aby dwojakie były dane Apostołom od Chrysta Pana klucze: to jest ordinis i Iurisdictionis.
Tamże/ miesza pasterstwo Arcykapłańskie/ z pasterstwem kapłańskim.
Pag. 206. Nieprzyznawa/ aby z zwyczaju starodawnego/ iż uchwały praw Cerkiewnych/ Apelacia do Biskupa Rzymskiego należała.
Pag. 216. Twierdzi/ iż wsprawach Duchownych Apelacja Biskupom należy do Cesarzów.
Pag. 219. Władze nakazywania Synodów przywłaszcza Cesarzom.
Pag. 223. Nieprzyznawa/ aby na koncyliach powszechnych Biskupowie Rzymscy pierwsze miejsce zasiadali. To i tym podobne błędy i Herezje Teologa drugiego naszego Filaleta. Apologia Ortologowe błędy/ i Herezje.
NAstempuje trzeci takowy Cerkwie naszej Ruski Teolog Teofil Ortolog/
áby dwoiákie były dáne Apostołom od Chrystá Páná klucze: to iest ordinis y Iurisdictionis.
Támże/ miesza pásterstwo Arcykápłáńskie/ z pasterstwem kápłáńskim.
Pag. 206. Nieprzyznawa/ áby z zwyczáiu stárodawnego/ iż vchwały praw Cerkiewnych/ Apellácia do Biskupá Rzymskiego należáłá.
Pag. 216. Twierdźi/ iż wspráwách Duchownych Appellácya Biskupom należy do Cesárzow.
Pag. 219. Władze nákázywánia Synodow przywłaszcza Cesárzom.
Pag. 223. Nieprzyznawa/ áby ná konciliách powszechnych Biskupowie Rzymscy pierwsze mieysce záśiadáli. To y tym podobne błędy y Haerezyae Theologá drugiego nászego Philáletá. Apologia Ortologowe błędy/ y Haerezye.
NAstempuie trzeći tákowy Cerkwie nászey Ruski Theolog Theophil Ortholog/
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 21
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
/ i przeciwo samemu Panu Chrystusowi. Co też za jedność ytożstwo Kapłaństwa Duchownego/ względem którego wszyscy pobożni ludzie męźczyzny i niewiasty/ ofiarę chwały/ na każdy dzień/ w duchu skruszonym Bogu przynosić zwykli/ z Kapłaństwem właśnie rzeczonym/ na ofiarowaniu właśnie rzeczonej ofiary/ i na usłudze słowa Bożego/ i zbawiennych Tajemnic zaległym/ Biskupom i Kapłanom własnym? wszyscy pobożni i w starym Zakonie byli/ i teraz w Nowym są/ mężczyzny i niewiasty/ Regale sacerdotium. Królewskie kapłaństwo: jeden jednak Aaron i jego Potomkowie/ byli ofiar pozwierzchownych ofiarownicy: mający przy tym zaraz i Kapłaństwo dchowne/ w skruszonym sercu cielce ust w ofiarę chwały Bóg przynoszący. Iż
/ y przećiwo sámemu Pánu Christusowi. Co też zá iedność ytożstwo Kápłáństwá Duchownego/ względem ktorego wszyscy pobożni ludźie męźcżyzny y niewiásty/ ofiárę chwały/ ná każdy dźień/ w duchu skruszonym Bogu przynośić zwykli/ z Kápłáństwem właśnie rzecżonym/ ná ofiárowániu właśnie rzecżoney ofiáry/ y ná vsłudze słowá Bożego/ y zbáwiennych Táiemnic záległym/ Biskupom y Kápłanom własnym? wszyscy pobożni y w stárym Zakonie byli/ y teraz w Nowym są/ mężczyzny y niewiásty/ Regale sacerdotium. Krolewskie kápłaństwo: ieden iednák Aaron y iego Potomkowie/ byli ofiar pozwierzchownych ofiárownicy: máiący przy tym záraz y Kápłáństwo dchowne/ w skruszonym sercu ćielce vst w ofiárę chwały Bog przynoszący. Iż
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 50
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
