1. Rady odmienić.
2. Występnych karać, a mianowicie: wojewodę poznańskiego, Bobolę, marszałka koronnego. Tych na gardło karać.
3. Inszych z urzędu zrzucić: wojewodę sieradzkiego, płockiego, podlaskiego, mazowieckiego, generała wielkopolskiego, kanclerza.
4. Jezuitów napomnieć, a nie rozganiać.
5. Pojednać z biskupy i księża, aby nas więcej o snopki nie turbowali i nie kłusali.
6. Kweres uczynić, kto fałszywe pieniądze kował i na gardle go karać.
7. Prawo pospolite obwarować i na wieczne czasy oprawić.
8. Przestrogą postanowić, tak na sądziech sejmowych, jako i trybunalskich, ziemskich, grodzkich, aby każdemu
1. Rady odmienić.
2. Występnych karać, a mianowicie: wojewodę poznańskiego, Bobolę, marszałka koronnego. Tych na gardło karać.
3. Inszych z urzędu zrzucić: wojewodę sieradzkiego, płockiego, podlaskiego, mazowieckiego, generała wielgopolskiego, kanclerza.
4. Jezuitów napomnieć, a nie rozganiać.
5. Pojednać z biskupy i księża, aby nas więcej o snopki nie turbowali i nie kłusali.
6. Kweres uczynić, kto fałszywe pieniądze kował i na gardle go karać.
7. Prawo pospolite obwarować i na wieczne czasy oprawić.
8. Przestrogą postanowić, tak na sądziech sejmowych, jako i trybunalskich, ziemskich, grodzkich, aby każdemu
Skrót tekstu: AktaPozn_I_1
Strona: 308
Tytuł:
Akta sejmikowe województw poznańskiego i kaliskiego tom I
Autor:
Anonim
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
teksty urzędowo-kancelaryjne
Gatunek:
akta sejmikowe
Tematyka:
polityka, prawo
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
między 1601 a 1616
Data wydania (nie wcześniej niż):
1601
Data wydania (nie później niż):
1616
Tekst uwspółcześniony:
tak
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Włodzimierz Dworzaczek
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Poznań
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowe Wydawnictwo Naukowe
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1957
: PAnie/ aby były otworzone oczy nasze. 34. A użaliwszy się ich JEzus/ dotknął się oczu ich: a zaraz przejrzały oczy ich. I szli za nim. Rozdział XXI. PAn do Jeruzalem wjachał. 12. W Kościele Bożym rząd uczynił. 19. Figowe drzewo ususzył. 23. W kościele z Biskupy rozmowę miał. 28. A przez podobieństwa rozmaite, onym domawiał. 1
. A Gdy się przybliżyli do Jeruzalem/ i przyszli do Betfage do góry Oliwnej/ tedy JEzus posłał dwu uczniów/ 2. Mówiąc im: Idźcie do miasteczka/ które jest przeciwko wam/ a zaraz znajdziecie Oślicę uwiązaną i Oślę z nią:
: PAnie/ áby były otworzone ocży násze. 34. A użaliwszy śię ich IEzus/ dotknął śię ocżu ich: á záraz przejrzáły ocży ich. Y szli zá nim. ROZDZIAL XXI. PAn do Ieruzalem wjáchał. 12. W Kośćiele Bożym rząd uczynił. 19. Figowe drzewo ususzył. 23. W kośćiele z Biskupy rozmowę miał. 28. A przez podobienstwá rozmájite, onym domawiał. 1
. A Gdy śię przybliżyli do Ieruzalem/ y przyszli do Betfáge do gory Oliwnej/ tedy IEzus posłał dwu ucżniow/ 2. Mowiąc im: Idźćie do miástecżká/ ktore jest przećiwko wam/ á záraz znajdźiećie Oślicę uwiązáną y Oślę z nią:
Skrót tekstu: BG_Mt
Strona: 24
Tytuł:
Biblia Gdańska, Ewangelia według św. Mateusza
Autor:
św. Mateusz
Tłumacz:
Daniel Mikołajewski
Drukarnia:
Andreas Hünefeld
Miejsce wydania:
Gdańsk
Region:
Pomorze i Prusy
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
Biblia
Tematyka:
religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1632
Data wydania (nie wcześniej niż):
1632
Data wydania (nie później niż):
1632
chciał/ aby się z nim Państwem podzielił. Czego nie otrzymawszy/ cicho lud zebrał i Kaliski zamek mu ubiegł/ i o siadł/ a potym u Państwo osiadł wstępnym bojemgo zwyciężywszy. Pisał do Polaków Honorius/ aby ich na Sejmie pogodzili; Godził ich Leszek Książę/ Henryk Mąż Świętej Jadwigi/ Arcybiskup Gnieźnieński zinszemi trzema Biskupy/ którzy punkta tej zgody Papieżowi przesłali/ a Papież potym do Władysława Książęcia Kaliskiego pisząc/ zgodę tę pochwalił/ i potwierdził. 13. Zakon Karmelitów Pustelników potwierdzony.
