Do Króla I. M. Francuskiego napisałem kilka słów; oznajmując jako Christianissimo, o potrzebie wygranej, i wybawieniu całego Chrześcijaństwa. Syn Nasz serca nieustraszonego, i fantazji nad spodziewanie dobrej, na piądź mnie nigdzie nie odstąpił; zdrów dobrze w takich fatygach jakie większe być niemogą, co moment grzeczniejszy, z Elektorem Bawarskim (który ustawicznie do Nas przychodzi, i wczora gdym jadł u Komendanta, dowiedziwszy się o mnie przyjachał) jako Brat z bratem, zdobyczy mu swoje rozdaje, Ostatni Książę de Ejsenak von Seksen, którego tylko niedostawało, przybył tu do Nas. Podobne to Wojsko nasze owemu które Gofred. wyprowadził do ziemie świętej
Do Krola I. M. Francuskiego napisałem kilka słow; oznaymuiąc iako Christianissimo, o potrzebie wygraney, y wybawieniu całego Chrześćiaństwa. Syn Nasz serca nieustraszonego, y fantazyey nad spodziewanie dobrey, na piądź mnie nigdźie nie odstąpił; zdrow dobrze w takich fatygach iakie większe być niemogą, co moment grzecznieyszy, z Elektorem Bawarskim (ktory ustawicznie do Nas przychodźi, y wczora gdym iadł u Kommendanta, dowiedźiwszy się o mnie przyiachał) iáko Brat z bratem, zdobyczy mu swoie rozdaie, Ostatni Xiąże de Eysenak von Sexen, ktorego tylko niedostawało, przybył tu do Nas. Podobne to Woysko nasze owemu ktore Goffred. wyprowadźił do źiemie świętey
Skrót tekstu: JanIIIMar
Strona: 4
Tytuł:
Kopia listu [...] do Królowej [...] pisanego
Autor:
Jan III Sobieski
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
listy
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1683
Data wydania (nie wcześniej niż):
1683
Data wydania (nie później niż):
1683
Wyższego teraz Palatinatu, potym przez Dunaj w Ratisbonie się przeprawiwszy, z Windelicji wypędzili Rzymianów, sami osiedli, Bojarię założyli albo Bawarię w Windelicji. Ale za Książęcia Tassilona III taż Bojaria iure Belli zwycięzcy Tassilona Karolowi Wielkiemu dostała się, i między Francuskie policzona Prowincje. Dostała się potym Ludwikowi IV. Synowi Karola Wielkiego Królem Bawarskim się piszącemu. Po Ludwiku panowali tu dwaj Arnulfowie nie spokojni, dlatego przez Cesarzów z Księsiwa tego wyzuci. Ale po długim czasu przeciągu, znowu tejże Familii Księstwo się dostało. A nim przyszli do tej Posesiji, panowali tu Książęta Sascy, Frańkońscy, i Szwabscy. Potym za Ludwika Sewera Elektora Bawaria rozdzielona; ta
Wyższego teraz Palatinatu, potym przez Dunay w Ratisbonie się przeprawiwszy, z Windelicii wypędzili Rzymianow, sami osiedli, Boiarię założyli albo Bawarię w Windelicii. Ale za Xiążęcia Tassilona III taż Boiaria iure Belli zwycięzcy Tassilona Karolowi Wielkiemu dostała się, y między Francuskie policzona Prowincye. Dostała się potym Ludwikowi IV. Synowi Karola Wielkiego Krolem Bawarskim się piszącemu. Po Ludwiku panowali tu dway Arnulfowie nie spokoyni, dlatego przez Cesarzow z Xięsiwa tego wyzuci. Ale po długim czasu przeciągu, znowu teyże Familii Xięstwo się dostało. A nim przyszli do tey Posesiyi, panowali tu Xiążęta Sáscy, Frańkońscy, y Szwabscy. Potym za Ludwika Sewera Elektora Bawaria rozdzielona; ta