i dekretuje. Tenże Rzymskiemu/ mówi/ Biskupowi/ przepoważność tej Stolice/ o wszytkich Episkopach pieczołowanie należy. Tenże Rzymski/ mówi/ Biskup rozkazuje/ aby niektórzy z oskarżonych Biskupów Wschodnych/ na czas pewny na sąd i danie o sobie sprawy do Rzymu przybywali. Tenże Biskup Rzymski grozi pomstą władzy swej Biskupom Wschodnym/ jeśliby rzeczy nowych wszczynać nie przestali. Tenże/ Biskupowie/ mówi/ Wschodni do Juliusza Papieża pisząc/ przyznawają Cerkiew Rzymską jeszcze od początku/ miedzy wszytkimi Cerkwiami przedniejszą być/ jak tę/ która jest szkołą Apostołską/ i pobożności matką. Tenże/ Prawo/ mówi/ jest/ do kapłańskiego dostojeństwa należące
y dekretuie. Tenże Rzymskiemu/ mowi/ Biskupowi/ przepoważność tey Stolice/ o wszytkich Episkopách pieczołowánie należy. Tenże Rzymski/ mowi/ Biskup roskázuie/ áby niektorzy z oskárżonych Biskupow Wschodnych/ ná cżás pewny ná sąd y dánie o sobie spráwy do Rzymu przybywáli. Tenże Biskup Rzymski groźi pomstą władzy swey Biskupom Wschodnym/ ieśliby rzecży nowych wszczynáć nie przestáli. Tenże/ Biskupowie/ mowi/ Wschodni do Iuliuszá Papieżá pisząc/ przyznawáią Cerkiew Rzymską ieszcze od początku/ miedzy wszytkimi Cerkwiámi przednieyszą bydź/ iák tę/ ktora iest szkołą Apostolską/ y pobożnośći mátką. Tenże/ Práwo/ mowi/ iest/ do kápłáńskiego dostoieństwá należące
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 163
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
Synodzie/ z rozkazania Biskupa swego Leona/ Dioscorowi Patriarsze Aleksandryjskiemu z koła Biskupów wstać/ i stać przed Synodem/ a nie siedzieć/ rozkazują/ i otrzymywają. Tenże/ Dioscorus/ mówi/ obwiniony bywa/ i winien zostaje/ że bez pozwolenia Biskupa Rzymskiego urząd Sędziego na Synodzie Efeskim wtórym obchodził. Tenże/ Biskupom/ mówi/ którzy na Soborze Efeskim wtórym z Dioscorem Soborowali/ Biskup Rzymski występek przebacza/ i do społeczności Powszechnej Cerkwie przyjmuje. Tenże/ Czwartego/ mówi Powszechnego Synodu SS. Ojcowie/ Dioscora jak złośliwca i niezbożnika za to sądzą/ że się Biskupa Rzymskiego ważył wyklinać. Tenże/ we wszelakich/ mówi/
Synodźie/ z roskazánia Biskupá swego Leoná/ Dioscorowi Pátryársze Alexándriyskiemu z kołá Biskupow wstáć/ y stáć przed Synodem/ á nie śiedźieć/ roskázuią/ y otrzymywáią. Tenże/ Dioscorus/ mowi/ obwiniony bywa/ y winien zostáie/ że bez pozwolenia Biskupá Rzymskiego vrząd Sędźiego ná Synodźie Epheskim wtorym obchodźił. Tenże/ Biskupom/ mowi/ ktorzy ná Soborze Epheskim wtorym z Dioscorem Soborowáli/ Biskup Rzymski występek przebacza/ y do społecznośći Powszechney Cerkwie prziymuie. Tenże/ Czwartego/ mowi Powszechnego Synodu SS. Oycowie/ Dioscorá iák złośliwcá y niezbożniká zá to sądzą/ że sie Biskupá Rzymskiego ważył wyklináć. Tenże/ we wszelákich/ mowi/
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 164
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
swej/ z starodawnego Przywileju i Pręrogatywy za pewną to rzecz mając/ że pieczołowanie i sąd o wszytkich wszędzie Biskupach jemu należał/ Atanaziuszowi Patriarsze Aleksandryjskiemu/ i Pawłowi Patriarsze Konstantynopolskiemu/ i inszym wielu Episcopom/ dawszy im listy/ Cerkwie ich przywrócił/ i na Wschód odesłał. Tenże/ Julius/ mówi/ obwinionym niektórym Biskupom Wschodnym do siebie przybyć/ i sprawę o sobie dać rozkazał. Czego jeśliby uczynić nie chcieli/ a nowych rzeczy wszczynać nie przestali/ Duchownym od siebie skaraniem grozi im. Tenże/ Jest/ mówi/ Prawidło Cerkiewne. które wszelką poważność odejmuje od spraw Duchownych/ któreby mimo zdanie Biskupa Rzymskiego stanowione były. Ten
