z sobą mnie uprosił karety. Jedziem z rynku godzinę, jedziem drugą ciągiem, Tnie stangret, tnie forytarz, choć szkaradnym drągiem; Lada rynsztok, lada się trafi w drodze dołek, Musi koniom pomagać nieszczęsny pachołek. Aż skoro na zamkową przyszło wjeżdżać górę, Darmo dźwiga pachołek, darmo gołą skórę Do żywego woźnice ścierwu biczmi sieką;
Konie, jak wryte. Widząc, że nas nie wywleką, Że mi przyjdzie piechotą w błocie zagrzać czoła: „Czy nie widzą przed sobą te marchy anioła Z oślicą Balamową, o czym piszą święci” — Żartem rzekę; na to pan, choć się wstydem kręci: „Kiedyćby chciały mówić”,
z sobą mnie uprosił karety. Jedziem z rynku godzinę, jedziem drugą ciągiem, Tnie stangret, tnie forytarz, choć szkaradnym drągiem; Leda rynsztok, leda się trafi w drodze dołek, Musi koniom pomagać nieszczęsny pachołek. Aż skoro na zamkową przyszło wjeżdżać górę, Darmo dźwiga pachołek, darmo gołą skórę Do żywego woźnice ścierwu biczmi sieką;
Konie, jak wryte. Widząc, że nas nie wywleką, Że mi przyjdzie piechotą w błocie zagrzać czoła: „Czy nie widzą przed sobą te marchy anioła Z oślicą Balamową, o czym piszą święci” — Żartem rzekę; na to pan, choć się wstydem kręci: „Kiedyćby chciały mówić”,
Skrót tekstu: PotFrasz1Kuk_II
Strona: 209
Tytuł:
Ogród nie plewiony
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
mamy dla tych przyczyn: 1. Abyśmy nań pamiętać mogli na takiego i tak wielkiego miłośnika naszego gdyż on sam/ aby na człowiaka nędznego pamiętał/ Człowieczeństwo raczył przyjąć: a co więtsza/ na rękach i nogach swoich/ i owszem na wszytkim ciele naświętszym/ nie inkaustem/ ani piórem/ lecz Krwią przenadroższą biczmi gwoździami/ i cierniem ludzkie dusze popisał. Według onego: Oto na rękach moich napisałem cię. 2. Abyśmy nań pamiętając naśladować też onego usiłowali według sił naszych. 3. Abyśmymwdzięczność oświadczali tak wielkiemu swemu Dobrodziejowi. 4. Abyśmy uciechę jakążkolwiek onemusz oblubieńcowi/ i miłośnikowi naszemu/ owoce mu tak miłe
mámy dla tych przyczyn: 1. Abysmy nań pámiętáć mogli ná takiego y ták wielkiego miłośniká naszego gdyż on sam/ áby ná człowiaká nędznego pamiętał/ Człowieczeństwo ráczył przyiąć: á co więtsza/ ná rękách y nogách swoich/ y owszem ná wszytkim ćiele náświętszym/ nie inkaustem/ ani piorem/ lecz Krwią przenádroższą biczmi gwoźdźiámi/ y ćierniem ludzkie dusze popisáł. Według onego: Oto ná rękách moich napisałem ćię. 2. Abysmy nań pamiętáiąc náśladować też onego vśiłowáli według śił nászych. 3. Abysmymwdźięczność oświádczali ták wielkiemu swemu Dobrodźieiowi. 4. Abysmy vćiechę iakążkolwiek onemusz oblubieńcowi/ y miłośnikowi nászemu/ owoce mu ták miłe
Skrót tekstu: BanHist
Strona: 105
Tytuł:
Bankiet albo historia jako Adam bankietował
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
witany: Witaj Królu żydowski.5. Do złoczyńców naostatek na krzyżu przylączony i imieniem królewskim na chorągwi krzyżowej napisanym wyśmiany. JEZUS NAZARETAŃSKI Król ŻydOWSKI Cierpiał przykre i gęste katowania, 1. Gdy był z mieczmi i kijmi pojmany; jako łotra wyszliście z mieczmi etc.nia wtłoczyli na głowę jego:7. Biczmi gęstymi usieczony. A JEZUSA ubiczowanego podali im.8. Gozdźmi ostremi przybity: i ukrzyżowali go.9. Zołcią i octem napojony; i dali mu wino pić z żołcią zmieszane.10. Bok przenadroższy włócznią przebodziony. Cierpiał śmierć która była. 1. Barzo gorzka; Stał się posłuszny do śmierci krzyżowey.
