do Kanoników Mednickich, Kromer Lib: 18. Miech: Lib: 4. cap: 46. Pierwszym Biskupem był Niemiec. Jeden Biskup od Urbana XIII. Papieża wymógł że jest Biskupem Kuroneńskim, abo Piltyńskim, dla tego zaś odmienił Imię Mednickiego, że na całe Księstwo Żmudzkie rozciąga swoję Jurysdykcją, Długosz Roku 1416. Biel: fol: 314. O BISKUPIE CHEŁMIŃSKIM. RZĄD POLSKI.
TO Biskupstwo fundowane wraz z Metropolią Gnieźnieńską, ale od Poganów Prusów było zawojowane, dopiero Konrad Książę Mazowiecki wskrzesił je, erygował, i fundował, kreowawszy Chrystyna Biskupem Chełmińskim. Krzyżacy oderwali byli to Biskupstwo od Prowincyj Gnieźnieńskiej przyłączywszy je do Metropolii Rygskiej, ale po
do Kanoników Mednickich, Kromer Lib: 18. Miech: Lib: 4. cap: 46. Pierwszym Biskupem był Niemiec. Jeden Biskup od Urbana XIII. Papieża wymógł że jest Biskupem Kuroneńskim, abo Piltyńskim, dla tego zaś odmienił Imię Mednickiego, że na całe Xięstwo Zmudzkie rozćiąga swoję Jurisdikcyą, Długosz Roku 1416. Biel: fol: 314. O BISKUPIE CHEŁMINSKIM. RZĄD POLSKI.
TO Biskupstwo fundowane wraz z Metropolią Gnieznieńską, ale od Poganów Prusów było zawojowane, dopiero Konrad Xiąże Mazowiecki wskrześił je, erygował, i fundował, kreowawszy Chrystyna Biskupem Chełmińskim. Krzyżacy oderwali byli to Biskupstwo od Prowincyi Gnieznieńskiey przyłączywszy je do Metropolii Rygskiey, ale po
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 180
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
. Korneliusz Jansenius Episcop. Gandauit. Klemens PP. Costerus. Chryzostomus. Cyrylus Aleksandrin. Cyrylus Hierosolimit. Cyprianus.
Damascenus. Damasus. Decius. Dionysius Areopagita. Donysius Carghusianus Durandus.
Eberhardus Salizburg. Efrem, Epifanius. Erasmus, Eupsichius. Eusebius.
Franciscus Costerus. Franciscus Petrarcha. Francilinus. Fulcor Lundynensis. Gabriel Biel. Gabriel Baraletus. Garanza Monachus. Gelasius PP. Gerson Kardynalis. Gregorius Nyssenus. Gregofius Nazianzen. Gregorius PP. Guiliemus Vuidefort.
Helias. Hesichius, Hieronimus. Hilarion. Hierunymus de Aleastro Hioronymus Sauanorola Monachus. Hilarion. Hestiensis. Hosius Cordubensis. Hudarlus Augustan. Hulcor.
Jemerias Patriar Konstantynep. Ignatius. Innocentius,
. Cornelius Iansenius Episcop. Gandauit. Clemens PP. Costerus. CHrysostomus. Cyrillus Alexandrin. Cyrillus Hierosolymit. Cyprianus.
Damascenus. Damasus. Decius. Dionysius Areopagita. Donysius Carghusianus Durandus.
Eberhardus Salizburg. Ephrem, Epiphanius. Erasmus, Eupsichius. Eusebius.
Franciscus Costerus. Franciscus Petrarcha. Francilinus. Fulcor Lundinensis. Gabriel Biel. Gabriel Baraletus. Garanza Monachus. Gelasius PP. Gerson Cardinalis. Gregorius Nyssenus. Gregofius Nazianzen. Gregorius PP. Guiliemus Vuidefort.