swey/ z stárodawnego Przywileiu y Pręrogátywy zá pewną to rzecż máiąc/ że piecżołowánie y sąd o wszytkich wszędźie Biskupách iemu należał/ Athánáziuszowi Pátryársze Alexándriyskiemu/ y Páwłowi Pátryársze Konstántynopolskiemu/ y inszym wielu Episcopom/ dawszy im listy/ Cerkwie ich przywrocił/ y ná Wschod odesłał. Tenże/ Iulius/ mowi/ obwinionym niektorym Biskupom Wschodnym do śiebie przybydź/ y spráwę o sobie dáć roskazał. Czego ieśliby vczynić nie chćieli/ á nowych rzecży wszcżynáć nie przestáli/ Duchownym od śiebie skarániem groźi im. Tenże/ Iest/ mowi/ Práwidło Cerkiewne. ktore wszelką poważność odeymuie od spraw Duchownych/ ktoreby mimo zdánie Biskupá Rzymskie^o^ stánowione były. Ten
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 165
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
i Filipowego: które my zachowujemy. A teraz z nowej/ na siedmiu powszechnych Synodach niesłychanej uchwały/ zna/ i zachowuje. Mnichom/ to jest/ Czerncom Cerkwi Wschodniej także niemal do tysiąca lat wolno było mięso jadać: teraz nie wolno: to też z nowej ustawy/ na żadnym z siedmiu powszechnych Synodów niesłychanej. Biskupom w Cerkwi Wschodniej niemal po szósty powszechny Synod wolno było miewać żony: teraz już nie wolno. Oktoichów/ Minej/ Treody Cerkiew Wschodnia/ także pod tysiąc niemal lat nie znała/ a teraz z niedawnego podania/ zna. Jerozolimska i Aleksandryjska Cerkiew nad tysiąc lat Bazyliusza wiek: i ś^o^ Złotoustego Liturgiej w zwyczaju nie miały
y Philipowego: ktore my záchowuiemy. A teraz z nowey/ ná śiedmiu powszechnych Synodách niesłycháney vchwały/ zna/ y záchowuie. Mnichom/ to iest/ Czerncom Cerkwi Wschodney tákże niemal do tyśiącá lat wolno było mięso iádáć: teraz nie wolno: to też z nowey vstáwy/ ná żadnym z śiedmiu powszechnych Synodow niesłycháney. Biskupom w Cerkwi Wschodney niemal po szosty powszechny Synod wolno było miewáć żony: teraz iuż nie wolno. Oktoichow/ Miney/ Treody Cerkiew Wschodna/ tákże pod tyśiąc niemal lat nie znáłá/ á teraz z niedawnego podánia/ zna. Ierozolimska y Alexándriyska Cerkiew nád tyśiąc lat Bázyliuszá wiek: y ś^o^ Złotoustego Liturgiey w zwycżáiu nie miáły
Skrót tekstu: SmotApol
Strona: 185
Tytuł:
Apologia peregrinacjej do Krajów Wschodnich
Autor:
Melecjusz Smotrycki
Miejsce wydania:
Dermań
Region:
Ziemie Ruskie
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty perswazyjne
Gatunek:
pisma religijne
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1628
Data wydania (nie wcześniej niż):
1628
Data wydania (nie później niż):
1628
Długosz pisze, że z Węgier z jednym tylko człekiem miał pójść na pokutę do Karyntyj, do Klasztoru Wiltyni, i tam skrycie za Kucharza służyć, i umrzeć, po śmierci poznany, blisko Insprugu, i Willaku. Inni twierdzą że oszalał i miedzy górami Węgierskiemi wałęsał się i umarł. Odtąd Grzegorz VII. Papież zakazał Biskupom Polskim koronować Królów Polskich bez konsensu Rzymskiego. Po wyiściu Bolesława Stany zgromadzone, obrały na Tron WŁADYSŁAWA Hermana Brata jego rodzonego. PYTANIA z Części Pierwszej. POLSKA. HISTORIA POLSKA. HISTORIA POLSKA HISTORIA POLSKA. HISTROJA POLSKA. (*) Tych czasów Polacy mieli zwyczaj dobywać Szabel podczas Ewangelii na znak ochoty wojowania za wiarę.