Skrót tekstu: ChmielAteny_IV
Strona: 270
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 4
Autor:
Benedykt Chmielowski
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1756
Data wydania (nie wcześniej niż):
1756
Data wydania (nie później niż):
1756
inszych równego serca mężów, na każdy się prawie dzień działy. Te jednak zdało się tu na przykład jako wiadomsze autorowi położyć. ROZDZIAŁ XIII. O SKONANIU WRZKOMO KRÓLOWANIA FRYDRYCHOWEGO, I JAKO SIĘ ROZLAŁY POD PRAGĄ WOJSKA JEGO 9 NOVEMB. Kacerze zgromadzeni. Dampir do Rakuz posłany. Obóz cesarski ku Świtelowi ruszony zszedł się z bawarskim. Frydrych ustępował ku Pradze; w Rakowniku się oparł; szturmami wygnany. Frydrychów figiel. Ochotnik z Elearów a Walonów wprzód gonili; czatę węgierską zbili. Koniec Frydrychów 9 Novembra. Bukwojowi wsparci. Hiszpanowie poprawili, Bawarczycy z Elearami rebelizanty rozgromili i podłabili. Hetman z ks. bawarskim do Pragi wjechał. Elearowie chorągwie oddawali
inszych równego serca mężów, na każdy się prawie dzień działy. Te jednak zdało się tu na przykład jako wiadomsze autorowi położyć. ROZDZIAŁ XIII. O SKONANIU WRZKOMO KRÓLOWANIA FRYDRYCHOWEGO, I JAKO SIĘ ROZLAŁY POD PRAGĄ WOJSKA JEGO 9 NOVEMB. Kacerze zgromadzeni. Dampir do Rakuz posłany. Obóz cesarski ku Świtelowi ruszony zszedł się z bawarskim. Frydrych ustępował ku Pradze; w Rakowniku się oparł; szturmami wygnany. Frydrychów figiel. Ochotnik z Elearów a Walonów wprzód gonili; czatę węgierską zbili. Koniec Frydrychów 9 Novembra. Bukwojowi wsparci. Hiszpanowie poprawili, Bawarczycy z Elearami rebelizanty rozgromili i podłabili. Hetman z ks. bawarskim do Pragi wjechał. Elearowie chorągwie oddawali
Skrót tekstu: DembPrzew
Strona: 37
Tytuł:
Przewagi elearów polskich
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Biblioteki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1859
cesarski ku Świtelowi ruszony zszedł się z bawarskim. Frydrych ustępował ku Pradze; w Rakowniku się oparł; szturmami wygnany. Frydrychów figiel. Ochotnik z Elearów a Walonów wprzód gonili; czatę węgierską zbili. Koniec Frydrychów 9 Novembra. Bukwojowi wsparci. Hiszpanowie poprawili, Bawarczycy z Elearami rebelizanty rozgromili i podłabili. Hetman z ks. bawarskim do Pragi wjechał. Elearowie chorągwie oddawali 2 Novembra.
Takiemi tedy odważnemi czatami Elearów polskich rozdrażnione wojska Frydrychowe, gdy się wszystkie do gromady nierychło po żniwiech schadzać poczęły, grof też Buquoi hetman cesarski, grofa Dampira hetmana polnego na odpieranie (jako się w 10 rozdziale powiedziało) Węgrów od Rakuz wyprawiwszy, pod Wiedeń do pułków
cesarski ku Świtelowi ruszony zszedł się z bawarskim. Frydrych ustępował ku Pradze; w Rakowniku się oparł; szturmami wygnany. Frydrychów figiel. Ochotnik z Elearów a Walonów wprzód gonili; czatę węgierską zbili. Koniec Frydrychów 9 Novembra. Bukwojowi wsparci. Hiszpanowie poprawili, Bawarczycy z Elearami rebelizanty rozgromili i podłabili. Hetman z ks. bawarskim do Pragi wjechał. Elearowie chorągwie oddawali 2 Novembra.