Helias. Hesichius, Hieronymus. Hilarion. Hierunymus de Aleastro Hioronymus Sauanorola Monachus. Hilarion. Hestiensis. Hosius Cordubensis. Hudarlus Augustan. Hulcor.
Iemerias Patriar Constantinep. Ignatius. Innocentius,
Skrót tekstu: SmotLam
Strona: 28
Tytuł:
Threnos, to iest lament [...] wschodniej Cerkwi
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
godniejsze miejsce: i jego Deputat składa Sejmy/ i zwoływa na nie/ i tam praesiduje: przyjmuje posły od Panów i odprawuje je. Berna przechodzi insze w wielkości i w możności. Suisset starożytnością/ jakośmy wyższej powiedzieli. Do tych 13. przydane są niektóre insze/ jakoby przydatne/ jako Mollusa/ Rotuil/ Biel: tak iż wszystkie te kraje czynią 22. Rzeczypospolite: zamykając miedzy nie i Opata Z. Galli, który jest Princeps Imperij. Pierwszej części, Europa. Germania. Pierwsze Księgi
Teraz iż powiem cokolwiek w osobliwości/ o przednich miejscach tamecznych. Pierwszy Kanton/ który się nadaje/ jest Basilejski/ który z miasta Cesarskiego
godnieysze mieysce: y iego Deputat skłáda Seymy/ y zwoływa ná nie/ y tám praesiduie: prziymuie posły od Pánow y odpráwuie ie. Berná przechodzi insze w wielkośći y w możnośći. Suisset stárożytnośćią/ iákosmy wyższey powiedźieli. Do tych 13. przydáne są niektore insze/ iákoby przydátne/ iáko Mollusá/ Rotuil/ Biel: ták iż wszystkie te kráie czynią 22. Rzeczypospolite: zámykáiąc miedzy nie y Opátá S. Galli, ktory iest Princeps Imperij. Pierwszey częśći, Europá. Germania. Pierwsze Kśięgi
Teraz iż powiem cokolwiek w osobliwośći/ o przednich mieyscách támecznych. Pierwszy Kánton/ ktory się nádáie/ iest Básileyski/ ktory z miástá Cesárskiego
Skrót tekstu: BotŁęczRel_I
Strona: 107
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. I
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
prawej pobożności: Herb Janinę niech pilno z Krojnik upatruje: Wszytkich oraz Cnot wonność sowicie pocznie. Zaprawdę/ znać że Dom ten z rodu Królewskiego Idzie/ bo tu nie masz nic co by nie Pańskiego. A Sobieskich fortuna tak umiłowała: Ze im nad to swych skarbów tym więcej nadała. M. Mat. Biel: NA STAROZYTNY KLEJNOT JUNOSZA.
DOmowi Radziejowskich/ ludzi sławnych w boju: Sławnych oraz/ co większa/ w Radzie i Pokoju: Herb Junosza/ zaprawdę że przystojnie służy: Bo Baranek w obudwu tych przymiotach płuży Gdy w domu przy cichości troj pożytek daje: Gdy w polu z okazją w sile nieustaje. Rzadko
práwey pobożnośći: Herb Ianinę niech pilno z Kroynik upátruie: Wszytkich oraz Cnot wonność sowićie pocznie. Záprawdę/ znáć że Dom ten z rodu Krolewskiego Idźie/ bo tu nie mász nic co by nie Pańskiego. A Sobieskich fortuná ták umiłowáłá: Ze im nád to swych skárbow tym więcey nádáłá. M. Mat. Biel: NA STAROZYTNY KLEYNOT IUNOSZA.