witany: Witay Krolu żydowski.5. Do złoczyńcow naostatek ná krzyżu przylączony y imieniem krolewskim ná chorągwi krzyżowey napisanym wyśmiany. IEZVS NAZARETANSKI KROL ZYDOWSKI Cierpiał przykre y gęste katowania, 1. Gdy był z mieczmi y kiymi poymány; iáko łotrá wyszliśćie z mieczmi etc.niá wtłoczyli ná głowę iego:7. Biczmi gęstymi vśieczony. A IEZVSA vbiczowanego podali im.8. Gozdźmi ostremi przybity: y vkrzyżowáli go.9. Zołćią y octem napoiony; y dali mu wino pić z żołćią zmieszáne.10. Bok przenadroższy włocznią przebodźiony. Cierpiał śmierć ktorá była. 1. Bárzo gorzká; Stał się posłuszny do śmierći krzyżowey.
Skrót tekstu: BanHist
Strona: 130
Tytuł:
Bankiet albo historia jako Adam bankietował
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
mieszany
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
poematy epickie
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
. 22
. A Słuchali go aż do tego słowa: I podnieśli głos swój/ mówiąc: Zgładź z ziemie takiego; bo nie słuszna/ aby miał żyć. 23. A gdy oni wołali/ i miotali szaty/ i ciskali proch na powietrze/ 24. Rozkazał go Hetman wieść do obozu/ i kazał go biczmi sprobować/ żeby się dowiedział dla którejby przyczyny nań tak wołano. 25. A gdy go rozciągniono/ aby go biczmi bito/ rzekł Paweł do Setnika który tuż stał: Izali się wam godzi człowieka Rzymianina nieosądzonego/ biczmi bić? 26. Co usłyszawszy Setnik/ przystąpiwszy do Hetmana/ powiedział mu/ mówiąc:
. 22
. A Słucháli go áż do tego słowá: Y podnieśli głos swoj/ mowiąc: Zgładź z źiemie tákiego; bo nie słuszna/ áby miał żyć. 23. A gdy oni wołáli/ y miotáli száty/ y ćiskáli proch ná powietrze/ 24. Rozkazał go Hetman wieść do obozu/ y kazał go bicżmi zprobowáć/ żeby śię dowiedźiał dla ktoreyby przycżyny náń ták wołano. 25. A gdy go rozćiągniono/ áby go bicżmi bito/ rzekł Páweł do Setniká ktory tuż stał: Izali śię wam godźi cżłowieká Rzymiániná nieosądzonego/ bicżmi bić? 26. Co usłyszawszy Setnik/ przystąpiwszy do Hetmáná/ powiedźiał mu/ mowiąc:
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 152
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
nie słuszna/ aby miał żyć. 23. A gdy oni wołali/ i miotali szaty/ i ciskali proch na powietrze/ 24. Rozkazał go Hetman wieść do obozu/ i kazał go biczmi sprobować/ żeby się dowiedział dla którejby przyczyny nań tak wołano. 25. A gdy go rozciągniono/ aby go biczmi bito/ rzekł Paweł do Setnika który tuż stał: Izali się wam godzi człowieka Rzymianina nieosądzonego/ biczmi bić? 26. Co usłyszawszy Setnik/ przystąpiwszy do Hetmana/ powiedział mu/ mówiąc: Patrz co czynisz; boć ten człowiek jest Rzymianinem. 27. A przystąpiwszy Hetman/ rzekł mu: Powiedz mi/jeśli
nie słuszna/ áby miał żyć. 23. A gdy oni wołáli/ y miotáli száty/ y ćiskáli proch ná powietrze/ 24. Rozkazał go Hetman wieść do obozu/ y kazał go bicżmi zprobowáć/ żeby śię dowiedźiał dla ktoreyby przycżyny náń ták wołano. 25. A gdy go rozćiągniono/ áby go bicżmi bito/ rzekł Páweł do Setniká ktory tuż stał: Izali śię wam godźi cżłowieká Rzymiániná nieosądzonego/ bicżmi bić? 26. Co usłyszawszy Setnik/ przystąpiwszy do Hetmáná/ powiedźiał mu/ mowiąc: Pátrz co cżynisz; boć ten cżłowiek jest Rzymiáninem. 27. A przystąpiwszy Hetman/ rzekł mu: Powiedz mi/jesli
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 152
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
