucensis, a Polski Biskup Łucki, expost pisal się Luceoriensis, i Katedra jego nie Luckum, ani Luca, ani Lucia, ale Luceoria zwała się.
LWÓW po Łacinie, a bardzie po Grecku Leopolis, to jest Leona miasto, po Niemiecku Lemberg, to jest Lwia Góra, bo też od Leona Książęcia Syna Danielowego, a Romanowego Wnuka założone Roku 1280, według Kromera: gdzie tenże Leo na wysokiej nad miastem gorze wyfundował Zamek, który od Wołynia widać o mil kilka. Miasto to jest Antemurałem
Koncilium, ktorzy się zwáli Lucenses, ieden od Luki Miasta we Wloszech, drugi od Lucka Polskiego; záczym decisum aby Włoski Biskup zwáł się Lucensis, á Polski Biskup Łucki, expost pisal się Luceoriensis, y Katedra iego nie Luckum, ani Luca, ani Lucia, ale Luceoria zwáła się.
LWOW po Łacinie, á bardźie po Grecku Leopolis, to iest Leoná miasto, po Niemiecku Lemberg, to iest Lwia Gorá, bo też od Leoná Xiążęcia Syna Danielowego, á Romanowego Wnuka záłożone Roku 1280, według Kromerá: gdźie tenże Leo ná wysokiey nád miastem gorze wyfundowáł Zámek, ktory od Wołynia widać o mil kilka. Miasto to iest Antemuráłem
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 312
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
. 12. u. 3 . Psal. 131. u. 1.
Nie był takim Dawid Z. który lubo był zacnym Królem/ a wżdy się z tego nie wynosił; i owszem się pod mocną ręką Bożą upokarzał. Znać to z onych słów jego: Panie nie wynosiło się serce moje/ anim bardzie podnosił oczu moich. Jeszcze będę podlejszym niżeli teraz/ i będę pokorniejszym sam przed sobą. I znowu: cóżem ja jest Panie/ i cóż jest dom Ojca mego/ żeś mię aż do tego przywiódł. 2. Sam. 6. u. 22. 6. 7. u. 18. Vid
. 12. v. 3 . Psal. 131. v. 1.
Nie był tákim Dáwid S. ktory lubo był zacnym Krolem/ á wżdy śię z tego nie wynośił; y owszem śię pod mocną ręką Bożą upokarźał. Znáć to z onych słow iego: Pánie nie wynośiło śię serce moie/ ánim bárdźie podnośił oczu moich. Iescze będę podleyszym niżeli teraz/ y będę pokornieyszym sam przed sobą. Y znowu: cożem ia iest Pánie/ y coż iest dom Oycá mego/ żeś mię aż do tego przywiodł. 2. Sam. 6. v. 22. 6. 7. v. 18. Vid
Skrót tekstu: GdacPan
Strona: Fiiiv
Tytuł:
O pańskim i szlacheckim [...] stanie dyszkurs
Autor:
Adam Gdacjusz
Drukarnia:
Jan Krzysztof Jakub
Miejsce wydania:
Brzeg
Region:
Śląsk
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Tematyka:
obyczajowość, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1679
Data wydania (nie wcześniej niż):
1679
Data wydania (nie później niż):
1679
swego i roboty ladajakiej we mli wie sami tez pomienione winy i kary popadać mają, nad to na nich przydawszy winy dziesięć złotych, gdzie się nie poprawią.
16. Wniosł potym i urzędnik Paczułtowski skargę na Szymona Dolnego, młynarza naszego, iż zawiozłszy do niego zboża klasztornego cztery korce na grucę, onze Szymon per contemtum bardzie rzekł: Pilniej mi komu inszymu mlec, chłopom do wsi, abo i do Zaru ludziom, nisz do dwora abo do klasztora. Za ten kontempt i wzgardę rozkazania Pańskiego, nakazało się temuż Szymonowi 40 plag dać bez folgi wszelkiej irremissibiliter, ostatek sobie do dalszej zachowując inkwizycji na tegoż rebelizanta i nieposłusznika.
17
swego y roboty ladaiakiey we mli wie sami tez pomienione winy y kary popadac maią, nad to na nich przydawszy winy dziesięc złotych, gdzie się nie poprawią.
16. Wniosł potym y urzędnik Paczułtowski skargę na Szymona Dolnego, młynarza naszego, yz zawiozłszy do niego zboza klasztornego cztery korce na grucę, onze Szymon per contemtum bardzie rzekł: Pilniey mi komu inszymu mlec, chłopom do wsi, abo y do Zaru ludziom, nisz do dwora abo do klasztora. Za ten kontempt y wzgardę rozkazania Panskiego, nakazało się temusz Szymonowi 40 plag dac bez folgi wszelkiey irremissibiliter, ostatek sobie do dalszey zachowuiąc inquisitiey na tegosz rebellizanta y nieposłusznika.
17
Skrót tekstu: SprawyCzerUl
Strona: 399
Tytuł:
Sprawy sądowe poddanych klasztoru OO. Karmelitów w Czernej
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Czerna
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
księgi sądowe
Tematyka:
prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1663 a 1717
Data wydania (nie wcześniej niż):
1663
Data wydania (nie później niż):
1717
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Księgi sądowe wiejskie
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Bolesław Ulanowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Polska Akademia Umiejętności
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1921