DOmowi Rádźieiowskich/ ludźi sławnych w boiu: Sławnych oraz/ co większa/ w Rádźie y Pokoiu: Herb Iunoszá/ záprawdę że przystoynie służy: Bo Baránek w obudwu tych przymiotách płuży Gdy w domu przy ćichośći troy pożytek dáie: Gdy w polu z okázyą w śile nieustáie. Rzadko
Skrót tekstu: BreyWargPereg
Strona: 2
Tytuł:
Peregrynacja arabska albo do grobu św. Katarzyny
Autor:
Bernhard Breydenbach
Tłumacz:
Andrzej Wargocki
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży
Tematyka:
geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
Pokoju: Herb Junosza/ zaprawdę że przystojnie służy: Bo Baranek w obudwu tych przymiotach płuży Gdy w domu przy cichości troj pożytek daje: Gdy w polu z okazją w sile nieustaje. Rzadko razem te rzeczy/ wszystko na nich stoi: Gdzie płużą/ tam Ojczyzna trwogi się nie boi. M. Mat: Biel: Wielmożnej PANIEJ, Jej Mści P. KATARZYNIE RADZIEJOWSKIEJ, STAROŚCINEJ SOCHACZOWSKIEJ etc. Paniej swej wielce Mciwej: X. ANDRZEJ WARGOCKI:
Przy szczęśliwym i długowiecznym zdrowiu/ błogosławieństwa i wszech pociech od P. Boga U. Z.
ACZKOLWIEK JAKO SĄ ROzmaite ludzkie zamysły i przedsięwzięcia, tak też rozmaite i różne ich bywają pospolicie
Pokoiu: Herb Iunoszá/ záprawdę że przystoynie służy: Bo Baránek w obudwu tych przymiotách płuży Gdy w domu przy ćichośći troy pożytek dáie: Gdy w polu z okázyą w śile nieustáie. Rzadko rázem te rzeczy/ wszystko ná nich stoi: Gdźie płużą/ tám Oyczyzna trwogi sie nie boi. M. Mat: Biel: WIELMOZNEY PANIEY, Jey Mśći P. KATARZYNIE RADZIEIOWSKIEY, STAROSCINEY SOCHACZOWSKIEY etc. Pániey swey wielce Mćiwey: X. ANDRZEY WARGOCKI:
Przy sczęśliwym y długowiecznym zdrowiu/ błogosłáwieństwá y wszech poćiech od P. Bogá U. Z.
ACZKOLWIEK IAKO SĄ ROzmáite ludzkie zamysły y przedśięwzięćia, ták też rozmáite y rożne ich bywáią pospolićie
Skrót tekstu: BreyWargPereg
Strona: 3
Tytuł:
Peregrynacja arabska albo do grobu św. Katarzyny
Autor:
Bernhard Breydenbach
Tłumacz:
Andrzej Wargocki
Drukarnia:
Szymon Kempini
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy podróży
Tematyka:
geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1610
Data wydania (nie wcześniej niż):
1610
Data wydania (nie później niż):
1610
tym swym klinem, Nie racz się Waszmość wmawiać tak ochotnie inem.” „Żartyć to, miła żono, już zbity wierzchołek, Nie na klin, ledwie może przydać się na kołek; Gdy go lata przerobią z dębowego w bzowy, Ledwie się czasem zejdzie do dziury gotowej. O sparzę ani myśleć, bo ledwie biel minie, Jako łyko się w kłodzie pod kijanią zwinie.” 412. WESELE
Szlachcic jeden, wydając swoją za mąż córkę, Chciał też obiad z wieczerzą ożenić na zbiórkę. Tylko że obiad krótki nie mógł żony czekać, Przyszło krużki, wątróbki na bigosy siekać,
Pępki, żołądki, nóżki, jeszcze kto wie czyje
tym swym klinem, Nie racz się Waszmość wmawiać tak ochotnie inem.” „Żartyć to, miła żono, już zbity wierzchołek, Nie na klin, ledwie może przydać się na kołek; Gdy go lata przerobią z dębowego w bzowy, Ledwie się czasem zejdzie do dziury gotowej. O sparzę ani myśleć, bo ledwie biel minie, Jako łyko się w kłodzie pod kijanią zwinie.” 412. WESELE
Szlachcic jeden, wydając swoją za mąż córkę, Chciał też obiad z wieczerzą ożenić na zbiórkę. Tylko że obiad krótki nie mógł żony czekać, Przyszło krużki, wątróbki na bigosy siekać,
Pępki, żołądki, nóżki, jeszcze kto wie czyje
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 429
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
zakładają Pisarze nasi: więcej o nich nigdziem nie czytał. Dąbrowa Herb
W Polu błękitnym podkowa biała polerowna, Krzyż na niej złocisty, a drugie takież dwa po końcach, barkiem do góry podniesiona stoi, końcami nadół, Na hełmie skrzydło sępie, a przez nie strzała, zdołu ku górze przelatująca, Biel: fol: 173. Paproc: w Gniazdzie fol. 1104. i 1159. O herbach fol: 320. i fol: 662. Okol: tom: 1. fol: 128 Klejnoty fol: 45. Z Ksiedza Duriewskiego o początach tego herbu, co napisał w Niezeszłej Pamiątce Kostków. fol: 3.