ciskali proch na powietrze/ 24. Rozkazał go Hetman wieść do obozu/ i kazał go biczmi sprobować/ żeby się dowiedział dla którejby przyczyny nań tak wołano. 25. A gdy go rozciągniono/ aby go biczmi bito/ rzekł Paweł do Setnika który tuż stał: Izali się wam godzi człowieka Rzymianina nieosądzonego/ biczmi bić? 26. Co usłyszawszy Setnik/ przystąpiwszy do Hetmana/ powiedział mu/ mówiąc: Patrz co czynisz; boć ten człowiek jest Rzymianinem. 27. A przystąpiwszy Hetman/ rzekł mu: Powiedz mi/jeśliś ty jest Rzymianinem? A on rzekł: Tak jest. 28. I odpowiedział Hetman: Ja
ćiskáli proch ná powietrze/ 24. Rozkazał go Hetman wieść do obozu/ y kazał go bicżmi zprobowáć/ żeby śię dowiedźiał dla ktoreyby przycżyny náń ták wołano. 25. A gdy go rozćiągniono/ áby go bicżmi bito/ rzekł Páweł do Setniká ktory tuż stał: Izali śię wam godźi cżłowieká Rzymiániná nieosądzonego/ bicżmi bić? 26. Co usłyszawszy Setnik/ przystąpiwszy do Hetmáná/ powiedźiał mu/ mowiąc: Pátrz co cżynisz; boć ten cżłowiek jest Rzymiáninem. 27. A przystąpiwszy Hetman/ rzekł mu: Powiedz mi/jesliś ty jest Rzymiáninem? A on rzekł: Ták jest. 28. Y odpowiedźiał Hetman: Ia
Skrót tekstu: BG_Dz
Strona: 152
Tytuł:
Biblia Gdańska, Dzieje apostolskie
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
locum, et cum ludibrio Regiae Maiestatis, in medio duorum Latronum Cruci affigite; i Lictor expedi Cruces. Drekseliusz zaś mniema, że temi słowy wypadł na CHRYSTUSA Dekret: IESUM Nazarenum Regem Iudaeorum Crucifigi iubeo, gdyż inskypcja nad Krzyżem musiała być z Dekretu formowana. Tam CHRYSTUS w przysionku od żołnierzów do słupa przywiązany, okrutnie biczmi sieczony, w płaszcz purpurowy odziany, Cierniem koronowany, za berło trzciny do rąk podaniem despektowany. Na pamiątkę takich boleści, Chrześcijanie tu byli wystawili Kościół. Stoi ten Pałac na szerokiej ulicy, gdzie Rządcy Jerozolimscy Turcy albo Subbaszowie rezydują. Był od tego Pałacu Krużganek wysoki na kształt mostu arkadami na ulicę obrócony, ciągnący się
locum, et cum ludibrio Regiae Maiestatis, in medio duorum Latronum Cruci affigite; i Lictor expedi Cruces. Drexeliusz zaś mniema, że temi słowy wypadł ná CHRYSTUSA Dekret: IESUM Nazarenum Regem Iudaeorum Crucifigi iubeo, gdyż inskypcya nád Krzyżem musiala bydź z Dekretu formowána. Tam CHRYSTUS w przysionku od źołnierzow do słupa przywiązány, okrutnie biczmi sieczony, w płaszcz purpurowy odźiany, Cierniem koronowány, zá berło trzciny do rąk podániem despektowány. Ná pamiątkę takich boleści, Chrześcianie tu byli wystawili Kościoł. Stoi ten Pałác ná szerokiey ulicy, gdźie Rządcy Ierozolimscy Turcy albo Subbaszowie rezyduią. Był od tego Páłacu Krużganek wysoki ná kształt mostu árkadami ná ulicę obrocony, ciągnący się
Skrót tekstu: ChmielAteny_II
Strona: 538
Tytuł:
Nowe Ateny, t. 2
Autor:
Benedykt Chmielowski
Drukarnia:
J.K.M. Collegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty naukowo-dydaktyczne lub informacyjno-poradnikowe
Gatunek:
encyklopedie, kompendia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1746
Data wydania (nie wcześniej niż):
1746
Data wydania (nie później niż):
1746
/ tak z ciała wychodzę oczyszczony/ jakom z wody Chrztu ś. wyszedł czysty. Gdy tedy Mszą ś. odprawowano/ zaledwie Pasją skończono/ godziny tej którą przepowiedział/ Bogu ducha oddał. A gdy wedle zwyczaju ciało dla omycia obnażono/ tak smagi i rany po wszytkim ciele widziane były/ jakoby ciało jego materialnemi biczmi posieczone było. Petrus Damianus. Apostata. Przykład II. Apostatą chciał być jeden dla pokusy obżarstwa/ ale gdy się mu Pan Chrystus ukazał/ i chleb we krwi swojej umocznony jemu podał/ upamiętał się. Przykł. 43.
