niego nazwaną; od którego Prusa in 4to gradu idący Potomkowie Rurech, Sinaus, i Truor czyli Truor, którzy wszyscy od Gostomysła Obywatela Nowogordskiego na Moskiewskie zaproszeni Panowanie, Roku Pańskiego 562. albo też Roku 861. Ci jeszcze do siebie Olecha krewnego wziąwszy za kompana, Moskiewskie między siebie podzielili Kraje. Sinaus i Truwer bezpotomni zszedłszy, Rurycha Brata uczynili Jednowładcą tamecznych Krajów, po którym Igor nastąpił Syn, który Olchę Mieszczanina Pleszkowskiego wziął za Zonę, Wojny różne wiódł z Sąsiadami; na jednej sam zginął, a Zwycięzca głowę jego obrócił na Czarę, napisawszy na niej: Dum aliena sequitur, perdidit sua. Koło Roku P. 971. Włodzimierz
niego názwaną; od ktorego Prusa in 4to gradu idący Potomkowie Rurech, Sinaus, y Truor czyli Truor, ktorzy wszyscy od Gostomysła Obywatela Nowogordskiego ná Moskiewskie záproszeni Pánowanie, Roku Pańskiego 562. albo też Roku 861. Ci ieszcze do siebie Olecha krewnego wźiąwszy zá kompaná, Moskiewskie między siebie podźielili Kráie. Sinaus y Truwer bezpotomni zsżedłszy, Ruricha Bráta uczynili Iednowładcą támecznych Kráiow, po ktorym Igor nastąpił Syn, ktory Olchę Mieszczaniná Pleszkowskiego wźiął zá Zonę, Woyny rożne wiodł z Sąsiadami; ná iedney sam zginął, á Zwycięzca głowę iego obrocił ná Czárę, nápisawszy ná niey: Dum aliena sequitur, perdidit sua. Koło Roku P. 971. Włodźimierz
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 424
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
Urszulę Pawłowi Chmielowskiemu Podstolemu Bracławskiemu, Katarzynę Józefowi Grochowickiemu zaślubione. Po Sumińskii pojął Karwosiecką, z tej córka Teressa Godzimirska. Po Karwosieckii Katarzynę Święcicką herbu Jastrzębiec, z tej się został syn Jan. Antoni brat Adama miał za sobą Siedlecką. Stefan Dębiński przybrał sobie w dożywotnią przyjaźń Witkowską z tej było dwóch synów, ale oba bezpotomni. Zygmunt także Witkowską. N. Podkomorzyc Sandomierski Zofią Witkowską, zabity pod czas inkursyj Szwedzkiej 1645. zostawił syna Pawła. Okolski do tychże Dembińskich pociąga Wincentego Kota Arcybiskupa Gnieźnieńskiego, ale to jest przeciwko wszystkim historykom naszym, którzy o nim świadczą, że był herbu Doliwa, gdzie i ja o nim mówić będę
Urszulę Páwłowi Chmielowskiemu Podstolemu Brácłáwskiemu, Kátárzynę Jozefowi Grochowickiemu záślubione. Po Sumińskii poiął Kárwosiecką, z tey corka Teressa Godźimirská. Po Kárwosieckii Kátárzynę Święcicką herbu Jástrzębiec, z tey się został syn Jan. Antoni brat Adámá miał za sobą Siedlecką. Stefan Dębiński przybráł sobie w dożywotnią przyiáźń Witkowską z tey było dwoch synow, ale oba bezpotomni. Zygmunt tákże Witkowską. N. Podkomorzyc Sendomirski Zofią Witkowską, zábity pod czás inkursyi Szwedzkiey 1645. zostáwił syná Páwłá. Okolski do tychże Dęmbińskich pociąga Wincentego Kotá Arcybiskupá Gnieźnieńskiego, ale to iest przeciwko wszystkim historykom nászym, ktorzy o nim świádczą, że był herbu Doliwa, gdźie y ia o nim mowić będę
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 29
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