zákłádáią Pisarze nási: wiecey o nich nigdziem nie czytał. Dąbrowa Herb
W Polu błękitnym podkowa biáłá polerowná, Krzyż ná niey złoćisty, á drugie takież dwa po końcach, bárkiem do gory podniesiona stoi, końcámi nadoł, Na hełmie skrzydło sępie, á przez nie strzáłá, zdołu ku górze przelátuiąca, Biel: fol: 173. Paproc: w Gniazdźie fol. 1104. y 1159. O herbach fol: 320. y fol: 662. Okol: tom: 1. fol: 128 Kleynoty fol: 45. Z Xiedza Duryewskiego o początach tego herbu, co nápisał w Niezeszłey Pamiątce Kostkow. fol: 3.
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 2
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
Aurelią od oblężenia wybawiła, a potym sama na pierwszy ogień idąc i naicięższe stosy wytrzymując, chwalebne z nieprzyjaciół zwycięstwo odniosła Histor: Gallicana. Dąb
TYm się herbem Dąbrowscy w Prusiech szczycili, z których Jerzy Starosta Człuchowski w roku 14oo. w tymże zamku pojmany, i w niewolą wzięty od swego niegdy niewolnika Pomorzanina. Biel: fol. 440. Cromer lib. 2o. Hektor Dworzanin kiedyś Kazimierza III. Króla Polskiego, od którego, w zasługach wziął Starostwo Radzyńskie, które potem nieprzerwanie aż do czasów Paprockiego z tego domu nie wychodziło; po nim zostało się Synów dwóch, Mikołaj naprzód kasztelan 1479. potym Wojewoda Chełmiński 1481. Jan.
Aurelią od oblężenia wybawiłá, á potym sama ná pierwszy ogień idąc i naićiężsże stosy wytrzymuiąc, chwalebne z nieprzyiaćioł zwyćięstwo odniosłá Histor: Gallicana. Dąb
TYm się herbem Dąbrowscy w Prusiech szczyćili, z ktorych Jerzy Stárosta Człuchowski w roku 14oo. w tymże zamku poimány, y w niewolą wźięty od swego niegdy niewolnika Pomorzanina. Biel: fol. 440. Cromer lib. 2o. Hektor Dworzanin kiedyś Kaźimierzá III. Krola Polskiego, od ktorego, w zasługách wziął Starostwo Radzynskie, ktore potem nieprzerwánie áż do czasow Paprockiego z tego domu nie wychodźiło; po nim zostáło się Synow dwoch, Mikołay náprzod kasztelan 1479. potym Woiewoda Chełmiński 1481. Jan.