Takiemi tedy odważnemi czatami Elearów polskich rozdrażnione wojska Frydrychowe, gdy się wszystkie do gromady nierychło po żniwiech schadzać poczęły, grof też Buquoi hetman cesarski, grofa Dampira hetmana polnego na odpieranie (jako się w 10 rozdziale powiedziało) Węgrów od Rakuz wyprawiwszy, pod Wiedeń do pułków
Skrót tekstu: DembPrzew
Strona: 37
Tytuł:
Przewagi elearów polskich
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Biblioteki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1859
sobotny, będąc już tylko dwie mili od Pragi, zastanowił się przed wieczorem. Gdzie wojsko jakoby chcące się nazajutrz spróbować ukazawszy, gdy się też cesarskie wojsko poczęło obozem pokładać, on w nocy skoczył ku Pradze z wojskiem. Wszakże mu i ta sztuka do umknienia się nie pomogła; bo postrzegłszy to hetman cesarski z książęciem bawarskim, nocą też zaraz ruszyli się po nim, aż pod Białogórę, na której się oparł z wojskiem do potrzeby uszykowanem. Iż jednak wyprawiono było wprzód dla języka za wrzkomo królem Frydrychem dwie chorągwie Elearów, to jest czarną i Łahodowskiego z kilkuset przy nich ochotnika i 5 kornetów Walonów z pułku Gosiego, ci wprzód nieprzyjaciela pod
sobotny, będąc już tylko dwie mili od Pragi, zastanowił się przed wieczorem. Gdzie wojsko jakoby chcące się nazajutrz spróbować ukazawszy, gdy się też cesarskie wojsko poczęło obozem pokładać, on w nocy skoczył ku Pradze z wojskiem. Wszakże mu i ta sztuka do umknienia się nie pomogła; bo postrzegłszy to hetman cesarski z książęciem bawarskim, nocą też zaraz ruszyli się po nim, aż pod Białogórę, na której się oparł z wojskiem do potrzeby uszykowanem. Iż jednak wyprawiono było wprzód dla języka za wrzkomo królem Frydrychem dwie chorągwie Elearów, to jest czarną i Łahodowskiego z kilkuset przy nich ochotnika i 5 kornetów Walonów z pułku Gosiego, ci wprzód nieprzyjaciela pod
Skrót tekstu: DembPrzew
Strona: 38
Tytuł:
Przewagi elearów polskich
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Biblioteki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1859
Elearów nie zginęło tylko jeden towarzysz z pod Strójnowskiego, a Surmacz z pod czarnej chorągwie, kilka też postrzelonych było. Po ucieczce wrzkomo króla Frydrycha i rozsypce, albo raczej rozlewie wszystkich wojsk jego, gdy się szczęśliwie przy cesarzu chrześcijańskim zwycięstwo zostało, nazajutrz na małą stronę bramę otworzono do Pragi, gdzie hetman cesarski z książęciem bawarskim wjechali. Trzeciego dnia potem gdy wojska chorągwie oddawały, Elearowie między inszymi w nic najbogatsi, odesłali przez dwóch rotmistrzów Stanisława Strojnowskiego, i Wojciecha Sulmirskiego, węgierskich 38, pieszych 5 kornetów, to jest rajtarskich chorągwi 9. Między któremi była dworska z żółtego adamaszku, samego wrzkomo króla Frydrycha, a na niej zielony krzyż kawalerski
Elearów nie zginęło tylko jeden towarzysz z pod Strójnowskiego, a Surmacz z pod czarnej chorągwie, kilka też postrzelonych było. Po ucieczce wrzkomo króla Frydrycha i rozsypce, albo raczej rozlewie wszystkich wojsk jego, gdy się szczęśliwie przy cesarzu chrześciańskim zwycięstwo zostało, nazajutrz na małą stronę bramę otworzono do Pragi, gdzie hetman cesarski z książęciem bawarskim wjechali. Trzeciego dnia potem gdy wojska chorągwie oddawały, Elearowie między inszymi w nic najbogatsi, odesłali przez dwóch rotmistrzów Stanisława Strojnowskiego, i Wojciecha Sulmirskiego, węgierskich 38, pieszych 5 kornetów, to jest rajtarskich chorągwi 9. Między któremi była dworska z żółtego adamaszku, samego wrzkomo króla Frydrycha, a na niej zielony krzyż kawalerski
Skrót tekstu: DembPrzew
Strona: 39
Tytuł:
Przewagi elearów polskich
Autor:
Wojciech Dembołęcki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Tematyka:
historia, wojskowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1623
Data wydania (nie wcześniej niż):
1623
Data wydania (nie później niż):
1623
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Kazimierz Józef Turowski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Kraków
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Wydawnictwo Biblioteki Polskiej
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1859
skarbem, to jest Prześcieradłem, w które Ciało Zbawiciela świata uwinione było do pogrzebu, ad vivum na nim z koroną i bliznami wyrażone. Złożony był ten klejnot pierwej w Kamberium, albo w Kameraku Mieście Allobrogów, albo w Sabaudii, potym w Taurynie we Włoszech, tandem dla bezpieczeństwa od Turków Roku 1532. Książętom oddany Bawarskim, w ich skarbie mający venerationem et pretium.