Tegoż roku/ o czym pisze Odorycus Rainaldus/ i Bzowius/ od Honoriusza potwierdzony Zakon Karmelitów Pustelników/ pod regułą B. Wojciecha Patriarchy Jerożolimskiego zijący.
chćiał/ aby się z nim Páństwem podźielił. Czego nie otrzymawszy/ cicho lud zebrał i Kaliski zamek mu ubiegł/ i o śiadł/ á potym u Panstwo osiadł wstępnym boiemgo zwyćiężywszy. Pisáł do Polakow Honorius/ aby ich ná Seymie pogodźili; Godźił ich Leszek Xiąże/ Henryk Mąż Swiętey Iadwigi/ Arcybiskup Gnieźnieński zinszemi trzemá Biskupy/ ktorzy punkta tey zgody Papieżowi przesłali/ á Pápież potym do Władysława Xiążećia Kaliskiego pisząc/ zgodę tę pochwalił/ i potwierdźił. 13. Zákon Karmelitow Pustelnikow potwierdzony.
Tegoż roku/ o czym pisze Odoricus Ráinaldus/ i Bzowius/ od Honoriuszá potwierdzony Zakon Karmelitow Pustelnikow/ pod regułą B. Woyciecha Pátryarchy Ierożolimskiego źyiący.
Skrót tekstu: KwiatDzieje
Strona: 38
Tytuł:
Roczne dzieje kościelne
Autor:
Jan Kwiatkiewicz
Drukarnia:
Drukarnia Kolegium Societatis Iesu
Miejsce wydania:
Kalisz
Region:
Wielkopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
kroniki
Tematyka:
historia, religia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1695
Data wydania (nie wcześniej niż):
1695
Data wydania (nie później niż):
1695
papiru. Znalazłby zimnych, znalazł i umarłych wiele, I tych, co przy kościele stawiają burdele. Niejeden, nie dojdzieli spełna dziesięcina, Jakiej on chce, lud boży z Balakiem przeklina.
Niejeden bez miłości, próżnych słów chorałem, W uczynkach nic nie mając, czczym dzwoni cymbałem, O co z nieba biskupy Chrystus karze ony, Dwu tylko z siedmiu godnych osądził korony. Jeślim źle rzekł, świadcz o złym; jeśli dobrze, czemu Posądzasz; żadnej krzywdy nie masz tu dobremu. Wielki swoich pasterzu owiec, Chryste Jezu, Jakoś tam do Pergamu pisał i Efezu, Jakoś tamtych kościołów przestrzegał anioły, Pisz i dziś
papiru. Znalazłby zimnych, znalazł i umarłych wiele, I tych, co przy kościele stawiają burdele. Niejeden, nie dojdzieli spełna dziesięcina, Jakiej on chce, lud boży z Balakiem przeklina.