Kaszewską Miecznikową Wołyńską sterylem, i synów trzech, Krzysztofa Stolnika Lubelskiego, który trzy razy śluby małżeńskie ponawiał, pierwszy raz z Zofią Malicką, drugi raz z Teodorą Buczacką, z obiema potomstwa nie było; trzeci raz z Teofilą Leszczyńską dziedziczką na Włodawie, wdową po Buczackim, z tej było dwóch synów, Adam i Samuel bezpotomni. Władysława ten z Orzechowską herbu Rogala sterylis. Jędrzeja, ten naprzód był Cześnikiem, potym Chorążym Przemyskim, nakoniec Starostą Łukowskim. 4to. Jędrzej, syn czwarty Krzysztofa z Orzechowskii, ten z Fredrowną tylko trzy córki zostawił; Katarzynę Krzysztofa Reja Stolnika Lubelskiego, Barbarę Fredra, a po nim Jana Stadnickiego, Zofią Jędrzeja
Kaszewską Miecznikową Wołyńską sterilem, y synow trzech, Krysztofa Stolnika Lubelskiego, ktory trzy razy śluby małżeńskie ponawiał, pierwszy raz z Zofią Malicką, drugi raz z Teodorą Buczacką, z obiema potomstwá nie było; trzeci raz z Teofilą Leszczyńską dziedziczką ná Włodawie, wdową po Buczackim, z tey było dwoch synow, Adam y Sámuel bezpotomni. Włádysława ten z Orzechowską herbu Rogala sterilis. Jędrzeia, ten naprzod był Cześnikiem, potym Chorążym Przemysłkim, nakoniec Starostą Łukowskim. 4to. Jędrzey, syn czwarty Krysztofa z Orzechowskii, ten z Fredrowną tylko trzy corki zostawił; Katarzynę Krysztofa Reja Stolnika Lubelskiego, Barbarę Fredra, á po nim Jana Stadnickiego, Zofią Jędrzeya
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 85
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
Warszawski 1482. inter praesentes podpisany, Statut. Mazowiec: fol: 133. Dwóch Rotmistrzów z tego Domu, w niewolą Tatarską wzięto za buławy Żołkiewskiego, Jeden z nich pod Cecorą zginął. Jan Drużbic Podkomorzy Bełzki, miał za sobą Zofią Łaszczownę Obozniankę Koronną, od której Samuel Chorąży Buski 1730. i Michał synowie, bezpotomni zeszli: córki dwie, Katarzyna za Gabrielem Silnickim Starostą Buczniewskim , Teofila za Aleksandrem Kosakowskim. Geneal: Bełzec: Anna Drużbiczowna, pierwszym związkiem była, za Stanisławem Pieczyhojskim, drugim za Wojciechem Światopełkiem Zawadzkim. Jan 1674. Gabriel 1632 na Wołyniu. Kaspra wspominają Księgi Sądeckie 1619.
¤DRUŻBICKI herbu Nałęcz zawiązany, w Sieradzkiem Województwie
Warszawski 1482. inter praesentes podpisany, Statut. Mazowiec: fol: 133. Dwoch Rotmistrzow z tego Domu, w niewolą Tatarską wzięto za buławy Żołkiewskiego, Jeden z nich pod Cecorą zginął. Jan Drużbic Podkomorzy Bełzki, miał za sobą Zofią Łaszczownę Obozniankę Koronną, od ktorey Samuel Chorąży Buski 1730. y Michał synowie, bezpotomni zeszli: corki dwie, Katarzyna za Gabryelem Silnickim Starostą Buczniewskim , Teofila za Alexandrem Kosakowskim. Geneal: Bełzec: Anna Drużbiczowna, pierwszym związkiem była, za Stanisławem Pieczyhoyskim, drugim za Woyciechem Światopełkiem Zawadzkim. Jan 1674. Gabryel 1632 na Wołyniu. Kaspra wspominaią Xięgi Sądeckie 1619.
¤DRUŻBICKI herbu Nałęcz zawiązany, w Sieradzkiem Woiewodztwie
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 88
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
