/ i niektórym Panom jego poddanym/ o Ewangeliej; za tym też i Pr. Konsaluus de Silua Jezuita/ człowiek pobożny i znacznego rodzaju/ pojachał tam z Goej w roku 1570. i przyjachawszy szczęśliwą nawigacją do królestwa Inambane/ nawrócił do wiary i ochrzcił króla/ i żonę/ i dzieci/ i siostrę/ i Barony/ i więtszą część ludu jego: a dla ćwiczenia tych wszytkich/ zostawił tam Konsaluus towarzysze niektóre; a on kończył drogę swoą ku Monomotapie z 6. Portugalczyków. I tak przebywszy Mozambiche/ i gębę rzeki Mafuty i Colimany/ przybyli do Mengoaksano króla Giloej/ kędy byli wdzięcznie przyjęci i poszanowani. I acz tam
/ y niektorym Pánom iego poddánym/ o Ewángeliey; zá tym też y Pr. Consaluus de Silua Iezuitá/ człowiek pobożny y znácznego rodzáiu/ poiáchał tám z Goey w roku 1570. y przyiáchawszy sczęśliwą náuigátią do krolestwá Inámbáne/ náwroćił do wiáry y ochrzćił krolá/ y żonę/ y dźieći/ y śiostrę/ y Barony/ y więtszą część ludu iego: á dla ćwiczenia tych wszytkich/ zostáwił tám Consaluus towárzysze niektore; á on kończył drogę swoą ku Monomotápie z 6. Portogálczykow. Y ták przebywszy Mozámbiche/ y gębę rzeki Máfuty y Colimany/ przybyli do Mengoáxano krolá Giloey/ kędy byli wdźięcznie przyięći y poszánowáni. Y ácz tám
Skrót tekstu: BotŁęczRel_IV
Strona: 233
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. IV
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
/ iż ponieważ on jest stworzycielem powszechnym; tedy niczego nie potrzebuje. Miedzy inszymi rzeczami znacznymi/ które wprowadzali do krajów nabytych; ta też jedna była/ iż dzielili wszystkie grunty na trzy części. Pierwsza należała Religii i bogom; druga Indze; a z tej żywił i opatrował sam siebie/ dwór swój/ powinne/ barony/ straże po fortecach/ i była tez to więtsza część: trzecia służyła pospólstwu. Nikt jednak nie miał nic swego własnego/ tylko z łaski Ingi/ ale to nie szło na dziedzice. Te grunty należące pospólstwu i miastom dzielono każdego roku/ i tam naznaczano każdemu sztukę ziemię tylką/ jakiej komu były potrzeba na obeszcie
/ iż ponieważ on iest stworzyćielem powszechnym; tedy niczego nie potrzebuie. Miedzy inszymi rzeczámi znácznymi/ ktore wprowadzáli do kráiow nábytych; tá też iedná byłá/ iż dzielili wszystkie grunty ná trzy częśći. Pierwsza należáłá Religiey y bogom; druga Indze; á z tey żywił y opátrował sam siebie/ dwor swoy/ powinne/ barony/ straże po fortecách/ y byłá tez to więtsza część: trzećia służyłá pospolstwu. Nikt iednák nie miał nic swego własnego/ tylko z łáski Ingi/ ále to nie szło ná dźiedźice. Te grunty należące pospolstwu y miástom dźielono káżdego roku/ y tám náznáczano káżdemu sztukę źiemię tylką/ iákiey komu były potrzebá ná obeszćie
Skrót tekstu: BotŁęczRel_III
Strona: 183
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. III
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