Długosz pisze, że z Węgier z jednym tylko człekiem miał póyść na pokutę do Karyntyi, do Klasztoru Wiltyni, i tam skryćie za Kucharza służyć, i umrzeć, po śmierći poznany, blisko Insprugu, i Willaku. Inni twierdzą że oszalał i miedzy górami Węgierskiemi wałęsał śię i umarł. Odtąd Grzegorz VII. Papież zakazał Biskupom Polskim koronować Królów Polskich bez konsensu Rzymskiego. Po wyiśćiu Bolesława Stany zgromadzone, obrały na Tron WŁADYSŁAWA Hermana Brata jego rodzonego. PYTANIA z Częśći Piérwszey. POLSKA. HISTORYA POLSKA. HISTORYA POLSKA HISTORYA POLSKA. HISTROYA POLSKA. (*) Tych czasów Polacy mieli zwyczay dobywać Szabel podczas Ewangelii na znak ochoty wojowania za wiarę.
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 14
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
Ojciec jego Kazimierz umarł, Syn Konrada, zostawiwszy Synom swoim Leszkowi Czarnemu Siradzkie, Zemomysłowi i Łokietkowi Kujawskie, Kazimierzowi Łęczyckie, a Semowitowi Ziemię Dobrzyńską, jakoKromer Świadczy. Swatopełk też zdrajca zestarzały umarł 4. Synów zostawiwszy równych sobie kłótników; Kromer dodaje, że Pudykus uprżywilejował był Biskupów Krakowskich Książętami się tytułować, za co powinność Biskupom zostawiona, aby raz w Rok za to Króla czestowali, i przez Dobra ich Królówi przejeżdżającemu radzi byli. Ale jak Zbigniew kupił Księstwo Sewierskie do Biskupstwa Krakowskiego, tak Biskupi Książętami się mianują Siewierskiemi. Leszko na początku panowania najpierwej Leona Książęcia Ruskiego zniósł, i Kraj jego dezolował, za to, że najechal Lubelskie i Sandomierskie
Oyćiec jego Kaźimierz umarł, Syn Konrada, zostawiwszy Synom swoim Leszkowi Czarnemu Siradzkie, Zemomysłowi i Łokietkowi Kujawskie, Kaźimierzowi Łęczyckie, á Semowitowi Ziemię Dobrzyńską, jakoKromer Swiadczy. Swatopełk też zdrayca zestarzały umarł 4. Synów zostawiwszy równych sobie kłótników; Kromer dodaje, że Pudikus uprżywilejował był Biskupów Krakowskich Xiążętami śię tytułować, za co powinność Biskupom zostawiona, aby raz w Rok za to Króla czestowali, i przez Dobra ich Królówi przejeżdżającemu radźi byli. Ale jak Zbigniew kupił Xięstwo Sewierskie do Biskupstwa Krakowskiego, tak Biskupi Xiążętami śię mianują Siewierskiemi. Leszko na początku panowania naypierwey Leona Xiążęćia Ruskiego zniósł, i Kray jego dezolował, za to, że najechal Lubelskie i Sendomirskie
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 34
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
Ludwik wywiózł do Węgier, i wielą relikwiami, te podarunki publicznie wprowadzał na Zamek Krakowski, i tam złożył. Tegoż Roku Władysław Zygmuntowi pożyczył 40000. Seksagenów wziąwszy od niego w zastaw Spiską Ziemię R. 1413. Król Jagiełło Litt: Szlachcie Polskie Herby rozdał, i powtórnie Litwę przyłączył do Polski naznaczywszy miejsce w Senacie Biskupom i Senatorom Litt: i Ministeria dla nich kreował, takim porządkiem jak w Polsce. Tegoż Roku Zmudź Wiarę Z. przyjęła przy odprawowanych Missjach samego Króla i w Miednikach im Król Katedrę fundował, i wiele Parafialnych Kościołów. R. 1414. Król z Witoldem zebrawszy wojska Prusy nawiedzili, o niedotrzymanie Pokoju przez niewypłaconą pensyą