W tymże Elektoracie Bawarskim leży nad Dunajem Ratisbona, Miasto Cesarskie, Sejniami Imperii wsławione, po Niemiecku się zowie Regensburg.
HERB BAWARSKIEGO ELEKTÓRATU jest Lew i Szyby ukosne, w Hełmie pod Mitrą Palma i oliwna rózga.
PALATINATUS SUPERIOR jest Prowincja leżąca w Górnych Niemczech, Frankonią
skarbem, to iest Prześcieradłem, w ktore Ciało Zbawiciela światá uwinione było do pogrzebu, ad vivum ná nim z koroną y bliznámi wyrażone. Złożony był ten kleynot pierwey w Kamberium, albo w Kameráku Mieście Allobrogow, albo w Sabaudii, potym w Taurinie we Włoszech, tandem dla bespieczeństwa od Turkow Roku 1532. Xiążętom oddany Bawárskim, w ich skarbie maiący venerationem et pretium.
W tymże Elektorácie Bawárskim leży nád Dunáiem Ratisbona, Miasto Cesarskie, Seyniami Imperii wsławione, po Niemiecku się zowie Regensburg.
HERB BAWARSKIEGO ELEKTORATU iest Lew y Szyby ukosne, w Hełmie pod Mitrą Palma y oliwná rozga.
PALATINATUS SUPERIOR iest Prowincya leżąca w Gornych Niemczech, Fránkonią
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 228
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
jest Stolica Arar po Łacinie Atrebatum, Miasto obronne. Tamże Miasto Betune przy rzece Lave Gniazdo zacnej Familii Betunów, idących de Comitibus Flandriae, Margrabiów, we Francyj i w Polsce in magno będącej praedicamento, bo z Marią Kazimirą Jana III. Króla Polskiego Zoną bliskich krewnych, consequenter z teraźniejszym Najjaśniejszym Cesarzem Karolem VII. Elektorem Bawarskim i Najjaśniejszą Marią Felicitatą Królową Francuską teraźniejszą, jako też z Najjaśniejszym STANISŁAWEM LESZCZYŃSKIM KrólEM Polskim, Książęciem Lotaryńskim. A ten nexus Krwi tak wiele razy Ukoronowany stał się przez Joanne de Bethune JABŁONOWSKĄ Wojewodzinę i Generałową Ziem Ruskich namienionej Królowy Janowej Siostrzenicę Ródzoną, Matkę Wielkich Polskich Katonów i Scypionów STANISŁAWA Wojewody Rawskiego, JANA KAJETANA Starosty Czehryńskiego
iest Stolica Arrar po Łacinie Atrebatum, Miasto obronne. Tamże Miasto Bethune przy rzece Lave Gniazdo zácney Familii Bethunow, idących de Comitibus Flandriae, Margrabiow, we Fráncyi y w Polszcze in magno będącey praedicamento, bo z Maryą Kazimirą Ianá III. Krola Polskiego Zoną bliskich krewnych, consequenter z teráźnieyszym Nayiaśnieyszym Cesarzem Karolem VII. Elektorem Bawárskim y Nayiaśnieyszą Maryą Felicitatą Krolową Francuską teraźnieyszą, iako też z Nayiaśnieyszym STANISŁAWEM LESZCZYNSKIM KROLEM Polskim, Xiążęciem Lotaryńskim. A ten nexus Krwi ták wiele razy Ukoronowány stał się przez Ioanné de Bethune IABŁONOWSKĄ Woiewodźinę y Generáłową Ziem Ruskich namienioney Krolowy Iánowey Siestrzenicę Rodzoną, Matkę Wielkich Polskich Katonow y Scypionow STANISŁAWA Woiewody Rawskiego, IANA KAIETANA Starosty Czehryńskiego
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 246
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
zakończona konferencja.