Niejeden bez miłości, próżnych słów chorałem, W uczynkach nic nie mając, czczym dzwoni cymbałem, O co z nieba biskupy Chrystus karze ony, Dwu tylko z siedmiu godnych osądził korony. Jeślim źle rzekł, świadcz o złym; jeśli dobrze, czemu Posądzasz; żadnej krzywdy nie masz tu dobremu. Wielki swoich pasterzu owiec, Chryste Jezu, Jakoś tam do Pergamu pisał i Efezu, Jakoś tamtych kościołów przestrzegał anioły, Pisz i dziś
Skrót tekstu: PotFrasz2Kuk_II
Strona: 417
Tytuł:
Ogrodu nie wyplewionego część wtora
Autor:
Wacław Potocki
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
fraszki i epigramaty
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1677
Data wydania (nie wcześniej niż):
1677
Data wydania (nie później niż):
1677
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Dzieła
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Leszek Kukulski
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1987
nie mają żadnego prawa/ ani postanowienia/ ani reguły/ abo sposobu na piśmie/ abo z podania. To tylko wiem: iż Arcybiskup Gnieźnieński/ ma nawyższą Authoritatem pod Interregnami (on oznajmuje o Sejmach/ presiduje na nich w Senacie/ publikuje Króla nowego) i że też on z Arcybiskupem Lwowskim/ i z inszymi Biskupy/ których oprócz tych dwu/ było 13. i Wojewodowie/ a tych było 28. i Kasztelanowie więtszy/ tych było 30. przedtym niż Stefan król postanowił nowe Biskupstwa/ Wojewody/ i Kasztelany/ w Liwlanciech dostawszy ich: i wszystka szlachta którzy chcą/ przybywają na Elekcią. Tamtych urzędników zowią Senatory: iż przy
nie máią żadnego práwá/ áni postánowienia/ áni reguły/ ábo sposobu ná pismie/ ábo z podánia. To tylko wiem: iż Arcibiskup Gnieznieński/ ma nawyższą Authoritatem pod Interregnámi (on oznáymuie o Seymách/ presiduie ná nich w Senaćie/ publikuie Krolá nowego) y że też on z Arcibiskupem Lwowskim/ y z inszymi Biskupy/ ktorych oprocz tych dwu/ było 13. y Woiewodowie/ á tych było 28. y Kásztellanowie więtszy/ tych było 30. przedtym niż Stefan krol postánowił nowe Biskupstwá/ Woiewody/ y Kásztellany/ w Liwlanćiech dostawszy ich: y wszystká szláchtá ktorzy chcą/ przybywáią ná Elekcią. Támtych vrzędnikow zowią Senatory: iż przy
Skrót tekstu: BotŁęczRel_III
Strona: 44
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. III
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
Ponieważ prochów dostatkiem dodają: Kraków w swych murach w opale Marsowym, Bo i w królewskim ogniu obozowym. 40
Hołdując Panu województw orszaki, Wstępują w bramy koronni synowie: Sadzi się modno, strojno jaki taki, Toż czynią z nimi litewscy panowie.
Rynek okryty, ulic pełne szlaki, Nacisk: zbliżają i senatorowie Z biskupy, z posły, wraz wojewodowie Dwojga narodów i kasztelanowie. 41
O, jak poważna ta to kawalkata, Która nakoło króla otoczyła, Wjeżdżającego w rynek; pańska szata Klejnotmi suta, złotem lita była, Na kapeluszu binda zbyt bogata Diamentowa, jak słońce świeciła, Pod baldachimem: bo Najaśniejszego Znaczyła światłość Augusta Wtórego. 42
Ponieważ prochów dostatkiem dodają: Kraków w swych murach w opale Marsowym, Bo i w królewskim ogniu obozowym. 40
Hołdując Panu województw orszaki, Wstępują w bramy koronni synowie: Sadzi się modno, strojno jaki taki, Toż czynią z nimi litewscy panowie.
Rynek okryty, ulic pełne szlaki, Nacisk: zbliżają i senatorowie Z biskupy, z posły, wraz wojewodowie Dwojga narodów i kasztelanowie. 41
O, jak poważna ta to kawalkata, Która nakoło króla otoczyła, Wjeżdżającego w rynek; pańska szata Klejnotmi suta, złotem lita była, Na kapeluszu binda zbyt bogata Dyjamentowa, jak słońce świeciła, Pod baldachimem: bo Najaśniejszego Znaczyła światłość Augusta Wtórego. 42
Skrót tekstu: SchedMuzaBar_II
Strona: 382
Tytuł:
Muza z Helikonu na wieczny aplauz wjazdu i aktu koronacjej ... Augusta II
Autor:
Mikołaj Aleksander Schedel
Miejsce wydania:
nieznane
Region:
nieznany
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
liryka
Gatunek:
panegiryki
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1697
Data wydania (nie wcześniej niż):
1697
Data wydania (nie później niż):
1697
Tekst uwspółcześniony:
tak
Tytuł antologii:
Poeci polskiego baroku
Redaktor wersji uwspółcześnionej:
Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska
Miejsce wydania wersji uwspółcześnionej:
Warszawa
Wydawca wersji uwspółcześnionej:
Państwowy Instytut Wydawniczy
Data wydania wersji uwspółcześnionej:
1965
zatym Idzie, że Arcykapłan musi mieć piętnaście. Więc na Księżą wołają. Oj gdyby nam wolno/ Więcejbyśmy zdami się wywołali/ ale Dat veniam corius vexat censura columbas. Bo jeśli nas potrzeba visitować/ tedy Tysiąckroć razy więcej Starszych co nad nami. Aleć kończę tym. Niemasz teraz Stanisławów Świętych między Biskupy/ niemasz i Vetnerów/ Niemasz Iwonów/ ani Zbigniewów/ Lubrańskich. Ale Jastrzębców pełno/ pełno i Kropidłów. Przemenkowskich/ Zawiszów/ Gruszczyńskich/ Frydryków/ Których żyje po dziś dzień niesława w Kronikach. Na te powieści rzekę/ Ej cyt/ byś w Carceres Nie był/ jeśli się dowie Biskup co
zátym Idźie, że Arcykapłan muśi mieć pietnaśćie. Więc ná Xiężą wołáią. Oy gdyby nąm wolno/ Więceybysmy zdami się wywołali/ ále Dat veniam corius vexat censura columbas. Bo ieśli nas potrzebá visitowáć/ tedy Tysiąckroć razy więcey Starszych co nád námi. Aleć kończę tym. Niemasz teraz Stanisławow Swiętych między Biskupy/ niemasz y Vetnerow/ Niemasz Iwonow/ áni Zbigniewow/ Lubrańskich. Ale Iástrzębcow pełno/ pełno y Kropidłow. Przemenkowskich/ Záwiszow/ Gruszczyńskich/ Frydrykow/ Ktorych żyie po dźiś dźień niesława w Kronikách. Ná te powieśći rzekę/ Ey cyt/ byś w Carceres Nie był/ ieśli się dowie Biskup co
Skrót tekstu: OpalKSat1650
Strona: 128
Tytuł:
Satyry albo przestrogi do naprawy rządu i obyczajów w Polszcze
Autor:
Krzysztof Opaliński
Miejsce wydania:
Amsterdam
Region:
zagranica
Typ tekstu:
wiersz
Rodzaj:
utwory synkretyczne
Gatunek:
satyry
Tematyka:
obyczajowość
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1650
Data wydania (nie wcześniej niż):
1650
Data wydania (nie później niż):
1650
którym rozumieją/ żeby był założony na wełnie; abowiem trzęsie się gdy dzwonią we dzwony. Nie opuszczę też tego/ iż tam woda morska/ kędy ją sciskają wysokie brzegi rzeczne/ podnosi się aż na 60. stop rzecz to jest znaczna. W Anglii są dwie Arcybiskupstwa/ Kantuaryjskie/ które ma pod sobą wszytkie prawie Biskupy tego królestwa: i Eboraceńskie/ którego mało co zostało Jurysdykciej od tego czasu jako Sikstus IIII. postanowił Arcybiskupstwo ś. Andrzeja w Szkocjej. Są tam dwie Akademie/ jedna w Cantabriej/ nad rzeką Krantą/ kędy kładą 19. burs Studentskich/ i 14. Kolegia/ tak spaniałych/ iż wszystkie zdadzą się być pałacami
ktorym rozumieią/ żeby był záłożony ná wełnie; ábowiem trzęśie się gdy dzwonią we dzwony. Nie opusczę też tego/ iż tám wodá morska/ kędy ią zćiskáią wysokie brzegi rzeczne/ podnośi się áż ná 60. stop rzecz to iest znáczna. W Angliey są dwie Arcybiskupstwá/ Kántuáriyskie/ ktore ma pod sobą wszytkie práwie Biskupy tego krolestwá: y Eboráceńskie/ ktorego máło co zostáło Iurisdictiey od tego czásu iáko Sixtus IIII. postánowił Arcibiskupstwo ś. Andrzeiá w Szkotiey. Są tám dwie Akádemie/ iedná w Cántábriey/ nád rzeką Krántą/ kędy kłádą 19. burs Studentskich/ y 14. Collegia/ ták spániáłych/ iż wszystkie zdádzą się być páłacámi
Skrót tekstu: BotŁęczRel_II
Strona: 84
Tytuł:
Relacje powszechne, cz. II
Autor:
Giovanni Botero
Tłumacz:
Paweł Łęczycki
Drukarnia:
Mikołaj Lob
Miejsce wydania:
Kraków
Region:
Małopolska
Typ tekstu:
proza
Rodzaj:
literatura faktograficzna
Gatunek:
opisy geograficzne
Tematyka:
egzotyka, geografia
Poetyka żartu:
nie
Data wydania:
1609
Data wydania (nie wcześniej niż):
1609
Data wydania (nie później niż):
1609
