przyrodzenie sobie dziw oczy obie.
O skrzynio hojna z słodką odtąd manną, skąd on Chleb żywy, co go nie przestaną słudzy jeść Boży do wieków skończenia bez nasycenia.
Zdroju, pieczęcią Najwyższego cały, który wysokie obtoczyły skały, zawarta fórto, co sam Twórca do niejnosi klucz w dłoni.
Dawidów grodzie i baszto z opoki, co wierzchem sięgasz i wchodzisz w obłoki, ogrodzie śliczny, przed zwierzęcym zębem zrębisty dębem.
Tyś runo wilgie i suche (o nowy cudzie!), ufności znak Gedeonowy, Tyś morska gwiazda, co w ostatniej toniej wzdychają do niej.
Góro Libanów niebotycznych zdobna, Bożemuś niemniej miastu Ty
przyrodzenie sobie dziw oczy obie.
O skrzynio hojna z słodką odtąd manną, skąd on Chleb żywy, co go nie przestaną słudzy jeść Boży do wieków skończenia bez nasycenia.
Zdroju, pieczęcią Najwyższego cały, który wysokie obtoczyły skały, zawarta fórto, co sam Twórca do niéjnosi klucz w dłoni.
Dawidów grodzie i baszto z opoki, co wierzchem sięgasz i wchodzisz w obłoki, ogrodzie śliczny, przed źwierzęcym zębem zrębisty dębem.
Tyś runo wilgie i suche (o nowy cudzie!), ufności znak Gedeonowy, Tyś morska gwiazda, co w ostatniej toniej wzdychają do niej.
Góro Libanów niebotycznych zdobna, Bożemuś niemniej miastu Ty
Skrót tekstu: MiasKZbiór
Strona: 52
Tytuł:
Zbiór rytmów
Autor:
Kacper Miaskowski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
epitafia, fraszki i epigramaty
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Alina Nowicka-Jeżowa
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Instytut Badań Literackich PAN, Stowarzyszenie "Pro Cultura Litteraria"
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1995