Król im. po mszy jadł obiad z królową im., imp. posłem francuskim i imp. krakowskim. Po obiedzie na przejażdżkę wyjeżdżali królestwo ichm., w wieczór karty grali.
Od im. ks. biskupa płockiego rano przyszedł list do królowej im., że przodem jedzie przed imp. posłem bawarskim, przeciwko któremu dwa
cugi z kolaską królowa im. kazała zaraz wyprawić, jeden do Tomaszowa, drugi do Rawy cug koni. Die 20 ejusdem
Imp. krakowski odjachał rano do Lwowa, pożegnawszy królestwo ichm. w nocy. Król im. miał także wyjachać w pole i sieciom rozkazał się nagotować, ale że dzień był
zakończona konferencyja.
Król jm. po mszy jadł obiad z królową jm., jmp. posłem francuskim i jmp. krakowskim. Po obiedzie na przejażdżkę wyjeżdżali królestwo ichm., w wieczór karty grali.
Od jm. ks. biskupa płockiego rano przyszedł list do królowej jm., że przodem jedzie przed jmp. posłem bawarskim, przeciwko któremu dwa
cugi z kolaską królowa jm. kazała zaraz wyprawić, jeden do Tomaszowa, drugi do Rawy cug koni. Die 20 eiusdem
Jmp. krakowski odjachał rano do Lwowa, pożegnawszy królestwo ichm. w nocy. Król jm. miał także wyjachać w pole i sieciom rozkazał się nagotować, ale że dzień był
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 113
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
samego zmroku zabawiał się dyskursami z ichmciami j.k.m., gdzie znowu i królowa im. była.
Imp. wojewoda chełmiński z imp. Czapskim, z tym, za którego córkę swoję wydał, comparuit dziś oraz i przybył do konkurencyjej województwa malborskiego i skarbu pruskiego. Konferencyjej nie było z imp. posłem bawarskim. Die 30 ejusdem
Rano królestwo ichm. zaprosiwszy do siebie im. ks. biskupa mieli konferencyją u siebie, po obiedzie zaś zasiadali ichmpp. plenipotentiarii z imp. posłem, do których przybył imp. halicki. I ta konferencja na racjach in et contra post factas propositiones zatrudniona była i nic się jeszcze z niej nie
samego zmroku zabawiał się dyskursami z ichmciami j.k.m., gdzie znowu i królowa jm. była.
Jmp. wojewoda chełmiński z jmp. Czapskim, z tym, za którego córkę swoję wydał, comparuit dziś oraz i przybył do konkurencyjej województwa malborskiego i skarbu pruskiego. Konferencyjej nie było z jmp. posłem bawarskim. Die 30 eiusdem
Rano królestwo ichm. zaprosiwszy do siebie jm. ks. biskupa mieli konferencyją u siebie, po obiedzie zaś zasiadali ichmpp. plenipotentiarii z jmp. posłem, do których przybył jmp. halicki. I ta konferencyja na racyjach in et contra post factas propositiones zatrudniona była i nic się jeszcze z niej nie
Skrót tekstu: SarPam
Strona: 119
Tytuł:
Pamiętnik z czasów Jana Sobieskiego
Autor:
Kazimierz Sarnecki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
pamiętniki
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1690 a 1696
Data wydania (nie wcześniej niż):
1690
Data wydania (nie później niż):
1696
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Janusz Woliński
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Wrocław
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Zakład Narodowy im. Ossolińskich
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1958
