być dobre: prędko w nich się kochają. Drudzy inaczej o nich sądzą/ widzą być obłudne: przeto się ich chronią. Kochają się w prawych cnotach: a drudzy ich nienawidzą/ gdyż skażonego rozsądku są: Druga/ namiętności abo mają miarę/ te dobre musiemy zwać/ gdyż się w cnotę obracają; abo są bezmierne: a te są zgoła złe/ i niecnotami. Nie są tedy namiętności złe zgoła wszytkie/ ale niektóre/ a z tych niektórych te są dobre/ które się miarkują przystojnością: ale które od poczciwości i przystojności są daleko: nie mogą być pochwalone. Sam Pan Chrystus płakał/ smęcił się/ miłosierdziem zjęty był
być dobre: prędko w nich się kocháią. Drudzy ináczey o nich sądzą/ widzą być obłudne: przeto się ich chronią. Kocháią się w práwych cnotách: a drudzy ich nienawidzą/ gdyż skáżonego rozsądku są: Druga/ namiętnośći ábo maią miárę/ te dobre muśiemy zwáć/ gdyż się w cnotę obracáią; ábo są bezmierne: á te są zgołá złe/ y niecnotámi. Nie są tedy namiętnośći złe zgołá wszytkie/ ale niektore/ á z tych niektorych te są dobre/ ktore się miárkuią przystoynośćią: ale ktore od poczćiwośći y przystoynośći są daleko: nie mogą być pochwalone. Sam Pan Chrystus płákał/ smęćił się/ miłośierdźiem zięty był
Skrót tekstu: PetrSEt
Strona: 138
Tytuł:
Etyki Arystotelesowej [...] pierwsza część
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Maciej Jędrzejowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
filozofia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
namietności.
Na dowody Stoików/ może się łacno odpowiedzieć. Na to co mówią/ zaburzenie umysłu pokoj wywraca/ i które rozumowi jest przeciwne: przyczyna tego jest: iż świecki pokoj nie na próżnowaniu/ ale na pracej i poczciwym kłopocie należy. Toż się też może powiedzieć na drugi dowód: iż namiętności bezmierne są chorobą umysłu: ale mierne namniej nie są/ owszem pomoc do spraw umysłowi dają. Na trzeci odpowiadam: iż cokolwiek doskonałości się najduje w ludziach/ to przypisujem P. Bogu/ wszakże jemu to wyniosłym obyczajem przynależy: człowiekowi/ ile może znieść ułomność jego: a widziemy iż Pan Bóg okazuje słuszny gniew/
namietnośći.
Ná dowody Stoikow/ może się łácno odpowiedźieć. Ná to co mowią/ záburzenie vmysłu pokoy wywráca/ y ktore rozumowi iest przećiwne: przyczyná tego iest: iż świecki pokoy nie ná proznowániu/ ále ná pracey y poczćiwym kłopoćie należy. Toż się też może powiedźieć ná drugi dowod: iż namiętnośći bezmierne są chorobą vmysłu: ále mierne namniey nie są/ owszem pomoc do spraw vmysłowi dáią. Na trzeći odpowiádam: iż cokolwiek doskonałośći się náyduie w ludźiách/ to przypisuiem P. Bogu/ wszákże iemu to wyniosłym obyczáiem przynależy: człowiekowi/ ile może znieść vłomność iego: á widźiemy iż Pan Bog okázuie słuszny gniew/
Skrót tekstu: PetrSEt
Strona: 138
Tytuł:
Etyki Arystotelesowej [...] pierwsza część
Autor:
Sebastian Petrycy
Drukarnia:
Maciej Jędrzejowczyk
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
filozofia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1618
Data wydania (nie wcześniej niż):
1618
Data wydania (nie później niż):
1618
mogą. Więc do tego nie tylko nikczemni są/ i w cnocie niedołężni tacy/ którzy się cztami wielkiemi/ i ustawicznemi bankietami bawią/ ale też są i szkodliwi i Rzeczypos. Stąd bowiem idą drogości/ lichwy/ i płacze ludzkie: stąd najazdy cudzych majętności: stąd łupiestwa/ wydzierwsta/ ciąże poddanych/ i insze bezmierne szkody ludzkie. Być utratni tacy wszytko chcieli być/ jako o jednym dawna wieść jest/ iż gdy go pytano/ co będziesz czynił utraciwszy wszytko: powiedział będę grał na lutni/ i tym się pożywie/ jeszczeby znośniejszy byli; ale posoplicie/ qui sua perdiderunt, cum deest, aliena fequuntur: nie mogąli
mogą. Więc do tego nie tylko nikczemni są/ y w cnoćie niedołężni tácy/ ktorzy się cztámi wielkiemi/ y vstáwicznemi bánkietámi báwią/ ále też są y szkodliwi i Rzeczypos. Ztąd bowiem idą drogośći/ lichwy/ y płácze ludzkie: ztąd naiázdy cudzych máiętnośći: ztąd łupiestwá/ wydźierwstá/ ćiąże poddánych/ y insze bezmierne szkody ludzkie. Być vtrátni tácy wszytko chćieli być/ iáko o iednym dawna wieść iest/ iż gdy go pytano/ co będźiesz czynił vtráćiwszy wszytko: powiedźiał będę grał ná lutni/ y tym sie pożywie/ iesczeby znośnieyszy byli; ále posoplićie/ qui sua perdiderunt, cum deest, aliena fequuntur: nie mogąli
Skrót tekstu: StarPopr
Strona: 55
Tytuł:
Poprawa niektórych obyczajów polskich potocznych
Autor:
Szymon Starowolski
Drukarnia:
Franciszek Cezary
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma polityczne, społeczne
Tematyka:
polityka
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1625
Data wydania (nie wcześniej niż):
1625
Data wydania (nie później niż):
1625