Ludwik wywiózł do Węgier, i wielą relikwiami, te podarunki publicznie wprowadzał na Zamek Krakowski, i tam złożył. Tegoż Roku Władysław Zygmuntowi pożyczył 40000. Sexagenów wźiąwszy od niego w zastaw Spiską Ziemię R. 1413. Król Jagiełło Litt: Szlachćie Polskie Herby rozdał, i powtórnie Litwę przyłączył do Polski naznaczywszy mieysce w Senaćie Biskupom i Senatorom Litt: i Ministerya dla nich kreował, takim porządkiem jak w Polszcze. Tegoż Roku Zmudź Wiarę S. przyjéła przy odprawowanych Missyach samego Króla i w Miednikach im Król Katedrę fundował, i wiele Parafialnych Kośćiołów. R. 1414. Król z Witoldem zebrawszy woyska Prusy nawiedźili, o niedotrzymanie Pokoju przez niewypłaconą pensyą
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 53
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
Posłowi w Izbie Poselskiej. Po Sejmie przyjął w Krakowie Posłów od Bogdana Wojewody Wołoskiego proszących o Elżbietę Siostrę Aleksandra za Zonę, ale Król żałobą po Matce nie dawno umarłej ekskuzował się. Roku 1506. Król złożył Sejm w Lublinie, na którym uspokojona kłótnia miedzy Duchownemi i Świeckiemi Stanami o miejsce, przez naznaczoną Duchownym Ministrom i Biskupom prawą rękę, a Świeckim lewą. Potym Król do Litwy pojechał, gdzie schorzały kazał się wieść przy Wojsku przeciw Tatarom zbliżającym się ku Wilnu, ale śmiertelną w drodze słabością zdjęty Ordynans dał Kiszce Hetmanowi Litewskiemu, ale i ten schorzały Michała Glińskiego na swoje miejsce wyprawił, który szczęśliwie Tatarów zniósł, o czym tylko co dano
Posłowi w Izbie Poselskiey. Po Seymie przyjął w Krakowie Posłów od Bogdana Wojewody Wołoskiego proszących o Elżbietę Siostrę Alexandra za Zonę, ale Król żałobą po Matce nie dawno umarłey exkuzował śię. Roku 1506. Król złożył Seym w Lublinie, na którym uspokojona kłótnia miedzy Duchownemi i Swieckiemi Stanami o mieysce, przez naznaczoną Duchownym Ministrom i Biskupom prawą rękę, á Swieckim lewą. Potym Krol do Litwy pojechał, gdźie schorzały kazał śię wieść przy Woysku przećiw Tatarom zbliżającym śię ku Wilnu, ale śmiertelną w drodze słabośćią zdjęty Ordynans dał Kiszce Hetmanowi Litewskiemu, ale i ten schorzały Michała Glińskiego na swoje mieysce wyprawił, który szczęśliwie Tatarów zniósł, o czym tylko co dano
Skrót tekstu: ŁubHist
Strona: 61
Tytuł:
Historia polska z opisaniem rządu i urzędów polskich
Autor:
Władysław Łubieński
Drukarnia:
Drukarnia Societatis Jesu
Miejsce wydania:
Wilno
Region:
ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
podręczniki
Tematyka:
historia, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1763
Data wydania (nie wcześniej niż):
1763
Data wydania (nie później niż):
1763