Równie takim sposobem/ żołnierza niektórego/ w Zakonie Cistercieńskim Pan Chrystus ratował. Abowiem gdy go
/ ták z ćiáłá wychodzę ocżyśćiony/ iákom z wody Chrztu ś. wyszedł czysty. Gdy tedy Mszą ś. odpráwowano/ záledwie Pássyą skończono/ godźiny tey ktorą przepowiedźiał/ Bogu duchá oddał. A gdy wedle zwyczáiu ćiáło dla omyćia obnáżono/ ták smagi y rány po wszytkim ćiele widźiáne były/ iákoby ćiáło iego máteriálnemi biczmi pośieczone było. Petrus Damianus. Apostátá. PRZYKLAD II. Apostatą chćiał bydź ieden dla pokusy obżárstwá/ ále gdy sie mu Pan Chrystus vkazał/ y chleb we krwi swoiey vmocznony iemu podał/ vpámiętał sie. Przykł. 43.
ROwnie tákim sposobem/ żołnierzá niektorégo/ w Zakonie Cistercieńskim Pan Chrystus rátował. Abowiem gdy go
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 53
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
mieście przez kilka dni/ niektórzy co to widzieli zgorszyli się/ rozumiejąc że to jego niewasta była/ oskarżli go do Patriarchy mówiąc: Niesłuszną że ten włóczęga zelżywość czyni Anielskiemu ubiorowi Mniskiemu/ wodząc z sobą niewiastę. Sługa Boży chcąc obrazy przeciw Bogu pojamować/ rozumieąc że na to z urzędku swego był powinien/ kazał niewiastę biczmi usiec i oddalić od niego/ a onego kazał bić/ i do więzienia osobnego wsadzić. Gdy się wszytko stało/ i onego barzo srodze skatowano/ ukazał się mu przez widzenie w nocy Mnich/ pokazujac mu grzebiet zraniony mówiąc mu. A godziło się tak Ksze Patriarcha: wierz mi żeś w tym jako człowiek pobłądził
miesćie przez kilka dni/ niektorzy co to widźieli zgorszyli sie/ rozumieiąc że to iego niewástá byłá/ oskárżli go do Patryarchy mowiąc: Niesłuszną że ten włoczęgá zelżywość czyni Anyelskiemu vbiorowi Mniskiemu/ wodząc z sobą niewiastę. Sługa Boży chcąc obrázy przećiw Bogu pojamowáć/ rozumieąc że na to z vrzędku swego był powinien/ kazał niewiastę biczmi vśiec y oddálic od niego/ á onego kazał bić/ y do więźienia osobnego wsadzić. Gdy sie wszytko sstało/ y onego bárzo srodze skatowano/ vkazał się mu przez widzenie w nocy Mnich/ pokazuiac mu grzebiet zrániony mowiąc mu. A godziło sie ták Ksze Pátryárchá: wierz mi żeś w tym iáko człowiek pobłądził
Skrót tekstu: ZwierPrzykład
Strona: 337.
Tytuł:
Wielkie zwierciadło przykładów
Autor:
Anonim
Tłumacz:
Szymon Wysocki
Drukarnia:
Jan Szarffenberger
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
przypowieści, specula (zwierciadła)
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1612
Data wydania (nie wcześniej niż):
1612
Data wydania (nie później niż):
1612
przydając że we Fryzyj nie ustanie/ aż pokuta i poprawa ludzi nastąpi; a na miejscu rozsypanych Hostyj rozkazując Kościół wystawić/ co się też stało. 8.Dla dziesięcin Biskup od złych ludzi spalony.
W Szkocyj że Biskup klątwę wydał na tych/ którzy Kościołem dziesięcin oddawać niechcieli/ za powodem Katanesyusza Komesa/ Biskupa biczmi zbitego w jego kuchni spalili owi nie karni ludzie. Słysząc to Król Aleksander na owe łotrzyki wziąwszy coś ludu i dostawszy ich na cztery sta/ karał ich na garle i na Synach: Komesowi owemu odjął godność i dobra/ a słudzy jego mu poprawili/ bo w nocy go zabiwszy na łóżku złożonego dom zapaliwszy spalili/
przydaiąc że we Fryzyi nie ustánie/ áż pokutá i popráwá ludźi nástąpi; á ná mieyscu rozsypánych Hostyi roskázuiąc Kosćioł wystáwić/ co się też stáło. 8.Dla dźieśięćin Biskup od złych ludźi spalony.
W Szkocyi że Biskup klątwę wydał ná tych/ ktorzy Kośćiołem dźieśięćin oddawáć niechćieli/ za powodem Kátanesyuszá Komesá/ Biskupá biczmi zbitego w iego kuchni spalili owi nie kárni ludźie. Słysząc to Krol Alexander ná owe łotrzyki wźiąwszy coś ludu i dostawszy ich ná cztery stá/ karał ich ná gárle i ná Synách: Komesowi owemu odiął godnośc i dobrá/ á słudzy iego mu popráwili/ bo w nocy go zábiwszy ná łożku złożonego dom zapaliwszy spalili/
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 69
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