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 5
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
sędzia Grodzki Wilkomirski 1648. Jan w powiecie Lidzkim 1674. Kazimierz 1700. Jan w zakonie Societatis JESU temi czasy. Dar
DAWIDOWSKI herbu Prus 3tio, w Ruskim Województwie dom starożytny. Stanisław z Dawidowa Sędzia Ziemski Lwowski 1436. podpisał pokoi Brzeski u Łask: w Stat. fol. 140. Stanisław zginął w Wołoszech. Biel. Okol: Jan naprzód Podsędek Lwowski, potym Sędzia, którego córka zmówiona dożywotnie z Brzeskim herbu Ciołek Starostą Kamienieckim. Dawidowska Podkomorzanka Halicka, małżonka Gabriela Bojanowskiego, atoli według świadectwa Okolskiego, już za jego czasów ta Familia zeszła.
DĘBICKI herbu Gryf, w Województwie Krakowskim, z Dębice za Tarnowem dziedziczne imię wzięli, która
sędźia Grodzki Wilkomirski 1648. Jan w powiecie Lidzkim 1674. Káźimierz 1700. Ján w zákonie Societatis JESU temi czásy. Dar
DAWIDOWSKI herbu Prus 3tio, w Ruskim Woiewodztwie dom starożytny. Stánisław z Dawidowa Sędźiá Ziemski Lwowski 1436. podpisáł pokoi Brzeski u Łask: w Stat. fol. 140. Stánisław zginął w Wołoszech. Biel. Okol: Jan naprzod Podsędek Lwowski, potym Sędźia, ktorego corka zmowiona dożywotnie z Brzeskim herbu Ciołek Stárostą Kámienieckim. Dáwidowska Podkomorzánka Halicka, małżonka Gábryelá Boiánowskiego, atoli według świádectwá Okolskiego, iuż zá iego czásow ta Familia zeszła.
DĘBICKI herbu Gryff, w Woiewodztwie Krákowskim, z Dębice zá Tárnowem dźiedźiczne imię wźięli, ktora
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 23
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
wiele z niego wyczerpnął w swoim herbarzu, o czym na wielu miejscach przywodzi zdanie Długoszowe, mnie się nie dostało widzieć tej Księgi, niewiem czy do druku przyszła. Brat Jana Długosza historyka starszy, w Bambelnie od zbójców zabity. Jan młodszy brat Kanonik Krakowski, w wielu funkcjach dla Ojczyzny podjętych, dobrze zasłużony. Biel: lib: 4. pisze, że Jan Długosz brat historyka, gdy Eryka Książęcia Szczecińskiego pogromił, od Króla krom dziękczynienia, znaczne odebrał upominki. Bliższych czasów Michał Ernest Długosz wydał do druku, Augustum Viennense, veni, vidi, vici, albo panegiryk Janowi III. Królowi Polskimu po Wiedeńskiej wiktoryj. Dłu Dłu Dłu
wiele z niego wyczerpnął w swoim herbarzu, o czym ná wielu mieyscách przywodźi zdánie Długoszowe, mnie się nie dostáło widźieć tey Xięgi, niewiem czy do druku przyszłá. Brát Janá Długoszá historyka stárszy, w Bambelnie od zboycow zabity. Jan młodszy brát Kánonik Krákowski, w wielu funkcyach dla Oyczyzny podiętych, dobrze zásłużony. Biel: lib: 4. pisze, że Jan Długosz brat historyká, gdy Eryká Xiążęciá Szczecińskiego pogromił, od Krolá krom dziękczynienia, znáczne odebrał upominki. Bliższych czásow Michał Ernest Długosz wydał do druku, Augustum Viennense, veni, vidi, vici, albo pánegiryk Janowi III. Krolowi Polskimu po Wiedeńskiey wiktoryi. Dłu Dłu Dłu
Skrót tekstu: NiesKor_II
Strona: 42
Tytuł:
Korona polska, t. II
Autor:
Kasper Niesiecki
Drukarnia:
Collegium lwowskiego Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Lwów
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
herbarze
Tematyka:
historia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1738
Data wydania (nie wcześniej niż):
1738
Data wydania (nie później niż):
1738
